Shamanism

Iquitos

Toen Willy ons op de dag van aankomst in Iquitos wakker kwam maken was de boot al leeg. Van onze zwitserse vrienden, Andreas en Mamboo was geen teken meer. Dus maar naar het hostel gegaan waar we in 4 dagen met andreas weer zouden afspreken. Ik heb mijn tijd besteed aan ronddwalen en het schrijven van de vorige blog. Terug in het hostel vertelde mijn drie chileense vrienden dat ze de jungletrip al helemaal rond hadden. Morgenochtend vertrekken, 3 dagen lang. Slapen in hangmatten, hele pakket. Prima! Bij het betalen informeerde ik naar de mogelijkheid tot het doen van Ayahuaska in de jungle. Zou mischien kunnen, maar wel tegen de kosten van 25 dolares.

We gaan een paar dagen terug. Op de boot zat een dikke, spleetogige zuid amerikaan ons penetrerend aan te staren tijdens ons kaartspelletje. We besloten oogcontact maar te vermijden, voor hij ons overboord wilde gooien oid. Later de avond raakte we perongelijk in gesprek. De moeilijke blik was blijkbaar slechts omdat hij ons engels probeerde te volgen. en van de persoonlijkheid die we voor hem besloten hadden was ook neit veel waar. Het was de meest zachtaardige, simpele jongen die je tegen kon komen. Met een fantasie die boven die van velen uitstreek. Zijn naam was Craig, maar in zijn kleine fantasiewereldje heette hij Mamboo. Kwam uit brazilie, en had toen hij 16 was een jaar in de jungle gewoond om shamaan te worden. Hij had mij, na een gesprek over the matter, vriendelijk uitgenodigd om Ayahuaska te doen bij het huis van een vriend van hem in de jungle rondom iquitos. 3 dollar max. Prachtig! goedkoop, shamaan, en iemand die ik ken. Maar bovenal een mogelijkheid om deze vreemde junglemedicatie te proberen.

Maar op aankomst was Mamboo verdwenen, dus de hoop op goedkoop de jungle in met een bekende lieten we varen. vandaar de jungletoer geboekt door de chilenen. Laat het toeval nou net zijn dat ik Mamboo die avond tegen kwam in Iquitos. uurtje of 7. Hij was doodsenthousiast. We kunnen het toch gewoon vanavond doen!?? tsjah, impulsieve, stomme beslisingen zijn inmiddels de trademark van mijn wereldreis geworden, dus dan kan ik hier ook geen nee tegen zeggen heh? Plan was wel ietstsje anders. We gingen naar een adere shamaan, in de stad, die kende hij naar zeggen. naar die buitenwijk. shamaan opgezocht. na een uurtje terug de stad in. ´Waar gaan we dit doen dan, mamboo?´ ´de shamaan heeft een kamer in de stad´. O, oke. Tot mijn verassing was de kamer van de shamaan in de stad een klein zolderkamertje in een volledig verlaten warenhuis. Kakkerlak kon net optijd wegspringen toen we binnen kwamen gelopen. ´Nog even wachten, de shaman heeft volledige concentratie nodig. half uurtje nog´ Hoe laat is het inmiddels? half 11? en dit duurt 4 uur.. dat betekend,,, KUT en morgen 6 uur op voor de jungle toer! we maken er het beste van. Eenmaal zo ver. Ik en mamboo zaten neer op een oud matras, de shamaan en 2 andere deelnemers op witte krukjes. De shamaan schonk 5 glaasjes, net groter dan shotglazen, vol met het donkerbruinige goede. Hij zegende het door de rook van zijn malboro light erover heen te blazen. Deelde de glaasjes uit en instrueerde iedereen tot uiterste innerlijke concentratie te komen. Het geheel was me maar wat vreemd, dus ik besloot het glaasje te drinken als de rest t ook deed.

toen iedereen zijn drankje genuttigd had gingen de lichten uit. De ramen waren afgeplakt, er kwam geen streepje licht binnen. In stilte zaten we een halfuurtje toen ik me zwaar begon te voelen. Zwaar, de Ayahuaska stroomde door mijn lichaam. Tot in de uiterste puntjes. Ik was me er verbazend bewust van. En met mijn hoofd hierop gefocussed gleed mijn bewustzijn langzaam weg. Gedachten kwamen omhoog, gewoon, omhoog. Steeds sneller, steeds minder controle. Inmiddels was de meest minime beweging te zwaar om uit te voeren. Ik dacht bij mijzelf. Mijn hoofd kanaliseerd al de gedachten als ware het is een website die ik bezoek, maar daaroverheen komt een grote popup die wat ik mee bezig was volledig blokkerd. En voor je de muis naar de rechterbovenhoek hebt kunnen bewegen komt er een kleintje links boven. en dan 3 onderin. en dan pop, pop pop tot je geen keus meer hebt dan je pc uit te schakelen. Maar ik kon mijn hoofd niet uit zetten. Had ik maar 2 gedachten kanalen dat k al deze gedachten in 2 computerschermen kon verdelen. De Shamaan begon te zingen. Met een een roe-achtig insrument sloeg hij op zijn stoel vor de drum (je weet wel, de roe, van zwarte piet) en een traag ritueel gezang kwam vanuit zijn keel. Deze zang, de laatste link tussen mijn bewustzijn en de echte wereld. Vele absurde gedachtengangen, te absurd om te boenemen, volgde. Tot oppeens, geen enkel besef van tijd (half uur later? 4 uur later?), ik eruit snapte. Shamaan zong nog. iedereen was stil. Ik werd benouwd van de donkerheid die al zolang om me heen was. Even naar buiten, sigaretje roken. Voor het eerst zag ik dat ook mijn zicht aangetast werd door de ayahuaska. lichten vibreerden en alles draaide wat. Het moet een hele beleving geweest zijn om buiten te zijn geweest in het hoogte/diepte punt van de ervaring.

Er kwam een ander naar buiten. Kotste over de railing, en ging weer naar binnen. Waarom? Daar kwam ik op de harde manier achter. Bij ayahuaska is overgeven DEEL van de ervaring. het MOET. De kokhalsgluiden in het donker maakte het wat vreemd, maar veel heb je er niet van door. zelf was ik er in 15 seconden vanaf. gelukkig. Eenmaal terug binnen was iedereen nog druk bezig. Blijkbaar was ik de eerste om bevrijd te zijn van deze veradelijke hallicunogene jungledrug. Ik dacht er kort overna om te vertrekken, zoveel mogelijk slaap te pakken voor de jungletrip de volgende dag. Maar midden in en spiritueel ritueel te vertrekken zou van erg wijnig respect betuigen. Ik besloot naar binnen te gaan, te gaan liggen, en het uit te zitten. Met het almaar doorgaande zachte gezang van de shamaan viel ik langzaam in slaap.

LICHT. ´aihhh.. hoe laat is het?´ 4 UUR?!?!? s***. terug naar het hostel geraced en m´n bed in geknald. s***. ééns, maar nooit mer.