Ni Hao allemaal, of moeten we zeggen g'day, want we zijn inmiddels alweer een tijdje geleden overgesprongen naar het land van Wallabies, Fosters en cricket, Australië dus. Maar eerst nog even een terugblik op ons verblijf in Beijing.

Ok, we knallen er even wat negatieve zaken in, dan zijn we daar weer vanaf: ja, Beijing is een stad vol smog (behalve als er wind staat), ja, Chinezen vinden het doodnormaal om op elk moment luidruchtig te boeren, slurpen, rochelen en spugen. En ja, in een stad met 23 miljoen mensen (daar past de stad Groningen zo'n 118 keer in dus...) is het in de metro's soms idioot druk en zijn de files niet te harden. Maar als we dat even allemaal terzijde schuiven (en dat doen we met liefde), dan kunnen we wel zeggen: wát een fantastische stad! En niet zozeer om één specifiek ding, maar om de combinatie van nieuw, oud, lekker, raar, indrukwekkend, overweldigend. Voor ons was Beijing dan ook een aaneenschakeling van hoogtepunten. Zoals bij de indrukwekkende Tibetaanse Lama Temple (die wij veel mooier vonden dan de veel beroemdere Temple of Heaven) waar Chinezen in plaats van met fotocamera's ineens met hele bossen wierook in de weer zijn voor gouden boeddhabeelden van soms wel 15meter hoog, voor meer salaris, welvaart of geluk. 'Tempel' dekt trouwens niet helemaal de lading, 'gigantische tempelcomplexen' komt al wat meer in de richting. En als contrast ineens de volledige rust en wijsheid van de tempel die aan de wijsgeer Confucius gewijd is. En vanaf daar weer de drukte in van toeterend verkeer, langssnellende brommertjes (en fietsen!) en ontelbare winkels en restaurantjes. En als totaal ander contrast weer het gigantische, communistische Tian'an Men, waar tientallen Chinese tourgroepen (yes, je vindt ze ook in hun eigen land) zich verdringen om op de foto te mogen met de Chinese vlag bij de hijs-ceremonie, of rustig uren in de rij staan voor een kleine glimp van het gebalsemde lichaam van Mao Zedong (wij vonden hem meer lijken op een plastic pop!). En dan hebben we het nog niet eens over de Forbidden City en alle andere geweldige geschiedenis die er in de stad te vinden is...

Maar ook hedendaags Beijing beviel ons wel. Zoals de enorme wolkenkrabbers met gigantische malls eronder. In Beijing staat het World Trade Centre nog overeind, en dat vonden wij wel een goede reden om eens een (veel te dure cocktail) te drinken in een chique club op de 80e verdieping. Uitzicht: ongetwijfeld schitterend...alleen die smog hè ;)... Ook het Olympisch park mocht uiteraard niet ontbreken en met ons zwembloed wilden we wel eens een duik maken in 'the bubble'. 'Dan mogen jullie alleen zwemmen het inzwembad' kregen we te horen. OK, jammer maar helaas. 'Mét badmuts'. OK, wij badmuts kopen. Enthousiast sprongen we in het water, maar al direct kwam er een kwade badmeester aangelopen: 'jullie hebben geen examen gedaan, dus jullie mogen niet in het diepe'. Dat we zwemmers waren was geen excuus. Geen bewijs, geen toegang. Regels zijn regels, ook dat is China. Dus hebben we maar lekker een uurtje gezwommen in het beginnersbad van maar liefst 70cm diep....

Een andere dag hebben we ons gevoegd bij de weekend-vierende Beijingers, voor een slentertocht langs het Huhai-lake. Ontzettend sfeervol met bootjes op het water, ondergaande zon, wiegende rode lantaarns en....in elk café een kwelende zanger met smartlappen waar Gordon nog onpasselijk van zou worden. En als één café een Chinese Gordon heeft...dan willen ze er ook allemaal een! Dus maar snel door naar het eten: een van de meest favoriete bezigheden van de Chinees en toevalligerwijs ook van Mischa! Soms een Engels menu, meestal plaatjes, wat aanwijzen en maar zien wat je op je bord krijgt. Meestal heerlijk, soms een ietsiepietse teveel chilis (zie foto's) en soms ook een 'dat moet je een keer gedaan hebben'. Laten we het erop houden dat de sprinkhanen en schorpioenen best smaakte!

Naast Peking hebben we ook nog een paar uitstapjes gemaakt. Uiteraard naar de Great Wall, op een fantastische zonnige dag....schitterende uitzichten (en voor de verandering weer eens vooral Nederlanders in ons tourbusje). Ook zijn we naar Ping Yao geweest, een historisch stadje dat heel goed bewaard is gebleven: mooie binnenplaatsen en bankgebouwen (Ping yao was een belangrijke handelsplaats) kleine tempeltjes (waaronder de meest bizarre die we ooit hebben gezien: een taoïstische tempel vol met beelden van mensen die gemarteld worden door demonen: doormidden gezaagd, tong afgesneden, gespietst, gevierendeeld, en meer van die creatieve uitspattingen), mooie binnenplaatsen. Absoluut de 10uur in de trein heen en weer waard (al was de terugreis in de derde klas niet al te comfortabel!) in Ping yao was Mischa, met zijn 1,95m, trouwens ook de absolute ster, vooral in de Chinese tourgroepen van mannen van een jaar of 50: als er één de schroom van zich afwierp om met hem op de foto te gaan, wilden ze direct allemaal. We voelden ons ineens een toeristische attractie!

Vóór we naar Australie vlogen, zijn we, om de drukte van Beijing uit ons lichaam te halen, twee dagen naar een yoga retreat getrokken. Midden in de Fragrant Hills net buiten Beijing zijn we zeker tot rust gekomen, hebben we onze stijve Europese spieren opgerekt, mantra's gechanteerd, de kracht van Tai Chi gevoeld en zijn we ook met meer bijzondere vormen in aanraking gekomen. Wat te denken van karma yoga (oftewel: een uur de stoep vegen en daarmee je geest leegmaken) of yoga nidra (oftewel: zo stil gaan liggen dat je bijna in slaap valt, of helemaal in slaap valt, afhankelijk van wie van ons het uitvoerde!)

En nu dus al sinds een dag of tien Ozzy! 12november zijn we geland op Sydney, hebben ons campertje gehuurd (wilt u echt geen verzekering voor maar 1.000dollar extra? Nee!!) en zijn op weg gegaan. We wilden de eerste paar dagen even niks doen, maar belanden eigenlijk al na een uur (tegen wil en dank maar stiekem was het er wel mooi) in het Royals National Park ten zuiden van Sydney. De afgelopen week zijn we via de Grand Pacific Drive de kust afgezakt van Sydney richting Melbourne en zijn nu we dit schrijven net in Melbourne aangekomen. En we kunnen nu al gerust stellen: heerlijk om weer in het camperleventje beland te zijn. Stukje rijden, kampeerplaatsje opzoeken, natuurgebiedje, parkje, ultiem genieten en volledig anders dan de transsiberie en zo'n idioot drukke stad als Beijing.

De afgelopen dagen zijn we van mooi strand naar nog mooier strand gereden, hebben we geprobeerd walvissen te spotten in Jervis Bay (mislukt!), hebben we geprobeerd ander Australisch wildlife te spotten (gelukt! Kangoeroes, Wallabies, wombats, slangen en gisternacht ook een heuse opossum). En zijn we zoetjesaan, via een prachtig ruig stuk van New South Wales en Victoria naar het zuiden gereden. En daar hoort ook het echte dorpsleven bij: zo kwamen we er in de metropool Ulladulla achter dat letterlijk elk restaurant gesloten was, behalve de Bowling Club (bowling is eigenlijk wat bij ons jeu de boules is: vertier voor ouderen). Dus zijn ondergetekenden trots temporary momber geworden van de Ulladulla Bowling Club en hebben ze een heerlijke voedzame, doch nogal zwaar op de maag liggende maaltijd genuttigd in our clubhome, onder het genot van een bingo en een verloting, waarbij hele hompen kip en lamsvlees in notitie van eigenaar wisselden (de winnaar woonde meestal in het lokale bejaardentehuis, wij haalden de gemiddelde leeftijd danig naar beneden).

Inmiddels zijn we dus in Melbourne aangekomen en komen we weer in wat gecultiveerder gebied terecht, maar daarover later meer. De inkt is inmiddels wel zo'n beetje op, net als jullie concentratie. Wij gaan even een restaurantje opzoeken, met een lokaal microbrewery-biertje erbij.

Tot binnenkort, cya mates!

(Foto's volgen snel:-))