BLOG TIME!

Toen ik mijn laatste blog schreef waren we nog in Krabi, Thailand. Dat lijkt nu alweer zo over weg. Ik ben helemaal mijn besef van tijd kwijt, vraag me steeds af welke dag het ook alweer is en de tijd….vliegt voorbij!

Vanuit Krabi zijn we op de boot gestapt naar het eiland Koh Phi Phi. Je hebt gelijk Joost, Phi Phi is toeristisch, heel erg toeristisch. Vantevoren hadden we 1 nacht gereserveerd, het meeste zat al hartstikke vol. We werden meegevoerd door een wir war van smalle straatjes, het was een aan-eenschakeling van guesthouses, resorts, restaurants, bars, massagesalons, winkeltjes, toeristenbureaus, duikscholen....kortom: alles wat je als toerist maar nodig kunt hebben. Het was moeilijk voor te stellen dat er op dat deel van het eiland ook nog Thai woonden.

De gehuurde bungalow was duur voor wat we kregen, schoon is anders. Te bereiken door tientallen megatrappen op te lopen. Vooruit, we krijgen wel conditie....maar in deze temperaturen en met een zware backpack valt dat best een beetje tegen. Ons enige wapenfeit op dit eiland is een snorkeltochtje naar Koh Lipe en Maya Beach geweest (ik kan me voorstellen dat L. Decaprio zich hier goed vermaakt heeft!) Maya Beach....prachtig....geen andere voorzieningen dan een toilet....gelegen in een baai....witter dan wit zand....maar wel met nog 100 andere toeristen. Maar zelfs dat mag de pret niet drukken. 'S avonds even aangeschoven bij de Reggea Bar (inmiddels zijn we er al 4 tegengekomen ofzo) en naar een Thaibox-toernooi gekeken, dat gaat er hard aan toe!

Na een nacht opnieuw op de boot, en deze keer naar Koh Lanta, heel andere wereld dan Koh Phi Phi. Groter, uitgestrekter, minder 'pakhuis-gevoel'. Wederom zat bijna alles al vol. Het 'vieze-bungalow-avontuur' moesten we helaas nog een keer herhalen. En op de boot naar het eiland vreselijk verbrand, mijn benen helemaal rood. brand....BRAND.....BRAAAAAANNNNNDD!! Heb me uiteraard wel ingesmeerd, en welgeteld een uurtje op de boot gezeten. In de volle zon op het strand liggen was geen optie, een Thaise massage was dat wel. Mijn verbrande huid is helemaal gekoeld en verzorgd met pure Aloe Vera. Best descision so far! Een Thaise massage is er wel een van het stevige soort!

Ook Koh Lanta hebben we (mede door gebrek aan goedkope slaapplekken) na 1 dag verlaten. Na deze korte speeddates met de beide eilanden werd het tijd om naar Maleisie te gaan. Eerst terug naar het Thaise vasteland richting het plaatsje Satun, om daar vervolgens op de boot te stappen naar Pulau Langkawi, Maleisie. HELLO YOU!

Deze keer op de bonnefooi gegaan in de hoop dat de goedkope hostels wel plek zouden hebben. Het is Gecko's Guesthouse geworden, wat een geweldige plek. Het geheel wordt gerund door een (Amerikaanse?) vrouw en een legertje 'Bob Marleys'. Op de eerste avond gezellig met de Bob Marleys aan tafel gezeten en heerlijk Maleisisch gegeten. Met onze handen zoals dat gebruikelijk schijnt te zijn.

Leuk eiland, de sfeer is laid back, gewoon een goed gevoel bij. Hier hebben we onze eerste stappen gezet in de jungle, nog niet bijzonder spectaculair. Maar wel op een paardenrug! Langs de weg ligt een heel goed verzorgde manage die ritten maakt door de jungle en over het strand. Of we al ervaring hadden? Jazeker, alleen al zo'n 5 jaar geen paard van dichtij gezien, maar dat komt goed. Een zeer vriendelijke Amerikaanse 'leading lady', kwam naar ons toe, de wat meer langzamere paarden waren al verdeeld onder de beginners. 10 minuten later vol vertrouwen op een pittig paard gestapt dat heel snel vooruit wilde en goed aangestuurd moest worden. Eerste stukje door de jungle was helemaal prima, wel een 'bumpy ride' met alle hellingen, afdalingen, rotsen en grote boomstronken. Aangekomen op het strand werd de groep in 2-en gesplitst: galop en rustige draf. En galopperen deden we, ik moest oppassen dat het paard niet onder me vandaan rende, maar wat heb ik genoten! Ik had nog graag wat langer willen blijven op dit eiland, maar George Town wachtte op ons.

Even een terugblik op Thailand: vriendelijke en behulpzame mensen, geen opdringerige verkopers, zoveel heerlijk eten om uit te kiezen, overal vers fruit en juices en shakes (ik ben nu bijna zelf een ananas), leuke nightmarkets en goedkope maar goed verzorgde accommodaties op het vasteland. Maar ook: vrij beperkt Engels, jammer had graag wat meer willen praten met de locals. Bijv. gevraagd waar een ritueel in een Boeddhistische tempel voor dient, maar helaas niet kunnen achterhalen. En iedere rit op 4 wielen heeft per definitie een hoog kamikazegehalte. Ik wil maar zeggen, stop met zeuren, in NL rijden 'wij' netjes. HEEL netjes.

Het is nu 17:35 locale tijd en op de achtergrond hoor ik de oproep tot het gebed. Dus ik ga nu snel! Ik schrijf later verder! haha! Ook Pulau Langkawi hebben wij nu al achter ons gelaten. We zijn naar het vasteland gegaan, en zijn daar op de bus gestapt naar Buttersworth om vervolgens op de boot te stappen naar het eiland Penang met als eindbestemming; het koloniale stadje Georgetown. Geweldig, ik kan hier heel veel over vertellen. Maar voordat jullie 'blog' en 'lees-moe' worden bewaar ik dit stukje voor mijn volgende blog.

Nog nieuwtjes vanuit NL? :-)

Heel veel groetjes en kijk al uit naar jullie berichtjes! -X-