Wow! Kan het bijna niet geloven! Alles is ineens zo snel gegaan!!!
Zondag een week geleden het besluit genomen om een job in cuenca te accepteren, dinsdag kwamen de papieren per koerier, donderdag zat ik op het consulaat, zondag in het vliegtuig en morgen alweer om naar San Cristóbal te gaan voor wat extra werk!!!

De vlucht was ok, helemaal vol met schreeuwende kinderen maar toch een beetje kunnen slapen. Om 16:20 aangekomen in Quito en na veel gehannes bij de bagagebanden kon ik zo doorlopen naar een taxi en mijn hostel.

Bij aankomst liep ik direct ren kennis tegen het lijf waarvan ik dacht dat ie in Peru was, een paar uur later had ik een afspraak met een Belgische tour operator uit guayaguil die toevallig voor 1 dag in Quito was.

Maandag was een dag van wachten en in de lijn staan voor het regelen van allerlei zaken met betrekking tot mijn visum. Savonds zou ik een vriend uit Quito ontmoeten maar die moest afbellen in verband met ziekte. Geen probleem, op Facebook zag ik dat iemand voor wie ik wat werk doe aan de website in guayaguil is en ik vraag haar voor hoe lang. Antwoord: dat was maar een uurtje, ik ben in Quito om wat dingen te regelen! Geweldig! Baast eten ook direct wat zaken kunnen bespreken :).

Vandaag weer in de rij staan en nu is al mijn spullen herpakken. Toch wel grappig als je dingen achterlaat en 5 maanden later zie je wat het was. Mijn grijze jasje dat ik zocht? In Quito. Een tas die ik zondag ochtend nog heb lopen zoeken? In Quito! En nu weet ik weer waarom ik bijna geen toiletspullen heb meegenomen, ze lagen nog in Quito :).

Vanavond nog een ontmoeting met een vriendin uit Zwitserland die in Quito werkt. Het is op dit moment geweldig!

Heb inmiddels wat nieuwe mensen leren kennen met veel contacten in cuenca en die helpen mij met de zoektocht naar woonruimte.

Had ik al gezegd dat mijn kamergenote in mijn hostel net 2 jaar op Isabela heeft gewerkt in de job die ik eigenlijk wilde?

Het voelt lekker om terug te zijn.