Profile
Blog
Photos
Videos
Christchurch & Dunedin & Wanaka
Volgens velen zou de reis van Takaka naar Christchurch de moeite waard zijn omdat the Lewis Pass erg mooi zou moeten zijn. Helaas ben ik achter in de middag vertrokken wat inhield dat tegen de tijd dat ik bij the Lewis Pass was ik in het pikkedonker reed. Omdat ik toch niet de hele reis diezelfde avond kon doen besloot ik om maar weer eens een nachtje in de auto te spenderen….slechte keus!!!! Kkkkoud!!! Ondanks een kwaliteits slaapzak ben ik toch nog verscheidene malen wakker geworden omdat ik het gevoel in mijn neus begon te verliezen….brrrr!!!
Na deze barre nacht ben ik enigszins vermoeid weer verder gereden. Gelukkig bleek het alle moeite waard aangezien the Lewis Pass erg mooi was om doorheen te rijden. Onderweg nog even een pitstop gemaakt in Hanmer Springs. Buiten de bijzonder mooie uitzichten welke ik van hieruit kon bezichtigen was het dorpje nogal uitgestorven. Ben dan ook maar snel weer verder gereden J.
Eerder had ik al contact met Gorden (je weet wel, die had ik op de Heaphy Track ontmoet) om te kijken of ik een paar nachtjes bij hem kon verblijven. Tja….das nou eenmaal goedkoper dan inchecken bij een hostel J. Gelukkig was dit geen probleem en eenmaal in Christchurch aangekomen eerst maar een contact met hem gezocht hoe ik in godsnaam bij zijn huis moest komen…
Hier eenmaal aangekomen viel ik met de neus in de boter….avondeten werd net geserveerd J. Gorden had het al eerder over "waar wij wonen" maar had het echter nooit over een vrouw of kinderen oid. Hier had ik verder nog niet echt bij stil gestaan tot ik natuurlijk bij zijn huis aankwam. Bleek hij in een community te leven met zo'n twintig anderen…. Nou weet ik wat iedereen denkt: Jos heeft het wederom voor elkaar gekregen om zichzelf in een of andere sekte begeven. Nou…dat is het dus eigenlijk helemaal niet. Deze community is opgericht om goedkoop met elkaar leven. Ze bezitten twee huizen in Christchurch en een boerderij met zo'n 12 hectare grond in Oxford. Aangezien de community 40 jaar geleden is opgericht kun je je voorstellen dat er weinig meer over is van de hypotheek…dus weinig kosten en goedkoop wonen… Het nadeel hiervan is wel dat het er over het algemeen nogal studentenkoos uitziet. Je weet wel, oud meubilair, nogal smoezelige keuken en alles is net niet afgewerkt….maar buiten dat is het hier goed vertoeven. Dus geen vreemdsoortige rituelen, sekteachtige offers of overvloedig mediteren (niet verplicht tenminste ;)).
De volgende dag zat ik me te bedenken wat ik eens zou kunnen gaan bekijken in Christchurch toen een van de bewoners aanbood mij een rondrit door de stad te geven. Uiteraard heb ik dit niet afgeslagen en in het regenachtige weer hebben we besloten om maar met de auto te gaan J. Zo'n 10 min uit de stad zaten we al in de bergen en dit gaf een erg mooi uitzicht over Christchurch en de achterliggende bergen. Wellicht zullen deze foto's voor sommigen bekend voorkomen aangezien ik hier ook enig beeldmateriaal heb opgenomen ;).
Helaas kon ik niet lang van dit alles genieten. Enige tijd geleden had ik al een sollicitatie verstuurd voor de regio Christchurch. Aangezien ik hier nu toch in de buurt was leek het me een goed plan om deze maar eens op te volgen… Vanaf hier ging het allemaal erg snel. Zonder dat iemand mij ook maar iets van een sollicitatiegesprek heeft afgenomen was ik al aangenomen… Yep, dat dacht ik ook, beetje vreemd! Tussen neus en lippen door werd er nog wel ff gevraagd of ik al enige ervaring in de sales had. Na dit positief te hebben beantwoord werd de feestvreugde alleen maar groter… Of ik nog vragen had?? Nou uuhh, heb je ff? De advertentie vertelde bijv. niet wat ik nou precies ging verkopen! Nagelproducten…dus… Dat deelde niet echt mee in de feestvreugde maar goed, onder het motto alles geprobeerd te moeten hebben besloot ik er toch maar voor te gaan…. Diezelfde avond werd ik al opgepikt door m'n nieuwe manager om me naar m'n nieuwe onderkomen te brengen. Vervoer en onderkomen waren nl geregeld, dat klinkt iig wel goed.
In mijn nieuwe stulpje voelde ik me een beetje een buitenlander tussen de buitenlanders. Ik moest het huis delen met drie Israëliërs. Nou heb ik niks tegen op deze beste mensen echter hing er wel een beetje een vreemd sfeertje is het huis en mijn Hebreeuws is de laatste tijd ge-update. Maar goed, ik liet me natuurlijk het veld niet uit slaan. Dus ging ik aan de slag met de producten, ik ben op dit gebied immers geen kenner.
De eerste twee dagen waren aan mijzelf om in te vullen en dus heb nog maar een beetje van Christchurch bekeken. Geen bijzondere stad maar wel leuk. Echter toen ik eenmaal ook nog eens met m'n zogenaamde manager moest gaan samenwerken begon het mij allemaal enorm tegen te staan. Ik heb al met heel wat matige managers te maken gehad maar deze beste man sloeg toch echt alles. Na welgeteld mijn tweede dag werken had ik er schoon genoeg van. Ditmaal onder het motto doen waar ik zin in heb, heb ik hem op mijn welbekende en zeer beschaafde manier verteld dat het mij niet bepaald aanstond en ben vertrokken, dit alles midden in het shoppingcentre…
Na mijn spullen opgehaald te hebben heb ik dan toch maar ingecheckt bij een hostel, genaamd "the Jailhouse". Deze voormalige gevangenis is omgetoverd tot een er mooi en gezellig hostel. Geloof het of niet…juist in dit hostel waren de bedden comfortabeler dan in welk ander hostel dan ook. Nogal tegenstrijdig. Hier ben heb ik enige dagen gespendeerd om werk te zoeken en de stad te bekijken.
Na ondermeer contact te hebben gelegd met Randstad en enige andere uitzendbureaus en cafés en restaurants leek het mij tijd om weer eens gratis onderdak te regelen. Aangezien de boerderij van de Community door de vorige bewoners jarenlang verwaarloosd is was er werk genoeg om alles weer een beetje op gang te krijgen. Dus…werken voor accommodatie en eten! Het mooie was dat ik de eerste was wie dit op deze boerderij ging doen. Dus niemand wist echt hoe het nou werkte of hier invulling aan te geven. Maw veel vrijheid om mijn eigen dag in te vullen, zolang ik maar een paar uur werk per dag verzette….J.
Helaas was er wel zwaar werk te verrichten…graven L. Gelukkig werd er niet van mij verwacht dat ik dit de hele dag deed. Dus een uurtje graven en verder de dag invullen met koeien verplaatsen, hekwerk repareren of onkruid wieden… Aangezien het toch een aardig groot perceel was was lopen een nogal langdurige optie van vervoer. Om deze reden werd dan ook regelmatig de motor of de quad van stal gehaald….he he. Er leuk werk dus….beetje rondkneuren op de quad of de motor!!!
Na me hier een week uit de naad te hebben gewerkt werd het tijd om me weer eens te verplaatsen. Dunedin was the place to be. Tane zou dit weekend namelijk afstuderen en dit kon natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan….party time. Dus vrijdagmiddag in de auto gestapt om vrijdagavond aan te komen in Dunedin. Ingecheckt in een hostel waar ik had afgesproken met Kenny welke ik eerder in mijn trip al meerdere malen had ontmoet. Uiteraard hebben we de avond met enige biertjes afgesloten J.
Zaterdag was dan eindelijk de dag dat Tane zijn bul zou krijgen. Ook Laura vond dit de moeite waard om over te komen vanuit Wanaka. Een grote reünie dus. Met z'n allen 's avonds de kroeg in…uiteraard tot in de late uurtjes…J
Zondag hebben we met z'n allen besloten om richting Wanaka te rijden. Helaas heb ik niet echt veel van de toeristische kant van Dunedin kunnen zien. Maar om mijn grote voorbeeld Arnold maar eens te citeren: "I'll be back!!". Laura en haar vrienden in haar auto, Kenny in zijn auto en ik en Nadine (welke ik nog kende van Taupo en ook toevallig in Dunedin was) in mijn auto zijn we in de karavaan vertrokken richting Wanaka. Niet echt economisch maar de enige manier om alle auto's mee te krijgen. In Dunedin zelf zijn we Laura al kwijtgeraakt en waren we nog met twee auto's. Gelukkig voor Kenny zijn wij wel samen verder gereden. Zo'n 50 km voor Wanaka kreeg hij nl een lekke band. Vanaf hier was het allemaal bergafwaarts. Toen hij zijn auto wilde opkrikken brak de krik in tweeën, dus mijn krik moest eraan te pas komen. Niet verwonderlijk dat de band op springen stond aangezien de slijtageplek zo groot als mijn onderarm was. Vervolgens het reservewiel erop gezet. Normaal gesproken zou je denken dat hiermee het probleem was opgelost. Echter toen hij weg wou rijden bleek het wiel muurvast te zitten en was geen beweging in te krijgen. Het reservewiel was een maat te klein en die van mij paste ook niet!!! Dus in plaats van 1 passagier en drie auto's arriveerde ik in Wanaka met 2 passagiers en slechts 1 auto…J
De volgende dag was ik de beroerdste niet en heb Kenny ff geholpen met het ophalen van z'n auto en het regelen van een nieuwe band. Een nieuwe band was vlot geregeld dus weer onderweg naar de plaats des onheil. Uiteraard had Kenny nog geen nieuwe krik geregeld en moest die van mij weer aan te pas komen. De auto hoefde nog maar een paar centimeter hoger opgekrikt te worden toen de auto ietsje achteruit rolde en de krik scheef onder de auto kwam. Resultaat: krik krom en geen beweging in te krijgen!!! Het reservewiel konden we er met moeite af krijgen. Maar, je voelt 'm al aankomen, het originele wiel was een maat groter en dus konden we deze met geen mogelijkheid onder de auto krijgen. Is deze plek vervloekt of zo….niks bleek te lukken.
Net toen we de wanhoop nabij waren en Kenny geen uitweg meer zag en met z'n handen een gat in het gravel begon te graven kreeg ik een ingeving. Wellicht herinneren jullie nog dat ik op Hotwater Beach tegen wil en dank een veel te dure schop had aangeschaft…. Deze moest nog ergens in m'n auto rondzwerven…. Eindelijk zat het een beetje mee!! Met behulp van de schop was het allemaal snel geregeld. Gelukkig kon Kenny in de 2e hands shop ook nog twee krikken bemachtigen, dus de schade was beperkt.
Wanaka bleek een erg leuk dorp met fantastische uitzichten. Helaas was het nog erg rustig en het weer werkte ook niet echt mee… Dus zat er niet veel anders op dat werk te gaan zoeken ;). Echter het skiseizoen was nog niet begonnen dus was er werkelijk niks te vinden…beetje demotiverend.
Door het slechte weer spendeerden we veel tijd in de lounge van het hostel. Uit pure verveling vond Kenny het tijd worden voor een potje schaken…dus… Nog nooit eerder geschaakt!!! Maar ik verveelde me ook dus maar geleerd schaken. Eerste partij in vier zetten verloren…hmm… Toch moeilijker dan verwacht. Echter, snelle leerling als ik ben, een paar dagen later, aangekomen in de vijfde partij wist ik 'm al te verslaan…haha. Het is echter niet echt een sociaal spelletje: 2 supergeconcentreerde mannen hevig starend naar een bord met pionnen en breinbrekend denkend over hun volgende zet…hebben we dus maar niet te veel gedaan…;)
Woensdag was het Laura's verjaardag, jaja ook zij had haar weg terug naar Wanaka gevonden. Ondertussen waren ook de gezusters Szelong (Wendy en Kim) gearriveerd in Wanaka voor het skiseizoen. Uiteindelijk werd het dus wederom een grote reünie. Erg gezellig om al die bekenden weer te zien…J
Het trouwens erg grappig om te zien hoeveel bekenden, welke ik tijdens mijn reis heb ontmoet, weer tegenkom in dit kleine plaatsje…kleine wereld.
Na een gezellige avond met alle oude bekenden ben ik op donderdag weer vertrokken richting Christchurch aangezien ik hier op vrijdag een belangrijk gesprek had…. Hier lezen jullie alles over in mijn volgende blog…
Greets Jos
- comments