14 Mensen pasten er in de minibus. Eva en ik zaten er al in en buiten telde ik 13 anderen. Oh ja en een baby. 14 Zitplaatsen, 15 mensen, 1 baby, 14 backpacks. Top. De rit van Khao San Road naar Bangkok Airport kon van start gaan. Glad twintig minuten nadat de minibus ons had afgezet stond ik met tranen in mijn ogen Eva uit te zwaaien. Na vijf weken samen in Thailand te zijn geweest was ik opeens helemaal alleen. Toen ze uit het zicht was rechte ik mijn rug, liep vastberaden naar de uitgang en nam buiten een flinke teug adem om bij zinnen te komen. Ieuw! Die teug frisse lucht had ik beter nog even binnen mee kunnen pakken. Ik hoorde mezelf onderhandelen met de taxichauffeur over de ritprijs naar Down Town Bangkok. Daar zat ik: Solo in Azië.

Dat Azië niet alleen maar bestaat uit het ontwikkelde Thailand moest ik maar eens gaan ontdekken, zo vond ik. De volgende ochtend vertrok ik vroeg vanuit Bangkok. Op naar de grens met Cambodja. Wat een reis! Tot aan de grens was alles goed. Daarna bleken al mijn medereizigers naar Siem Reap te gaan. Ik daarentegen had gekozen voor de hoofdstad Phom Phen. "Yes, they all go Siem Reap by taxi. Takes only two hours, yes. Only you go to Phom Phen, by local bus. Takes six hours. Going Siem Reap first would have been bettttttter." De moed zonk me in mijn Havaianas... Local bus betekent alleen maar local people. Wat was ik blij met de vriendelijke fransman naast me!

De dag erna bracht gelukkig veel goeds! Ik kwam een Duitse jongen tegen. Met hem heb ik Phom Phen verkend. Heftig om te zien wat er allemaal voor verschrikkelijke dingen gebeurd zijn onder het regime van Pal Pot! Met deze lokale Klaus ben ik naar Siem Reap gereisd om Angkor Wat te bezoeken. Prachtig! Wat een rust hangt daar! Het is de stilste plek waar ik ooit ben geweest. Het enige wat ik hoorde was het druppelen van mijn eigen zweet op de grond. 38 Graden is ook niet niks...

Inmiddels ben ik weer in Bangkok en vertrek ik morgen naar Koh Tao om daar te duiken! Conclusie na 1,5 week in mijn eentje? Het is zwaarder dan ik dacht. Je maakt gemakkelijk contact, maar om er plotseling alleen voor te staan is gek. Ook van anderen hoor ik dat de eerste dagen in je eentje zwaar zijn. Het is dus gelukkig niks om me zorgen over te maken. Solo in Azië, volgens mij word ik er met de dag beter in!