De heenreis.

Op 28 januari is het dan eindelijk zover, mijn Nieuw Zeelandse avontuur kan beginnen. Na 's ochtends nog rommeldingetjes te hebben gedaan zijn Pa, Ma, Niels en ik rond 14.30 uur vertrokken richting Schiphol. Uiteraard was het een utopie om te geloven dat ik alles in één keer mee had genomen, dus we moesten bij Borculo nog even omdraaien richting Neede om mijn telefoon oplader op te halen. Uiteindelijk zijn we dan toch aangekomen op Schiphol zonder al te veel problemen. Na het inchecken en het sealen van mijn backpack zijn we even een broodje gaan eten, een soort van laatste avondmaal zeg maar ;).

Ondertussen liep het al tegen 18.45 uur en werd het tijd om te vertrekken. Bij de douane nog even innig afscheid genomen van mijn familie (we konden het niet voorkomen om een traantje te plinken) en op richting het grote avontuur.

De eerste vlucht welke ik moest nemen was richting London. Dit stelt werkelijk helemaal niks voor! Met een poep en een scheet ben je er al. Ik zat dan ook net lekker werd het al weer tijd om uit te stappen.

Mijn tweede vlucht ging van London naar Sidney, met een tussenstop in Singapore. Zoals eenieder ondertussen wel zal weten zijn de regels in en om vliegvelden aangescherpt. Dit had ik echter nog nooit in levende wijze ondervonden. Toen ik door de douane wilde om mijn tweede vlucht te pakken ging uiteraard bij mij die verrekte metaaldetector af. Vervolgens kwam er een hele grote en lelijke Engelsman tegenover met staan welke in een zeer onverstaanbaar slisdialect sprak (volgens mij was het nog wel Engels). Uit zijn gebarentaal begreep ik dat ik mijn armen en benen moest spreiden! De beste man nam zijn werk erg serieus en sloeg geen enkel plekje over…. Dus ja jongens, ik voelde me behoorlijk aangerand!! Uiteindelijk bleek dat ik natuurlijk geen bommen, messen, drugs of flesjes water op zak had dus ik mocht gelukkig doorlopen.

Dit werd de langste vlucht in mijn reisschema (zo'n 12,5 uur) dus ik ben er maar eens lekker voor gaan zitten. Gelukkig was er genoeg beenruimte om mijn ben aardig te kunnen strekken. Ook waren er natuurlijk films, spelletjes en andere dingen te zien en te horen op je eigen tv schermpje. Wat ook een groot voordeel was is dat we vanuit London local time de nacht in gingen. Na een "overheerlijke" vliegtuigmaaltijd heb ik nog getracht een film te kijken echter ik ben halverwege in slaap gevallen en niet weer wakker geworden tot vlak voor Singapore. Toch vreemd, ga je om een uur of 12 's avonds slapen wordt je tegen het eind van de middag wakker….tja 10 uur vooruit vliegen in de tijd heeft ook z'n nadelen.

Hoewel we vanuit Singapore naar Sidney in hetzelfde vliegtuig zouden afleggen was het toch nodig om uit te stappen zodat het vliegtuig schoongemaakt kon worden. Vervolgens na een half uur konden we weer instappen. Maar natuurlijk niet voordat we eerst ondermaal door de douane gecontroleerd dienden te worden. Dus weer laptop uit tas, schoenen uit, jas uit, riem af enz. enz. Ditmaal vonden ze het niet nodig om mij intiem te betasten en mocht ik doorlopen voor het vervolg richting Sidney, toch nog een trip van zo'n 10 uurtjes. Voor alle duidelijkheid, vanuit Singapore gingen we local time wederom de nacht in. Dan zou je denken, dat wordt vast een lange nacht. Maar het tegendeel bleek waar, Jos kon voor de tweede keer in een etmaal prima een nacht volmaken J.

Aangekomen in Sidney kwamen we natuurlijk als eerste weer mijn grote vrienden van de douane tegen. Je kent het wel, jas uit, schoenen uit, laptop uit de tas, riem af enz enz. Ook ditmaal mocht ik van de metaaldetector doorlopen. Na alles weer aangetrokken te hebben dacht ik er vanaf te zijn. Helaas stonden er een vrouw en een man klaar om mij op te vangen en naar een achterkamertje te brengen. Misschien had ik die Fisherman's Friends niet zo onopvallend in mijn zak moeten steken, het is immers sterk spul hé;). Ditmaal wilden ze mij controleren op explosieven. Dit hield echter in dat ik wederom onzedelijk betast werd! In plaats van dat de vrouw het dimaal doet, maar nee hoor!!! Ik hou er trauma's aan over…. Eenmaal bij de gates aangekomen had ik een wachttijd van zo'n 5 uur voor de boeg. Dus ik had uitgebreid de tijd om even wat te drinken op het terras en alle haastende reizigers in alle rust te observeren.

De derde en de laatste vlucht liep van Sidney naar Auckland, een vlucht van ongeveer 3 uur. Dit verliep verder zonder pijn en moeite en heb nogmaals even de ogen dicht kunnen doen. Aangekomen in Auckland heb ik een bus naar mijn hostel gepakt en rond een uurtje of 18 was ik op punt van bestemming…..eindelijk!!!!

Tas neergezet en even kennis gemaakt met mijn kamergenoten. Vooraf werd mij verteld dat dames en heren op aparte kamers werden ingedeeld. Enigszins verbaasd was ik dan ook dat mijn kamergenootjes beiden dames waren J. Een Amerikaanse en een Canadese. Erg aardige dames. Hier heb ik 's avonds ook een paar biertjes mee gedronken in het backpackerscafé om de hoek. Gelukkig hebben we het niet zo laat gemaakt, ik was namelijk nog al moe van al het reizen.

De eerste dagen van het reizen en het hostel heb ik dus al overleefd en het bevalt goed hierJ. De sfeer is relaxed en het weer lekker warm.

Tot de volgende weblog.