Profile
Blog
Photos
Videos
Het goede antwoord is natuurlijk 7! Voor iedereen die dit goed heeft is er een gratis shot rum af te halen in onze kiet (of casa, hoewel dat weer meer weg heeft van kaas) van onze meest waardevolle, our precious, bezit: een eens volledig volle fles rum Habana Club Anejo Reserva, 6 jaar oud en nog steeds super!
Inmiddels zijn we in Vinales aangekomen, gelegen in het rustieke en plattelandse Pinar del Rio, waar bergen als kool uit de grond zijn geschoten. Sterker nog, deze bulten zijn als kolommen omhoog gegroeid, wanden zuiver verticaal, perfect voor een potje bergbeklimmen als je daar van houdt, wij houden daar echter niet van.
Wat we wel hebben gedaan is een enorme wandeltocht door die Mogote's (dat is de naam die die bergen hebben gekregen, van wie is niet duidelijk overigens), hebben boven op een van die dingen een briljant uitzicht gehad onder leiding van onze gids Papo, die eigenlijk vier voornamen heeft maar door zich (als een Braziliaanse voetbalkoning) beperkt tot eentje. Deze man heeft ons rondgeleid, kende alles en heeft ons tot slot van rekening nog getrakteerd op een glas bananenwijn daar boven op die berg. Nooit geweten dat dat spul bestond, maar is zeker een aanrader voor het geval je in de buurt bent!
Papo is trouwens 2x Cuba's sterkste geweest met het tillen van gewichten, het was alsof we bij Berend Venenberg of Ted van der Parre in huis verbleven, hebben er zelfs nog een avond gefitnessed.
Als toetje van de 3 dagen Vinales was er de finale, een tocht op de bicicleta (is gewoon een fiets in het Nederlands) van Vinales naar het kustplaatsje Puerta Esperanza waar ze volgens insiders een fort zouden moeten hebben. Helaas en tot grote teleurstelling van ons beide wist alleen Koen het spaanse woord 'puerta' te vertalen in 'fort' waardoor we bij aankomst enigszins (let op de understatement) gedesillusioneerd waren doordat er slechts een twintigtal sloepen te zien waren, zelfs de IJzeren Man kent nog een grotere haven...ECHTER, de lobster, of kreeft, was ongekend lekker!
Op de weg hiernaartoe wisten we op sublieme wijze lek te rijden, iets met de wet van Murphy. Het scherpe oog van de Hollandse fietsenmaker wist door de plantages een buitenlandse collega te herkennen. Bij aankomst en het gezicht op een volledige werkplaats met tandwieltjes 17, 18, 20, dik, dun, alles had deze gozert. Bleek echter dat de kneus in kwestie geen bandenplakset had, lekkere fietsenmaker ben je dan! Na vragen kwamen we uit bij een oude man, type Jan Borsboom, die in zijn schuurtje alles had wat een fietsenmaker zich maar wensen kon. Helaas ook geen bandenplakset, maar een strijkijzer in combinatie met een drukpen waardoor de band weer als nieuw uit de pers kwam, stukje vakmanswerk, prachtig om te zien!!
Hasta Luego!
- comments
Ria & Piet Koen en Joris, Hoezo beoordelen ???? Breng maar een lekkere neut mee !!! PROOST !!!!! De Robot