Profile
Blog
Photos
Videos
Contrast. Dat is het eerste wat te binnen schiet zodra we weer een stad aan doen met meer inwoners dan dat er bomen staan. Hetzelfde gold gelukkig ook voor Santiage de Cuba, waar wij na een heerlijke carnaval die helaas niet bol stond van de polonaise maar gelukkig wel volledig bestond uit gelukkige en uit het dak gaande mensen. Eenmaal aangekomen in Santiago kun je niets anders doen dan je de eerste minuten volledig afsluiten van de lokroepen die bestaan uit: Amigo! Taxi! Bici! Sigars? Chica? Where you from?
Nadat we eenmaal onze casa hadden bereikt was het weer even tot rust komen, Baracoaans tot rust komen zelfs, we hadden weer een rooftop terras, uitkijkend op de haven! Voor het eerst sinds tijden hebben we niet in onze casa gegeten, geen lokaal avondeten, maar een restaurant. Al snel, want zoveel lag er niet op het bord, hadden we door dat die casa's nog niet zo'n slechte keus waren geweest, door naar het 2e restaurant dus! Daar aangekomen, ditmaal een lokaal Cubaans restaurant, stonden er meer ogen op ons gericht dan dat er rijst op het bord lag, bizar weer, maar wel lekker (het eten)!
Daags na deze dubbele avondmaaltijd zijn we Santiago wezen verkennen, eerst het parque (spreek uit: par-ke) Cespedes (spreek uit: 6-puh-DES), waar we na het zien van een blootgelegde hemelwaterafvoer bij DE kerk naar binnen werden gelokt door de pastoor voor een prive rondleiding. De kerk stond nog half in de steigers en was zodoende niet open, maar de man vond het leuk om weer eens zijn verhaal kwijt te kunnen. Zijn openingsvraag heeft ons tenslotte overgehaald (are you from Germany?) waarop ons antwoord hem vervolgens weer overhaalde (no! we are from Holland), waarop hij de magische woorden sprak: "OK, then you are welcome, I had to check", aldus de alleraardigste man (niet dat we iets tegen onze oosterburen hebben overigens, zolang we maar van ze winnen met voetbal komende zomer...)
De kerk was een leuk voorproefje, het vervolg was het carnavalsmuseum (spreek uit: El Museo de Carnaval), wat kort en niet al te krachtig was om vervolgens een mooie stek te bemachtigen tegenover het historische Moncada, waar Fidel zijn eerste slag dacht te slaan, dit vervolgens gigantisch de mist inging, hij vervolgens bijna geexecuteerd werd, dit niet gedaan werd, hij dus nog leefde, maar veroordeeld werd, later echter vrijgesproken werd, dit 6 jaar later de grootste fout van de toenmalige president ging blijken te zijn, F. Castro terugkwam, het land in zijn greep kreeg en momenteel deze gigantische eerst mislukking in een museum is veranderd, met de kogelgaten nog in de muren. Interessante geschiedenis, had je echter gezien de foto's van de martelaren niet bij hoeven zijn.
Santiago passe, Holguin dan maar proberen. Hier aangekomen werden we in een kever gepropt, tassen los op het dak. Gelijk eten en door voor het stappen, het was tenslotte alweer vrijdagmiddag geweest! ECHTER, pas na 10 minuten en op zijn minst 20 personen voorbij gelopen te zijn, werden we aangesproken door een bicitaxi-driver, rare stad! Later bleek de disco die ons werd aangeraden gesloten te zijn, de andere disco nog minder mensen te bevatten dan een gemiddeld Cubaans gezin en was ons oordeel mild: rare stad, weinig te beleven op vrijdagavond, zal morgen wel beter zijn a la Volendam...
De volgende dag naar een bokswedstrijd gegaan, de eerlijke broodjesverkoper naast de arena vertelde ons echter dat we wel naar binnen konden maar er geen wedstrijd was, moeilijke keuze, maar een klein half uur later waren we alsnog niet naar binnen geweest. Musea en souveniershops achterwege latende, alsook een stukje geouwehoer over het feit dat Joris nu op een andere pc het carnavalsverhaal publiceert en daardoor afhankelijk van diens tiksnelheid de chronologie van de blog wel of niet in gevaar kan komen, zijn we doorgelopen naar La Loma de la Cruz (spreek het laatste woord hierbij uit als de achternaam van de eens bij feijenoord spelende spits die zelfs nog bij Internazionale en het argentijns elftal terecht is gekomen), een berg waarvoor we maarliefst 460 treden hebben moeten beklimmen, maar daarna een uitzicht hadden waar je jij tegen kunt zeggen. Het uitzicht daargelaten, werden we aangesproken door 3 amigo's. In eerste instantie mijdend, nodigden zij ons uiteindelijk uit voor een drankje. Ervan uitgaande dat wij dan zouden moeten betalen gingen we mee, we hadden tenslotte hardloopschoenen aan. Aangekomen, bij het terras, bleken de Cubaantjes voet bij stuk te houden, hebben alles betaald en tezamen gingen we enigszins aangeschoten en zonder muziek salsa dansend terug naar het centrum. Niet veel later zagen de Cubaanse ogen rood van de drank en 's avonds hebben wij een flinke duit bijgelegd, mooie avond beleefd en vooral goed gelachen, dat Koen uiteindelijk nog de ghetto's in heeft gemoeten om Joris camera terug te halen, die uiteindelijk terugkreeg na aangekomen te zijn bij het tweede huis van een van die dronken Cubaantjes (omdat de beste man niet bij zijn vrouw maar bij zijn vriendin bleef slapen en zijn vrouw dit ook wist), mag geen naam hebben. Eind goed, al goed zullen we maar zeggen!
Zondags, de laatste dag, naar het strand van Guardalavaca gegaan, getoogd in zwembroek en gehuld in zonnebrand. Mooie Cubaanse vlag gezien, afdingen bleek niet mogelijk, want het was een overheidsitem, nou ja, dan maar niet, want dan is het niet leuk. Het strand eenmaal op en later het water in, bleken beide door Koen meegenomen duikbrillen lek te zijn. Wat een beetje vliegtuig-luchtdruk al niet kan doen... gelukkig ging het regenen en konden we van het strand af, daardoor bij locals thuis beland, waar we vriendelijk ontvangen werden en zelfs te eten kregen, erg leuk!!
Inmiddels aangekomen bij de 7e alinea, ervan uitgaande dat niemand dat gaat controleren, hebben we een zeer goeie tijd beleefd in Cuba. Af en toe is het oppassen voor jezelf en je spullen, maar 99% van de tijd is het een heerlijk land, mooie natuur, veel te zien, te doen en vooral goed genieten! En nu maar hopen dat de migratie dienst op het vliegveld liever van ons af wilde dan dat wij van Cuba af wilden...
Tot snel!
ps foto's helaas niet kunnen uploaden, het beestje is trager dan een duizendpoot op de marathon
- comments
Rob Koentje en Joris. Mooie verhalen, welke ik op een regenachtige zaterdagochtend in Koen's huis zit te lezen. Het lijken de avonturen van Kuifje wel, met name dat stuk over kunst en cultuur;)! Zo te lezen zijn jullie straks de Rum-experts bij uitstek en kunnen jullie in alle praatprogramma's om jullie visie hierover te geven. Enjoy Peru en we keep in contact! Grtz, Rob Ps, laat Nederland nou toevallig Duitsland hebben geloot in de poule van het EK! (plus Portugal en Denemarken)
berry Leuk die verhalen. Enjoy!!!
Joris Hey Koenjoh (en Joris), goed om te lezen dat het daar goed gaat, dat was mijn samenvatting van het hele verhaal althans. Maar elk voordeel heb zun nadeel. We waren maar met 4 (spreek uit: vier) mensen op het veld Zondag. Dus als je (jullie) klaar zijn met die hoogte stage, dan kunnen we weer gewoon gaan voetballen (spreek uit: foeballuh). Veel plezier nog! Bessos
henry Je merkt wel .. "rijke" mensen krijgen de beste vrienden. Voordeel ze weten wel waar ze jullie naar toe brengen. Soms een beetje dedectieve achtig. Daarom --- Stay cool , be sharp --- Als jullie de verhalen bundelen wordt het misschien wel een bestseller! leuk om te lezen.
Koentje leuke loting, hoorde het al via de nu.nl voetbal update van Joris, worden gewoon 2e in de poule verliezen daar van Duitsland, blesseren Ronaldo in de 1e helft, na een onverwachtse entree van Khalid - ik geef je een rotschop op je dijbeen - Boulahrouz en winnen vervolgens de finale van Duitsland, kein Problem! Zodra we hier klaar zijn komen we de velden weer bespelen, gister boven op een bar nog wat geoefend op mijn fameuze scharen, als voetbal een cocktailglas gebruikt... tot snel!