Wederom een week voorbij. Eén van mijn wonderbaarlijke ontdekkingen hier tijdens mijn DTS, de tijd staat nooit stil. Academisch niveau, of niet soms;) 10 weken is het vandaag alweer sinds ik de grote appel binnen stapte.

Vorige week hebben we een outreachweek gehad. Eén van de dingen die we deden was helpen verhuizen bij een kerk in the Bronx, de kerk van Bishop Bailey (voor de oplettende lezer, één van onze eerste sprekers op de DTS). Veel pret natuurlijk, altijd belangrijk hé Ceesje(!), en interessant om zo 2 dagen lang dit deel van New York te zien. Zo'n 20 blokken ten noorden van het Yankee Stadium heerst er een heel andere sfeer dan waar ik woon. Een goed voorbeeld daarvan gebeurde op de tweede dag dat we daar werkte. Ik en mijn kompanen gebruikte onze door God gezegende spiermassa's (of gebrek aan) toen plots stopte omdat we wat hoorde. Een jongen van zo'n 19-22 jaar schreeuwde tegen (waarschijnlijk) zijn vriendin of iets dergelijks. Vervolgens begint hij haar met flinke vuistslagen tegen de grond te slaan en haar op het hoofd te raken. Midden op één van de drukste Avenue's in the Bronx!!! Een paar mensen die langs liepen schreeuwde tegen hem en hij stopte na een laatste stoot en liep vervolgens weg. Scheldend omdat zijn handen pijn deden, joh vind je het gek. Toch iets wat de Houtenaren en vele andere Hollanders onder ons niet gewend zijn. Er is veel kapot daar en in heel New York. Maar het is hartverwarmend om naast dat lijden te zien hoeveel mensen God gebruikt in die Borough, mensen die Hij vervuld met zo'n plezier in het leven ondanks hun leefomgeving. Mensen die een lach kunnen toveren op iemands gezicht, mensen die troost zijn. Geen super heilige mensen, mensen die de kapotheid hebben gezien, ervaren en Jezus zien die naast hen staat. Huilt wanneer zij huilen, lacht wanneer zij lachen.

Over lijden gesproken, gedurende die dagen was Job aan de beurt voor onze Bible Reading. (We lezen hier de bijbel in 4,5 maand, zeer exciting). Als je Job leest dan komen de waarom's in je eigen hart ook op. Dan voel je de pijn die er in het leven is. Voor de één meer, voor de ander minder. Voor de één fysiek voor de ander emotioneel of geestelijke, voor weer een ander allemaal. Dat alles hield mij de afgelopen week nogal bezig. Je weet dat God goed is, maar waarom dan dit? Waarom dan dat? D'r is maar één ding wat wij als mensen dan kunnen doen, en dat is doen wat Job deed. Ons naar God keren, ons hart luchten. Hem laten vertellen wie Hij is, Hem laten vertellen wat de toekomst is. Want lieve mensen die toekomst is zo wonderschoon! En dan weten dat Hij nu al 'glimpses' van die toekomst laat zien, ons laat ervaren. Daarnaast schijnt het te zijn dat Onze Vader nogal wat controle heeft over deze wereld, zeg maar gerust alle. Naar horen zeggen gebruikt hij de mens meer dan regelmatig om een ander mens te bemoedigen, te leren.
Zo was ik afgelopen vrijdagavond met de groep bij ISI. Een organisatie die werkt met internationale studenten in New York (50 000+). Wij eten daar, leggen contacten, helpen met praktische dingen, doen worship (a.s. vrijdag ga ik daar worship doen) en doen bijbelstudies. Dat doen we de komende vijf vrijdagen. Goed, toen dat was afgelopen en ik wat aan het afwassen was kwam ik in gesprek met een schat van een vrouwtje. Helen is over de 80, komt uit Parijs en is daar om te dienen. Echt een engel, ze was een vriendin van Corrie ten Boom en vertelde me allerlei dingen over haar, héél interessant!! Zo kwamen we uiteraard ook op het onderwerp lijden terecht. Helen vertelde hoe ze met haar Why's omgaat(vertaald uiteraard):

"Ik heb veel waarom's, begrijp dingen soms niet. Als dat gebeurd dan beeld ik me Jezus aan het kruis in." Terwijl ze haar handen uitspreidt en haar hoofd iets schuinhoudt spreekt ze uit wat Jezus zei: "Why? Dan plaats ik mijn waarom in zijn waarom, omdat Hij óók daarvoor storf. Vervolgens bedenk ik me dat Jezus het lam is wat geofferd werd. God's vuur kwam in het Oude Testament uit de hemel om het offer te 'consumen', het enige wat er dan overblijft is as. Zo kan ik ook mijn waarom's niet meer terugnemen zegt ze, ze zijn weg want Hij heeft ze meegenomen in zijn kruisdood."

Is dat niet fantastisch?! Voor mij in ieder geval wel, ik had eigenlijk nog nooit op die manier naar dat waarom van Jezus aan het kruis gekeken. Heel verfrissend.

Dat is het voor nu, want........ Het is weer mooi weer dus ik ga de buitenlucht opzoeken i.p.v. hier binnen te zitten. Als laatste noot, deze week hebben we Bryan Thompson uit Noord-Ierland te gast. Simply the Story is het onderwerp, evangelisatie d.m.v. van verhalen (uit de bijbel) vertellen. Super interessant en de spreker is een heel inspirerende man, toppie dus! Jullie horen hier meer over in mijn volgende blog.

Ohja, mijn outreach gaat definitief naar Buenos Aires, Argentinië. 30 april 4.30pm vliegen we vanuit Newark Airport via Houston naar Mooie Luchten. 4 of 5 juni komen we dan weer terug in Nieuw Amsterdam en hebben dan onze debriefing. Maar eerst nog maar een nog eens +-12 weken genieten!

Thanks for reading

Marc