En het bouwen gaat nog verder. Het pleisteren gaat niet zo snel als verwacht, het is dan ook een precies en vrij ingewikkeld werkje. Beetje bij beetje krijg ik de techniek wat onder de knie, al zijn er een aantal dingen die maar blijven mislukken (waarna alle mortel terug op de grond kwakt ).Toch krijgen de aula's stilaan hun definitieve vorm. Isaac brengt al lijnen aan in de muren, sommige voor waar het bord komt ("diseño Mondragón" oftewel: we gaan het formaat patenteren. Nergens zijn zo'n grote borden te vinden, ze kwamen er op vraag van de interim-directeur, genaamd Walter Mondragón...). Andere lijnen moeten "het gebouw vorm geven" dixit Isaac. En ja, het heeft wel iets. De kale plek in de voorkant is waar de plakkaat komt, kwestie van de vrijwilligers en de gulle gevers te vereeuwigen in het bouwwerk...We hebben nog vijf volle weken om alles tot in de puntjes af te werken. We zitten een beetje krap met de fondsen, toch zou het moeten lukken om een mooi afgewerkt geheel af te leveren (want half werk doen we niet, proberen we hier al een aantal maanden duidelijk te maken). Hopelijk speelt het weer ons niet te veel parten, de winter is namelijk begonnen, gekenmerkt door elke dag (felle) regen. Eerste gevolg: de ramen en deuren, die in een dorp verderop gemaakt worden, kunnen voorlopig niet naar La Cascarilla gebracht worden, omdat de auto's en camioneta's niet tot daar geraken... Tweede gevolg: de vrachtwagen van het provinciebestuur rijdt amper uit en brengt het materiaal, nodig voor de vloer, nog steeds niet naar boven... Een nieuw fotoalbum ook, voor één keer niet weer datzelfde gebouw in een iets ander kleedje J, maar over het "dagelijks leven" in La Cascarilla en Jaén. Foto's van mijn kamertjes hier, en van een aantal beestjes die er rondlopen. Bijna vergeet ik de belangrijkste gebeurtenis van deze week: ik ben meter geworden! En wel van Andreini, de dochter van Isaac. Op de dag dat ze drie jaar is geworden (30 oktober) heb ik haar haar geknipt. Het is de eerste keer dat dat gebeurt, en hier (of toch in adventistische families) is dat een speciale gebeurtenis. Een van de kalkoenen die tot een paar dagen vrolijk rondhuppelde in de tuin, is in de pan beland (en wat smaakte dat!). De volgende ochtend hebben we wel ietwat moeten bijknippen J en misschien moet ik haar toch eens meenemen naar de kapper... Bouwen gaat me precies beter af dan kappen. Maar het is het gebaar dat telt zeker?Het is wel leuk, hoewel er verder van mij als meter niet zo veel wordt verwacht. Het brengt me wel weer wat dichter bij Isaac, Santos, Liset en Andreini, en dat is fijn. Ik eet nu ook bijna altijd drie keer per dag met hen, en breng mijn avonden nu ook "beneden" door, nu ik eindelijk een gaslamp heb gevonden en die in de gemeenschappelijk ruimte staat (kwestie dat iedereen kan profiteren van het licht). Het studeren/thesissen begint stilaan op gang te komen, al is dat niet altijd gemakkelijk met Andreini in de buurt. Maar ik heb er zin in (nu mn promotor nog op de hoogte brengen...).Een weekendje Jaén, in de hitte (hier gaat de natte periode gepaard met nog hogere temperaturen dan anders, ik hou het bijna niet uit), om papieren in orde te brengen en de sites wat up te daten. Ik kwam ook m'n zusje opwachten, maar die blijft hangen in Lima . Dinsdag zou ze aankomen, ik zal wel zien wanneer ze opduikt (tegen het feest gaat ze er zeker zijn J ).