Profile
Blog
Photos
Videos
In Alice Springs is het meteen duidelijk dat we in "The Outback" zijn. De lucht is droog en stoffig, alles is bedekt met een laagje rood zand. Het heuvelachtige woestijnlandschap is gevuld met indrukwekkende rotsen en vanwege de vele regenval het afgelopen jaar, opvallend veel groen. Overdag is het erg warm, maar als de zon onder is daalt de temperatuur tot net boven nul. Toch maar weer eens de lange broeken en truien uit de backpack opgediept. Dit gedeelte van Australie is weer compleet anders dan alles wat we hiervoor gezien hebben, en dat bevalt ons uitstekend!
Bij ons hostel boeken we een driedaagse toer langs alle bezienswaardigheden in de woestijn, waaronder natuurlijk Uluru (zo heet Ayers Rock tegenwoordig officieel). Het is even slikken als we horen dat we vrijdagochtend al om zes uur vertrekken, maar het is dan ook een kleine vijfhonderd kilometer rijden. De dag voor vertrek wandelen we door de omgeving van Alice Springs, langs de rivier die in deze tijd van het jaar volledig droog is gevallen. De tocht voert langs de waterbron waaraan de stad haar naam te danken heeft en over diverse heuvels met 360 graden uitzicht over de omgeving.
Terwijl het buiten nog pikdonker en ijskoud is, zitten we al in de bus. Na een halve dag rijden arriveren we bij de Kings Canyon. We verlaten de bus voor een wandeling rond deze imposante kloof, gevormd door tectonische activiteit. Het eerste half uur bestaat uit een steile klim, maar eenmaal boven is het uitzicht ronduit spectaculair. Omdat de omgeving naast de kloof grotendeels vlak is, kunnen we kilometers ver kijken. Het is warm en de wandeling voert verder over droge plateaus en grote rode rotsen. Het lijkt wel of we in een andere wereld zijn beland. Het landschap doet nog het meeste denken aan Mars, er zullen hier wel een hoop films of scenes opgenomen zijn die zich op de rode planeet afspelen. Onderweg vertelt onze grappige gids Jason het ene feitje over de plaatselijke flora en fauna na het andere. Er zouden hier zelfs koalas zitten, maar omdat er niet zo veel eten is, blijven de beestjes erg klein. En verhip, in een boom zit een piepkleine koala vastgeklemd aan een tak uit te rusten. Erg schattig! Even later arriveren we bij Eden's Garden, een kleine oase met een meertje. Omdat we onze zwemkleding niet bij ons hebben, houden we het bij pootjebaden. Althans, dat is de bedoeling. Het is erg glad bij de rand, waardoor Joost zo het water inglijdt. Juud steekt nog snel haar helpende hand uit, met als enige resultaat een tweede drenkeling. Gelukkig kan de camera nog snel aan de omstanders gegeven worden, voor we allebei in het water liggen. Helaas geldt dat niet voor de telefoon, de ipod, de buidel en de portemonnee. De ipod overleeft het niet, de telefoon ligt op de intensive care. Waarschijnlijk is het binnenkort tijd om telefoon nummer vier te kopen... Soppend vervolgen we onze weg langs de magnifieke Canyon. Eenmaal bij de bus aangekomen, is alles zo goed als droog. Jason rijdt de bus verder de wildernis in. In the middle of nowhere stoppen we om te kamperen. Er is niets behalve een gat in de grond om als wc te gebruiken. In het donker maken we een vuurtje en steken we de barbecue aan. Na een uitstekende maaltijd en wat goon (wijn uit pak) kruipen we in onze "swag". Een swag is eigenlijk niet meer dan een omhulsel met een matras erin, waar je met je slaapzak in kan liggen. We liggen dus direct onder de met duizenden sterren bezaaide hemel. Misschien wat minder luxe dan zelfs wij gewend zijn, maar toch warm genoeg en een letterlijk schitterende ervaring!
Om vijf uur 's ochtends maakt Jason ons wakker, tijd voor het ontbijt. Slaperig pakken we onze spullen in en we verlaten het "Million Star Sky Hotel". We rijden verder naar Kata Tjuta, een andere indrukwekkende rode rotsformatie. Tijdens de adembenemende wandeling rondom Kata Tjuta vertelt Jason over de betekenis van deze rotsen voor de oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals. Het zijn heilige plaatsen voor hen, waardoor ze liever niet hebben dat je ze beklimt of er zelfs maar foto's van neemt. Hetzelfde geldt in meerdere mate voor Uluru, ook omdat er veel toeristen tijdens de zware beklimming aan een hartaanval overlijden of uitglijden en verongelukken. De zielen komen dan niet tot rust, maar blijven ronddolen op deze spirituele en heilige plaats. Nadat we beloven niet te overlijden en ons respectvol te gedragen, klimmen we toch Uluru op. Het is direct duidelijk dat de ongetrainde vaste klant van de McDonalds hier niets te zoeken heeft. Ook wij puffen meerdere malen even uit, zo steil gaat het naar boven. Er is niet eens een pad, alleen een paar paaltjes met kettingen voor houvast en witte strepen die de route aangeven. We zijn het al snel met de Aboriginals eens, deze plaats heeft iets magisch. Na een uur afzien staan we helemaal boven op de mystieke monoliet. Het uitzicht is onbeschrijfelijk mooi. In de verte zien we Katu Tjuta, waar we eerder die dag gelopen hebben. Overal zien we uitgestrekte vlaktes, maar het mooiste blijft het contrast van de strakblauwe lucht met de felrode kolossale rots. Voorzichtig dalen we weer af, we begrijpen steeds beter dat Uluru als het regent of bij harde wind "gesloten" wordt. Heelhuids en een onvergetelijke ervaring rijker komen we beneden wij de bus aan. Die neemt ons mee naar een uitkijkpunt een paar kilometer verderop, vanaf waar we met een wijntje in de hand Uluru kleur zien verschieten wanneer de zon langzaam onder gaat. Terug op de kampeerplaats genieten we nog volop na, terwijl we in onze swag wederom naar de vele heldere sterren turen.
Uluru bij zonsopkomst blijkt nog mooier dan bij zonsondergang. Elke minuut verandert het plaatje, door de veranderende lichtval. Doordat we zowat alle instellingen op onze camera uitproberen, nemen we meer dan honderd foto's. Als de zon helemaal op is, vertelt onze gids wat meer over de cultuur en het geloof van de aboriginals, terwijl we langs Uluru lopen. Hierna moeten we helaas afscheid nemen. Tijdens de lange rit terug is er nog tijd een fotostop voor Mt Conner en een stop bij een kamelenboerderij. Eenmaal in Alice Springs eten we met de hele groep in het hostel, met uiteraard de nodige alcoholische versnaperingen. Jason merkt nog even terloops op dat hij het erg grappig vond dat zoveel mensen dachten dat de koala echt was (dus toch nep!), maar dan is het toch echt bedtijd. Drie dagen achter elkaar rond vijf uur opstaan gaat immers ook niet in de koude kleren zitten! Het bezoek aan Uluru en omgeving stond eerst niet eens op het programma, maar we zijn maar wat blij dat we er toch zijn geweest. Zonder twijfel één van de hoogtepunten van onze reis!
- comments
Joep Wat een prachtig verhaal, passend bij bij een prachtig landschap
Arjan Leuk om weer eens wat van jullie te horen. Mooi verhaal ook. Krijg zelf ook zin om de Uluru eens op te klimmen! Groetjes, Arjan
Toke Het is of ik een boek zit te lezen, kan niet wachten op het volgende hoofdstuk. Geweldig!
karin nijenhuis Dit is echt leuk om te lezen. Blij dat jullie zoveel zien en het mooie van alles zien. Vooral de naam Million Star Skye Hotel is leuk.
Suus Wauw, weer een schitterend verhaal met schitterende plaatjes. En toe aan telefoon nr 4... we hadden niet anders verwacht van jullie hahaha. xx Suus en Dennis
Sanneke Wow, wat een mooi verhaal en de foto's zijn ook onbeschrijfelijk mooi!
Zohaib Beste Joy,Ook Belgische lezers kunenn meedoen met delicious. deelt uit'. Dus mail en wie weet vind jij wel een van onze prijzen op de mat.Veel succes, redactie delicious.