Profile
Blog
Photos
Videos
Na 't bewonderen van de roze dolfijnen, 'n doucheke en 't laatste ontbijt in de jungle, keren Lisa, Campbell en ik terug naar Quito .. 2u boot, wachten, 1u30 bus en nog 7u bus (met 2x paspoort controle, wsl voor drugssmokkel, want vlakbij de Colombiaanse grens), en nog een taxi tot aan de Secret garden. 'T hostel is me ondertussen al welbekend, echt relax. Alleen is er na 23u niemand meer aan de receptie en kan je niet meer aan je rugzak in de storage.. ik ben 'n beetje in paniek, want ik heb geen idee om hoe laat (en of) er de volgende dag een transfer is naar de cotopaxi waar ik op reken. Mijn gsm is plat, en mijn stekker ding zit in mijn grote rugzak .. geen wekker dus.
In 'n dorm room ben je (gelukkig?) altijd op tijd op, dus no panic! Om 7u spring ik ff uit bed.. transfer om 10u! Time for more sleep, winkel en mails checken, and i'm leaving Quito for real..
Ons busje zit volledig vol, we kletsen ff ma ik ben moe en doe een dutje. Tegen de lunch zijn we in de Secret garden Cotopaxi.. or, in paradise!!! 'T hostel heeft uitzicht op de besneeuwde cotopaxi, heeft 'n haardvuur in de leefruimte en 'n jacuzzi met hetzelfde uitzicht, of de sterrenhemel 's nachts!
We schuiven ineens aan voor een heerlijke maaltijdsoep. Mirke en Anne-laure, de 2 Vlaamse meisjes die ik leerde kennen in Quito, zitten aan tafel. We zouden samen paardrijden door de bergen, maar Mirke blijkt serieus hoogteziek.. Ze kunnen niet anders dan weer dalen, en keren terug naar de kust, dus ons weerzien is van korte duur. :( But Nice!
De waterfall hike wacht ons in de namiddag, een 2u durend tochtje om te acclimatiseren .. en ja, tis nodig. Terug in 't hostel zie ik Damian en Roger, de swiss boys van de galapagos, terug :)
Nadien relax, beetje rondhoren, en om 5u30 is't snacktime.. mm empanadas con queso. Traditie is dat er dan wordt geregeld wat je de dag erna wil doen. Al snel blijkt dat bijna iedereen tot aan de gletsjer op de cotopaxi wil .. 5000m ..
's Avonds kruipen we nog met wat jongeren en glaasje rum in de jacuzzi .. door de hoogte? Stijgt die rum al snel in ons hoofd, dus we slapen als een roosje.
Na een serieus ontbijt, french toast included, trekken we richting cotopaxi. Tis moeilijk uit te maken of de lichte misselijkheid door de hoogte komt, of de rijkunst van de chauffeur ..;) Ik zie foto's van mijn Zwitserse vriendjes die ik niet hoorde te zien, denk ik.. Ze deden Britney Spears na in de jacuzzi.. hit me baby .. :)
Ons cotopaxi avontuur begint met een stopje en een klim op een rots uitgespuwd bij de laatste uitbarsting van de cotopaxi. We klimmen der op en doen wa zot. En Damian trekt ne foto van de gespierde gids :-) De volgende stop is op 4000m. Alle omliggende vulkanen, met Quechua namen passeren de revue. Weetje: Cotopaxi betekent afgesneden hoofd.
Een paar meters hoger begint de echte beklimming .. Supertraag. Stap voor stap. Concentratie op de ademhaling.
'T is zwaar, ma ni echt een probleem voor mij. Na een goei uur zijn we aan 't basecamp, en hoor ik 'isn't that Belgium?' roepen. Super, Linda, mijne redder in jungle-gids-land is hier ook . We doen 'n klapje, ma mijne groep gaat verder omhoog naar de gletsjer.. Supermooi . En .. 5000m . We've beaten the attitude!
Ik kom Linda nog 'n paar keer tegen op de vulkaan, altijd even enthousiast. 'Find me on the Facebook' is de afscheidszin :-)
Naar beneden gaan is lastig voor de knie, ma eens ik door heb da ge in 't lava zand gewoon kunt lopen en springen gaat 't supersnel. Na de lunch relaxen we, schrijf ik nog 'n beetje voor de blog en check in de lonely planet om 't vervolg van de reis te plannen. De swiss boys vragen of ik nog mee 'n wandelingske maak voor snacktime ..., altijd fun!
Damian zijne grote droom is om n farmwife te worden. Hij moet enkel nog ne farmer vinden :) Na nachos, rum (terwijl we kaarten, yannick, 'n Israëlisch spel, i win ;) ) en ne giga calzone EN overheerlijke oreo cheesecake, kruipen we snel in bed.
'S ochtends zijn we terug vroeg wakker. Den hosteluitbater is mega excited.. De vulkaan vlakbij banos is uitgebarsten.. Dat gebeurt eens om de zoveel jaar, en de uitbarsting is te zien vanaf ons hostel. Schoon, ma ik wil straks naar banos.. ! Na 'n stevig ontbijt ga ik met vader John en dochter Veronica (USA) op stap, de mama gaat de Ruminahui (vulkaan in de buurt van de cotopaxi) ni mee op, hoogteziek.
Op weg ernaar hebben we 'n prachtig uitzicht over Quito. De start is ok, maar ik voel de hoogte wel. Bij mijn eerste plasstop krijg ik bijna geen adem door de wind en de hoogte. (Ok, it wasn't the best spot..). We klimmen verder naar omhoog, langs 'n zotte klif, moeilijk voor vader John. Nadien volg ik de gids, soms buiten adem, op de voet. Voor de andere 2 is het een pakje lastiger. Rond de middag komen we, achter op schema, aan 't laatste stuk om den top te bereiken. Wohow! Ik ga alleen met de gids. 'T is zwaar.. .Maar ik wil de p**** niet uithangen en volg zijn tempo. Na 40min zijn we terug beneden, ipv na 1u15. Was meer als 4000m hoog. De tocht naar beneden is nog lang, maar mooi.. en blauwe bessen als energy food. Na ne late lunch pak ik met de Amerikanen nen taxi richting Latacunga. Ik spring eruit in Machacha, op de panamerican highway. Leek 'n beetje creepy, daar op een bus wachten alleen in't donker, maar nog voor de amerikanen weg waren stopte er al ene. Op de bus zit ik naast een Franse, begeleidster van 12 gehandicapte Belgen .. It s a small world!
- comments