Profile
Blog
Photos
Videos
Onderweg in de bus naar Christchurch…
Stiekem vinden we het best spannend…
Dunedin was een schaarse schotse stad, maar had indrukwekkende architectuur…
Oamaru bleek een geweldige stop en niet alleen vanwege de pinguïns…
Pinguïns, wat een enige beesten en nee, ze leven dus niet alleen op de Noordpool…
Wiggel de waggel staken ze langs ons over…
Lake Tekapo was mooi, maar regenachtig…
Onze laatste buschauffeur van Magic bleek een succes…
Een goede Magic barbecue gehad met een beetje regen in Lake Tekapo…
Raar om nu niet meer met de Magic Bus naar Christchurch te gaan…
De reis van Lake Tekapo naar Kaikoura was lang…
Besloten om op het vliegveld te slapen morgenavond, inchecktijd 04.00…
Kaikoura was misselijk en geweldig tegelijk…
Koen heeft gevist vanuit een boot op open zee en mooie vissen gevangen…
Hanneke heeft zelf over de reling gehangen, vond de trip iets minder…
Gelukkig hebben we daarna heerlijke crayfish gegeten…
Gisteren gekajakt op de zee, dat was geweldig…
We waren niet helemaal alleen, en werden even vergezeld door bijna 20 husky dolfijnen…
Onder de kajak, naast de kajak, voor de kajak (bijna over de kajak)…
Hanneke was zo in shock dat ze vergat om uit de kajak te springen…
We zijn wel flink verbrand, Koen heeft pijn aan zijn voorhoofd…
Koen is nog altijd gestopt met roken, ondanks tegenslagen gaat het wel…
We hebben afgelopen dagen heerlijk in de tent geslapen…
Het Nieuw Zeelandse avontuur dreigt nu echt aan een einde te komen…
Net op de kaart nog even bekeken wat we afgelopen weken toch allemaal hebben afgelegd…
Het is ongelofelijk…
Onze reis heeft zich in eerste instantie voortgezet in Dunedin. Een schotse stad, straatnamen, bouwstijl, whisky, het was er allemaal naar vernoemd en natuurlijk startte Dunedin ook met een schot. Het was duidelijk dat het vakantie was, want alle studenten waren verdwenen. Het was een aardig dode stad, eigenlijk weinig te beleven. Ik vond het ook geen mooie stad, veel oude, vervallen gebouwen en veel industrie. Het mooie aan Dunedin was echter dat als je tussen die lelijke gebouwen doorkeek en een wandeling maakte dat er dan hele mooie gebouwen tussen stonden. Zo bleek natuurlijk het treinstation prachtig, maar ook de universiteit was erg mooi. Ook de chocoladefabriek (met heerlijke chocola J) bleek in Dunedin. We dachten 's avonds even naar de botanische tuinen te gaan, bleek een uur lopen en in het halve donker zagen we vervolgens niks interessants… Toch was het een flinke wandeling waard, maar een dagje in Dunedin is meer dan genoeg…
Volgende ochtend was het weer vroeg, en regenachtig… We liepen een stuk van de diepste straat van de wereld, dus die weg ging goed omhoog… De bus ging niet naar boven…
Onze reis zette zich voort naar Oamaru, waar wij als enige uit de bus sprongen, anderen gingen door naar Lake Tekapo. We gingen naar Oamaru voor alleen de pinguïns, maar al bij aankomst zagen we een prachtig, rustig, vredig, klein, victoriaans stadje dat naast de pinguïns aan sfeer en architectuur veel meer te bieden had. Het weer was echter niet zo fijn, dus we sliepen twee dagen in een cabin op een camping, ook fijn! Overdag bezochten we deze twee dagen het stadje, het theater, het museum, een galerij, een whiskeyproeverij, de haven en arbeidershuisjes. Daarnaast kwamen we ook geregeld door de prachtige botanische tuin die naast onze camping lag. Hier spraken we ook met Jimmy de papegaai…
In de avond gingen we liftend naar de yellow eyed pinguïns. Een stukje buiten het centrum bevond zich een kolonie. Deze pinguïns zijn naar mijn schatting ongeveer 50-60 cm oog en zoals de naam al zegt hebben ze gele ogen. Het zijn de pinguïns zoals wij ze zien in happy feet. Vanaf een hoog platform keken we neer op het strand waar we met veel geluk ongeveer 5 pinguïns uit het water hebben zien komen. Dit viel wel tegen, gezien Hanneke dacht dat ze met 10 tegelijk uit het water zouden rennen. Maar toch leuk, wel ver weg ook om goed te zien. We reden met twee backpacker Duitsers mee en zijn met hun nog even om het hoekje naar een paar zeeleeuwen gaan kijken, waar Koen wel heel dichtbij kon komen. Daarna eventjes op een rustig plekje op het strand gezeten en daar een paar pinguïns beter gezien, maar Hanneke werd zo enthousiast toen er eentje dichtbij kwam dat deze prompt weer terug het water in rende…
Tegen het donker gingen we terug naar de haven waar de blue pinguïns het water uit zouden komen. Dit zijn de kleinste pinguïns van de wereld, niet groter dan 30 cm en geloof me, als je ze ziet dan wil je ze oppakken, knuffelen en mee naar huis nemen. Het zijn net hele leuke, lieve, knuffelige, grote konijnen! Het was echter al donker toen ze echt uit het water kwamen, wel met 10 tegelijk! Vanaf een eindje bekeken we de groep, die naar de schreeuwende kleintjes gingen om ze te voeren (Dit zagen we ook over een hekje). De adrenaline die je krijgt wanneer die kleine beestjes zo heerlijk uit het water waggelen, geweldig!
Op de terugweg liepen er ook twee over straat, ze slapen namelijk het liefste onder oude gebouwen. We zaten op onze hurken naar ze te kijken toen er eentje recht tussen Hanneke haar voeten liep, valt voorover, bonk en rent weer terug. Ik wilde hem aaien, maar ze blijken flink te kunnen bijten en krabben…
Het pinguïn toppunt volgde echter daarna. We konden betaald pinguïns kijken, dan zat je op tribunes waar er zeker 200 tegelijk het water uit kwamen. Omdat wij backpackers zijn besloten we echter op dezelfde weg, maar een stukje terug te gaan zitten. Hier zaten ook vrijwilligers die auto's tegen hielden wanneer de pinguïns over staken. En ja, hoor ze staken over! We gingen gewoon op de straat zitten en met een beetje geduld kwamen er een paar kleine groepjes pinguïns (7 tegelijk) langs ons gelopen om over te steken naar hun huisjes. Omdat we onder straatlantaarns zaten konden we ze heel goed zien, enig! Zo leuk, zo grappig, je wordt echt gelukkig en vrolijk als je dat ziet! Ze blijven eerst heel lang aan de kant van het water zitten, totdat er eentje beslist dat het tijd om over te steken is en dan volgen ze allemaal. Hoewel er eentje lag te slapen, waren er al 6 overgestoken kijkt ie op en denkt o jeej ik moet ook gaan en hij trekt me toch een sprintje! Want ze kunnen wel hard lopen…
Helaas ging het ontzettend hard regenen en bracht een van de vrijwilligers ons terug naar de camping…
De dag daarna op naar Lake Tekapo. Een mooi, helderblauw meer tussen de bergen. Niet zo mooi als Wanaka, anders, maar bijzonder, hoe helder dat water was… We zette de tent op, gingen stukje lopen waarna het begon te regenen. En dat terwijl er net flinke boodschappen waren ingeslagen voor een barbecue met onze bus. Het was een gezellige barbecue, hoewel Koen het wel lastig heeft met al die rokende mensen om hem heen. Dus we bleven niet te lang hangen, maar aten lekker, maakten een praatje en gingen ons natte tentje in…
De volgende dag was werkelijk alles nat! Alles wat tegen de tent stond was doorweekt! Met allemaal natte spullen in allemaal tassen gingen we de bus in. De bus bracht ons door Christchurch naar Kaikoura. Vanwege de aardbevingen en het tekort aan accommodatie stopt de bus niet meer in Christchurch. Hij reed er wel doorheen, maar wij besloten op het vliegveld te blijven om vast informatie voor de vlucht te verzamelen. We zullen vandaag en morgen de stad verder bekijken voor wat er nog van over is… Het vliegveld is klein en inchecken om 04.00 is niet zo prettig, dus we leggen onze matjes en slaapzakken in de aankomsthal en gaan daar wel slapen…
Daarna door naar Kaikoura, een kustplaats die bekend staat om walvissen, dolfijnen en gewoon een prachtige kustlijn. Het was mooi weer, gelukkig en prachtig! Bergen met zee, blauw water en een leuke camping met een lekkere hotpool en zwembad. We zijn 3 dagen in Kaikoura gebleven, een echt vakantie en relax gevoel en dus lekker verbrand.
We waren er pas laat, dus de eerste avond hebben we gewoon lekker gegeten en gedronken en onszelf vermaakt op de camping…
De volgende ochtend werden we opgehaald door een busje om een vistrip op de zee te doen. Koen had dit al een paar weken terug bedacht. Het was leuk, persoonlijk, klein bootje, leuke vissers.
De boot ging weer op de tractor, het water in en wij mochten erin springen. Eerst een stukje varen, een net met crayfish uit het water halen. In Kaikoura heb je allemaal bollen en daaraan hangen 27 meter lange touwen met aan het einde een kooi en daarin gevangen een paar wilde crayfish. Het verschil tussen crayfish en kreeft vragen jullie je misschien af: Kreeft eet alleen dode beesten, terwijl crayfish ook levende beesten eet. Zo ziet de crayfish er ook iets anders uit, ze hebben niet van die grote klauwen als kreeft. Een crayfish smaakt dan ook iets anders, zoeter, vanwege verse vis (jamjam).
De zee was echter wild en zo kwam het dat al 5 minuten na het uitgooien van de hengel (Hanneke ving wel nog even 2 vissen) Hanneke misselijker en misselijker werd. Vooral nadat ik besloot om mijn bikini aan te trekken. Want de visser zei dat het goed kon dat we dolfijnen tegen kwamen en als we dat deden gaf hij me een reddingsvest en mocht ik gewoon in het water springen en met ze zwemmen. Dus die visser wist wel hoe mij enthousiast te maken.
Even tussendoor: Het liefste had ik natuurlijk met ze gezwommen en dat kan, natuurlijk kon dat, veel mensen uit de bus gingen het doen, maar dat kostte 180 dollar per persoon en we moeten nu eenmaal prioriteiten stellen. Bovendien wilde Koen erg graag vissen, ik dacht misschien krijg ik wel een beetje van allebei?
Helaas kwamen we terug naar de kust enkel 3 dolfijnen tegen die geen zin hadden in spelen en dus niet richting de boot kwamen gezwommen. Dat was voor Hanneke wel een grotere teleurstelling dan het ziek zijn op zee. Maar het zoeken naar ze brengt al een kick…
Goed, terug naar het vissen. Terwijl Hanneke steeds zieker werd, de zee steeds wilder, stond Koen lekker te vissen. Eerst had hij een paar keer geluk, maar daarna wilde het niet meer lukken. En dat is niet leuk, denk je dat je iets hebt, moet je 27 meter touw naar binnen halen zit er niks aan! Een keer zat er iets aan, maar dat was de hengel van de jongen naast hem. Naja, ze hadden samen wel 3 vissen gevangen. Hanneke probeerde er foto's van te maken, maar werd er alleen misselijker van en is uiteindelijk zelf maar over de reling gaar drie, maar we zagen eigenlijk alleen de vinnetjes, beetje jammer…
Thuis bij de visser gingen we de crayfish koken. Eerst in zoet water, dan gaan ze dood, vervolgens 13 minuten koken in een mega pan en je hebt mooie roze kreeften.
Allebei eentje meegenomen en een goede lunch/diner gehad in het zonnetje aan ons picknicktafeltje voor onze tent. Wat een heerlijk, luxe leventje voor een backpacker!
Compleet voldaan hebben we in de avond een flinke must do wandeling gemaakt langs de peninsula van Kaikoura. Een kustwandeling met spectaculaire uitzichten over water, bergen en zeehonden.
Helaas zagen we geen walvissen en om deze met de boot te bekijken kost 240 dollar per persoon. Bovendien vind ik ze maar lelijk met al die parasieten op hun kop. Volgens Koen zijn ze zo groot als 4 huizen en na grondig onderzoek moet ik inmiddels toegeven dat hij daar weleens gelijk in kan hebben… We zijn echter niet verder gekomen dan de plaatjes…
In de avond, toen het al donker begon te worden, kwamen we terug bij ons rommelige tentje, Koen keek nog wat sterren en vervolgens klommen we voldaan in onze slaapzak…
De volgende ochtend rustig aan, lekker ontbijten, waarna we de kajaks gingen ophalen bij de visser, deze mochten we gratis lenen. We dachten, laten we wat rond peddelen en dan zien we wel. Stiekem hopend een dolfijn te zien natuurlijk. Al na 30 minuten, en ik moet wel toegeven dat zelfs ik een gevorderde kajakker ben geworden, dus we waren al best verder. Maar goed, na 30 minuten zag ik ineens dolfijnen, dus ikke schreeuwen Koen ik zie dolfijnen! Hij had dat natuurlijk allang gezien (zegt ie nu). Rustig zijn er ernaartoe gepeddeld (Ik was niet rustig, zat vol adrenaline) en we zagen er steeds meer. Grote en kleine. Hele mooie husky dolfijnen, we komen er trouwens nu pas achter hoeveel verschillende soorten dolfijnen er hier zijn. Goed, deze waren denk ik wel de mooiste tot nu toe. Niet te groot, gemiddeld 1-2 meter en grijs met wit. We konden ze prachtig zien. Koen was natuurlijk sneller dus hij schreeuwde al dat ze onder zijn boot door zwommen, langs zijn boot, omhoog sprongen. Ik wachtte vol spanning af en al heel snel kwamen ze ook mijn richting op! Het waren er ongeveer 20, een hele familie en wat waren ze mooi! De visser vertelde dat je ze lokte door tegen de boot te slaan, dus dat deed ik zeer enthousiast. En ja hoor ze waren overal en het was zo gaaf. Ik deed mijn handen in het water maar ze zwommen eronderdoor. Ik was o gefascineerd aan het kijken dat ik vergat ui de kajak te springen. Stiekem vond ik dat ook gewoon best eng, maar tevoren wilde ik het wel, want als je geluk hebt kun je dan gewoon met ze zwemmen. Maar goed, Koen zat 10 meter verderop en ik was bang mijn kajak dan kwijt te raken. We keken dus nog maar even gefascineerd naar de dolfijnen, die even rondom onze boten bleven zwemmen, waarna ze weer vlug verder gingen en we ze helaas niet meer hebben gezien. Maar een ding kunnen wij jullie wel verzekeren: Op deze manier dolfijnen zien, alleen op de zee, ongeorganiseerd, is zeker zo vet als met ze zwemmen! Ik kwam nog nooit zo voldaan uit een kajak…
Uiteindelijk hadden we meer dan drie uur gekajakt, dronken we nog een wijntje bij de visser, waarna we lekker fish en chips aten en op de camping ons heerlijk vermaakte in het zwembad met hotpools. We ontmoette een paar Nederlanders die zijn geëmigreerd naar Christchurch met hun hele familie (Natuurlijk voor de aardbevingen) en ik moet wel eerlijk bekennen dat me dat ook wel iets lijkt! Zoveel rust hier, kinderen kunnen veilig opgroeien, veilig spelen en er is hier minder stress, don't worry mate! Maar goed, nog twee tot drie uurtjes en dan zijn we in Christchurch, waar we beginnen aan onze laatste uurtjes in dit prachtige land…
We vinden die laatste uurtjes in Christchurch best spannend, gezien er nog altijd naschokken zijn van zeker 5.2 op de schaal van richter. Nu is ons al verteld dat alles wat er om kan vallen al is omgevallen en dat je veel aardbevingen niet voelt, gewoon alsof er een grote vrachtwagen langs rijdt… Geloof jij het? We gaan het beleven en jullie horen het over een paar daagjes wel weer…
- comments
Jos en Marie-Jeanne Wat geweldig Hanneke je belevenissen met de pinguïns en de dolfijnen. terwijl we het lezen voelen we al de spanning die jij/jullie hebben beleefd. Het moet toch een geweldige ervaring zijn om tussen deze beesten te peddelen!! Koen jongen, dat moet toch een hele belevenis zijn om met zo'n lange lijn te vissen!! Ook heerlijk om die vissen lekker op te peuzelen. Jullie hebben inderdaad relaxte laatste dagen in NZ gehad. Wat genieten we toch met volle teugen van jullie verhalen en ons verhalenbundeltje wordt steeds maar dikker en dikker. Wat moet dat geven over een jaar? Wij vinden het toch wel heel spannend dat jullie in Christchurch zijn. Het idee van die aardbevingen geeft toch wel een bijzonder bijgevoel. maar jullie hebben een mooi engeltje bij jullie en het zal zeker rustig blijven! Woensdag zijn jullie dan bij de Abc'tjes en A & F Wat zal het gezellig zijn om hun weer te zien en te spreken. We wensen jullie nog zonnige, gezellige dagen toe in NZ en geniet nog van de laatste indrukken. Goede en veilige vlucht toegewenst! XXXX knuffel, MaJoBa
Agnes Wat een spannende avonturen hebben jullie weer beleefd! We zien ernaar uit om alles van jullie persoonlijk te horen. Hier in Melbourne zal het vast niet zo spannend zijn maar wel heel erg leiuk en gezellig en beslist heel wat minder rusitg! We verheugen ons allemaal op jullie komst. We wensen julllie een goede vlucht en hopen dat de overnachting op het vliegveld niet al te ongemakkelijk zal zijn. Liefs van ons allemaal en tot gauw! Xxx
Aukje en Marleen Wow! Supercool en mooi verhaal! We hopen dat het in christchurch ook nog is bevallen en jullie geen last hebben gehad van een naschok! We genieten elke keer weer van jullie verhalen! Veel plezier in Australie!!! We blijven jullie trouw volgen! XX Marleen en Auk