Profile
Blog
Photos
Videos
Uitgestrekte vlaktes, smalle bergweggetjes, velden met baobabbomen, kleine dorpjes met lemen huisjes, nieuwgierige giraffen… in drie reisdagen heb ik een compleet andere wereld aan de ramen van mijn nieuwe huis, een knaloranje truck, voorbij zien trekken. Het principe van 'overlanden' is simpel: je stopt 14 lichtelijk gestoorde mensen in een omgebouwde truck, gooit daar wat begeleiding, een handvol tenten, een kookstel en wat voorraadkisten bij in en je bent klaar om Afrika van heel dichtbij mee te maken. We hebben er al een aantal lange reisdagen opzitten, die ons inmiddels al halverwege het meer van Malawi hebben gebracht. Het reisgezelschap is wisselend: naast twee lagere schoolleraressen van een jaar of 60 zijn er ook wat pasgetrouwde stellen mee die nog één keer ver op reis willen voordat ze zich door hun nog te verwekken kroost aan huis laten binden. Er is een vrouwelijke Ierse huisarts aan boord, twee Zwitserse meisjes die niet kunnen wachten te we in Livingstone arriveren omdat hun vriendjes daar dan ook zijn, een visagiste die speciaal voor deze trip haar vriendje gedumpt heeft en twee jongens van een jaar of 19 die in Afrika vrijwilligerswerk hebben gedaan voordat ze straks in september naar de universiteit gaan. Een van de jongens kan een beetje Swahili, en gebruikt dat in z'n gesprekken met Mash, de African camp master die elke dag fantastisch voor ons kookt. Die jongen zegt hilarische dingen als: 'Mash, unajua... how to open the safe?' Gelukkig spreekt Mash prima Engels.
Mijn Engelse kennis wordt aardig op de proef gesteld, omdat iedereen Brits, Amerikaans, Iers of Australisch is (met uitzondering van de Zwitserse meisjes natuurlijk). Ik moet me de hele dag heel erg concentreren om al die verschillende accenten te begrijpen en ben 's avonds dan ook compleet uitgeput. De reis op zich is ook al vermoeiend. We beginnen vroeg (tussen 05:00 uur en 07:00 uur) en pakken dan eerst onze tenten in. De kookgroep zorgt er samen met Mash voor dat de ontbijtspullen staan opgesteld en na het ontbijt stappen we in de truck. Onze truck heet Neema en is geloof ik een omgebouwde melktruck. Ze wordt meestal bestuurd door Matt, een doorgewinterde overlander met een droog gevoel voor humor, maar op lange rijdagen nemen Cat en Ellen het stuur ook wel eens over. Zij zijn de reisleiders, een en al enthousiasme en erg bedreven in het opzetten van tenten en Engelse jongens van 19 het hoofd op hol brengen. Als we een dag lang moeten rijden zit iedereen wat te lezen, kletsen of dommelen, waarbij onverwachte verkeersdrempels iedereen doen wakker schrikken. 's Avonds zetten we op de nieuwe camping onze tenten weer op (al die jaren scouting waren toch nog ergens goed voor) en gaan we op klapstoeltjes bij de truck eten. Na het eten gaan we afwassen. Aan afdrogen doen we niet, theedoeken zijn immers maar extra ballast, we flapperen gewoon een tijdje met onze borden, bekers en pannen en zo worden ze vanzelf droog. Dit is een vrij hilarisch gezicht trouwens, 14 volwassen mensen die met borden staan te zwaaien. Ik zal snel een foto uploaden.
Iedereen heeft zijn eigen taak, maar we helpen elkaar om alles gedaan te krijgen. Hoe langer we onderweg zijn, hoe leuker ik het hele principe van overlanden ga vinden. En hoe ellendig vroeg opstaan ook is, als je om 05:00 uur je tent openritst en je wordt begroet door een oorverdovende stilte en de mooiste sterrenhemel die je ooit gezien hebt, is alles weer vergeten.
Omdat we in korte tijd zulke grote afstanden afleggen, verandert ook het klimaat. Waar ik het in twee maanden Dar es Salaam nog geen seconde koud heb gehad, heb ik hier al een dik vest aan en een sjaal om gehad, omdat het's avonds zo enorm afkoelt. Gelukkig heb ik samen met papa de beste slaapzak ter wereld uitgezocht, dus 's nachts kan ik lekker diep in mijn warme bedje wegkruipen. Weer eens wat anders dan midden in de nacht het laken van je afgooien omdat de elektriciteit is uitgevallen en de ventilator niet meer werkt.
Voor ik wegging uit Nederland was ik vooral bezig met randzaken als: hoe krijg ik alles in m'n tas, hoe kom ik tien uur in het vliegtuig door en hoe overleef ik twee maanden in een vreemde, enge, grote stad? Ik heb weinig nagedacht over de tijd ná Dar es Salaam, met als groot bijkomend voordeel dat ik telkens enorm aangenaam verrast wordt door al het moois dat op ons pad komt. Wist ik veel dat er bergen rond het meer van Malawi lagen die het uitzicht fenomenaal maken. Ik had er geen idee van dat er overal apen in het wild leven die snel de berm inschieten als onze truck langskomt. En ik wist niet dat de gemiddelde Afrikaanse camping fan-tas-tische douches heeft. Een en al bonus dus!
De komende vijf weken worden voor mij dus enkel genieten, en daar was ik eerlijk gezegd ook wel een beetje aan toe. Zodra ik wat stabieler internet kan vinden zal ik wat foto's uploaden van onze prachtige truck (maar voor een impressie kun je ook op www.dragoman.com kijken). Ik laat snel weer wat van me horen!
Liefs, Lotte
P.S. Mochten er mensen zijn die me de afgelopen dagen ge-smst hebben maar geen reactie hebben gehad: mijn Tanzaniaanse simkaart blijkt in Malawi helaas niet te werken dus bellen en sms-en lukt niet. Zaterdagavond kom ik in Zambia aan, vanaf dat moment ben ik te bereiken op: +44 792 44 222 02. In verband met mijn smsloze status: Sanne, alvast gefeliciteerd met je verjaardag! ;-)
- comments
Roel Hey Lot! Super om te horen dat je het naar je zin hebt! Klinkt inderdaad als een bonte verzameling mensen, lachen toch! Kijk uit voor de leeuwen en die de aapies de groeten!
Lien Dag Lotte, het klinkt fantastisch, veel mooier en afwisselender dan Dar! Hier gaat alles goed. Iedereen is druk bezig met de fundraiser van vrijdag. Geniet er nog van, tot binnenkort!
Marjon Gaaf dat je toch even wat kunt vertellen zo tijdens je reis. Geniet er nog van!