Hoi allemaal!

Voordat ik met mn nieuw verhaal begin moet ik eerst zeggen dat ik het superleuk vind om berichten te lezen van jullie, zo weet ik tenminste dat ik deze verhalen niet voor niks schrijf ;) Dus blijf op mn wall n berichtje postendat houdt me op de been want het is best een klus om deze enorme verslagen te schrijven! :)

Ik ben op dit moment eigenlijk in Melbourne, maar omdat mijn blog over de tour van Adelaide naar Alice Springs gaat en dit ook het eindpunt van de tour was, staat er dat ik nog steeds daar ben.

Na de Kangaroo Island tour hebben we een vrij weekend in Adelaide gehad zodat we even konden bijkomen van alle dingen die we daar hadden gedaan en hebben we n beetje van Adelaide kunnen zien.
Nouja.....uiteindelijk zijn we uitgeweest, hebben we weer geld uitgegeven aan shoppen en hebben we gratis geinternet in de State Library (daar komen we ook lekker laat achter dat in de meeste bibliotheken van steden gewoon gratis internet te krijgen is.....en wij maar 4 dollar per uur betalen in de cafes.. 8-)) Verder hebben we met onze hostelvrienden van daar (die we ook weer hier in Melbourne gaan zien) in de Botanical Gardens gewandeld.

We kwamen er in ons hostel achter dan een nederlands meisje dat we daar hebben leren kennen, Kim, ook op de Desert Patrol-tour naar Alice Springs ging, dus we hadden al een bekende. Toen we dinsdag vertrokken bleken er ook een Koreaanse moeder (Jamin) en haar 7jarige dochtertje Melody mee te gaan. De tourguide Sandy was dezelfde als van de Barossa Valley (wijntour) en ze nam haar Duitse vriend Marko ook mee op tour. Zo waren we de eerste dagen met een stuk of 9 mensen op tour.

De eerste dag stond in het teken van veel rijden en zijn we via Quorn (een klein dorpje waar we het oude-western-film-gevoel van kregen) naar de Flinders Ranges gereden. Dit is een uitgestrekte vlakte met gebergte in en is vernoemd naar de Matthew Flinders, de eerste reiziger uit de UK die Australie op kaart zette.
Onderweg stopten we bij de Kanyaka Homestead ruines van een oud sheepsstation waar 70 families ooit hebben gewoond.
We wisten al van de lonely planet en via verhalen van anderen dat in de Outback ontzettend veel irritante vliegen zijn en dat was ook meer dan waar. We waren voorbereid hierop en hadden in Adelaide al voor 2 dollar een vliegennet (ja zon ding waar je alleen nog maar meer als n tourist uitziet) gekocht. In Alice Springs en onderweg zouden ze nl. alleen maar voor meer geld verkocht worden.
Tijdens de rit in de tourbus zagen we wilde emus rondrennen en kregen we echt het Outbacksfeertje. Van het al best warme weer in Adelaide gingen we over naar de enorme hitte van t midden van Australie. Lekker zjweite dus. Gelukkig had de bus airco, moet ook wel anders ga je er kapot!
Ook kamelen hebben we gezien. Ooit werden deze voor transport naar t Zuiden en Noorden (Top End, Darwin) gebruikt en nu leven ze in het wild en planten ze zich in grote getalen voort. Nu worden er een aantal camelstations gerund voor touristen die liever in Australie dan in Egypte op zon ding gaan zitten voor veel geld. Dat hebben wij dus niet gedaan.
We kwamen door het gehucht Hawker, ook weer een dorp, en dan hebben we het niet over Swalmen of Beesel dorpen maar over 3 straten en 14 mensen die er in wonen.
Het enige wat Britt en mij op de been hield was de stops bij de roadhouses waar we elke keer bij een Magnun weer hoopten op een gratis ijsje. (Je kan nl. een gratis magnum winnen :D)
Ons huisje waar we 1 nacht zouden verblijven was in Angorichina waar we savonds lekkere lasagna hebben gegeten en marshmellows bij t kampvuur hebben geroosterd lekkerrrrr

De volgende dag maakten we een wandeling omdat Sandy nog wat papierwerk moest doen en schoonmaken van de bus. De vliegenplaagwerd alleen maar erger en je wordt werkelijk gek van die beesten die je echt bijna moet aanraken voordat ze van je af gaan. Het leuke is ook dat ze bij je ogen neus en mond gaan zitten, grote kans dus dat je er eentje opeet per ongeluk. Britt heeft het mogen meemaken later in de tour toen er eentje vol in dr neus vloog en ze m eruit moest snuiven hehe.
Via de Leighton Coalfields waar ze zoals de naam al zegt meerdere kolenmijnen hebben. Echt een maandlandschap waar verder dan de mensen die er werken geen kip te zien is.
We kwamen uiteindelijk in Lyndhurst aan waar we naar Talc Alf gingen kijken. Het is een in NL geboren man die al zijn hele leven in Australie woont, getrouwd was met een Aboriginal vrouw en die echt een excentriek persoon is in het dorpje. Hij verzorgt ook de post in de regio en verder is het een gek figuur. Zijn huis heeft hij zelf gemaakt van de grootste rotzooi die je je maar kan indenken. We mochten eigenlijk alleen op het buitenterrein en zijn verranda komen maar je kunt je natuurlijk al voorstellen dat Britt en ik liever zijn woning van binnen wilden zien haha dus wij sneakten naar binnen waar het nog erger was. Wat een CRAP had die vent daar liggen. Bijna overal zat stof op en anders zat er wel een spinnenweb op. Hij ging onze namen uitleggen, hij had voor elke letter een betekenis. Britts naam betekende " afstammeling van je ouders" (duhhhh logisch) en mijn naam betekende "from the rising sun to the rising mountains" ahummmmm ja zeer interessant. Maar de man was erg aardig en het was wel grappig om te zien watvoor gekken er vandaag de dag bestaan ;)
In Marree (ook weer n klein dorpje) gingen we lunchen en hierna gingen we verder rijden naar Lake Eyre, 's werelds nummer 4 grootste zoutvlakte. Hier stapten we uit en we wilden natuurlijk wel tot het water lopen, maar bij nader inzien (totdat onze voeten tot de enkels wegzakten in de modder) lieten we dit maar achterwege.
Vervolgens gingen we via het Oodnadatta Track naar Williams Creek. The Oodnadatta Track is een lange gravelroad die oorspronkelijk de route van de Ghan Railway was en waar ook nog steeds de palen van het telegraafsysteem, dat vroeger is aangelegd, te zien waren.
In Williams Creek gingen we in swags slapen en hebben we eerst lekkere wraps met kangaroogehakt erin gegeten. Hierna was er nog een kampvuur waar we n paar gasten ontmoetten die daar voor 18 dagen aan de landingsbaan voor helicopters en vliegtuigen werkten. Dat was wel lachen. Minder lachen was toen ik s avonds wilde douchen en een HUGE spin op de badkamermuur zat. Zeg maar een kinderhand groot met dikke poten en lijf. Het was blijkbaar een Huntsman-spin (zoek maar op Google op) en niet giftig. Maar toch was ik niet echt blij om hem te zien, schreeuwde het uit waarna een van de werkers (n meisje, maar die meer op een jongen leek) kwam en ze de spin met dr slipper doodde :|!
Het slapen in de swags was weer super, alleen de sterren waren niet zo fel en er waren dr niet zoveel als op Kangaroo Island vanwege de volle maan, het licht was te fel om ze te zien.
Ook leuk was dat Kim, nederlands meisje, snurkte als een kerel en geluiden maakte waardoor we niet konden slapen. Ofja, ik sliep al maar Britt heeft er nog een klein uurtje van kunnen genieten ;)

Dag drie vertrokken we om 9u smorgens uit Williams Creek richting Coober Pedy waar de opaalmijnen zijn en waar de meeste mensen ondergronds wonen vanwege de hitte.
Onderweg stopten we bij het dingo-fence dat van Queensland (oostkust) naar The Australian Bight (zuidkust) gaat. Net zoals padden, kamelen, konijnen en sprinkhanen zijn dingo's ook een "plaag" en zijn ze vooral gevaarlijk voor het vee van de boeren die cattlestations runnen.
Bij aankomst in Coober Pedy hadden we eerst een lunch met de mensen van onze tour tot nu toe en met de mensen die ons voor de rest van de tour zouden vergezellen. Zij hadden een 6daagse tour geboekt ipv een 7daagse, en voegden zich bij ons om de rest samen te doen. Natuurlijk hebben Britt en ik weer nauwkeurig opgelet wie degene waren die wel een handje willen helpen en wie er weer geen zak doet. Nadat Britt aan Kay (een duitser die al vanaf het begin met ons mee was) duidelijk had gemaakt dat de borden niet vanzelf schoon zouden worden besloten we dat de rest van de tour nog een hel zou worden wat dit betreft.
Na de lunch hadden we tijd om alcohol in te slaan, want verderop in de tour zouden we alleen maar meer betalen in de kleinere dorpjes. Dus Kim en ik hadden even flink wat coronaatjes en Strongbow cider ingeslagen voor de volgende dag, niet te vergeten een fles bubbels voor zonsondergang bij Ayers Rock. Hoppaaaa 120 dollar verder gingen we terug want we kregen een tour in de Umoona Opal Mine die ook de underground bunkhouses verzorgden waar we die nacht zouden slapen. We kregen uitleg over de soorten opalen die er bestonden, hoe die gevormd werden door de magie van de natuur ;) en hoe ze geslepen werden. Hierna namen ze ons mee in hun opaalmijn en vertelden ze over de technieken en details van opaalwinning. Ook kregen we het huis te zien waar eerst de chef van de opaalmijn woonden (die was dus nu voor de tours ingericht) en vertelde ze vanalles over het ondergronds wonen in Coober Pedy.
'S Middags waren we vrij en toen we hoorden dat er een zwembad was stonden we al klaar om aan ons kleurtje te werken met de 34 graden daar. Nouja die australiers zullen wel gedacht hebben dat we gek waren, maar wij gingen daar evengoed steengrillen op het beton naast t zwembad. No worries, natuurlijk wel met zonnebrandcreme......factor 4 ;)
's Avonds gingen we pizza eten en fish en chips. Hierna hebben we nog wat biertjes gedronken met 2 Duitsers, 2 Oostenrijkers en Sandy en dr vriend Marko. De duitsers kende Kim al en eentje ervan had ze min of meer iets mee dus dat beloofde nog wat kleffe situaties onderweg ;)..

De volgende dag stonden we weer vroeg op en reden we met z'n allen naar Williams Creek, onderweg kwamen we er alweer achter wie onze vriend en vijanden waren. Je kunt er natuurlijk vanuit gaan dat de harde screening van Britt en mij een uitkomst had waarbij we meer vijanden dan vrienden hadden ;) Er waren n paar ierse (moeder en dochter) en voornamelijk dochter was erg irritant vanwege dr interessante gedrag dat we niet konden waarderen. Hun vriend Andy, van onze leeftijd was blijkbaar niet in staat om een gesprek met vrouwelijke personen aan te knopen, want als we hem iets vroegen kregen we nauwelijks of geen antwoord en was het wel duidelijk dat hij geen gesprek met ons wilde hebben. Hij was zoals hij zelf zij aan een kant doof...dat was natuurlijk de kant waar wij zaten ;)..
Voor deze tour dachten we trouwens dat we niet veel geld zouden uitgeven aangezien het een all-in prijs was, maar ook dat is niet waar en bij elke stop onderweg koop je wel n flesje cola of een ijsje voor 4 dollar.
Tijdens de coach verzon Sandy vanallerlei spelletjes waardoor we wel wakker bleven. Zo kreeg de degene die als eerste de Uluru zag een ijsje en moesten we van een snoeppapiertje een lange slinger maken, wie won hoefde de rest van de week geen klusjes te doen. Verder moest iedereen n dollar in de hoed gooien en 6 nummers van 0-9 opschrijven. Als er een auto langskwam moest je naar t nummerbord kijken en t eerste cijfer van links nemen, als je zo je rijtje cijfers kon afstrepen winde je de hele pot. NATUURLIJK, winde die stomme ierse tut...dit zorgde voor NOG n reden om haar niet te mogen hehe
We kwamen dichterbij the Rock en Kim en ik dachten dat we m zagen dus we zeiden dat tegen Sandy. Dichterbij zei ik tegen Kim dat ie wel erg anders uitzag als op alle plaatjes en foto's die ik ervan had gezien, jaja dat klopte wel zei Kim. Toen we er echt dichtbij waren bleek het een tablemountain te zijn (Mount Connor) en werden we even uitgelachen door de hele bus :)
Met zonsondergang kwamen we bij Uluru aan en hebben we op een uitkijkplaats vlakbij onze slaapplaats een drankje gedaan met wat snacks.
Hierna gingen we het eten voorbereiden en toen stond op n gegeven moment iedereen om een slang heen. t Was n hele dunne, bijna n worm maar dan langer en hij had ook niet echt een slangenkop. Van Sandy moest iedereen aan de kant en dan zou hij gewoon wel weggaan uit de kookplaats. Maar een van de oudere fransmannen in onze groep was daar niet zo zeker van en van t een op t andere moment trok hij zn bergschoen uit en mepte de slang vol op zn gezicht! :o Iedereen was geschokt door zijn reactie en vond het maar onzin, Sandy de tourgids natuurlijk ook, maarja, nu moest ie wel helemaal afgemaakt worden want hij kronkelde nu wel erg gevaarlijk. Dus met een krukje is hij om het leven gekomen :( snif
S avonds sliepen we op hetzelfde uitkijkpunt in swags en hebben we redelijk geslapen. Vreemde geluiden 's nachts en ik zal zeggen dat ze niet allemaal van dingo's en vogels waren. (Kim en haar duitsers Klaus "sliepen" samen in een swag.......) Very nice......NOT! ;)

We moesten de volgende dag weer vroeg op voor een wandeling in Kata Tjuta (australische naam is The Olgas) en daar hebben we een goeie wandeling van 7.4 km gemaakt. Kata Tjuta is eigenlijk mooier dan Uluru, omdat Uluru gewoon te populair is en te touristisch. Heerlijke BBQ gehad na de wandeling terug in ons kamp met worst en lekkere steak en kip. Toen we nog even tijd vrij hadden zijn we gaan zwemmen in t kleine zwembadje dat bij onze accomodatie lag. Tegen de avond gingen we nog naar t Cultural Center waar we over de verhalen van de Aboriginals over Kata Tjuta en Uluru konden lezen en ook was er een boek waar brieven instonden van mensen die een stukje steen van de Uluru mee naar huis hadden genomen tijdens hun bezoek en die er nu spijt van hadden omdat er vanallerlei erge dingen waren gebeurd hierna. Sommigen stuurden de steen terug met zelfs geld mee als vergoeding.
Hierna gingen we weer naar Uluru maar dan een ander uitzichtpunt waar t circus was (aka de andere 24190241897 mensen waaronder natuurlijk veel asiaten) en hebben we onze champagne gedronken en wat leuke foto's gemaakt. Die moet ik nog uploaden maar dat is een hels karwei dus met enige vertraging.
Na t drankje gingen we terug en hebben we hamburgers gegeten. 's Nachts weer in swags bij t kampvuur.

De volgende morgen, of zeg maar nacht, moesten we om 4u (!!!!) op om de zonsopgang te gaan zien van Uluru. Het gaat allemaal om die zon die op de Rock schijnt zodat je die rode gloed krijgt....maar wat een gedoe zeg. Nu weer op t zelfde punt als gisteravond, waar alle andere mensen in je beeld staan en je moet wachten totdat je eindelijk je Kodak-momentje voor jezelf hebt.
Hierna stond een wandeling om de Uluru heen op de planning. Je kon m ook beklimmen maar Abo's zijn hier niet echt fan van omdat de steen heilig is voor ze. De klim wordt ook gesloten als het erg winderig is en het hoger dan 36 graden is. En toevallig was het dat die dag dus konden die a******s (zoals Andy, de dove) dit gelukkig toch niet doen. Echt een idioot, hij wilde in eerste instantie op zn slippers de klim doen, GEK!
De wandeling was erg saai omdat het alleen maar vlak was en er de eerste 2uur geen uitleg of iets was omdat Sandy ons pas het laatste deel zou begeleiden en uitleg zou geven over de geschiedenis. Maarja, natuurlijk waren Britt en ik kepotmeug na die wandeling en hadden we nergens meer zin in....dus toen we de laatste 2km gingen wandelen besloten we ons anders te vermaken en mensen met een grassprietje in de nek te irriteren. :) Dit was een briljant idee en vooral een meisje begreep maar niet dat het geen vliegen waren die in haar oksel zaten te kriebelen :D hehehe.. Wat zijn we toch n mealbeare same! Iedereen was aandachtig aan het luisteren naar wat Sandy vertelde en wij waren alleen maar aan t lachen :) Maar Sandy kon het wel waarderen toen we haar vertelde wat er zo grappig was.
De lunch bestond uit knakworsten en we gingen hierna verder naar Kings Creek, onze laatste bestemming.
Toen we daar aankwamen na een lange autorit mp3 luisteren konden we nog even het zwembad in en 's avonds hebben we spaghetti gegeten.
Toen we bij t kampvuur zaten kwamen er 2 ozzies van onze leeftijd bij ons zitten en na eerst wat grappen te hebben gemaakt over zijn openingzin ("Het is volle maan, of is het toch halve? Moeilijk te zeggen vind je niet") werd de sfeer ietsje verpest door de 2 duitsers die zich erg geintimideerd voelden door de twee.
Wij besloten een douche te nemen en net toen we ons bedachten waar Kim was, zagen we haar bij de 2 ozzies en nog n stel zitten die hun eigen kampvuur hadden. Na de douche hebben we daar nog gelachen en gepraat en gedronken en zijn toen uiteindelijk gaan slapen in de swag.

De volgende dag moesten we weer vroeg op en na het ontbijt, tense sfeer, barstte de bom die al n paar dagen op ontploffen stond. We hadden nl. al een paar dagen stress vanwege het opruimen en irritante gedrag van anderen. Dus nu toen wij bezig waren het kamp op te ruimen zat de oudere Fransman in de bus te wachten totdat het werk gedaan was. Natuurlijk zei Britt hier iets van en kreeg een sneer terug, waarna hij even later voor dr stond en begon te vertellen dat als ze iets te zeggen had ze dat maar in zijn gezicht moest doen. Nou na een woordenwisseling kwam het buiten toen we bijelkaar stonden erop neer dat de ierse en franse vonden dat wij de terror van de tour waren en dat we brutaal waren en geen manieren hadden. Maar wij waren van mening (en die hebben we ook zeker glashelder gemaakt aan iedereen) dat iedereen bijdraagt aan het koken, opruimen en afwassen. Dat dat namelijk het concept is van de tour en dat je niet als een lambal staat te wachten totdat t eten klaar gemaakt is en dan ook nog als eerste in de rij staat om je vervolgens 3 keer op te scheppen. Zo werkt dat niet, maar dit begrepen ze niet dus vanaf nu was de sfeer erg geladen ;)
We kwamen iets later aan in Kings Canyon waar we een wandeling van 4u hebben gedaan. Dit was nog mooier dan Uluru of Kata Tjuta en onderweg kwamen we een grote waterhole tegen waar we in hebben gezwommen, dit was echt supermooi en lekker verfrissend. We moesten nog 1.5uur daarna lopen en toen kwamen we bij t eind.
We hadden geluncht in het kamp en hierna vertrokken we richting Alice Springs waar we om 21u aankwamen bij ons hostel. Prima kamer en we zaten met Kim op een 4persoonskamer waar wij de enige 3 waren, erg relaxt.
Savonds zijn we nog wat gaan drinken in Bo Jangles, een pub waar ze je thuis biertjes via het internet kunnen kopen en je kunnen zien via de camera's die er hangen. Maar het was er superleeg en nadat Britt een halfuur zat te wachten op het geld dat uit de automaat moest komen waren we pleite naar n andere bar. na nog n drankje gingen we naar huis en hebben we heerlijk geslapen.
De volgende dag hebben we lekker aan het zwembad gelegen en wat geshopt in het centrum. Alice Springs heeft 27.000 inwoners, zou je niet zeggen als je het ziet want het lijkt net n dorpje. Het heeft de grootste Aboriginal community en het is er blijkbaar erg gevaarlijk snachts vanwege de abo's die dronken zijn en je proberen te bestelen...of iets anders.
De laatste dag dat we hier waren hebben we nog het Royal Flying Docters Center bekeken en weer gezwommen. Met 42 graden kun je toch niet veel doen, dus een zwembad is dan meer dan welkom.
Savonds hebben we afscheid genomen van de duitsers en konden we niet slapen van de hitte. Kim wel die alweer luidkeels lag te snurken, en toen zijn Britt en ik maar buiten kevers gaan tellen:)
Uiteindelijk werden we hier toch wel moe van en zijn we gaan slapen. De volgende dag teruggevlogen naar Melbourne waar het s***weer was en we met regen begroet werden.

Hier blijven we nu 10 dagen en vervolgens gaan we 6 december naar Perth (Westkust). Hier proberen we werk te zoeken of een medical trial (we hebben nl. gehoord dat dit easy money making is en je er maar n week of 2 voor hoeft te dienen als proefkonijn). Niet dat jullie denken dat we dadelijk een of andere ziekte oplopen van de trial, we willen natuurlijk wel eerst weten waar het medicijn voor is en wat de gevolgen kunnen zijn etc etc.
Jullie horen hier nog wel van!

Tot snel en sorry voor n lange blog! Ben al lang blij dat dit allemaal achter de rug is want t is toch elke keer weer n hele klus om het te schrijven!

Loveeeee!