Profile
Blog
Photos
Videos
Na zeven weken van hard werken is hij dan alweer aangebroken: mijn laatste week bij CCBRT! De tijd is werkelijk omgevlogen, ik voel me nog altijd de nieuweling hier en toch sta ik alweer bijna op het punt van vertrekken. Komende woensdag arriveert mijn moeder in Dar es Salaam, een verrassing voor ons allebei van mijn vader, die het niet aan kon zien dat moeder en dochter elkaar drie maanden lang moesten missen. Ik ga m'n moeder in tien dagen alle leuke dingen van Tanzania laten zien: we gaan naar Zanzibar, wandelen in de bergen en een poging tot het spotten van wat wilde dieren doen. Ook laat ik haar alle leuke plekjes in Dar es Salaam zien, maar omdat het geen toeristenstad is ben je daar met een dag of twee wel mee klaar.
Het voordeel van het feit dat Dar geen toeristenstad is, is dat je niet door verkopers wordt lastiggevallen op straat. Pas afgelopen weekend, toen ik op Zanzibar was, merkte ik echt wat het verschil is. Zanzibar is een eiland waar erg veel toeristen komen, en als je een blik werpt op de foto's die ik van Zanzibar op deze site heb gezet, kun je dat de gemiddelde toerist toch ook niet kwalijk nemen. Al die toeristen nemen geld mee, en omdat dit ook moet worden uitgegeven zijn er meer dan genoeg behulpzame mannen die hierin willen voorzien. Je wordt aan alle kanten aangesproken met de vraag of je souvenirs wilt of dat je een bepaald uitstapje wilt maken. Dit verschilt niet veel van andere landen die ik op toeristische wijze bezocht heb, de opdringerigheid van de verkoper is wel wat afhankelijk van cultuur maar verder wordt je eigenlijk nergens echt met rust gelaten. In Dar es Salaam komen niet zo heel veel toeristen. Dar heeft ook weinig echt bijzondere plekken of gebouwen, dus sightseeing is een beetje zinloos, en verder is de berovingsgraad onder toeristen ook iets te hoog om als stad echt aantrekkelijk te zijn. De verkopers die je op straat ziet zijn er dan ook niet op uit om veel te dure prullaria aan rijke westerlingen te verkopen, maar proberen gewoon de inwoners van de stad dagelijkse huis-, tuin- en keukenspullen aan te smeren. Ik moet nog altijd erg lachen om de verkopers die tijdens spitsuur tussen de auto's in de file doorlopen. In Dar is het zo dat een groot deel van de mensen in 'town' (het centrum) werkt, maar bijna niemand woont daar ook daadwerkelijk. Er lopen maar een paar geasfalteerde wegen richting het centrum, waarvan er eentje bij mij voor de deur ligt. Omdat iedereen 's ochtends en 's avonds over die weg rijdt, staat er altijd file. De verkopers maken daar handig gebruik van door met allerlei huisraad langs de auto's te lopen en deze op die manier aan de man proberen te brengen. Ze verkopen dingen als flesjes water, eten of beltegoed: vrij logische producten die je in een file wel nodig kunt hebben. Maar ik heb ze ook al zien lopen met vliegenvangers, dekbedden, kleding, pannen, bossen bloemen… je kunt het zo gek niet bedenken of het loopt wel langs je auto. Bij een gebrek aan de Hema of de Blokker (als je in een land bent waar ze die winkels niet hebben, besef je pas voor hoeveel dingen je daar wel niet terecht kunt. Ik loop me hier constant een ongeluk te zoeken naar de meest basale dingen als een afvalemmer of een slot voor m'n fiets. Dat is toch wel de belangrijkste boodschap die ik jullie vanaf deze kant van de wereld wil meegeven: wees blij met de Hema!) zijn de straatverkopers een aardig alternatief voor de inwoners van Dar es Salaam.
Ik zou heel graag wat foto's willen maken van het gemiddelde straatbeeld hier om aan jullie te kunnen laten zien hoe het er hier uitziet. Helaas durf ik dat nog niet echt aan. Allereerst ben ik er vrij zeker van beroofd te gaan worden als ik met zoiets opzichtigs als een digitale camera ga staan zwaaien. Daarnaast voel ik me dan een ontzettende toerist. Ik heb vaak het gevoel dat ik met een enorm neonbord boven m'n hoofd loop waar op staat: 'Kijk, een blanke!'. Als ik dan ook nog eens foto's ga maken van zoiets doodnormaals als een dalla-dalla of een ijsverkoper, voel ik me helemaal een buitenstaander. In welke stad of welk land je ook bent: als je maar doet alsof je alles de normaalste zaak van de wereld vindt hoor je er toch een beetje bij. Deze act heb ik in Amsterdam geperfectioneerd: als plattelandsmeisje was ik toch altijd enorm onder de indruk van de hoge gebouwen, de gigantische kruispunten en de voorbijrazende trams. Als je je hier door laat afleiden kunnen paaltjes op de weg je nog wel lelijk dwars zitten, naast het feit dat Amsterdammers je dan finaal ondersteboven fietsen, dus het is de kunst om te doen alsof je alles al honderd keer hebt meegemaakt en niets je meer kan boeien. Dan ga je op in de massa en ga je je zowaar een inwoner van de stad voelen. In Dar werkt het ongeveer hetzelfde: ik probeer in de dalla-dalla altijd een beetje verveeld uit het raam te staren zodat ik niet zo opval, maar ondertussen ben ik enorm aan het genieten van alle prachtige en soms bizarre dingen die ik op straat zie. Je ziet hier mannen op de fiets die hun halve huis achterop hun bagagedrager hebben gebonden, ik zag laatst zelfs iemand met matrassen op zijn bagagedrager die wel twee meter hoog waren opgestapeld. Je ziet vrouwen met grote tassen op hun hoofd die terugkeren van de markt en druk kletsend proberen hun zware boodschappen te balanceren. Je ziet overal kleine winkeltjes, waarbij op de gevel in kleurige letters de naam van de winkel en wat je er kunt kopen geschilderd is. Je ziet schoolkinderen in uniform op schoolpleinen spelletjes doen, en mannen in groepjes rond een radio staan en ingespannen naar Engels voetbal luisteren. Je ziet bajaji's (soort tuktuks) door de berm rijden om de file te vermijden terwijl toeristen zich op de achterbank angstig vastklampen aan hun stoel. Je ziet vrouwen met doeken voor hun gezicht de straat vegen, en mannen met een groot hakmes het gras maaien. En terwijl je van al dit moois aan het genieten bent prevel je af en toe een schietgebedje als jouw dalla-dalla weer eens ongeoorloofd een grote 4x4 inhaalt. Je probeert de zweterige Afrikaan die naast je staat een beetje van je af te houden, en hoopt van harte dat de man die op de stoel naast jou in slaap is gevallen niet zijn hoofd op jouw schouder legt. Je probeert wat kleingeld uit je portemonnee te vissen om de dalla-conducteur mee te kunnen betalen, en ondertussen niet aan alles en iedereen te laten zien hoe belachelijk veel geld je wel niet bij je hebt. Je probeert te onthouden hoe ook alweer de stop heet waar jij eruit moet (was het nou mocha of macho?) en doet je best niet te timide te klinken als je zegt: 'Shusha mocha!' (waarop de conducteur lacht en jij je realiseert dat het dus toch 'macho' was). Als je uitstapt laveer je om de plassen water heen die nog altijd op de weg staan en ontwijk je alle bajaji-chauffeurs die je mee willen nemen. Je lacht een keer vriendelijk als iemand 'Mzungu!'naar je roept, zegt 'nzuri' als iemand vraagt hoe het met je gaat en roept stoer 'Poa!' in antwoord op het hippe 'Mambo!'. Dan kom je thuis, waar je tot de ontdekking komt dat de huishoudster niet alleen heeft afgewassen, schoongemaakt en de was heeft gedaan, maar ook nog eens de rits in je lievelingsjurk voor 2000 TSH (= 1 euro) heeft laten maken. Dat ze dan ook bleekvlekken in drie van je shirtjes heeft gemaakt wil je haar dan nog wel vergeven… ;-).
En zo verloopt een gemiddelde dag in Dar es Salaam ongeveer. Ik hoop dat ik jullie, ook zonder foto's, een klein beetje een beeld heb kunnen geven van mijn leven hier, ook in m'n andere verhaaltjes. Ik denk dat dit mijn laatste verhaal als semi-inwoner van Dar es Salaam is, vanaf nu horen jullie alleen nog maar over mijn wilde avonturen tijdens mijn rondreis die over twee weken begint. Ik ga ervan uit dat ik onderweg wel een paar keer de beschikking over een computer met internet heb, dus ik blijf jullie op de hoogte houden. Ik geniet nog altijd enorm van de reacties op mijn berichtjes, in het gastenboek en de mailtjes die ik van jullie krijg. Ik hoop echt dat jullie daar nog even mee doorgaan, ik vind het fantastisch om wat van jullie te horen en mee te krijgen hoe het in Nederland gaat. Geniet van het mooie weer in Nederland, en tot gauw!
Liefs, Lotte
- comments
Roel Hey Lot! Wat een geweldige Hunter S. Thompson-achtige impressie van het straatbeeld van Dar Es Salaam heb je gegeven! Geniet er nog even van - al dan niet te opzichtig - want over een paar weken is gekke Gerrit van de Oldenzaalse markt weer de grootste exoot in je wekelijkse routine!
Marjon Hoi Lotte, Nou, voor mij heb je een prachtige beschrijving gegeven van het straatbeeld. Ik heb me een aardig beeld kunnen vormen. Wat een ontzettend gave verrassing daarnaast dat je moeder langs komt. Geniet ervan en natuurlijk ook van je mooi reis die je nog te wachten staat! Marjon
Florie Haha, respect voor je verhaal! Ik zie alles weer in geuren (!) en kleuren voor me :D Geniet nog heel erg van je tijd daar, zeker ook samen met je moeder. Leukleuk! Want.. waar Roel het ook al over heeft.. voor je het weet zit je weer in het saaie NL zonder stinkende dalla-dalla's, stofwolken en akelig goedwerkende wasmachines, stroomvoorzieningen en stromend water ;)...)
Merel Lotte en Cilia, Heel veel plezier met zn 2-en!! Geniet ervan!! En Cilia; goede reis morgen!! Liefs, Merel