Eindelijk maar toch weer een berichtje op mijn weblog! Een goed teken dat ik zo'n tijd niets heb laten horen, want heb het echt enorm naar mijn zin en gewoon steeds te druk of moe om te gaan schrijven! Alles in Nederland ook een beetje goed? Het was alweer mooier weer had ik begrepen of iig gaat het mooier worden? Hier nu juist sinds vorig weekend wat slechter, echt heel erg geluk gehad de voorgaande 3 weken, want het is hier natuurlijk nog gewoon winter en eigenlijk valt er altijd veel regen in deze maand. Maar tot vorig weekend super mooi weer gehad, heerlijk!! Het is dan wel savonds erg koud, maar overdag in het zonnetje had ik niet te klagen! Afgelopen weekend is daar wel even verandering in gekomen: storm!! Zoals ze in 7 jaar niet gehad hebben hier; zaterdag heb ik er naast de enorme hoosbuien niet veel van gemerkt, maar hoorde gister op de radio dat er allemaal bomen waren omgegaan en het dak van een groot winkelcentrum was ingestort. We hadden afgelopen week al bedacht om naar een markt vlakbij het strand te gaan, dus gister op goed geluk toch maar gaan kijken. Natuurlijk was er met dit weer geen markt en de metershoge golven die voorspeld waren vielen ook een beetje tegen (zaterdag waren ze 8 meter). Dus wij doorgereden naar een klein haventje verderop, waar een mooi restaurant scheen te zijn met uitzicht over de haven en zee. Daar waren de golven al iets wilder en er woei een harde wind, dus wij lekker een kopje koffie in het chique restaurant dat wat hoger lag op de kade. De golven werden steeds hoger en sloegen zelfs paar keer tegen de ramen. Tot er echt een enorme golf aan kwam die met een harde klap tegen het restaurant aanbeukte; het water sijpelde door de ramen het restaurant binnen. Je schrikt wel even, maar nou niet echt spannend te noemen…mensen die een klein verdiepinkje lager zaten bleken het iets spannender te vinden, want er brak allemaal gegil uit…wij kijken à was er een groot raam gebroken, alles onder water en allemaal mensen helemaal doorweekt!!! Gelukkig op 1 vrouw na met glas in haar hand, geen gewonden en de meeste mensen konden er goed om lachen. Later van buitenaf nog gekeken naar de steeds heftiger wordende zee en de steeds grotere golven die tegen het restaurant sloegen, helaas voor het restaurant is er nog een raam gesneuveld en speelde zich een verdieping lager hetzelfde tafereel af als voorgaande. Zelf waaiden we ook bijna de zee in, dus zijn maar gauw weg gegaan, ben benieuwd of er iets is overgebleven van het restaurant…

Goed, er is alweer een maand voorbij (tijd gaat zo belachelijk snel!!) en ik heb eigenlijk nog maar weinig verteld…waar moet ik beginnen? Bij het ziekenhuis maar, want daar was ik ook gebleven. Woensdag 6 augustus voor het eerst naar het ziekenhuis. Moest me om half 9 melden bij Mariska April, waar ik via de mail al contact mee had gehad en zij gaat over alle internationale studenten. Daar aangekomen was ze me vergeten en moesten er eerst een aantal telefoontjes gepleegd worden voor we konden gaan (argh, ontbijt als een malle naar binnen gewerkt, maar goed, had ik kunnen bedenken…). Samen buiten langs het enorm grote Tygerbergziekenhuis gelopen, met in de verte Table Mountain (vervelend uitzicht…), naar een apart gebouwtje aan de andere kant van het ziekenhuisterrein: het Gene Louw gebouw oftewel X-blok. Dit gebouw is dus alleen voor de radiatie oncologie en hier worden alle bestralingen en chemo's gegeven. Ook zijn er twee wards waar patiënten liggen die hier voor langere tijd behandeld worden of tussendoor niet naar huis kunnen omdat ze te ver weg wonen. Mariska leverde me af bij Prof. Vernimmen, hoofd van de afdeling. Hij komt uit België en ik kan dus grappig vlaams/nederlands/afrikaans/engels met hem spreken. We hebben samen doorgesproken wat nu eigenlijk de bedoeling van mijn elective hier is en omdat ik het niet voor punten doe, ben ik eigenlijk heel vrij in wat ik wil en wordt er ook niets van me verwacht. Aan de ene kant heel relaxed en leuk, aan de andere kant heb ik soms het idee dat mensen ook niet echt weten wat ze met mij aanmoeten en omdat het allemaal erg gespecialiseerd is en eigenlijk nog ver boven mijn pet, weet ik het zelf ook niet altijd…

Samen hebben we bedacht dat het een soort van oriëntatie-stage wordt, waarin ik om de week wissel van kliniek (binnen deze afdeling radiatie oncologie) en op die manier een beeld krijg van de hele manier van aanpak en alle werkwijzen. Zo heb ik nu een week meegelopen bij borstkanker, drie dagen gynae/urology, drie dagen combikliniek head&neck/ENT (ear nose throat)/lung en ben ik vorige week woensdag begonnen op de GIT-kliniek (gastro intestinal tract). Donderdag ga ik dan nog naar de Chemo clinic en dan zijn er nog 3 en halve week waarin ik zelf mag bedenken waar ik graag heen wil. Misschien dat ik dan ook meer zelf patiënten mag gaan zien, omdat het nu nog vooral observeren is. De meeste mensen zijn heel aardig, ik had één arts (gynaecoloog) die me meer negeerde en weigerde iets uit te leggen, daar vond ik het dus niet zo heel erg leuk…maar over het algemeen is het leuk. Alleen wat ik al eerder zei, is het allemaal erg gespecialiseerd en nog ver(!!) boven mijn pet en ook hier vliegt de tijd enorm snel voorbij, dus tegen de tijd dat ik de weg kan vinden en de eerste begrippen door heb, ga ik alweer naar de volgende kliniek. Meestal is er in de middag weinig te doen, dus ik ben eigenlijk alleen de ochtenden in het ziekenhuis en probeer dan maar zoveel mogelijk kennis mee te pikken. Extra moeilijkheid naast alle nieuwe medische termen die er in een rap tempo uit gegooid worden is de mix van talen. De meeste patiënten spreken Afrikaans, meeste doktoren ook en als ze engels spreken is het vaak met een niet te verstaan accent. Daarnaast wordt er vaak midden in een gesprek of zin geswitched van de ene taal naar de andere en tegen de tijd dat ik door heb waar het over ging zijn ze alweer drie onderwerpen verder. Wel gaat dit steeds beter en heb ik als Nederlandse enorm voordeel met de overeenkomsten met Afrikaans. 'Baie dankie!' passeert vaak de revue en ook is het hier haast een verplichting elke keer wanneer je iemand ziet te groeten met 'hi, how are you?', erg vriendelijk, maar soms totaal niet handig en ook vreemd omdat je iemand helemaal niet kent…'fine, and you? …Mag ik dan nu de labresultaten…?'

Naast het ziekenhuis is er echt altijd wel iets te doen met mensen in de lodge (en dan is het een groot voordeel dat er smiddags niet zoveel te doen is in het ziekenhuisJ). Er wordt veel samen gedaan, omdat je hier gewoon echt een auto nodig hebt om ergens heen te kunnen (openbaar vervoer stelt hier echt helemaal niks voor). Er zijn wel een paar bussen, maar je moet geluk hebben dat ze rijden en de meningen verschillen erg over de veiligheid). Ik heb zelf nog geen auto, omdat Toos&Adrian een auto hebben die ik mag gebruiken. (Echt ook weer super aardig!!) Alleen ging ik daar een keer proefrit in maken, nadat Adrian eerst met veel moeite de accu weer aan de praat had gekregen, omdat iemand die de auto 'gerepareerd' had, de lichten aan had laten staan. Vervolgens gingen we rijden en kon ik eerst al niet de rechterspiegel goed stellen, omdat die lam is, en kwam daarna de achteruitkijkspiegel naar beneden zetten…niet heeeul erg goed zicht dus haha! Adrian zou er nog naar kijken, maar sindsdien eigenlijk geen tijd meer gehad om de auto op te halen…(links rijden ging trouwens prima op het kleine rondje dat ik gereden hebJ).

Maar echt die eerste weken was ik chronisch moe en eigenlijk nog steeds, want het zijn zoveel nieuwe indrukken en ik ga echt van de ene leuke activiteit naar de andere, dat ik haast alweer vergeten ben wat ik die middag ervoor ook al weer gedaan heb. Probeer korte samenvatting te geven; eerste do in de lodge werd er meteen een feest georganiseerd door de lokale studenten (en ook een aantal vanuit stellenbosch): de B-party. Iedereen moest dus creatief zijn met de letter B wat erin resulteerde dat er een barby, box, braveheart, bee, butterfly, banana, enz. rondliep. Eerst gebraaid (bbq) op de lodge en toen zijn we nog naar studentenhuizen buiten de campus gegaan. Bijzonder om daar te kijken (zwembad in tuin…) en er werd veeel drank geschonken (verstandig als ik altijd ben, rustig aan gedaan om volgende dag weer fris en fruitig om half 8(!!!!) in ziekenhuis te zijn).

Dat weekend ben ik weer naar Toos&Adrian gegaan om zaterdag met een zuid-afrikaans (blank) meisje (Annalize), die soms bij Toos werkt, mee te gaan naar Kaapstad. Met haar vriend en een bezoekend Franse neefje van een kennis zijn we naar Waterfront gegaan. Een enorm shoppingcentre aan de haven. Mooi om daar rond te kijken, allemaal straatartiesten en leuk om met lokale mensen daar te zijn! Ze wonen vlak bij Stellenbosch in een heel schattig omgebouwd boerderijtje tussen wijnvelden en studeren agricultuur-iets…ze rijden ook paard, dus misschien dat we dat nog een keer gaan doen!!

Die week heb ik in de middag Table Mountain beklommen, wat echt super gaaf was!! Met grote groep uit lodge een eind met de auto gereden en vervolgens een hyke gedaan van 2 uur (wij deden er 3 uur over, haha, om de meter was er wel iemand of 5 iemanden die een foto wilde maken van het steeds mooier wordende uitzicht (zie foto's!), boven aangekomen was gewoon echt …niet te beschrijven!! Verder naar Grand West Casino geweest (enorm gebouw, net als je hier echt allemaal supergrote schoppingcenters hebt, alles is groot!!!), met mooi casino, bios, ijsbaan, bowlingcentrum, allemaal eettentjes en nog meer. We gingen 'savonds en wilden schaatsen, maar ging binnen 20 min sluiten, toen bowlen, ging binnen 10 min sluiten, dus maar naar goedkope(!) bios; Hangcock, geen goede film, maar wel grappig. Verder heerlijk wezen lunchen (leer hier echt vis eten!!), uiteten, toch nog bowlen, braai& uit in Stellenbosch (dit is beetje traditie in lodge om elke woensdag met zn allen te doen), olympische spelen gekeken, rugby-wedstrijd op campus gezien (echt debiele sport om naar te kijken, maar erg grappig!!) en een zangkoren-wedstijd gezien. Dat was echt zo ontzettend mooi! Allemaal mannelijke studentenzangkoren hadden een generale repetitie voor de finale dat weekend. Echt niet normaal hoe goed en ook grappig dat was. Ze maakten er echt een show van met dans, hadden een nette of grappige (matrozen, survival-) outfit aan en zongen een rustige ballad, een lied in het Afrikaans, een bekend nummer (meestal mix) en dan nog iets naar keuze. Ik had alleen maar kippenvel of moest keihard lachen, het was echt heel bijzonder!! Ook nog een andere 'performance' avond meegemaakt van lokale studenten, in een klein lokaaltje gingen ze zingen, gedicht voordragen of rappen (wat ze totaal niet konden, maar erg grappig was).

Die vrijdag ben ik met prof. Vernimmen naar Faure gereden (ongeveer 30 min van Cape Town), waar iThembaLabs gelegen is. Hier wordt onderzoek gedaan naar neutron en protonstraling en is ook een klein 'ziekenhuis'-gedeelte waar patiënten behandeld worden. Voornamelijk met neutronstraling, omdat het onderzoek naar protonstraling een beetje stil ligt door het grote energieprobleem in Zuid-Afrika. Al een paar keer is de stroom uitgevallen, ook voor een tijd in het ziekenhuis, op de oncologie hadden we na een paar minuten weer stroom van een generator, maar er zijn delen in het ziekenhuis die hier geen geld voor hebben, dus daar heeft het veel langer geduurd.

Helaas ging de enige behandeling met protontherapie dat weekend niet door, omdat er restauratiewerkzaamheden aan de machine tussen kwamen. Ik heb wel een uitleg en rondleiding gehad en heb mogen kijken naar de enorme bestralingsmachines. Indrukwekkend om te zien, maar ik hoop wel dat ik het volgende weekend meer geluk heb (door alle energieproblemen zijn er in de periode dat ik hier ben maar twee weekenden waarin patiënten worden behandeld met de protonstraling…).

Die vrijdagavond ben ik met vier Nederlandse meiden en een Duitse jongen naar Cape Agulhas gereden (ongeveer 3 uur rijden) om de whales te zien. Hier zal ik de volgende keer meer over vertellen, want tis nu alweer een veel te lang verhaal geworden! Baie dankie voor degenen die het volgehouden hebben tot dit bittere eind:P! Geniet van het mooie weer, ik zit met vier lagen aan en een slaapzak! Tot de volgende keer, liefs vanuit winters kaapstad!

Oh voor degenen die ik nog niet gemaild of iets had: deze mooie acties kan ik jullie niet onthouden:

-De tweede avond in mijn unit vroeg iemand of iemand een light had, ze konden niet vinden, dus ik zei dat ik wel had à haal ik mn knijpkat van mn kamer, maar natuuuuurlijk bedoelde hij een vuurtje hahahahahahhahahhahaahha

-toen ik bij Toos&Adrian was ging er een telefoon af, dus eerst Toos al haar 3 (!) mobiele telefoons bij langs, nee was niet van haar, Adrian zijne zoeken, nee ook niet van hem, HUH is die dan van mij --> was het die nieuwe telefoon die ik van hen gekregen had, onbekend nummer, dus ik neem op, antwoord er niemand...haallohallohallooooo, ik hoor wel allemaal geritsel en jahoor, toen begon bovenstaande light te branden, ik belde gewoon met mn ene telefoon de andere op via nederland….

-Verder stel ik door alle talen door elkaar en mijn warrigheid in het algemeen soms hele aparte vragen: 'drink jij ook water uit de trein?' of 'do you want red or wine?'

Nu hou ik echt op, see you later!!