Profile
Blog
Photos
Videos
Ni hao Nederland!
Zit momenteel al 2 weken in China, en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met schrijven. Eerst maar even een paar vooroordelen ontkrachten:
- Nee, hond en kat staan niet standaard op een Chinese menukaart. Sterker nog, ik heb al vrij veel Chinezen gezien die hun hond gewoon uitlaten (om mezelf dan af te vragen: zouden ze die opeten als ie niet lief meer is?)
- Kuikentjes eten met kop en al heb ik ook nog niemand zien doen
- Macdonalds bestaat hier dus wel, net als KFC, Starbucks, Zara
- Er worden hier geen 43890234839 moordaanslagen en verkrachtingen per dag gepleegd (papa)
Maar ze spreken inderdaad over het algemeen écht geen Engels, je kunt hier geen nasi of bami bestellen en kroepoek heb ik ook nog niet gezien. En niemand zegt "sambal bij" of "fu jung hai" en dat soort rare Nederlands-Chinese termen. Wel schreeuwt, rochelt, spuugt iedere Chinees en als ze met elkaar praten denk je dat ze ruzie hebben, maar dan beginnen ze ineens te glimlachen, want dat is gewoon hun manier van praten. Het is ook inderdaad heel vies overal, en in de meeste restaurants wil ik nog niet dood gevonden worden. Het stinkt soms zo erg dat ik denk dat ik moet overgeven. Voor standaard dingen zoals een taxi de weg vertellen of een treinticket boeken moet je soms een paar uur uittrekken, omdat geen hond je begrijpt. We zijn 4 keer naar het politiebureau geweest om ons te laten registreren hier, en telkens werden we weggestuurd met het woord "tomollow", morgen dus. En ken je dat gevoel dat je een kamer binnen wandelt en iedereen stopt met wat 'ie aan het doen is en je aan gaat staren? Dat gevoel hebben we hier de hele dag. Ik denk dat dat het enige is waar ik nog niet echt aan kan wennen. Vooral hier op de campus, want er zijn bijna geen internationale mensen en dan al helemaal geen lange, westerse meisjes. Het ergste is als ze ons gewoon in ons gezicht uitlachen, maar we moeten ook wel een vreemde verschijning voor ze zijn (vooral omdat we van die kleine fietsjes hebben waarmee we de campus onveilig maken, en als je daarop fietst zie je er standaard uit als een circus aapje).
Ondanks dat alles hierboven heel negatief lijkt, vind ik het fantastisch hier. De cultuur is zo ontzettend anders, en langzamerhand kom je erachter waarom de dingen hier zijn zoals ze zijn. Door het - beperkte aantal - nieuwe Chinese vrienden die ik heb gesproken (want simpelweg bijna niemand spreekt fatsoenlijk Engels) ben ik erachter gekomen dat een groot deel van de bevolking nog nooit buiten China is geweest. Dus natuurlijk staren ze ons aan, we zijn ook gewoon raar voor hen. En, waarom zouden ze perfect Engels spreken als ze het land nooit verlaten? Juist. Die taalbarrière levert wel vaak grappige momenten op, zoals een keer dat ik alleen in de taxi zat en de chauffeur mij niet begreep, en ik hem niet. Toen we al heel veel rondjes hadden gereden zette hij de taxi maar even aan de kant om in lachen uit te barsten, en ik lachte vrolijk met hem mee. Het is ook niemands schuld, want je begrijp elkaar simpelweg écht niet. Ook zeggen ze de hele dag "nigga" wat iets als "dat" of "daar" betekend. Zo'n beetje het enige woord dat ik herken.
Op de universiteit is het soms nog wel lastig. We zitten hier nu meer dan een week, maar toen we aankwamen hadden we het gevoel dat we op een (erg communistische) legerbasis waren beland. 3 van de 4 lessen die we hebben gehad zijn niet doorgegaan, zonder reden. Je zit al in de klas en dan zegt de leraar ineens: 'oh, de les gaat toch niet door vandaag!' in zeer beperkt Engels. Vandaag hebben we een les gehad, en die leraar schijnt de best sprekende leraar hier te zijn. En zijn Engels is ook niet verkeerd, maar zijn favoriete stopwoordje is "correct" alleen op zijn Chinees is dat dus "collect". De lessen duren 2,5 uur lang, en als je 150 keer "collect" hebt gehoord ben je het wel zat. Ook hebben ze hier een regel dat je na 11 uur het de campus niet meer af mag, waardoor je gedwongen bent om hier te blijven. Waarschijnlijk kunnen we volgende week verhuizen naar een internationale campus, een heel fijn vooruitzicht.
Shanghai zelf is wel echt fantastisch. Het ene moment sta je in iets wat wij een achterbuurt zouden noemen, een straat verderop sta je ineens in een soort PC Hooftstraat. En zelfs aan de hoeveelheid Chinese mensen kun je wennen. Het nachtleven hier is ook heel goed, er zijn talloze clubs met heel veel internationale mensen. De chinezen die ik zelf heb ontmoet houden niet zo van uitgaan, en toen ik vroeg "drink je dan ook geen bier?" was het antwoord "ik hou meer van limonade". Dat soort types dus. Na een paar dagen in Shanghai besefte ik me dat ik mezelf voor een redelijke uitdaging heb gesteld door naar Azië te gaan, ik ben namelijk nogal kieskeurig met voedsel. Lees: ik vind bami vies en geef mij maar tomatensoep zonder groenten erin. Wel houd ik van droge rijst, maar daar overleef je het ook geen dagen op. Het was dus ongeveer een wonder toen ik na dagen van heel weinig eten een maaltijd bestelde op de hoek van de straat, bij een meneer achter een tafel met bakjes met groenten en vlees en een vuurtje met een wok pan. En geloof me, het was goddelijk. Het kostte 80 cent. Dus inmiddels eet ik eindelijk weer fatsoenlijk en goedkoop. Wel vegetarisch, want vlees dat al een dag buiten in 30 graden open en niet gekoeld staat, vertrouw ik niet. Maar ze wokken super lekkere groenten met kruiden en rijst of noedels en het smaakt echt goed. En omdat ik zie hoe ze het maken vertrouw ik het nog meer dan de vieze, kleine restaurants waarvan ik de keuken niet eens zou durven te betreden.
Toch is het opvallend hoe snel je went aan zo'n compleet andere wereld. Dingen die ik op dag 1 vies vind, vind ik nu redelijk normaal en het feit dat ik constant aangestaard, uitgelachen of niet begrepen word is ook niet eens zo erg. Ik ben een beetje verliefd op China (op het land zelf dus, niet op Chinese mannen, moge dat duidelijk zijn) aan het worden geloof ik. Iedere dag is één groot avontuur, en het is echt heel lastig uit te leggen waarom het zo leuk is, want de meeste dingen die ik zojuist op heb genoemd klinken geloof ik redelijk negatief. Het is hier trouwens super lekker weer vandaag, 30 graden en strak blauwe lucht! De afgelopen dagen was het ontzettend benauwd en warm, gevalletje het heeft niet eens zin om te douchen, maar zoals het nu is is het goed. Ik kan in elk geval zeggen dat dit het meest bijzondere is dat ik ooit heb gedaan, dus ik zal jullie op de hoogte houden van grappige anekdotes uit het verre China. Op voorwaarde dat ik alle roddels uit Nederland ook te horen krijg. Volgens mij ben ik trouwens zojuist heel veel vergeten te schrijven, dus ik beloof spoedig een nieuwe update.
- comments
Linda Leuk geschreven Jon! Wat een avonturen weer! Flink wennen dus! Fijn dat je naar die andere campus gaat! De rest van de meiden ook? Wat voor les had je? Zal snel een voedselpakket opsturen!! Doe voorzichtig meis!!!! Dikke knuffel xxxxx Linda
Martine Hoi Jonne. Ontzettend leuk om je verhaal te lezen. We hopen dat er nog vele volgen. Heel veel succes en plezier daar. Dikke kussen vanuit De Lutte, Martine en de kids.
Hester Banierink Hee Jonne, Wat ben ik weer jaloers op jou, ik wil ook continu op reis zijn! Azië staat ook nog wel op mijn lijstje, het klinkt in ieder geval als een groot avontuur. Je schrijft het ook erg leuk! Heel veel succes en plezier nog! Liefs, Hester
Opa en oma Kuipers Dag jonne Wat leuk dat het nu veel beter gaat met je studie Wat geweldig al die avonturen van jou Groetjes van opa en oma