Profile
Blog
Photos
Videos
Na een nachtelijke busrit van een uur of twaalf stonden we om half acht 's ochtends in Pucon. Pucon is een toeristisch centrum van waaruit je allerlei activiteiten kunt ondernemen, maar om half acht 's ochtends is het er nog uitgestorven. Het was koud (we kwamen net uit 35 graden Santiago) en het miezerde, dus de eerste indruk van Pucon was matig. Toen de zon eenmaal doorkwam, bleek het echter een weliswaar toeristisch maar leuk plaatsje aan een meer met zwart strand, met een wintersport- en outdoorsfeer, besneeuwde vulkanen op de achtergrond en veel zingende vogels.
We hadden een kamer gereserveerd in hostel Donde German (we hadden gehoord dat het heel druk kon zijn in Pucon tijdens het hoogseizoen; en dat is het in februari in Chili), maar de kamer daar was nog niet klaar en bleek later ook niet vrij te zijn... Gelukkig kon de eigenaar iets anders regelen voor die nacht in een nabijgelegen hospedaje, maar het betekende wel weer twee keer in- en uitpakken en sjouwen met rugzakken (want de nachten daarna had hij wel weer plek). Het hostel was leuk en ruim opgezet, beetje chaletachtig - al was het een van die hostels die je soms tegenkomt met allerlei regels over wat je wel en niet mag doen (niet eten in de algemene ruimte, per se om 11 uur uitchecken en extra betalen als je langer blijft) die onnodig veel irritatie wekken bij gasten. Andere hostels zijn daar veel makkelijker in en je ziet dat het de sfeer ten goede komt.
Na de hitte en droogte van het noorden moesten we even wennen aan de weersomslag. We hadden wel een paar goede dagen (we konden nog op het zwarte strand liggen bij het meer van Pucon en hadden een prachtige blauwe hemel bij de vulkaantrek), maar die werden helaas afgewisseld met regenachtige dagen. Dit weer zou ook verder naar het zuiden toe voorlopig aanhouden (zuid associeer je hier met kou, noord met zon en woestijn; even wennen). Wel of geen zon scheelt hier meteen ook flink in de temperatuur. We hebben dus de fleecespullen maar weer tevoorschijn gehaald... Gelukkig konden we onze activiteiten bijna allemaal nog doen.
We hadden heel veel geluk dat het weer de dag nadat we aankwamen prachtig was, want daardoor konden we de vulkaan Villarrica beklimmen in de buurt van Pucon. Het is een actieve vulkaan die je volledig tot aan de krater kunt beklimmen, en waar je soms zelfs lava kunt zien. Je doet dat georganiseerd. Na een rit per jeep gaat het eerste stuk per stoeltjeslift, daarna moet je nog ruim 1000 meter omhoog over steen en ijs (gletsjer) en daar doe je dan een uur of 4 over totdat je op 2800 meter aankomt. Omdat het in Pucon al een paar dagen slecht weer was geweest en de vooruitzichten ook niet goed waren, wilde echter half toeristisch Pucon de vulkaan op. Het gevolg was dat we bijjna in file naar boven liepen. Jammer, maar het was nog steeds een mooie ervaring. We kregen een hele uitrusting mee, inclusief cramp-ons (klimijzers om over sneeuw en ijs te kunnen lopen en klimmen), maar die hebben we niet gebruikt. Als je een beetje voorzichtig was, kon het ook zonder klimijzers. We hadden ook een pikhouwel en helm en kregen een korte cursus hoe je de houweel in het ijs moet drijven om te voorkomen dat je een paar honderd meter het ijs afdendert als je valt. Rob had daar veel profijt van :D.
De klim was voor ons niet zo zwaar, klaarblijkelijk hebben we veel conditie opgebouwd tijdens onze reis. We hebben zelfs een stukje een aparte route genomen met een gids om een trage groep in te kunnen halen. Wel leuk om zo zelf een pad te maken in het ijs. De vulkaankrater is heel spectaculair, met gesteente in allerlei kleuren en lava diep in de krater. Er komt voortdurend gas uit de vulkaan (zwaveloxide). Als de wind verkeerd staat, mag je de vulkaan niet op omdat je dan teveel giftig gas inademt. Toen we bij de krater waren, kwam er een paar keer een korte vleug langs en dan krijg je inderdaad even helemaal geen lucht meer, erg onprettig. We hadden overigens ook gasmaskers mee, met de nadrukkelijke instructie ze alleen in noodgevallen te gebruiken...(ze houden het ook maar 20 minuten vol).
Het meest spectaculaire deel van de tocht is de afdaling. Je kleedt je dan helemaal in beschermende kleding en glijdt op je achterste (of op een stukje hard plastic, een soort mini-sleetje) de helling af langs een soort rodelbaan. De bedoeling is dat je remt door je houweel in het ijs te drukken, maar als je al te hard gaat, dan helpt die houweel niet meer. We waren aan het einde van het seizoen, waardoor de sneeuw op sommige plekken echt ijzig was geworden... Daarbij komt bij dat voor en achter je ook mensen omlaag glijden en niet alle gidsen en/of groepen even zorgvuldig zijn. Je zit als het ware in een botsauto in een achtbaan, waarbij er geen botsauto is en de baan ook niet vast ligt (want je vliegt regelmatig uit de bocht en dan moet je maar zien waar je terecht komt). Miranda had al snel door dat de voorste plek de veiligste (en leukste) was - daar kun je voluit gaan en vlieg je in ieder geval niet op een voorligger - maar Rob had regelmatig botsingen met voorliggers. Het is onvoorstelbaar dat er niet veel meer gewonden vallen, maar op wat blauwe plekken na is alles goed afgelopen (het schijnt wel dat 90% van alle ongelukken op die berg tijdens de afdaling plaatsvindt).
Hadden we al gezegd dat het heel leuk is om te doen? Miran kreeg er geen genoeg van, Rob vloog iets te vaak uit de bocht.
De volgende dag hebben we, ter ontspanning, een paardrijtocht gemaakt in de prachtige omgeving van Pucon. Gelukkig waren de anderen in de kleine groep ook ervaren rijders, dus konden we wat vaart maken. Ook de gidsen waren blij dat ze wat meer konden galopperen (er schijnen relatief veel mensen zonder ervaring voor paardrijtochten in te schrijven, soms zelfs voor meerdaagse tochten, vrij onbegrijpelijk). De Chileense paardjes zijn leuk en de natuur is hier prachtig. Als het beter weer was geweest, hadden we wel een meerdaagse tocht willen maken (maar dan overnacht je in tentjes in de bergen en dat kon vanwege de weersvoorspelling niet).
Er zijn nog veel meer activiteiten te doen in Pucon, maar we zijn nog een aantal dingen van plan in het Lakes District, een paar honderd kilometer verder naar het zuiden.
- comments