Profile
Blog
Photos
Videos
7u later ben ik in een supermooi, brand new hostel, Yakumama. Bij het ontbijt krijg ik een berichtje van Maartje, een Hollands meisje dat ik al in Quito zag, om samen naar't El cajas nationaal park te gaan. Jeej. Nice!
Haar terugvinden in den bus terminal bleek moeilijker .. 'K Vond wel andere toffe toeristen, ma tegen dat we op de bus konden was't al veel te laat voor t park (mistig in de namiddag). Dus ik keer terug naar't stad. Ben uren op zoek naar ne nieuwe camera. Heb ik er eindelijk ene gevonden en gekocht, blijkt 't ni diene da ik wou. Met mijn beste Spaans keer ik terug naar de winkel, om te ruilen.. Waren ze ni echt happy mee. Ma soit. I did it! Lichtjes trots, blij dak weer foto's kan trekken en moe van't wandelen beloon ik mezelf met nen toeristische city tour-bus. Easy!
Tijdens de rit wordt mijn hoofdpijn echt erg. En mijne rug doet ook serieus zeer. Waarschijnlijk de weerslag van't fietsaccident. Na de rit ben ik een toch een beetje in paniek. Naar nen dokter of een gewoon ziekenhuis gaan blijkt hier ni echt een optie, want die zijn gratis en als t ni superdringend is moet ge uren wachten. Een privékliniek moet wel lukken, ma is een pak duurder .
Ik Skype met mijn verzekering in België (1ste keer da ik n reisverzekering neem, gelukkig!). 'T is midden in de nacht in Belgie, maar krijg onverwachts een supervriendelijke madam aan de lijn. Ik krijg ne go voor de privekliniek! Ok, next step .. In't ziekenhuis uitleggen wat er is .. Hm?! Krijg een top idee.. Ik zoek iemand in't hostel dat Engels en Spaans kan, en laat die op een briefje schrijven wat ik voor heb. Top! Tot diene gast bedenkt dat et makkelijker is als hem meegaat. :-)
We moeten eerst passeren bij ne lousy dokter, die ne keer op mijn hoofd duwt en mijnen arm vanop 2m afstand bekijkt.. tsja .. Zuid-Amerika?! Anyway, een heel gedoe, mocht van de verzekering zéker ni betalen (zou rechtstreeks door hen gedaan worden), ma kan er ni onderuit. Anders ging hem nog wa harder op mijn zeer hoofd duwen ;-). Erna naar de kliniek voor foto's, maar dat na 6u 's avonds doen blijkt teveel van't goeie .. .
Later op de avond krijg ik nog (zieken)bezoek van Maartje en haar tante en bevestigt de verzekering mij dat mijne camera gedekt wordt. Voel me of op slag al veel beter!
Om 7.20 sta ik opnieuw in't ziekenhuis, deze keer alleen..ai. 'T duurt enkele uren voor de verzekeringsmadam vant ziekenhuis er is, mijn verzekering met haar in contact raakt en het besluit is da ik toch alles moet voorschieten, ma da ze de foto's van rug en hoofd zullen terugbetalen. Ik krijg nog is onder mijn voeten ook van mijn verzekering: 'Alleen in Ecuador, zonder Spaans te kunnen?!' ..djeezes! De kleine lettertjes in mijn contract zeggen dat nen tolk voorzien wordt als het nodig is, so ..what's the problem?;-)
Na de foto's krijg ik nen groten envelop in mijn handen, en moet ik een papiertje tekenen. Zonder uitleg .. Zuid-Amerika?! Ik vraag hem dan maar zelf of alles ok is. "Si si" .
Blij dat ik buiten ben en opgelucht, ren ik bijna terug naar't hostel. Ik keek al superlang uit naar nen hike in't park, maar het is weer te laat en met de komst van de Gentse vriendinnen int vooruitzicht beslis ik mijn boeltje te pakken en de grens over te steken. Op naar Peru!
- comments