Profile
Blog
Photos
Videos
Alweer en week voorbij, de tijd vliegt en gaat tegelijkertijd langzaam...
De afgelopen week heb ik samen met min vriendin Alyssa de nachtbus van Quito naar Canoa genomen. 9 uur in de bus voor $10,-. Ondanks het feit dat de bus een lkke band had (gelukkig terwijl we net in Santo Domingo waren, een grote stad), was de bus nog altijd om 6 uur in Canoa. Normaal gesproken te vroeg om bij hostels aan te bellen. Gelukkig had ik een mailtje gestuurd naar een hostel, "Pais Libre" en was de eigenaar wakker om ons naar onze kamer te verwijzen.
We hadden Pais Libre gekozen omdat daar nog een aantal vrienden verbleven, Tony en Kellie uit Californië. Tijdens het ontbijt met hun vertelden ze dat ook Caro en Martina (vrienden uit Argentinië) in Canoa waren aangekomen.
Canoa is een snel groeiende kustplaats. Ooit een rustig vissersdorpje begint het nu hard uit e groeien tot een gelifde vakantie stek voor zowel backpackers als Ecuatorianen. Het lange, langzaam aflopende zandstrand maakt dat surfen hier goed te leren is, daarnaast is het relatief veilig voor kinderen waardoor het r erg druk is.
Voor mij en Caro iets te druk, op zaterdag ochtend besluiten wij met z'n 2en te vertrekken. Plan van Caro is om naar Montañita te gaan en ik wil naar Puerto Lopez (ongeveer een uur voor Montañita). We vragen aan de buschauffeur of dit de bus is die we moeten nemen. Hij zegt dt we ht beste inderdaad deze bus kunnen nemen en dan zorgt hij ervoor dat we op de juiste plek afgezet worden voor de volgende bus. Volledig onder de indruk dat deze bus ons naar Porto Viejo brengt voor een snelle overstap stappen we in. Echter blijkt deze bus niet naar Porto Viejo te gaan maar naar een plaats genaamd Tosaguas alwaar we 3 uur moeten wachten op een bus die ns naar Puerto Lopez kan brengen! In deze plaats zien ze duidelijk niet al te veel buitenlanders... we worden continue nagestaard tot grote onvrede van Cro (ze is dan wel Argentijns maar met een Europees uiterlijk). Na 3 uur kunnen we dan eindelijk verder richting Puerto Lopez. Caro twijfelt eraan of ze Montañita gaat halen en ik probeer haar ervan te overtuigen dat een aankomst op zaterdag avond zonder hostel reservering in Montañita niet echt een goed idee is, de plaats is uitzonderlijk druk en een feestbestemming, vooral in het weekend. Tijdens de 5 uur durende trip begeeft de motor van de bus het, net op het moment dat we Jipijapa in rijden. Met nog maar 4 passagiers in de bus, en steeds donkerder wordende lucht proberen ze het mankement zo snel mogelijk te verhelpen. Uiteindelijk kunnen we een uur later verder. Resultaat is wel dat het uiteindelijk al 9 uur 'savonds is als we uiteindlejik in Puerto Lopez aankomen waar gelukkig ook Caro beslist dt ze genoeg bussen heeft gezien voor de dag.
We belanden in hostal Sol Inn waar de eigenaar Vinico mij herkend van vorig jaar en zelfs weet welke kamer ik toen had! Het geheugen van de mensen hier blijft mij telkens weer verbazen. Sol Inn is een heerlijk relaxte plek met hangmatten, tuin, BBQ, keuken om te gebruiken....
Op zondag gaan we naar Nationaal Park Machilillla, schiiterende plek met mooie stranden, rustig en geweldige rotsformaties. Helaas ook met een geweldige hoeveelhid muggen en iederen die mij kent weet hoe graag muggen mij mogen (zou willen dat het wederzijds was!). Ik kom dan ook terug onder de muggenbulten, ondanks het feit dt ik mij goed had ingesmeerd met anti-mug dingen.
Maandag avond pak ik de nachtbus terug naar Quito, op dinsdag avond speelt Manu Chao voor het eerst sinds 12 jaar in Ecuador en net als de rest van Ecudaor wil ik erg graag naar dat concert. Gelukkig heeft een vriendin voor mij een kaartje bemachtigd!
Het concert is in één woordt geweldig, eerst 2 liedjes door een lokale zanger, daarna een half uur Papa Chango, daarna bijna 2 uur Manu Chao om af te sluiten met een uur Calle 13.... Enige mindere? De stromende regen tijdens het eerste uur van het concert!
Op woensdag was het terug naar het Ministerio de Relaciones Exterior voor mijn visum zaken. Na 5 uur wachten is het eindelijk mijn beurt en krijg ik te horen dat ik $50 (!!!) moet betalen om mijn studenten visum te cancelen. Daar ben ik niet blij mee, dit is erg veel geld voor mij en ik kan het echt wel beter gebruiken! Maar goed, er zit niets andrs op dan te betalen. De volgende dag kan ik terug komen om mijn paspoort weer op te halen. Ik voel mij niet zo lekker dus vraag of ik wellicht mijn paspoort dirct mee kn hebben waarop de betreffende meneer tegen mij begint te schreeuwen. Ik besluit het te laten voor wat het is n vrijdag weer te proberen. Vrijdag komt en in plaats van mij niet zo lekker voelen ben ik echt ziek. Ik heb over de 39 graden koorts, barstende hoofdpijn en mijn lichaam doet pijn. Eerst denk ik aan een griepje en besluit gewoon veel water te drinken en mij er verder niet druk over te maken. Tijdens de nacht echter wordt de koorts nog erger en zatrdag overdag blijft de koorts erg hoog. Aangezien aan de kust dengue voorkomt besluit ik dat het toch verstandig is om naar het ziekenhuis te gaan. Ik ga naar het publieke ziekenhuis dat gratis is voor iedereen en wordt er geweldig geholpen! Ze geven mij zelfs een bed om op te slapen terwijl ik de laboratorium uitslagen afwacht! Ondertussen krijg ik een injectie om de koorts te verlagen. Het blijkt dat ik gen dengue heb (gelukkig) maar een nier infectie. Deze heb ik niet meer gehad sinds mijn kindertijd maar verklaart wel deglijk de hoge koorts! Ik slik nu antibiotica en krijg extra paracetamol tegen de koorts en pijn. Vandaag werd ik wakker met een stuk lagere temperatuur, 38 graden, het gaat dus weer de goede kant op :).
De mensen in mjn hostal zorgen goed voor mij, ze zorgen dat ik voldoende drink en dat ik warm blijf.
Mocht alles hierboven warrig overkomen... het komt door de koorts ;)
- comments