Halllooo!

Het is ondertussen al zo'n week geleden dat ik een blog heb geschreven dus jullie worden nu weer op de hoogte gehouden van onze dagelijkse activiteiten!

Ik eindigde de blog met te zeggen dat we via een lift-offer met Rodriguez (braziliaan) in Melbourne zouden aankomen......maar aan het woord 'zouden' merken jullie al dat dit niet is gebeurd.
Precies 1 dag voordat we zouden vertrekken belde meneer op dat hij ons niet kon brengen want hij kreeg van het autoverhuurbedrijf een andere auto mee dan hij eigenlijk had gereserveerd en daardoor bleef er maar 1 plek over voor een backpacker mee te nemen. Ja zei ie: "Dan pakt 1 van jullie toch gewoon de trein?" Maar daar waren we het natuurlijk niet over eens. Balend gingen we dan maar op zoek naar een ander vervoersmiddel om in Melbourne te komen. We hadden graag gewacht tot er een nieuwe liftoffer zou komen, maar we hadden inmiddels al een hostel in Melbourne geboekt voor 5 nachten omdat we er zeker van waren dat het met die Rodriguez wel goed zat......
Vliegtuig was zeker goedkoper geweest maar te last call vanwege inchecktijd etc. Het werd dus optie trein.
In Nederland pak je de trein en ben je aan t zeuren dat het lang duurt, please people, kom naar Australie, daar zul je leren om geduldig te zijn.... Wij zijn dan ook 11 uur en 15 minuten om precies te zijn heeeeeel eeeeerggg geduldig geweest!! The icing on the cake was een man naast ons die slaapapneu had en ons zo wakker hield...was hij wakker dan wilde hij echt desperate met ons praten. Dus dat was echt dolle pret.

Bij aankomst liepen we met de backpack en de daypack en de collingbag met enkele overgebleven boodschappen en oja met nog n tas in onze handen naar het hostel dat ong. 10 min. lopen van het station lag. Tja je moet er iets voor over hebben.

Het Urban Central Backpackers hostel was echt heeeel netjes voor een hostel. Er waren alleen maar 4dorm bedrooms en een aparte doucheruimte voor jongens en meisjes, superfijne cabines en wc's. Ook het stapelbed was ruim voldoende beoordeeld door ons, het had tenminste wit linnen en een kluisje was aanwezig voor je backpack in op te sluiten.
Onze roomie was een smellycat (sorry, we zijn haters, zit in onze natuur). Dus meteen de ramen open.
Dus maar 3 bedden waren bezet.
Later kwam er wel een italiano bij genaamd Robbie die al 9 maanden in Australie zat en nog steeds crappy Engels praatte.

De eerste dag was het perfect strandweer, we hadden de stad nog niet eens gezien, maar deze kans konden we niet laten schieten. De zon scheen, de slippers en de bikini's gingen aan...de blaren kwamen al na het eerste uur toen we dachten dat we het stuk vanuit ons hostel naar t strand wel konden lopen. Toen we eindelijk aankwamen bleek het strand echt verlaten te zijn, maar dat mocht de pret niet drukken en hoppaaa smeren maar. Dit keer voelde Britt er niet veel voor om op een panda te lijken (maar dan in rood-wit kleuren op 't gezicht :)) dus factor 30 op. Na n tijdje ontdekt ik dat het leukere strandje verderop waren en daar gingen we eerst even relaxen in een strandbar. Natuurlijk zagen wij er nog fantastisch uit ondanks het zand in onze gezichten en de make-up die al uren geleden ervan af was...daarom werden we even later getrakteerd op malibu-ananasjes en coronaatjes door 2 ozzies die een 'sicky' deden die dag (alsin ziekmelden van werk).

Om een uur of 6 was het tijd om terug te gaan en ons heerlijk avondmaal te koken: spaghetti bolognese. Echter zo heerlijk was het niet, want het bestond zeg maar alleen uit spaghetti, saus uit een pot en gehakt. Dit werd na 2 happen in de vuilnisbak gemieterd. (God, vergeef me) En besloten om een macje te doen, die ook recht voor het hostel lag en 24u open is. In de keuken hadden we ook onze eerste encounter met The Annoying American. Een grote neger met zijn vervelende accent die je steeds achter de vot aanzit of je je borden en pannen wel opruimt. Ondertussen is je eten dan al koud, maar goed, dat van ons was toch al niet te pruimen.

Omdat het vrijdagavond was besloten we een poging te doen tot leuk uitgaan hier en dat deden we met Robbie (de italiano roommeat - zoals Alberto dat zegt) en Alberto, een vriend van hem.
Na een paar drankjes wilden we een club aandoen, maarrrrr welke dan, gevolg: zo lang lopen dat we weer nergens uitkwamen en uiteindelijk maar opgeven en terug naar t hostel. Jeeeeej --

De volgende dag uitgeslapen en ?? gedaan, volgens mij n beetje rondgewandeld in het CBD (Central Business District) van Melbourne, dat bleek erg saai te zijn dus weer terug gegaan nadat we ons eerst te goed hebben gedaan aan 3 soorten cakes en koffie dat in totaal een kalorienwaarde van n week had.
Na 3 happen zaten we al vol, dus dat was weer good thinking......
's Avonds waren we het helemaal zat en wilden we een goede avond hebben. In de Lonely Planet werd het een en ander aanbevolen, en 1 club leek ons wel tof.
Voordat we naar die club gingen liepen we eerst een latino-bar in waar we eindelijk leuke reggeatonmuziek hoorden om te dansen. Om er een beetje in te komen deden we eerst een tequilaatje (het enige alcoholische drankje dat Britts maag kan verteren :)) en deden we wat dansjes op Shakiramuziek.
Daarna dus die club (OneSixOne) , 20 dollar entree moesten ze hebben, dus dit mocht wel heel wat zijn.
Bij binnenkomst kwamen de 1m80 lange modellen ons al tegenmoet met bontmutsen (??) en hadden we er alweer zin in......... 8-)
Na enige tijd kwamen er wat Australiers ons vergezellen, waaronder Harry. Die erg geinteresseerd was in Britt en diepe gesprekken wilden voeren (nog steeds in de club :)). Harry had denk ik een beetje issues want als Britt n stap naar links ging, deed Harry dat ook haha het was erg leuk om te zien maar na n tijdje heb ik hem maar duidelijk gemaakt dat hij niet echt Britts smaak was.
Omdat we dit wel zat waren gingen we terug naar de latino-bar, waar we kennis maakte met de Chileense MC, Xavier.
Die kreeg toch alles gratis, dus er werd tequila gedronken :) niet te veel want we moesten nog dansjes doen.
Om 3 uur ging de tent helaas dicht en bleven we nog even met Xavier en zijn vriend Christopher hangen in de latinobar. Toen ze gingen brachten ze ons ook naar huis, gratis ritje vinden wij als backpackers wel oke!

De dag erna kregen we een belletje van de Chileense dudes of we mee gingen naar een live-band in the Nightcat, een salsabar. Waar ze in koppels professioneel salsadansen. Precies niet er op gekleed waagden we het erop! Eerst Xavier en ik en Christopher en Britt op de dansvloer. Dat ging nog redelijk. Maar toen waren we wel toe aan een beetje oefenen dus Britt en ik gingen de dansvloer op :) Dat beloofde dolle pret: wat eerst een beetje rustig salsapasjes doen was ging over op pirouetjes draaien en daardoor tegen alle andere koppeltjes op de dansvloer aanbotsen :D op tenen trappen en elkaar pijn doen (Matties arm zwaait bij Britt vol in het gezicht :)).... We moesten zo hard lachen en dansen tegelijk dat we helemaal uitgeput weer terug kwamen en 2 uur later nog een lachkick hadden :)

Maandag overdag begon het te kriebelen om iets meer van Australie te zien dan alleen maar stad. Na Sydney en nu dan Melbourne hebben we niet het idee dat we aan de andere kant van de wereld zijn en we willen wel wat actie nu na al die tijd. Tijd om wat tourtjes te boeken. Onder in het hostel zit een tourbar en bij Stu hebben we het volgende geboekt:
vanaf 5 november gaan we 3 dagen en 2 nachten naar The Great Ocean Road, The Grampians National Park.
Dan gaan we 1 dag een wijntour doen in The Barossa Valley naar wijnboerderijen.
Na een weekend vrij in Adelaide gaan we vervolgens 3 dagen en 2 nachten naar Kangaroo Island om o.a te sandboarden, zeehonden te spotten en bushwalks te doen in Flinders Range National Park.
Hierna een dag of twee weer vrij en dan gaan we onze grooste tour doen: 7 dagen en 6 nachten van Adelaide naar Alice Springs. Wat we gaan zien is: The Olgas, Uluru, Coober Pedy, Kings Canyon, The Devils Marbles en nog veeeel meer.
Het vetste is nog dat we vanuit Alice Springs terugvliegen naar Melbourne om daar op 4 december helemaal uit onze plaat te gaan op een festival waar o.a Tiesto, Sebastian Ingrosso en Afrojack komen draaien! :) Dat wordt dus weer ouderwets partyhardy doen en spierpijn hebben de volgende dag! That's the way we like itttt!

Na een lichtelijke nervous breakdown nadat we met creditcard, pinpas en cash de 1812 $ hadden neergelegd die onze tours kostten gingen we onze andere homecooked meal maken: Hollandse pot (aardappeltjes, broccoli, stukje vlees en een salade). Dit schoven we naar binnen en na wat nageltjes lakken was het moment (voor Britt althans :)) gekomen: The Crown Casino!!!! Samen met een Engelse jongen, Ben, uit Birmingham gingen we money spenden. Nouja, Ben en Britt dan want ik ben nog te onervaren in het casino-wereldje om ook maar een dollar uit durven te geven :) Dus ik heb het maar bij Baileys met ijs gehouden, ook lekker.
Eerst moest ze er eventjes inkomen bij de roulettetafel en daarna gingen we door naar de Blackjacktafels, erg amusant om te zien maar na 10 rondjes snapte ik er nog de ballen van. Na een tijdje kwamen onze Nederlandse vriendjes die we in Sydney hadden leren kennen ook aan in het casino en ging ik met hun iets drinken. Toen ik wegging liep het nog aardig goed met de twee, totdat ze na een tijdje bij onze bartafel aankwamen en allebei alles hadden kwijtgespeeld!
Maar wel topvermaak gehad! :)

Dinsdag was onze uitcheck dag van t hostel naar een nieuwe: All Nations Nomads Backpackers, 2 straten verder met de backpack kwamen we aan in de hel van hostels......
De trap werd gerestaureerd, alsin: spijkers werden in het tapijt geslapen om de boel bij elkaar te houden. Nadat de receptioniste een foute berekening op papier maakte en wij haar even wat wiskundige feitjes hebben bijgeleerd, konden we inchecken in onze...jawel....10 dorm bedroom. Dat betekent: Britt, Mattie en 8 andere snurkende chino's, freaks, viesgirls, paupers, gauners en zjwervers. De stapelbedden hadden geen trapje zodat je op het hoogste bed kon klimmen, je moest maar een manier bedenken om jezelf er op te gooien. Verder bestond het plafond uit verwarmingsbuizen en rioleringspijpen zodat elke keer als iemand zich douchte het leek alsof er een emmer water naast je werd geleegd. Toen we eenmaal op ons bed terecht waren gekomen kregen we een idee van het matras: spiralen staken overal in onze derriere. Het kussen was ooit in 1973 wit geweest, het was nu van een geel-bruin achtige kleur. Het dekbed was te vadsig om met woorden te beschrijven. Het toepasselijke gebaar erbij zou kokhalzen zijn. Dit moest ons brein ook even verwerken en dat waren we van plan te doen met een avondje uiteten.
Oja, ik was even de keuken vergeten: de melk lekte uit de ijskasten en bloed van vlees kleefde op de bodem. Nice ne!?

NATUURLIJK gingen we niet 9 nachten verblijven in dit pauperparadijs, dus vroegen we of we een refund kregen.. Gelukkig kregen we dit, maar moesten we wel 1 nacht in hun hostel verblijven..... Meteen dezelfde dag nog terug naar Urban Central Backpackers om de andere nachten te boeken tot onze eerste tour begint (5 nov)., en dat was allemaal prima te regelen. YES! :D

Om zoveel mogelijk tijd te doden en niet door te hoeven brengen in het viespeople-hostel gingen we uiteten met Mark en Joost, de brabanders uit Breda. Dit besloten we te doen in het Crown Casino waar je voor 23 dollar onbeperkt kon eten. Dit hebben we natuurlijk 100% uitgebuit en met zwangere buiken liepen we naar buiten....ehhhh naar buiten?? Omdat het restaurant in het casino lag wilden Britt en Joost nog wel even wat dollars kwijt.......hoppaaaaa!! 3 uur en 150 dollar verder liepen we naar buiten, nu echt naar buiten en zijn we met volle magen gaan slapen :) Dat slapen ging zo: britt in slaapzak, mathilde in lakenzak, wiebel wiebel, smetvrees smetvrees, plas ophouden om maar niet daar naar de wc te hoeven haha en uiteindelijk vielen we in slaap.....

Zo vroeg mogelijk checkten we weer uit en liepen we met ons hele hebben en houden naar Urban Central terug. We wilden meer gezelligheid in t andere hostel, maar we zijn hygiene en schone lakens toch ook wel gaan waarderen, dus hier stellen we onze prioriteit :) We hebben toch elkaar als vriendjes :)

Vandaag heb ik eindelijk sushi gegeten daar had ik echt al de hele reis ontzettend veel zin in, ik heb Britt proberen over te halen, maar she just doesn't trust chinofood :) Daarna hebben we nog even een snoepvoorraad gehaald om de verloren uurtjes mee te doden hier en hebben we weer een lekkere salade gemaakt als avondeten.

Morgen wordt het 27 graden, dus zullen we vast weer te vinden zijn op St.Kilda strand in Melbourne. Ik laat jullie weten of er ozzies zijn die ons weer hebben getrakteerd :)!

Sorry dat dit bericht echt TE lang is geworden, ik was op de middelbare school al slecht in samenvattigen maken......

LOVE!