Hi peoplessss!

Nou zeg, kijk ik op mijn writingwall zie ik alleen maar geklaag over of er ooit nog een nieuw verhaal komt....jullie moeten weten dat reizen erg vermoeiend is en ik niet altijd de tijd vind om jullie op de hoogte te houden ;)

Op t moment ben ik in Broome (nog steeds Western Australia). Hebben ontzettend veel kilometers afgelegd om hier te komen, maar WA is dan ook de grootste staat van Australie.

Nadat ik mijn laatste werkdag had in Perth in The Beaufort Street Merch Restaurant hebben we nog een goed afscheidsfeest gedaan en waarschijnlijk ontmoet ik enkele mensen in Nederland als zij hun Europa-trip doen.
Heb iedereen al overtuigd van de goede festivals die je in NL moet bezoeken en heb natuurlijk een goed woordje gedaan voor os sjtedje Remunj!

De 2e van februari ben ik op tour geweest en vertrokken we vroeg in de ochtend op weg naar een nieuw avontuur.
Onze tourguide was nogal een dike en dat is een understatement :) Ze had meer weg van een mensgrote hamster dan van een werkelijk mens en praatte met zo'n ongelooflijk sterk Australisch accent dat we meerdere malen moesten vragen wat ze nou eigenlijk zei. Ze hield wel van sarcasme wat op t begin van de tour nog vermakelijk was, daarna begon het toch n beetje te vervelen.
We zijn de eerste dag noordwaarts gegaan naar Nambung National Park waar the Pinnacle Desert zich bevindt. Het is eigenlijk heel klein en het enige wat er te zien valt zijn limestone (zandsteen) rotsen die uit de grond komen. Het is een plek waar je niet lang blijft, enkele foto's maakt en weer verder gaat. Dat hebben we dus ook gedaan.
De eerste paar dagen van de tour was het ook veel rijden in de bus, het zijn immense afstanden hier en je kunt uren rijden zonder een kip tegen te komen of ook maar een teken van leven te ontdekken.
In de middag kwamen we langs Jurien Bay en daar liggen zandduinen, daar hebben we sandboarding gedaan. Dit had ik al eerder gedaan op Kangaroo Island en ik moet zeggen dat het nu tegenviel, we hadden maar 3 boards voor de hele groep en het waren allemaal boards om op te zitten/liggen dus niet echt een uitdaging. Dit keer GEEN camera meegenomen, wat een goed idee was want zo hoef ik niet weer een nieuw toetstel te kopen!
We verbleven in Horrocks Beach House, de straat over en de beschikking over een turquoise blauwe zee was daar. De mensen in de groep waren allemaal super! Meiden en jongens uit Engeland, Schotland, Duitsland, Zwitserland etc., iedereen kon het goed met elkaar vinden. Dus het bewijs is geleverd dat goeie tourgroups toch bestaan, Brittster :P haha

De tweede dag gingen we via Geraldton naar eindbestemming Monkey Mia.
Monkey Mia ligt op een stuk land dat rond het Ningaloo Reef ligt. Dat hele gebied plus het Ningaloo koraalrif is beschermd erfgoed en je mag er dan ook niks van meenemen, niet eens een schelpje!
We kwamen langs Shark Bay waar we de nodige acoholische drankjes hebben gekocht voor de boatcruise later die avond. De namiddag waren we vrij en namen we de tijd om te relaxen aan het helderblauwe water van Monkey Mia waar we onze eerste dolfijn hebben gespot waar Monkey Mia om bekend staat. En dan bedoel ik niet van een km afstand, nee, die zwemmen op 5 meter afstand van jou!
De boottocht duurde 1,5 uur en was ideaal om een goede zonsondergang te zien en heerlijk genoten van een coronaatje en snacks!
We sliepen in een hostel aan t strand en na een goede wokschotel klaargemaakt door onze japanse vrienden bleven we tot laat op en deden we een nachtwandeling langs t strand om krabben en zeeschildpadden te spotten.

De dag daarna stonden we vroeg op voor het circus: aan het strand van Monkey Mia worden de dolfijnen elke dag gevoerd door een organisatie. Het is echt een toeristische trekpleister en dus ook niet zo indrukwekkend dan dat je de dolfijnen in het wild zou zien. Iedereen gaat met zn voeten in het zeewater staan en de volunteers hebben emmers met vis en pikken zo mensen uit het publiek die een vis mogen voeren. De dolfijnen zwemmen dan van 3 meter afstand van je en wachten totdat ze gevoerd worden.
Na dit spektakel zijn we doorgereisd en hebben we stops gemaakt bij Eagles Bluff (een uitkijkpunt op de Indische Oceaan), hier hebben we haaien gespot die in het helderblauwe water goed te zien zijn. De haaien leven in ondiep water en zijn daarom hier in grote getalen te vinden.
Ook zijn we bij een plek aan de kust geweest waar de laatste levende stromatolieten te vinden zijn. Stromatolieten zijn organismen (bacterien) die je niet kunt zien en een gesteente creeren waarop ze leven. Het zijn een van de oudste fossielen (cyanobacteria) die verder leven in zee en uiteindelijk op land mogelijk hebben gemaakt. Shark Bay is een van die plekken op aarde waar nog levende stromatolieten te vinden zijn.
De laatste stop was Coral Bay, een strand dat alleen maar bestaat uit schelpen, geen zand, alleen maar schelp. Erg pijnlijk voor je voeten, maar een super uitzicht en lichtblauw water waar je de rest van je leven wel in zou willen blijven liggen.
Daarna hadden we weer een lange rit tegemoet om savonds aan te komen in Coral Bay, snorkelmekka van West Australie, waar we in een hostel verbleven.
We kregen de optie om te snorkelen, duiken of om op een glass bottom boat te gaan om het Nigaloo Reef te verkennen. Een van die opties was een dag snorkelen met mantarays. Iedereen werd natuurlijk laaiend enthousiast toen ze mantarays hoorden en dus legde een stel van ons 150 dollar neer om met deze enorme beesten te zwemmen.
We vertrokken om 9u smorgens op een boot die ons naar de plek bracht waar veel mantarays zijn. Het was maar 20 minuten varen en we waren daar. Eerst gingen we even proefsnorkelen, ik had dit nog nooit gedaan dus was even wennen maar na een paar slokken zeewater raakte ik al snel gewend aan het ademen via je mond in de snorkel. Overal waar ik keek was koraal in alle kleuren en vormen, vissen van alle soorten en maten en kleuren. Enkele waarvan ik de naam weet waren puffer fish en parrotfish. Zoek maar eens op op google, prachtig!!
Toen gingen we met de mantaray zwemmen. Deze beesten kunnen wel tot 4 meter wijdte worden en de mantaray die wij gingen volgen was 3.5m! Ze kunnen 60km per uur zwemmen dus als ze niet in de stemming zijn dan kun je ze onmogelijk bijhouden om met ze mee te zwemmen. Maar de mantaray die wij vonden was heel relaxt, het was een vrouwtje en ze zwom heel langzaam terwijl ze een 'cleaning' kreeg van een groep yellow fish die met haar meezwommen en alg en ander gedierte van haar rug eten. Zo'n 15 minuten snorkelden we met haar mee terwijl ze onder ons zwom. De boot pikte ons weer op en gingen na een lunch verder naar Turtle Sanctuary waar we met zeeschildpadden zwommen. Fabrice, n jongen uit onze groep dacht dat het wel leuk zou zijn om er eentje aan te raken,maar ipv hem op de rug te aaien pakte hij de schildpad met 2 handen vast aan zijn schild waarna deze snel wegzwom haha toen hij weer naar boven kwam was de leidster ontzettend boos op m. Daarna zwom hij ook nog eens tegen een koraal aan en stootte zijn hoofd waarmee hij een stuk afbrak dus boontje kwam om zn loontje haha. De schildpadden hier zijn ongeveer 90 jaar oud, ze leggen 150 eieren die allemaal uitkomen, maar uiteindelijk als ze de zee ingaan en hun eigen weg moeten vinden blijven er misschien maar 3 over.
Ik heb wel zo'n 10 minuten gesnorkeld met n zeeschildpad, ze lijken stoned net zoals in Finding Nemo en zijn echt cool om te zien! Ze zwemmen niet gauw weg van je behalve als je een bedreiging voor ze vormt of ze vastpakt.
Hierna deden we nog een snorkel en zagen we ook nog haaien, grey sharks, ze zijn 2 meter lang maar doen niks, ze zijn banger voor ons dan wij voor de haaien.

De dag erna snorkelden we nog bij Lakeside in het rif en nu zag ik ook de blue spotted stingray die sommigen de dag ervoor al hadden gezien.
Verder was het erg veel rijden totdat we in Exmouth aankwamen.
In Exmouth hebben we 2 overnachtingen gehad en ging een deel van onze tourgroep terug naar Perth en wij gingen met een andere tourguide verder naar Broome.
De nieuwe tourguide was veel toffer, Damian, een echte surfer maar veel spontaner, wist veel meer te vertellen over wat we zagen en deed veel meer voor de groep zodat we ook echt een groep-gevoel kregen en zodat we weer energie hadden om dingen te doen en gewoon veel enthousiaster.
We kregen ook nog meer mensen erbij van een andere groep die al eerder aangekomen waren dus nu was er weer een nieuwe groep ontstaan. De leuke mensen van t begin van de tour waren er nog steeds dus het werd alleen maar beter.

Na ons verblijf daar hebben we onze trip voortgezet naar Karijini National Park waar we 3 nachten bleven.
In dit park hebben we veel gorges bezocht (waterholes) en hebben we veel geklommen en savonds veel gedronken en spellen gedaan. Dit was echt supermooi, soms supervermoeiend maar de moeite waard!
Hoe meer we omhoog reisden hoe warmer en vochtiger het werd. Dit betekende ook enoooooormmm veel vliegen, je kon niet eens meer van de lunch genieten zo erg was het. Ook muggen, dus mijn benen zien er nu uit alsof ze gestenigd zijn!

De dag voordat de tour afgelopen was hebben we een pampernight gehouden en zat iedereen met maskers buiten ring of fire te spelen (drankspel), we hebben enorm gelachen en tot in de late uurtjes gefeest in the middle of nowhere. Dat was te merken de volgende dag toen we alweer vroeg de deur uitgingen om naar Broome te vertrekken. Ik denk dat ik een griepje heb opgelopen van de airco waar ik recht onder sliep dus ik voelde me niet zo goed de volgende dag.
In Broome hebben we de laatste dagen nog samen met de mensen van de tourgroep. Iedereen gaat wel weer na een of 2 dagen weg, maar ik zelf ook.
Maandag vertrek ik naar Darwin met een bus (dit wordt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel saai) en ga ik vanuit daar naar Kakadu national Park en naar Litchfield National Park.

Op het moment is het trouwens nog bloedje heet in Broome, het is hier veel meer van n tropischer klimaat dan in Perth en het terwijl ik dit zit te typen komt er opeens een bak met regen naar beneden waar je U tegen zegt. Dan heb ik het niet over die regenbuien in Nederland maar dan heb ik het over regen waar je maar 12 seconden in hoeft te staan totdat je tot op je onderbroek natgeregend bent. Ik zit nu dus vast in het internetcafe :P

Als ik in Darwin ben en weer nieuwe verhalen heb komt er weer meer op mijn blog!

Love!