Profile
Blog
Photos
Videos
Ja daar komt 'ie dan… Je voelt of hoort hem niet aankomen en plots is hij daar… de cultuurshock.. Ineens dat besef dat je wel heel ver van huis bent. Alles wat je vertrouwd was achter je laten en in een vreemd land helemaal opnieuw beginnen. Je krijgt een appartement en een klaslokaal, de kinderen erbij en maak er maar iets moois van, veel succes ermee.
Eerst is het allemaal wennen, je zoekt naar alles wat Europees is en na verloop van tijd probeer je een ritme op te bouwen en contacten te leggen. En laat dat nu net even iets anders gaan dan ik had verwacht.
Ik sta op, neem een uitgebreide douche met Europese shampoo. Maak mijn Europese Wasa crackers klaar met Hero jam, paturain of Cote d'or chocoladepasta. En begeef me achter mijn Mac. Terwijl mijn Britse collega's al op de bus zitten ga ik op internet op zoek naar schoolmateriaal, aangezien dit nog altijd vaststaat in Shanghai, mails beantwoorden, weekschema's maken en lessen voorbereiden. Dan haast ik me naar beneden, het park uit en probeer een taxi te scoren.
Vooral met regenachtig weer is dit nog niet altijd even gemakkelijk. Tegenwoordig sta ik al midden op het kruispunt om alle andere taxiwachtenden maar voor te zijn en omdat ik zo een uitstekend uitzicht heb op alle 4 de richtingen.
Verkeerslessen zijn bij terugkomst in Europa niet meer aan mij besteed. Ik steek drukke zesbaanswegen over, loop midden op de weg in plaats van het fietspad of de stoep en negeer ieder licht. Eenmaal in de taxi denk je dan ontkomen te zijn aan de rijdende drukte, het tegenovergestelde is helaas waar. Ik heb altijd gezegd dat Belgen niet kunnen autorijden (en daar blijf ik bij), maar Chinezen, die slaan echt alles! Een gemiddelde taxirit gaat ongeveer zo:
Ni hao, Li gong di (de straatnaam). Li gong di? Yōu (ja). Ok.
Euh..is dit niet het fietspad? - Zou je je licht niet aanzetten? - Pff, mag de airco alsjeblieft aan. - Nee schat, ik kan je echt niet verstaan. - Zou je nu niet beginnen met remmen, remmen…gdvr remmen! - Kap nou eens met dat getoeter! - Pas op voor die scooter! - Had je die voetganger nu echt niet gezien? - Het was rood. - Deze weg is afgesloten, je meent toch niet echt dat je nu de linkerkant van de baan gaat nemen? - Je stak net over, over een zebrapad - ..
Xiè xiè. Zài jiàn (dankjewel, tot ziens). Weeral overleefd.
Ik probeer om half 12 op school te zijn, zodat ik de, veel te gesuikerde of te gezouten, lunch nog net mee kan pakken. Geef les aan hele leuke kids. Zie tijdens mijn naschoolse lessen mijn Britse collega's al vertrekken en laat om 20u00/20u30 weer een taxi naar huis bestellen., waar ik meestal nog een half uur op kan wachten. Eenmaal thuis geniet ik van mijn, vaak zeer pittige, Noodles en blus ik met alles wat maar koud staat.
Eten met collega's zit er dus helaas niet in. Vrijwel iedereen is hier getrouwd en heeft de kids thuis zitten. Stappen is alleen voor het weekend en dat gaat vaak gepaard met overmatig alcohol gebruik omdat ze anders niet loskomen.
Mijn Chinees is nog te gebrekkig om een gesprek te kunnen voeren en het Engels van de Chinezen is nog slechter dan mijn Chinees. En mijn Nederlandse collega's wonen allemaal in Shanghai, wat voor mij gemiddeld zo'n 2uur reizen is. Een goed gesprek loopt dus altijd via telefoon, Skype of facebook met het thuisfront.
En als dan ook nog eens dingen op je werk niet helemaal lopen zoals je wilt; meubilair waar je al 6 weken op wacht, methodes die nog in Shanghai staan, een informatieavond waarvan je wist dat er niemand op af zou komen omdat je juist intakegesprekken had gehad, maar toch de infoavond moest verzorgen, dan begin je weleens te twijfelen. Heb ik wel de goede keuze gemaakt? Is dit nu echt wat ik wilde? Wat heb ik hier nu eigenlijk?
Op zo'n moment kun je het dan al helemaal niet hebben als je je nieuwe witte handdoeken (van de Ikea) bij de wasserette afgeeft (ik heb nog altijd geen wasmachine omdat mijn salaris al geruime tijd op zich laat wachten) en ze geel terugkomen. "Oops, we wash wis blown, solly".
Vervolgens ga je naar kapper Eric, op aanraden van je Britse collega's. die zegt: "You want layers? Okay, I know". Het gevolg was een slagveld van hakken en pieken en een Marieke die rood aanliep, vroeg: What are you doing? riep: STOP!! En thuis haar eigen haren verder heeft geknipt. Nooit geen butcher Eric meer voor mij!
Het was duidelijk, die K-week moesten we positief afsluiten. Shoppen dan maar? Hmm, plasticgevaar.
Ik besloot dus om op zoek te gaan naar iets wat met gevechtsport te maken had. Mijn eerdere zoektochten waren op niks uitgelopen, maar ik dacht nu iets gevonden te hebben. Braziliaanse jiujitsu. Ik maakte een foto van het Chinese adres en sprong in een taxi. De taxichauffeur keek al wat vragend mijn kant uit. Tja, jongeman, jij wilde taxichauffeur worden, zoek maar waar het is.
Hij zette mij af bij één of ander gebouw, wat leek op een verouderd kantoorpand. Hij bevestigde tot 3 maal toe dat dit het juiste adres was, dus stapte ik naarbinnen. Ik ging direct naar de man achter de balie en liet hem het adres zien. Hij wees naar de lift en ik koos de achtste verdieping. Eenmaal daar, kwam ik bij een kantoor(tje) uit waar een vrouw zat die Engels sprak. "Oh nee", zei ze, "dat is niet hier, dit is de verkeerde straat. Je moet de zijstraat hebben". Ik weer naar beneden. Geen idee waar ik mijn zoektocht moest verder zetten. Dus struinde ik de zijstraat af, al spijt hebbende dat ik die dag voor hakken had gekozen. Na 500m nog geen juist adres gevonden te hebben, liep ik een restaurant binnen. Alle obers en serveersters kwamen als een zwerm om me heen staan. Gelukkig was er één van hen die redelijk Engels sprak. Atlas was zijn naam. Wie dat ooit voor hem verzonnen heeft… Hij of zij zat op dat moment waarschijnlijk in hetzelfde schuitje als waar ik nu in zat. Hij wees de kant uit waar ik juist vandaan gekomen was en vroeg het voor de zekerheid nog even na bij wat bejaarde Chinezen aan de kant van de weg. Zo behulpzaam als de Chinezen zijn, liep hij weer helemaal mee naar hetzelfde gebouw. Opnieuw de lift naar de 8e verdieping. Opnieuw langs het kantoor(tje). En ja, je raadt het al, 2 deuren verder vond ik dan eindelijk de jiujitsuschool. Maar natuurlijk was de leraar niet aanwezig en kreeg ik een tel.nr. Ik bedankte de dame hartelijk en bood Atlas een lunch aan. Hij vertelde dat hij niet hoefde te betalen voor zijn eten. Met jou wil ik vaker lunchen!
Dus zaten we gezellig in een met TL-balken verlichte eetzaal en kreeg ik hun beste biefstuk voorgeschoteld. De volgende ober bood aan om me voor 10 yuan naar mijn tweede doel van die dag te brengen. New Concept Mandarin, een Chinese taalschool. Dus stapte ik na de lunch achterop de E-bike en werd ik netjes voor de school afgezet.
De lessen zijn voor Chinese én Nederlandse begrippen ongelooflijk duur. €500,- voor 32uur groepslessen en €1000,- voor 40uur privéles. Hmm, daar denken we nog even over na. Na de vakantie weet ik of er met een groep gestart kan worden.
Toen werd het nog haasten om op tijd op school te zijn voor een Ducks Assembly. Ducks is het gebouw waar de allerjongsten van Dulwich leskrijgen. Een Assembly is een soort viering, maar waar er ongelooflijk veel aandacht is voor het kind.
Van iedere klas werd een ster van de week gekozen, die mocht naar voren komen, kreeg een gouden ster, een ballon en applaus van de kinderen. Wij zouden zeggen dat het 'erover' is, maar goed, dat is nu eenmaal the British way.
Aansluitend ging ik weer terug naar huis om te Skypen met alle kinderen van de Mattheus! Nou als er iets is wat je een goed gevoel geeft is het wel om al die kopjes voor het scherm te zien dringen en natuurlijk je collega's te zien. Super geregeld John en dankjewel kids en collega's voor die extra energyboost!
Tja, misschien kwam die K-week ook wel door het vooruitzicht dat paps hier binnen een paar dagen zou zijn. Vrijdag zou hij landen op Pudong Airport. En daarom ben ik donderdagavond al naar Shanghai vertrokken en heb ik bij een collega geslapen. 's Morgens vroeg mijn bed uit. Ik wist dat het druk zou worden. National Holiday en the Moonfestival kwamen eraan. Moonfestival wordt gevierd op de 15e dag van de achtste maand van de maankalender, op het moment dat de maan op zijn rondst en lichtst is. Veel Chinezen dragen rode kleding op deze dagen en eten rood gekleurd eten omdat deze kleur geassocieerd wordt met geluk. Vrijwel alle Chinezen gaan naar familie om gezamenlijk te eten en brengen volgens traditie mooncakes mee. Dus je kunt je misschien wel voorstellen hoe de metro eruit zag, toen ik die dag mijn vader ging halen.
Ik zag de menigte zich met tassen en koffers begeven naar de stations en hoopte dat de metro zelf niet zo vol zou zitten..het was immers nog vroeg. Toen ik echter beneden kwam, zag ik een opeengedrukte mensenmassa door de ramen. Oh my Goodness! Hoe moeten wij daar in godsnaam nog bij?! Maar Chinezen proppen en duwen net zolang tot iedereen erin zit. En die Hollander die paste er zowaar ook nog bij.
Maar ik had me nog maar net om weten te draaien, of ik voelde al een vinger in mijn kontzak..en dat was écht niet om die lekkere Hollandse billen eens vast te pakken. Wat er toen gebeurde ging in een razend tempo. Ik voelde in mijn kontzak, besefte dat mijn metrokaart die zojuist nog daar had gezeten verdwenen was, draaide me om sloeg de handen van de eerste beste Chinees achter mij open en schreeuwde heel hard: gdvrdmm vl kt-chns geef me mijn metrokaart terug!! Hij had me niet verstaan, maar wel degelijk begrepen en keek me heel verontwaardigd aan. Tot plots een vrouwelijke Chinees achter hem begon te wijzen naar de grond. Ik had dus blijkbaar de verkeerde Chinees te pakken. Maar goed. daar lag hij dan, mijn metrokaart. Waarschijnlijk hadden ze verwacht een bankkaart aan te treffen. Weten zij veel dat er op mijn metrokaart zoveel geld stond dat ze misschien wel 30x Shanghai rond konden reizen. En "ieder nadeel heb ze voordeel". Ik had ineens heel veel bewegingsruimte in die overvolle metro.
Na een bijna 2uur durende metroreis, gelukkig waren niet alle delen van de reis zo druk, kwam ik dan eindelijk aan bij de luchthaven. Het leek een eeuwigheid te duren, maar na enige tijd zag ik eindelijk een heel bekend gezicht met een snor door de terminalexit komen. Oh wat was ik blij! Hoe fijn is het om na 2 maanden je vader weer te zien!
Ik wilde het hem niet aandoen om met de metro naar het treinstation te rijden, dus namen we een taxi.
Ik sta er al niet meer bij stil, maar de reis met de speedtrain is een ware ervaring. Met een topsnelheid van 303 km/uur (dat van die eerdere opmerking dat ze niet harder mogen dan 250 km/uur blijkt dus gewoon niet waar te zijn) waren we in no time in Suzhou. Taxi naar huis en klokslag 15u30 stapten we mijn huis binnen. Ik had er 'maar' 7 uur reistijd opzitten, de papa al 24, die hebben we dus maar even op bed gelegd.
Zaterdag was voor verkenning van Suzhou. Ik had tot nu toe alleen nog maar met mijn collega's 'the humble administrator's garden' bezocht en was daar nu niet echt van onder de indruk. We besloten om de echte toerist uit te gaan hangen en een boottocht over de kanalen te maken. Maar tickets moesten ergens anders gehaald worden en hebben we de tocht te voet verder gezet naar Tiger Hill.
De legende gaat dat in een strijd tussen twee koningen, koning He Lu (de koning van Hu en stichter van Suzhou) dodelijk getroffen werd. Zijn lichaam werd door zijn zoon, koning Fu Chai, overgebracht naar Suzhou en in deze heuvel begraven. Enkele dagen later zou een witte tijger zijn verschenen om het graf te bewaken. Het graf is echter nooit gevonden.
De aankomst was al prachtig, eenmaal door de poort was je dan echt terecht gekomen in het Venetië van het Oosten. Kleine bruggetjes over kanalen en rivieren, gondels die door de grachten varen en de met groen bedekte heuvel voor ons. En het beste was, dat het helemaal niet zo toeristisch druk was.
We wilden net aan onze klim naar de top beginnen toen daar plots een kleurrijke stoet aankwam, met leeuwen, draken, clowns en traditioneel geklede Chinezen. Een draken- en leeuwendans!
De drakendans is destijds uitgevonden ter voorkoming van verspreiding van ziektes. De leeuwendans beeldt de ontmoeting uit tussen een leeuw en clown. De clown plaagt de leeuw door vrolijk van links naar rechts te bewegen. Deze dans diende als gebed voor regen en aanbidding.
Op de top van de heuvel aangekomen stond daar de Oosterse toren van Pisa. De pagoda helt wel 2m over. Wij vonden het een fascinerend zicht, evenals het uitzicht over Suzhou. Maar de Chinezen vonden ons veel fascinerender! Door heel wat Chinezen werden we met grote ogen aangekeken, vooral paps met zijn witte haren, snor en zo groot als een reus. We zullen binnenkort waarschijnlijk op veel Chinese facebooksites opduiken.
Zondag besloten we om naar Shanghai te gaan. Dit is zo'n geweldige stad. Groots in elke betekenis van het woord. Je hoeft hier niet echt een doel te hebben, alleen rondlopen door de straten is al zo indrukwekkend. Maar natuurlijk hadden wij wel een doel. Van People's square, over Nanjing Lu, de shoppingstreet, naar de Bund. De Bund geeft je een prachtig uitzicht over de Huangpu, de rivier die Shanghai van west en oost scheidt en de skyline van Pudong (de oostkant van de rivier). Schepen varen af en aan met hun ladingen, koloniale gebouwen op de achtergrond, een zonnige boulevard met gezelligheid overal om je heen. Het volgende plan was om naar Yuyuan Garden te gaan. Onderweg kwamen we twee Chinese meiden tegen die vroegen of we een foto van hen wilden maken. Ze spraken zowaar Engels en wisten ons te vertellen dat het zo ontzettend druk was in Yuyuan Garden dat we beter wachtten tot het einde van de middag.
Dus zetten we voort naar Oldstreet. Dit is een oude businessstreet, waar je nog een idee krijgt hoe het er vroeger aan toe ging. De meiden, Sarah en Lilly, wilden wel met ons meegaan. Op deze dag, voordat het moonfestival van start zou gaan, is het gebruikelijk om theehuizen binnen te gaan en thee voor de familie te kopen, naast de moonkcakes. Zo gingen Sarah, Lilly, paps en ik een theehuis binnen en kregen een hele interessante uitleg over de geschiedenis van de thee, de geluksgetallen en gebruiken om thee te drinken, de spirituele leiders van China en de dynastieën. Sarah meldde netjes alle prijzen die bij de verschillende soorten thee hoorden, variërend van €6,- tot €15,-. De laatste was helemaal boven in de bergen geplukt door apen, omdat het te gevaarlijk was voor mensen aan de rand. Heel mooi verhaal, maar daar geloofden we natuurlijk niks van. Ieder kopje, wat zo groot was als een vingerhoed had zijn eigen gebruik. Bij het eerste moesten we ruiken en in 3 slokken leegdrinken, bij de volgende het warme kopje tegen je gezicht masseren omdat het de huid zou verjongen, dames altijd met de pink naarboven drinken, enz. enz.
Na een uur konden we kiezen welke thee we wilden. De Jasmijnthee en rode vruchtenthee hadden onze voorkeur. Maar de prijzen die erbij vermeld stonden waren heel anders dan degene die we zojuist gehoord hadden. €40,- per theedoosje en €100,- voor de apenthee. De eerste prijzen, van 6 en 15 euro, waren voor de druppels thee die we zojuist naarbinnen hadden gewerkt en dit waren de prijzen voor de doosjes. Gelukkig hadden we maar 10 soorten thee geproefd…! (en voor degenen die het willen weten, ja, we hebben de theedoosjes gekocht) Toen was het geld voor die dag op en hebben we thuis maar een Noodlessoep gegeten.
Maandag en dinsdag waren rustdagen om ons voor te bereiden op onze korte trip. Ik had een mooie route uitgestippeld, met de beste opties om daar te geraken. We zijn woensdag vertrokken met de trein naar Hangzhou.
Hangzhou stond al in de Middeleeuwen bekend als een paradijs op aarde. We gingen op zoek naar het Chinees geneeskundig museum. In plaats daarvan kwamen we uit bij een oude apotheek die gewijd is aan duizenden jaren traditionele Chinese geneeskunde. Het genezen met kruiden is in Europa nog veel minder bekend, terwijl er echt hele goede resultaten mee geboekt worden. Er werd vanalles gewogen en gemengd, geen idee waar het voor was, maar het rook er heerlijk.
Vanuit de oude straatjes hebben we de klim gemaakt naar de Chenghuang Pagode. Er leek geen einde aan te komen aan al die traptreden, maar het uitzicht over het Westmeer was dan ook echt wel de moeite waard, ook al was het zicht niet helemaal helder.
We hebben een taxi genomen naar het Linyin Si, één van de grootste tempels van China waar ooit 3000 monniken woonden. En de dag afgesloten in shoppingstreet alvorens we ons bed opzochten. Een prachtige stad, maar behoorlijk frustrerend dat er zóveel Chinezen rondliepen.
De frustraties liepen nog hoger op toen we de volgende dag, na een lange trein-, bus-, 3x taxi- en een bootreis aankwamen op Putuo Shan. Dit is een boeddhistisch eiland voor de kust bij Shanghai. De berg met daarop het beeld van de Godin Guanyin werd in de 10de eeuw heilig verklaard en is een geliefd pelgrimsoord. Als je dit zo hoort, verwacht je niet zo'n mensenmassa aan te treffen, dat het leek alsof ze de Chinese muur verplaatst hadden! Er was geen doorkomen aan. En overal dat verschrikkelijke gerochel om je heen! Het hotel was 400 yuan duurder dan op internet stond aangegeven. Er werden nog extra kosten voor 'the worker' gerekend die je te voet naar het hotel bracht en of je ook nog even 200 yuan per persoon wilde betalen om het eiland op te mogen. Ronduit schandalig! Toeristen worden ook hier totaal uitgemolken.
Gelukkig was het hotel in orde. Paps was tevreden met zijn koude pint en na een korte pauze hebben we ons een weg weten te banen tussen alle Chinezen door naar de zuid-oostkant van het eiland, waar Guanyin al boven de boomtoppen uit prijkte. Wilden we haar van dichtbij bekijken? 60 yuan graag.
Op een afstand kijken hoe de zon onderging vonden we op dat moment veel mooier.
Het avondeten hebben we die avond maar matig gedaan. We waren allebei onder de indruk van het grove geweld dat de Chinezen gebruikten om met hun nog levende visvangsten om te gaan. En ze eten werkelijk alles! Van roggen tot schildpadden, allerlei soorten vissen, inktvissen, schelpdieren, slangen, honden. Hoe harder het stinkt en wij met een doek of T-shirt voor de neus lopen om de stank maar niet te hoeven ruiken, hoe meer Chinezen er omheen staan en dringen om ook maar iets te kunnen bemachtigen. Zelfs de Durian is er niks bij, Natas.
Echt bij deze oordeel ik, dat Chinezen het meest vieze volk is wat ik ooit ben tegen gekomen. Het rochelen is walgelijk, op straat of gewoon binnen, evenals het plassen van jonge kinderen. Poepen in de winkelwagen, waar jij je etenswaren in legt. Uitgebreid hun neus leeg pulken met hun megalange gele of zwarte nagels en bolletjes draaien. Afwassen in bruin en vettig water. Ik kan er niet aan wennen. Daarbij komt nog de ongemanierdheid van de Chinees. Het duwen en trekken om in de metro of trein te komen en het voordringen bij de kassa's. Nooit opzij gaan, tegen je aanbotsen zonder ook maar op of om te kijken.
Allebei kapot van de reis sliepen we allebei al vroeg die avond, The Voice of China hebben we niet meer af kunnen kijken.
Ook het ontbijt hebben we deze ochtend overgeslagen. We namen genoegen met pinda's en wat m&m's natuurlijk. Het eiland was nog rustig. De meeste Chinezen hadden het eiland de avond daarvoor al verlaten en de eerste boten waren nog niet aangemeerd.
De dag begon dus goed. Ik heb ze niet geteld, maar we zijn als eerste richting het Duizendtredenstrand gegaan. Gewoonweg omdat daar nog geen toerist te vinden was. Langs smalle rotspaden gingen we omhoog naar de grot Chaoyang Dong, met op de top een theehuis. Vanuit daar was het uitzicht fenomenaal! Rechts het honderdtredenstrand, links het duizendtredenstrand en voor ons een prachtig vergezicht van de zee met haar eilanden. Dat was echt genieten!
Beneden aan het strand was het heerlijk, de enige toeristen waren een Duitse en een Chinese familie. Rust, zon en zee...
Het werd langzaamaan tijd om ons terug naar de haven te begeven voor onze 4uur durende boottocht naar Shanghai. Dit wilde paps nog graag 'by night' zien. Wat Shanghai overdag is, is Shanghai by night in het kwadraat…nog indrukwekkender!
Geen ordinaire verlichting, maar prachtig versierde, verlichte gebouwen, die ieder hun aandacht verdienen.
Inmiddels ligt er al één te slapen en moet ik ook nodig mijn bed gaan opzoeken. Ik besef dat het een lang verhaal is geworden, maar na 4 weken viel er wel weer het één en ander te vertellen. En vergeet niet de foto's te bekijken, het is al een behoorlijk album aan het worden!
Weltluste allemaal!
X Marieke
- comments
Marjolein Oprins Weer super tof om te lezen! Fijn dat er nu ook iemand is bij je waar je ook lekker mee op stap kunt. Blijf wel genieten, ookal zit het soms tegen op school! Heel veel groetjes!
Natascha Brr, herinnering aan durian.;-) Xxx
Yvonne van den Engel Toen ik je foto's zag, wilde ik zo naar je toe komen vliegen. Maar je beschrijving van de chinezen heeft mij weer op andere gedachten gebracht. Wel tof dat je vader er nu is om je een beetje op te peppen. Het is jammer dat het niet zo goed loopt als het onderwijs in Nederland. Maar kom op Marieke, dat komt vast allemaal wel goed. Veel sterkte en lieve groetjes van Jac,Yvonne en Joery
Lein Heerlijk verhaal...zit het hier in Palermo te lezen. Inmiddels 6 maanden van huis, en krijg n beetje n brok in mn keel hoe erg ik mn papa mis... Wij boffen maar met 2 superpapa's!!! Love you dikke kus...
Kristel Marijnissen Hee Marieke, Wat een indrukken allemaal! Kan het me helemaal voorstellen dat je af en toe helemaal gek wordt van alle ranzige gewoonten! Hier lopen de rillingen al over m`n rug! Geniet vooral lekker van alle mooie (en schone) dingen om je heen, en laat je niet gek maken daar! Liefs Kristel
franca van de kuinder Hoi Marieke, wat een mooi verhaal om te lezen!! Heel leuk dat jou paps er is....Doe hem de groetjes van mij. Hoop dat je daar toch een hele mooie tijd zult doorbrengen....ondanks het gemis wat je zult voelen. Kijk weer uit naar je volgende verhaal!! groetjes en veel liefs uit Hoogstraten x x 角向上
saskia He Marieke! Heb met volle aandacht je verhaal gelezen. Wat fijn dat ad er is. Ik hoorde van je ma hoe het allemaal was daar. Lekker lang geskypt. Raf heeft met veel plezier mee gekeken naar de fotos. Hij riep gelijk: hé dat is tante Marieke! Die moet ik heel lang missen he mama. Hij praat ook nog over je hoor. Maar maak er het beste van daar en we spreken je snel weer. Dikke zoen vanuit zundert.
Renate Hoi collega! Mooie foto's en je verhalen zijn indrukwekkend! Ik vind dat je je knap door alle ervaringen heen slaat. Fijn dat je vader er is. Succes met school (ik hoop dat de methodes snel geleverd worden) en mocht je hulp nodig hebben; gewoon vragen hoor! X
Ria van Berkel Tof Marieke. Geniet van dit voor ons zo wonderbaarlijke wereld. Je verhaal past helemaal bij je. Ben benieuwd naar je volgende. Het leest als een goed boek. Toi Ria vanBerkel
Margot Ela marieke, wat een prachtig mooi verhaal, zat er helemaal in zeg. Je zou er een boek van kunnen gaan maken. Heel veel groetjes uit Galder en een knuffel van Sanne en Kim ; )
Relinda Hoi Marieke, wat een ervaringen, bij sommige wil ik op je schouder meekijken, bij andere ben ik blij dat ik hier achter de laptop zit! Hier nog 2 dagen ploeteren en dan hebben de kids herfstvakantie. Morgen hebben ze afsluiting van de kinderboekenweek met leuke activiteiten. Veel succes weer!
Roelof y Martine Hola Marieke! Qué historia, muy divertido para leer. Pero que lástima que tenías un 'c semana'. Por eso era mas divertido de ver tu padre desde un tiempo muy largo, no? Qué bien que tenías suficiente tiempo con el para descubrir el alrededor! El festival de luna soña muy conocido para nosotros, es divertido ver a gente con cajas muy lindo de 'magdalenas luna' no? Como un pan de navidad en Holanda pero un poco diferente ;) Esperamos que el tiempo con tu padre te dio energía nueva para volver a tu nueva vida Chino! Mucho suerte y vamos a esperar a tu proxima historia. Saludos desde Holanda!