Profile
Blog
Photos
Videos
Na een uur of 4 dropt de bus me in Banos.. 'Tis al goed donker dus ik ga op zoek naar nen taxi. 'N Canadees meisje spreekt me aan, ze wil naar 't zelfde hostel als mij (de pick van de lonely planet, surprise, surprise). Er zijn geen taxi's te zien, en Banos blijkt mini, dus we wandelen tot daar. In mijn beste Spaans (lees: franse woorden gebruiken en er "ar" achter zetten) probeer ik mijn reservatie in een ander hostel te annuleren. 'T lukt! Alleen met Marie-Claude (MC) deel ik nen 4beds-dorm, dus lekker relax! Op de gang ontmoet ik nog een Amerikaanse, Rachel, die me uitnodigt om mee naar de hot springs te gaan de volgende dag.. Om 6 am .. Ik pas :-).
'S ochtends is MC vroeg wakker. Ik kruip ook maar uit bed en zie Rachel in de gang, grappig. Ze had haar grandioos overslapen.. We besluiten samen de schone hotsprings een beetje uit 't dorp te checken, maar ze zijn gesloten door de vulkaanuitbarsting, damn..
Ik kwam vooral naar Banos voor de 'death road', de weg van Banos tot Puyo, in the middle of the cloudforest. MC is ook overtuigd, en ni veel later zitten we op de fiets. Feeling happy!
Bij de Rent a bike krijgen we eerst ne paardrij helm op onze kop .. Zag er niet uit en toch wa vreemd .. Uiteindelijk vertrekken we met ne
canyoning helm (mm? ok dan) (en: gelukkig, zie verder..).
We genieten alle 3 van ons tochtje, stappen ff af voor ne mini waterval, met een zot uitgedachte forelkwekerij. 't Cloudforest is supermooi! De wolken lijken op de bergen te zitten, mooi in't groen. Ik twijfel ff over de Zip lining en de bridge jumping da we passeren, ma mm. Ben even een watje ;-).
De weg naar Puyo gaat rustig verder naar beneden, tot aan een giga waterval (del diabolo) .. Onzen uitgebreide zelf meegebrachte lunch, bij haardvuur, maakt ons tochtje nog leuker! Ik ken Rachel en Mc nog maar een paar uurtjes, en toch .. de gesprekken zijn serieus diepgaand. Das één van de leuke dingen aan solo reizen. Je leert, ziet en hoort zoveel meer dan als je met vrienden op reis gaat. Verbondenheid.. Is zo fijn.
Nadien kunnen we superdicht bij den duivelse waterval komen, die met een gigantische kracht naar beneden valt, en weer opstijgt, zeker 7-8m weer naar omhoog. Onze kleren zijn doorweekt, maar wij kennen de secret spot ..the fire! :-)
Na ne serieuze klim terug naar boven biken we verder. Heerlijk pad.. Ik geniet echt, en fiets in mijn hoofd al tot in Puyo. 'T wordt steeds warmer en warmer en van jas, fleece en sjaal blijft er enkel n topje over. Ik twijfel ff over de helm, zo warm ..ma beslis (wijselijk) om hem toch maar aan te houden. De baan ga goed naar beneden en Rachel sjeest weg. Ik heb er zin in en volg. Tot ik plots in de lucht hang.. Ik ga over mijn stuur en f***. Denk .. dees komt ni goed. Ik smash mijn hoofd op de scherpe kant van de weg, ga overkop en beland omgekeerd in de goot. Ik zie MC op me afkomen en verschrikt kijken. "Can you move?" Ik check ff. Zie nen bekrasten bloedende arm, ma kan verder ni echt bewegen. Lig in een diepe goot. Mc trekt me recht. Alles lijkt ok. Ik doe het papa-trukje met pols en arm, om te checken of er niks gebroken is .. Nee! Fieuw ! Mijn hoofd wil zó graag nog verder fietsen, ma de meiskes houden den eersten bus tegen da passeert, smijten de mtbs in de koffer en we rijden terug naar Banos ..
Wa was er gebeurd? Alles ging in ne flits, ma ik denk dat ik ff achterom keek, om te zien of er nen auto kwam, en dan moet ik ne reflector op de baan geraakt hebben met mijn achterwiel.. Maar ik ben ok. Zonder helm wast minstens ziekenhuis geweest, wsl erger..
In't hostel kan ik me geen betere medebikers inbeelden. Mijn wonden worden verzorgd, gezalfd en beplakt. Looks good! Dan 't ergste van't avontuur. Ik wil ne foto van mijn arm trekken, blijkt mijn camera kapot.. :-(
Maar de dag bleef prachtig, en we sluiten af met een lekker dinertje in cafe Hood. Trucha (Forel) a la plancha. My favourite!
Damian en Roger, de swiss boys, zijn ondertussen ook in 't hostel. Ze hebben den top van de cotopaxi gehaald. Jealous!
Rachel zou savonds naar de jungle vertrekken, maar dat blijkt afgelast, 2u voor vertrek.. Ze is zwaar ontgoocheld. Maar in ons kamer is nog een bed vrij, en ze kan morgenavond vertrekken. De rustige kamer van de dag voordien is ni meer. Rachel wordt ziek 's nachts en moet paar keer overgeven.. Best dat ze niet in de jungle zat!
De dag erna twijfel ik nog even om met MC te gaan raften of
canyoning te doen, maar met mijn gewonde arm lijkt het toch ni zo'n goei idee. We lopen nog wa rond en ontbijten, en besluiten na de lunch te vertrekken. Bij het ontbijt zie ik de Amerikaanse familie terug. Echt grappig hoe ge dezelfde mensen telkens opnieuw tegenkomt :-).
Mijn startvriendinnetje, Tara, en Shiona zijn ondertussen ook in Banos. Net terug van de galapagos, nog megaexcited (dat ben ik ook nog steeds! 'Amazing!' komt er nog altijd uit als iemand me vraagt hoe het was :-)). We lunchen nog samen, en vlak erna spring ik met MC op de bus richting Cuenca.
- comments