Profile
Blog
Photos
Videos
Paihia (Bay of Islands) Part II
De dagen die erop volgden heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gedaan dan strand liggen, werk zoeken en relaxen. Het werk zoeken wilde in deze dagen niet echt vlotten. Mijn mailtjes werden niet beantwoordt en de mensen welke ik zowaar gesproken heb waren op zoek naar meer ervaring. Tja, waarom zou dat hier ook anders zijn dan in Nederland :(.
Vrijdagochtend had ik het wel zo’n beetje gehad hier en stond op het punt om mijn reis naar Auckland terug te bevestigen toen ik mij bedacht dat ik nog wel even langs een ander hostel kon gaan welke mij in de voorgaande dagen had laten weten dat er misschien wat vrij kwam. Toen ik hier aankwam was alles al zo’n beetje in kannen en kruiken en kon ik de volgende dag beginnen…..woehoe free accommodation!!!!!
Mijn dag kon niet beter beginnen…. Na mijn ouders op de hoogte te hebben gesteld van het nieuws heb ik besloten om de hiking trails hier eens te bekijken. Er liepen verschillende bushtrails door de relatief vlakke bergen van Paihia. Er liep een pad naar een mooi uitzicht over de Bay of Islands. Ik besloot deze te nemen en via een ander pad door te lopen. Volgens de informatie op mijn kaart zou dit een wandeling van zo’n 30 min moeten zijn. Des te groter was mijn verbazing toen ik met een kwartier al op het betreffende punt was. Het uitzicht was overigens wel errug mooi (zie foto’s). Volgens de kaart zou het andere pad een wandeling van 2,5 uur oneway zijn. Kon ik vervolgens daar wel beslissen hoe terug te komen. Dus ik aan de wandel door een erg mooie omgeving waar er bij tijden zoveel krekels z’n ding aan het doen waren dat het bijna pijn aan de oren deed. Het bos was zo dicht dat je er werkelijk niets door kon zien….dat is wsl waarom ze het een bushtrail noemen ;). Je kon de zee horen, ruiken, voelen en soms zelfs proeven….maar niet zien…
Eenmaal uit de bush gekomen bleek dat ik er 1,5 uur over had gedaan. Jaja, dit lichaam is dan misschien geen 26 meer but it still takes me up the hill ;). Echter op mijn kaart was niet aangegeven dat als ik via de weg terug wilde lopen, waarvan ik dacht dat het ongeveer een even lange route zou zijn, ik er 4 uur over zou doen!!! Oei…. Dus ik ff rekenen: eerste pad in de helft van de tijd gedaan, tweede pad een uur sneller…..do I dare????
Jaja, ik weet het, zoals de 18 al in mijn afscheidsbrief heeft gezegd: daar waar iedereen rechts gaat, gaat Jos links. Zo ook in dit geval….bovendien wilde ik gewoon zien hoeveel tijd ik van die 4 uur af kon krijgen :). Het was een hele rustige greffel weg met geen verkeer. Dus ik aan de wandel. Hoe kortzichtig had mijn beoordeling kunnen zijn dat ik de volledige terugweg over deze rustige weg zou lopen. Deze mondde na enige tijd dan ook uit op een drukke weg met errug veel verkeer. Hmm…toch een beetje spijt van mijn beslissing. Maar vastbesloten als ik was ben ik doorgelopen en na zo’n twee uur weer bij mijn hostel terug gekeerd, en dat terwijl ik ook nog een keer verkeerd ben gelopen…. Dus al met al een wandeling wat volgens de informatie van de NZ overheid 7 uur had moeten duren 3 uur 45 min afgelegd. Vraag ik me toch af wie die tijdsinschattingen maakt…
Volgende dag weer vroeg uit de veren om niet te laat te komen voor mijn nieuwe job. Bij het nieuwe hostel aangekomen viel ik met de neus in de boter…..1 van mijn nieuwe collega’s was jarig! Dus iedereen zat er met een giga kater. Bovendien was er net een grote groep Denen vertrokken welke eigenlijk een grote teringzooi hadden achtergelaten, ik heb ook altijd pech ;). Maar goed wij aan de slag en na zo’n 3,5 uur waren we eindelijk klaar met het werk wat normaal slechts 2,5 uur zou moeten duren :(.
Na eindelijk klaar te zijn met werken konden we het natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan dat Wendy 24 is geworden…..gebak en bier……:) Hierna zijn we vertrokken naar Adventure Park oid, wat eigenlijk niet veel meer voorstelde dan een speeltuin voor grote kinderen….rondslingeren als Tarzan, klimmen, bungee run, trapeze, gladiator en nog enkele grappige attributen, good fun :). Uiteraard hebben we ’s avonds de kroegen onveilig gemaakt en wederom ons prima vermaakt tot in de late uurtjes.
Dit alles had natuurlijk tot gevolg dat iedereen de volgende dag wederom met een kater begon…ditmaal inclusief mij :). Na het werk is er van de dag dan ook weinig terecht gekomen!
Na een aantal dag ge-relaxed te hebben op het strand en op de terrasjes werd het tijd weer eens iets te ondernemen. Naar verluidt was er nog een interessant wandelpad welke in niet mocht missen! Aangezien ik een toerist ben moest ik dit natuurlijk zien, het mangrove bushtrail naar Haruru Falls. Hiervoor moest ik wel eerst helemaal naar Waitangi lopen (je weet wel, van Waitangi day), wat op zich al een aardige wandeling was. Hier eenmaal aangekomen vol goede moed begonnen aan de bushtrail. Het eerste deel liep praktisch pal langs de golfbaan. Op een rij van twee bomen na kon ik zowat op de golfbaan kijken. Dit viel dus een beetje tegen…. Hetgeen waar ik voornamelijk naar uit had gekeken was het gedeelte door de mangrove, ik had hier namelijk al mooie foto’s van gezien. De netto 5 minuten welke ik door de mangrove liep waren idd erg mooi maar ook erg kort. Dus ook dit viel nogal tegen! Aangezien ik de waterval nog wel wilde zien ben ik gewoon doorgelopen en uiteindelijk bij de Haruru Falls aangekomen. Een erg leuke waterval (zie pics). Na hier wat foto’s te hebben genomen en ff te hebben uitgerust ben ik maar weer verder gegaan. Volgens de kaart kon ik ook ditmaal via de weg terug lopen…. Dus ik bij de weg kijken maar er stond niks aangegeven over eventuele wandeltijd naar Paihia. Bovendien had ik zowaar iets geleerd van de vorige ervaring…(het verhaal van de ezel en een steen oid??) Dus ik gewoon via het wandelpad teruggelopen. Aangezien ik alles op de heenweg al had gezien ging de terugweg een stuk sneller. Al met al viel deze wandeling behoorlijk tegen!!! Maar het heeft nog wel enkele Mooie foto’s opgeleverd :).
Donderdag was een grote dag…….zwemmen met de dolfijnen……woehoe!!!! Dus ’s ochtends snel snel snel al het werk afmaken zodat ik mijn boot niet zou missen. Aangezien ik al met een heleboel backpackers had gepraat over deze trip had ik het al uit mijn hoofd gezet dat ik ook daadwerkelijk zou gaan zwemmen met de dolfijnen aangezien geen enkele backpacker waarmee ik had gesproken geeft gezwommen met de dolfijnen. Het ligt hier namelijk nogal aan de omstandigheden. Als dolfijnen jonkies hebben, aan het eten zijn of slapen mogen we niet zwemmen!! Na ongeveer een uur al zoekend rondgevaren te hebben vonden we dan eindelijk dolfijnen…. Echt te gek!!! Uiteraard was er een net bevallen van een kleintje……..dus zoals ik al had verwacht zat het zwemmen er niet in :(. Echter wij zaten op een vrij kleine boot dus wij zaten erg dicht op de dolfijnen. Op het voordek mochten wij op onze buik gaan liggen en voorover buigen om zo dicht mogelijk bij de dolfijnen te komen….supergaaf. Dolfijnen zijn echt nieuwsgierige dieren. Zodra ze in de gaten hadden dat ze werden bekeken draaiden ze zich op hun zij en keken ons met een oog aan en spuiten ons nat met gat in hun rug, erg grappig om dit op zo’n 20 cm afstand te mogen aanschouwen. Bovendien lijkt het alsof ze voordurend glimlachen, superleuk om mee te maken. Ik heb er een aantal mooi op de foto kunnen krijgen. Dit was dubbel en dwars mijn geld waard en kan het iedereen dan ook aanraden mochten ze hier de kans voor krijgen.
(Kleine tip voor Jordy: in Zweden betalen professionele pokeraars geen belasting ;). Bij mij op de boot zat namelijk een professionele pokeraar welke zijn brood verdiende door zo’n 80 uur per maand op het internet te spelen. Hierover betaalt hij dus geen cent belasting….erg lucratief).
Vandaag was trouwens het zusje van de vorige jarige jarig. Weer een verjaardag :). Dus op het moment dat ik terugkwam van mijn trip waren al mijn collega’s al een aardig eindje heen. Tja, dan valt er maar een ding te doen….een inhaalslag maken ;). Vandaag was overigens ook de dag dat er een nieuwe groep Denen aankwam, een en al gezelligheid dus :). Na samen met de Denen van een goeie bbq te hebben genoten zijn we naar een feestje van Big Rob (de omvang van deze beste man laat weinig te raden over) gegaan. Hier eenmaal aangekomen bleek ook hij jarig te zijn….toeval?!?!?! Ik denk het wel…. Het was al behoorlijk druk en gezellig. Midden in de woonkamer was een gigantisch grote waterpijp geïnstalleerd met een aantal liefhebbers erom heen. Nou denkt iedereen natuurlijk “In welke hasjcultuur is Jos nou weer terecht gekomen”!! In eerste instantie dacht ik precies hetzelfde maar ik kan jullie gerust stellen er werd enkel en alleen tabak met een smaakje gerookt!!! Na veel nieuwe mensen te hebben ontmoet was het tijd om de stad in te gaan. Mijn collega’s verkeerden ondertussen in een onaanspreekbare staat van dronkenschap dus heb ik me met m’n “nieuwe” vrienden moeten vermaken in de cafés, bijzonder gezellig….:)
Op naar deel III
- comments