Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal,
We zijn op weg! Dat mogen we wel zeggen na 7.500km getreind te hebben. Dus na twee weken reizen wordt het hoog tijd voor een blogje.
En we begonnen meteen met een klapper: toen we na een beetje vliegen aankwamen in Moskou bleek onze bagage namelijk niet meegekomen te zijn! Blijkbaar waren de Engelsen op Heathrow wat lui....Maar zoals bekend: ook dit nadeel had zeker z'n voordeel. Want na wat formuliertjes ingevuld te hebben is onze bagage later op de avond keurig bij ons hotel afgeleverd. Ergo: geen gesjouw met 20kg zware backpacks de metro in en meteen de mogelijkheid voor sightseeing!
En wat een bijzondere stad, Moskou, met een nog bijzonderder volkje! We waren, hoe bekend ook, vooral overdonderd door het Rode Plein: natuurlijk heel herkenbaar van het NOS journaal (met Peter D'Hamecourt met ademwolkjes en bontmuts). Maar om zelf eens de kleurige basiliek en het Kremlin te bekijken, met op de achtergrond het mausoleum van Lenin en het feeëriek verlichte GUM-warenhuis was heel speciaal. Net zo bijzonder als de metrostations trouwens, waarvan de Russen blijkbaar vinden dag ze er als ware balzalen uit moeten zien. Dat het Kremlin mooi was vonden wij trouwens niet alleen, want we hebben dozijnen vol bruidsparen gezien, met bruidjes waarvan de een op nog hogere hakken liep dan de ander. Vrolijke bruiden, huilende bruiden en mannen die duidelijk niet konden wachten op hun huwelijksnacht. Fotoposes bleken meer dan eens ideale momenten om wat handtastelijk te worden....
En dan nog wat over de Russen: ze kijken nors en groeten of knikken totaal niet als je ze wat vraagt of tegenkomt. Daarentegen zijn ze best wel behulpzaam, want toen wij het station waar onze trein vertrok niet konden vinden liep de boos uitziende politieman wel 10 minuten mee om ons hulpeloze toeristen die niets van het Russisch kunnen lezen te helpen. Maar zonder enige glimlach of vrolijkheid, dat dan weer niet...
En na een hoop gezoek en gesjouw met onze backpack over een immens station, stond hij daar ineens: ons huis voor de komende dagen, recht voor onze neus op spoor 4. De trein die ons door het echte Rusland zou brengen, met al haar pracht en praal en...met de penetrante geur van onze eerste coupegenoot: een zuur ruikende Rus die in een zweterig hemd en een trainingsbroek ons verwachtingsvol aankeek: overburen!! In al zijn enthousiasme bleef hij uren Russisch tegen ons praten, ook toen hij al lang wist dat we er niks van verstonden. Ook trilde hij, dus we hadden al mooie verhalen bedacht dat hij vast aan de wodka ging na vertrek.. Maar uit zijn tas kwamen een fles water en snoeptomaatjes! En gelukkig bleek zijn eindbestemming niet de onze te zijn en verliet onze vriend Alexandr na 5uur de trein, om plaats te maken voor de volgende acteur in dit epos: oma Irma van 81, met bloemetjesjurk. hoofddoek, 3 tanden in haar mond en plooien als loopgraven in haar gezicht. En 48 uur lang ons uitzicht in de coupe. Ook al een kandidaat voor een erg kort en simpel gesprek, want ons Russisch bleek uiterst beperkt. Wel begrepen we dat ze dacht dat we moslims waren (musulmannies) omdat we de hele tijd in kleermakerszit zaten. Toch kregen we bij haar vertrek in Omsk twee heerlijke plakkerige zoenen. Liefde overstijgt elke taalbarriere! Na wel 2 uur alleen doorgebracht te hebben in een coupe kregen we nog 2 politiemannen op bezoek (die zo nodig onze sporks moesten stelen; als sporks een succes worden in Rusland zijn wij verantwoordelijk!) en een Russisch stel dat alleen maar heeft geslapen (anderhalve dag lang).
90 uur in een trein leidt tot een bijzonder ritme: beetje lezen, naar buiten kijken, naar eindeloze bossen, leuke houten dorpjes en lelijke industriesteden met illustere namen als Perm, Omsk, Novosibirsk en Krasnoyarsk, bakje noedels wegwerken, (wagonlading vol in onze backpack, we waren voorbereid!), spelletje, weer een beetje slapen en als grote uitstapjes het karakteristiek ruikende sanitair en een hapje eten in de restaurantwagen. En soms even de benen strekken op een koud station. En dat 4 dagen lang. Niet zo gek dus dat we het heerlijk vonden om in Irkutsk te zijn aangekomen, het echte Siberië stond ons te wachten! Vlakbij Irkutsk hebben we twee dagen vertoefd aan het Baikalmeer, het grootste maar vooral diepste zoetwatermeer ter wereld, op sommige plekken ruim 1.600m diep! Fijne frisse lucht, prachtige uitzichten en geweldig wandelen de eindeloze berkenbossen. 'Helaas' zijn we geen beren tegengekomen....
Vanuit Irkutsk was de volgende etappe eigenlijk peanuts: maar 40 uur naar Ulaanbataar in Mongolië. Eigenlijk was de afstand nog veel korter, maar uiteraard maakt Rusland er een sport van om grensovergangen zo ingewikkeld mogelijk te maken, dus hebben we ons een uur of zes vermaakt door te staren naar een klein stationnetje in de natte sneeuw, met als enige afleiding het vertrek van een groepje militairen, waarvan een arme ziel ook nog struikelde bij het afmarcheren (als dát de trots van het gevreesde Rode Leger is...). In de trein zijn we ook geconfronteerd met de eerste echt vervelende dronken Rus. Gelukkig kon onze coupe op slot, zodat we knus met onze medepassagier (een Mongoolse tiener met 2 mobiele telefoons die non-stop afgingen) konden bonden via de nummers van Lady Gaga.
Aangekomen in Ulaanbataar heel vroeg om 5 uur, raceden we zo snel mogelijk weg uit de stad, de weidse vlakten op, op weg naar ons back-to-basic kamp in het Terelj national park, ons verbazend over het feit dat Mongolen wel lachen, in tegenstelling tot de Russen. Na de auto volgde geheel onverwacht de ossenwagen. We wisten zo wel zeker dat we ver genoeg van de beschaving af waren. Wat een fantastisch landschap: leeg, verlaten, weids en in één woord overweldigend! En ook overweldigend koud trouwens. Gelukkig had onze eigen Ger-tent z'n eigen kacheltje, die we met name 's ochtends en 's avonds flink op moesten stoken. Gelukkig met hout en niet met mest, zoals ze in de gebieden doen die minder bomen tot hun beschikking hebben. 3 dagen lang helemaal in de natuur: wandelen, paardrijden, bergen opklauteren en genieten! Tot onze verbazing kregen we de eerste avond aardappelen, bloemkool en een gehaktbal te eten! We wisten dat het kamp werd gerund door een Bert, een 25 jaar geleden geëmigreerde Nederlander, maar dat hij ook de ware Nederlandse kost had meegenomen hadden we niet verwacht! De gehaktbal was overigens wel van echt mongools vlees: rond onze tent liepen de koeien Bert 1 t/m Bert 70. Volgens ons ontbrak Bert 45 ineens op de bewuste ochtend na de gehaktbal...
Na een dagje in het smoggy Ulaanbaatar (waar bijna de helft van de bevolking van het immens grote Mongolië woont) maakten we ons op voor het laatste deel van de trein, een kleine 40 uur naar eindbestemming Beijing. Een hele rare ervaring: waren we met name tot aan Irkutsk nog nauwelijks toeristen tegengekomen: deze etappe zat de wagon er ineens vol mee. En welk volk uit welk piepklein landje was weer eens in de meerderheid? Juist....volgens onze Engelse cabinegenoot waren wij Nederlanders nogal goed in 'multiplyen'. Na een gezellig nachtje waarin de laatste druppels wodka werden leeggeschonken om de verjaardag van een andere Nederlandse reiziger te vieren stonden we dan eindelijk, na 170 uur treinen en na 7.500km aan de andere kant van de spoorlijn. We did it!!! Ni Hao to Beijing begon meteen wat hectisch; want net als alle andere Europeanen lukte het ons niet om geld te pinnen. Niet bij de bank of China, niet bij de bank of Beijing. Wat nu?? Uiteindelijk hebben we ergens ver weg in een hoekje een kleine bank gevonden die onze pinpassen wel lekker vond. Lang leve de Rural Bank of China! En die Yuans hadden we toch echt nodig, want als er een ding was wat we zo snel mogelijk wilden uitproberen, dan was dat uiteraard Beijing Duck! Dus op naar het meest beroemde restaurant voor die eend, een hotspot die per ongeluk ineens verrekte chique bleek te zijn. Maar achteraf best betaalbaar voor een restaurant dat in 2010 bij de 15 beste restaurants van heel Azië hoorde! En lekker dat ie was....en een show die ze er van maakten....als de rest van onze dagen in Beijing zo worden, laat ze dan maar komen. Wij zijn er klaar voor!
Spasiba, bayertse en xhexhe voor het lezen en tot de volgende blog!
Marijke en Mischa
Ps. We hebben een klein beetje meegekregen van de zwarte pietenrellen in Nederland. Een Australische medepassagier heeft dé oplossing: 'just call him liquorice-pete: thats also black, weird and typically dutch'. Probleem opgelost: wij gaan voor de Droppiet!
- comments
Fam Nap Hallo Marijke en Mischa, Jullie leuke verteltrend spreekt helemaal tot onze verbeelding, geweldige reis tot nu toe!
Eline Wat een geweldig begin en superleuk om te lezen! Zijn de sporks al vervangen of moeten we er nog een paar opsturen? ;-) Enjoy Beijing! X
P Schut Piet & Willie Schut Hallo Mischa en Marijke,ik heb jullie verhaal twee gelezen , wat een boeiend verhaal .Jullie hebben al meer mee gemaakt tijdens jullie wereld reis als ik de laatste vier jaar in heiloo. Marijke / Mischa jullie manier van schrijven is geweldig, ik heb er echt van genoten , als Daniel van dag of morgen thuis komt laat ik het hem ook lezen . Geniet er verder zoveel mogelijk van ,ik zie het tweede verhaal met plezier al te ge moet. Al moet mi wel van het hart dat aardappelen met een gehakt bal 8000km van huis eten wel erg duur is , op Rietzoom was dat vast goedkoper geweest Wees voorzicht en tot weer horen
Francisca Leuk verhaal, inderdaad heel grappig om te lezen! heel veel plezier! groetjes Francisca Dijk
Rudy Mooi verhaal! Heel leuk om te lezen! Mooie foto's!. Geniet ervan! Rudy
Drikus Wat leuk, Marijke en Mischa. Jullie nemen ons zo echt mee op jullie reis en we kunnen zo mee genieten. Geniet van alle ervaringen.
Douwe Heel leuk om jullie op deze manier een beetje te kunnen volgen. Mooie verhalen en prachtige foto's. Heel veel plezier samen! Geniet nooit met mate.
Riet en Jack Hey wereldreizigers. Wat hebben jullie al veel beleefd. Genieten enorm van jullie verhalen en reizen op deze manier met jullie mee, geweldig!!!! Wij kijken echt uit naar het volgende verhaal en mooie foto's. Geniet van alles wat jullie doen en gaan doen.
Alice Wat een prachtig verhaal!! Mischa je kunt altijd nog schrijver worden. Heel beeldend verteld, inderdaad alsof je erbij bent!! Ik zie de penetrant ruikende mederus voor me alsook de oma.. En van de toiletten in de trein kan ik me een goede voorstelling maken. Heerlijk dat Mongolië zo mooi was en koud.. gelukkig kon Mischa de kachel aankrijgen toch? En lekker eten, daar zijn jullie wel voor in.. Gelukkig dat jullie geld konden krijgen in Peking. Reizen valt soms niet mee. Nu inmiddels op weg naar Sydney. Hopelijk een beetje relaxeter allemaal.. Lekker in het campertje en heel veel plezier. Even niks van jullie gehoord, maar dat gaat goed komen. Jullie vliegen niet over de tyfoon heen begrijp ik en Japan is nog niet echt met de verplaatsing van de staven begonnen.. Lekker veilig in Australië toch? Genieten ervan lieverds.. Hopelijk horen we weer gauw iets van jullie..
Henriët Wow! Dat klinkt goed! Indrukwekkend tripje gaat t zeker worden! Keep us posted! Het is namelijk érg leuk om jullue verhalen te lezen! Liefs!
Ivo Heerlijk om te lezen! Jullie huisje is veilig hoor.. :) Geniet ervan!!
Annewiene Wat een geweldig verhaal om te lezen, het is zo levendig beschreven dat het net lijkt alsof we er zelf ook allemaal een klein beetje bij zijn! Wat een avonturen hebben jullie al beleefd... en dit is nog maar het begin! Heel veel plezier nog en geniet ervan, ik kijk al uit naar de volgende verhalen! :-) Liefs Annewiene
Koos R. een heel leuk en mooi verslag. Ontzettend veel plezier op jullie reis!
Pim en Dineke Mooi om jullie verhaal te lezen. Die toiletten in de trein doen me aan de toiletten van de autoslaaptrein denken. Onze vakanties in Italie met opa en oma. Nog heel veel genieten....Pim en Dineke
Jaap EZ Hallo Mischa en Marijke, leuk om jullie verhaal te lezen. De 'verwondering' klinkt er in door. En prachtige foto's erbij! Ik wens jullie veel plezier op het vervolg van jullie reis. hartelijke groeten, Jaap NB. om op de hoogte te blijven: de raadscie heeft 16 koopzondagen vastgesteld, geen 52 zoals GCC graag wilde.
Pier en Henny Hallo Marijke en Mischa, Wij wensen jullie hele fijne kerstdagen in Tasmanië en een heel goed en gezond 2014 bij Susanne. Deze wens komt ook namens oma. Nog een hele goede reis. Wij genieten weer van jullie verslagen van de reis. Complimenten Mischa. Zo boeiend als jij kunt schrijven. Liefs van Pier en Henny