Onderweg naar Greymouth…
Vier dagen gewandeld met een veel te zware bepakking en vonden het leuk…
Maar liefst ongeveer 35 km gelopen..
Ze weten hier werkelijk heel goed wat pieken en dalen zijn, pfff…
Prachtige stranden gezien, mooie bossen en geweldige uitzichten…
Wonderbaarlijk genoeg geen spierpijn en/of rugpijn…
Gekampeerd aan het strand…
Al een paar dagen geen regen gezien…
Snurkende Duitsers in het hostel, slecht geslapen…
Duitsers komen hier bij bosjes tegelijk, gaat daar beter met de economie?
De euro is enorm aan het zakken, duur grapje, balen…
De buschauffeur vindt ons gek dat we in greymouth blijven voor 3 nachten, maar we doen het toch…

Het kerstgevoel is hier nog niet, zon met kerstmannen? Geen combinatie…
Sandflies zijn nog erger dan muggen, vooral voor Koen…
Hanneke doet alles met haar tattoo dat verboden is… Gisteren terug gekomen in Nelson na vier dagen de Abel Tasman coast track te hebben gedaan. Het was zwaar, vooral de eerste twee dagen toen al dat eten mee gesjouwd moest worden. We hadden alle overtollige spullen in hostel gelaten, maar met eten voor 4 dagen, kampeerspullen en een beetje kleding en spulletjes zit je toch per persoon zeker over de 10 kg, eerste dagen waarschijnlijk nog wel een stukje meer… Gelukkig eten wij veel en gaat dat dus ook hard. Laatste dag waren tassen een stuk lichter, maar toen hoefden we helaas nog maar een uur te lopen…
Ondanks al het gewicht, het enorme klimmen dat we hebben moeten doen, het enorme afdalen, de pijn in de enkels, de pijn in Koen zijn knie (gaat nu weer goed), toch was het allemaal zeer zeker de moeite waard! Wij snappen wel waarom deze track een van de mooiste in NZ en de wereld is! Geloof dat hij zelfs op de world heritage lijst staat, maar dat weet ik zo niet zeker. Door de bush, het tropisch regenwoud, langs stranden, rotsen, kust, watervallen, riviertjes en prachtige campings (helaas zonder teveel faciliteiten). Zoals ik eerder al zei was door de vele regen een deel van de track dicht en op sommige plekken zagen we idd de schade van bomen en het looppad die half weg gesleten was. Viel mee, verder hadden we toch niet getrokken en adembenemend was het toch wel.
Eerste twee dagen hebben we 12 km en een beetje gelopen, eerste dag deden we daar maar liefst 7 uur over en geloof me met die bepakking van ons was dat nog knap! Waar je dan komt is echter geweldig, camping in een baai, langs het strand uitkijkend op bergen en zee…
Derde dag 8km gelopen, echter best zwaar omdat we bij laag tij door een baai moesten door modder en water. Inmiddels al helemaal kapot en moesten we ook nog de hoogste klim maken, zeker 10x gestopt onderweg. Maar uitzichten, fenomenaal… Ze zie je ze nergens… Foto's volgen nog, dan mogen jullie een beetje jaloers zijn…
Laatste dag maar een uurtje gelopen en heerlijk aan het strand gelegen om met de watertaxi terug naar het beginpunt te gaan. Een ruige, volgepropte taxi, maar Hanneke kon genieten…

Over Hanneke gesproken, ik heb werkelijk alles gedaan wat god verboden heeft de eerste twee weken na het zetten van een tattoo… Ik heb met mijn voeten veelvuldig door (ook nog zout) water gelopen. Mijn enkel hele dagen bedekt met wandelsokken en wandelschoenen. Vieze kleding (spijkerbroek is hier binnen een uur vuil) over de tattoo gedragen en door het zand en andere vunzigheid gelopen… Tot slot er ook veel te veel aan gekrabt. Omdat er zoveel verzoekjes voor een foto zijn hier bij het reisverslag een foto van de tattoo, hij is echter nog flink aan het genezen, wordt nog lichter van kleur en jeukt enorm. En ja, het zetten waren echt net spijkers ja, heerlijk!
Jeukt niet zo erg als die zand vliegen hier. Kleine vliegjes die je helemaal lek steken. Vooral koen natuurlijk, met zijn lekkere bloed. Hij heeft zijn halve benen al kapot gekrabt… Ik zal hem voor kerst dettol met baby olie geven, dat moet enorm helpen? Het volgende: Duitsers? Ja hoor met bosjes en nog niet veel leuke ontmoet. Twee stinkende mannen op onze kamer vannacht en een snurkte alles bij elkaar om het nog maar niet over het roggelen te hebben… Enkel op de track twee leuke, ouder echtpaar, Duitsers ontmoet. Net met pensioen schat ik en super vriendelijk, wilden zelfs water voor ons koken op een camping zonder drinkwater, wij maakte enkel kampvuurtjes voor het eten en dat mocht daar dus niet… Maar goed hadden genoeg, enorm gelachen, wij gingen over gevaarlijke rotsen klimmen om daarachter een geweldige klif te zien. Was best lomp. Wat denk je, die Duitsers wilden dat ook maar niet 'savonds. Staan ze 's ochtends te zwaaien dat ze om 06.00 zijn op gestaan om die klim te doen en door het water naar de klif te zwemmen. Ze maakten een beetje dezelfde route, dus kwamen ze veel tegen, gekke oude Duitsers… Ook eerder op kamer in hetzelfde hostel twee leuke meiden ontmoet. Maar verder niet onder de indruk van Duitsers, niet echt ons volk… Het weer is in ieder geval heerlijk! Geen regen en amper bewolking gehad bij de track en ook nu schijnt de zon welliswaar! In Greymouth blijkt weinig te doen ze zijn, maar we willen met kerst op een plaats blijven, dus we gaan er toch blijven en hebben er altijd wel iets te beleven… Moeten sowieso even bijkomen van de track en slechte slapen om vervolgens op boxing day (tweede kerstdag) verder te gaan naar Franz Jozef, waar we een volle dag de gletsjer walk gaan doen. Moet geweldig zijn, echter wel geweldig duur, dat is een beetje jammer. De euro zakt enorm, telkens wanneer we pinnen kost het ons meer euro's. Ondanks dat mogen we niet klagen over ons budget. Wel over het feit dat overnachten met oud en nieuw nog niet gemakkelijk blijkt… We hadden dat allang moeten boeken…