Profile
Blog
Photos
Videos
Zaterdag 24 juli, Vancouver Island - door Jeroen
En jawel, we gaan weer op pad. We hebben kampeerplannen op Vancouver Island met Sarah en Danica. We worden wakker op de slaapbank in het appartement van Sarah en denken alle tijd van de wereld te hebben, ondanks een wilde rit in de auto van Sarah, missen we toch de ferry en hebben we wat tijd te doden met ijs en koffie in Horseshoe bay. De overtocht is fantastisch mooi, wat een mooi land! We slapen de eerste nacht op een "staatsbosbeheer" camping in Little Qualicum Falls. Het avondmaal is fantastisch en de komende paar dagen plukken we de vruchten van het niet echt low budget shopgedrag van Marleen en Sarah.
Zondag 25 juli, Vancouver Island - Little Qualicum Falls
We lopen een beetje over de zeer ruim opgezette camping en brengen veel tijd door bij de playground, waar Danica overal op klimt en vanaf gaat. Na een superlunch met gerookte zalm gaan we maar eens naar de Falls kijken, die er best aardig uitzien. Daarna vinden Sarah en Danica een geweldig kiezelstrand in de zon en we badderen lekker in het koude water en kunnen ons weer eens lekker wassen. s`Avonds maken we kennis met een klassieker uit de Canadese Camping Cuisine: smores. (kort voor: some more) We roosteren marhsmellows boven het vuur van de brander (kampvuurverbod wegens bosbrandgevaar) en als ze goed heet zijn, doe je ze tussen zoete crackers met een plak chocola, die door de hitte van de marsmellow smelt.
Maandag 26 juli, Vancouver Island - Qualicum Beach
We breken op en stappen in de auto voor een bezoekje aan Cathedral Grove, een stuk bos, met oorspronkelijk woud. Dat is best bijzonder hier, want de houtindustrie is hier al heel lang heel erg groot. Er staan reusachtige bomen in Cathedral Grove: Douglas firs en Cedars. De hoogste boom is 79 meter hoog en zo'n 800 jaar, maar ook de andere bomen zijn erg indrukwekkend. We lunchen nog even aan een belachelijk mooi meertje en gaan door naar onze volgende camping bij Qualicum beach. Het lijkt wel vakantie.
De camping is ok, maar het strand is mooier. Echt zwemmen komt er niet van, want de zee blijft honderden meters lang ondiep, maar er is genoeg te zien en doen op het strand. Danica overwint haar angst voor krabben en in een vlaag van educatieve inspiratie probeer ik haar de werking van de dijken die onze trotse natie beschermen proefondervindelijk bij te brengen. Onze poging faalt jammerlijk en Holland wordt verzwolgen door het water.
's Avond na het eten ontvangen we de sms van school met het bericht dat Henny overleden is. We voelen ons nu wel erg ver van alles en iedereen verwijderd en aangezien het in Nederland nog midden in de nacht is, staat ons niets anders te doen dan afwachten.
s`Avonds trekt Sarah Danica ineens uit bed, om samen naar de maan te gaan kijken op het strand. Ik kom wat later, loop verkeerd en sta tien minuten vlakbij een hertje dat lekker in de schemering aan het eten is. Het strand is fantastisch bij maanlicht. Erg mooi allemaal.
dinsdag 27 juli 2010 Qualicum Beach - Nanaimo - Campbell river (door Marleen)
In de ochtend lukt het ons contact te hebben met Nederland over het overlijden van Henny. De begrafenis is al op donderdag, daar zullen we dus niet bij kunnen zijn.
Vandaag is onze laatste dag met Sarah, maar voordat we afscheid nemen genieten we nog even goed van het mooie strand, heerlijke zonnetje en prachtig besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Vlak boven ons hoofd vliegt een Bald Eagle voorbij (zo eentje met zo'n mooie witte kop), dus ook al wild life spotting gedaan op de vroege ochtend.
Na een heerlijk warme douche op de camping, gaan we met zijn allen in de auto terug naar Nanaimo, Sarah gaat op familie bezoek in Victoria en zet ons af bij het greyhound busstation in Nanaimo. We eten nog wat op de parkeerplaats en nemen afscheid. Tot in Nederland? We vonden het heel bijzonder om 4 nachten te logeren en kamperen en het zo gezellig te hebben, terwijl we Sarah voor het laatst zagen in op Zanzibar in 2007 en toen maar één dagje samen hebben doorgebracht. Blijkbaar gaat het in het leven toch echt om de kwaliteit.
Jeroen en ik stappen een beetje aangedaan in onze eerste Greyhound bus op weg naar Campbell River. De bus heeft niet echt de standaard die we hadden verwacht en de onboard entertainment is ook niet wat we gewend zijn, maar we komen veilig terplekke.
In Campbell River haasten we ons naar de camping die vlakbij een begraafplaats ligt van de First Nations, aan een drukke weg en tegenover een mijnterminal. Er hangt een rare sfeer op de camping, alsof het er spookt. De plaatsjes waar de tenten moeten staan zijn vormgegeven als de afwerkplekken in Groningen, wat de sfeer ook niet echt ten goede komt. De dames bij de receptie zijn traag en omvangrijk en doen hun werk in een met graffiti-kunst bespoten hok. Volgens de buschauffeur: "Echt een geweldige camping!"
We gaan eten bij de subway in de Real Canadian Superstore! Dat is al een avontuur op zich. We tellen 30 verschillende soorten ear plugs en 50 meter bij 2 meter breakfast cereals!
woensdag 28 juli 2010 - Vancouver Island - Orka Camp
Vandaag begint onze kayak trip met de orka's. Om 9 uur moeten we er zijn. Vroeg opstaan, tent afbreken en naar de haven lopen. We komen stipt op tijd aan en blijken de laatsten te zijn. We stuiteren over het water met 40 knopen naar ons kamp. Het uitzicht is fantastisch, hoewel Jeroen, ondanks pillen, een beetje zeeziek is.
Het kamp ligt in het bos, direct aan een rotsachtig strand. Wij slapen in " the beach house", een ruime vaste tent, met veldbedden, die heerlijk liggen.
Meteen de eerste middag gaan we het water op. Marleen en Jeroen in de oranje kayak, waarmee we de hollandse glorie verdedigen. Alhoewel het natuurlijk zee-kayakken betreft, valt het qua golven reuze mee. Nog geen orka's gezien, maar we zien wel porpoises (soort dolfijnen/mini orca`s), erg leuk
Na het avondeten spelen we wat met de camera op het strand: Jeroen poseert als Orca spotter en Marleen maakt foto`s. Helaas is het snel afgelopen met de fun, want in het water duiken al snel zwarte rugvinnen op en de lucht wordt gevuld met een luid gesnuif: "orca, orca!!" En iedereen komt er snel aanrennen, camera in de aanslag. We zien vier orca`s, waarvan de laatste een joekel van een mannetje is. De rugvin van een mannetjes orka wordt wel 2 meter hoog. Wow!! Het is laagwater, de orka's zwemmen maximaal 20 meter van ons vandaan, vlak achter de 'kelp-line' (een lijn in het water, gevormd door enorme zeewier achtige planten, met meters lange onderwater kelken). Super super gaaf!
We zijn nu al voldaan en tevreden over de hele trip, terwijl het nog moet beginnen! De groep voor ons heeft in 4 dagen maar een keertje orka's gezien, dus we hebben zeker geluk.
Donderdag 29 juli, Vancouver Island - Orka Camp , door Jeroen
Marleen en ik staan vroeg op, om ons verderop in het beekje met ijskoud snel stromend water een beetje te wassen. brrrr.
Na het ontbijt komt er een enorme groep orka's voorbij het strandje zwemmen. Marleen zit net op de eco-WC hoog op de berg (type: houten blok met bril en gat, geen muren of deuren), met uitzicht op het water, maar spurt in een keer de berg af, wanneer men opnieuw 'orka orka' schreeuwt. Het is precies 10.45 uur, de tijd waarop in Nederland de begrafenis van Henny zou beginnen. Een mooi idee vinden we, een soort laatste groet.
Na deze ochtendgroet komen we rustig op stoom en na een tijdje zit iedereen in een kayak. Marleen en ik zitten weer in de oranje kayak en oogsten alom medeleven van onze groepsgenoten voor het verloren WK. Het lijkt wel alsof iedereen voor Nederland was, want we zullen het nog veel vaker, op de gekste plekken horen. Het kayakken is leuk en vermoeiend, nat en best koud. We stoppen ergens om wat te eten en gaan dan weer terug naar de campsite. Het is schitterend kayakken langs de rotsen, die vol zitten met allemaal dieren en planten, die door het lage tij goed zichtbaar zijn.
Op het strand bij de campsite ontwikkeld Marleen een steeds grotere fascinatie voor de zeepokken die de rotsen begroeien. We krijgen nog een korte wandeling met veel uitleg over de planten en bomen.
Vrijdag 30 juli, Vanvouver Island
Na een heerlijk ontbijt gaan we weer te water en kayakken een stuk verder en lunchen in de zon op een schitterend kiezelstrandje. Er is zowaar een stukje blauw aan de hemel vandaag en de zon schijnt! De steentjes zijn heerlijk warm en als je gaat liggen trekt de warmte heerlijk in je spieren. Ik spring voor de grap nog even in het ijskoude water en kom er heel snel weer uit. Marleen ziet in het opkomende water voor het eerst zeepokken in actie, wanneer ze in de golven snel hun zwarte, veerachtige, gespleten tongen in het water werpen. Ja Marleen ... fascinerend. We paddelen langs de kust, tegen de wind in terug en komen vrij vroeg terug op ons strandje. Vrij snel na het avondeten gaan we met een kleiner groepje weer het water op. Een avond-nacht peddel. We verlaten de kust, het meer open water op. Het is erg mooi, maar nog steeds geen orca`s. De zon gaat onder, met lichtjes op ons hoofd maken we ons zichtbaar voor een naderende vissersboot. Wanneer de peddles door het water gaan zien we soms kleine deeltjes fluoriserend oplichten. Wauw! Als we terugkomen is het donker, we treuzelen een beetje in de hoop toch orka's te zien en als de punt van de kayak op het strand ligt, hoor ik gesnuif: orca`s ! Marleen stapt uit en kan er net een zien, ik zie niks, maar we horen hem wel. Als ie twee minuten eerder was gekomen, was ie net langs onze kayak gekomen, heel dichtbij!
Zaterdag 31 juli, Vancouver Island, door Jeroen
Onze laatste dag op het strandje. Voordat we nog een laatste keer gaan paddelen, is het de bedoeling alvast de spullen te pakken. Deze keer zit Jeroen op de WC, wanneer er hard "Orka, orka!" klinkt, alhoewel, zo hard klinkt het niet. Het zal wel een grap zijn, of toch niet? Iedereen begint lichtelijk argwanend naar het strand te komen, er komt wel degelijk een groep voorbij. Veel en dichtbij! Een laatste toegift!
Voor ons laatste tochtje beproeft Marleen haar geluk in een eenpersoonskayak en dat gaat haar erg goed af. We paddelen een stuk weg en op de terugweg blijven we vlak langs de kust varen. Het is weer schitterend. Bij terugkomst moeten we snel onze spullen pakken; de nieuwe groep komt er aan. Terwijl we op het strand wachten en mensen en spullen heen en weer geroeid worden, komt er nog een flinke school orca`s voorbijzwemmen. Niet zo dichtbij, maar het telt wel mooi op. We berekenen dat we tijdens de hele trip zeker 40 orca`s gezien hebben.
We zoeven met de boot terug naar Campbell River. Daar aangekomen herhaalt Nancy haar aanbod nog eens; we mogen echt heel graag geen probleem in haar appartement in Canmore verblijven. Terug op de camping vindt een was en zout uitspoel operatie plaats die in de geschiedenis van deze reis zijn weerga niet kende. Fris en uitgeput eten we s`avonds fish and chips aan de haven, met een stel groepsgenoten. Marleen mag zelfs een hapje mee eten van de deep fried mars bar van Jonas, een lang gekoesterde droom die helaas moet worden afgeslagen omdat Marleens mond nog vol zit met vis.
Zondag 1 augustus, Campbell River - Port Hardy
We komen rustig op gang en gooien aan het eind van de ochtend onze vederlichte rugzakjes over de schouders en lopen naar het busstation. De twee Denen die ook bij de orca`s waren gaan met dezelfde bus. De bussen zijn hier niet zo luxe als in Zuid Amerika, meer Zuid Afrika stijl, maar wij vinden alles best. Vanuit deze bus, ziet Marleen een beer over de weg hollen. Ik was helaas zo druk met het plannen van het Alaska deel van de reis (gedoe met veerboten), dat ik deze beer gemist heb. In Port Hardy blijkt maar weer eens dat reserveren ook niet altijd daadwerkelijk in een kamer resulteert, maar we kunnen een kamer delen met de Denen en dat is ook prima. We eten nog samen wat en om half vijf gaat al weer de wekker.
Maandag 2 augustus, Port Hardy - Prince Rupert
In een oude schoolbus worden we naar een superluxe ferry gereden. Voor vertrek, met de boot in zicht, belt Marleen nog even naar Wageningen, waar de hele familie Speelman zich vandaag zal verzamelen. Als laatsten hoppen we aan boord, de hekken vallen achter ons dicht, maar ach iemand moet de hekkensluiter zijn. De boot lijkt meer op een cruiseschip dan op een veerboot. Dat neemt wel wat avontuur weg van de reis, maar grote ramen van vloer tot plafond en luxe stoelen die op die ramen gericht zijn (dwz haaks op de vaarrichting) zijn ook niet verkeerd. Er wordt gekletst, gegeten, gedronken, gepland, machinekamergetourd en ge whale watched. We zien meerdere orca`s en bultruggen, waarvan er een in de verte heel hoog uit het water springt. Onze buurman die vroeger zelf een zeeman was, raakt niet uitgepraat over boten, zee, zee en boten. Deze boot is zo luxe, omdat haar voorganger in de jaren '90 op deze route is gezonken. Verder is het ook gezellig met andere mensen aan boord, veel Nederlands, een stel lange Duitsers en de Denen, met wie we nauwelijks nog een woord wisselen. Laat in de avond komen we aan in Prince Rupert (aka Prins Poeperd), alwaar we denken op een vriendelijke camping te staan met de Duitsers.
Dinsdag 3 augustus
We hoeven niet per se voor de check out tijd weg. Dat is aardig. Maar dan wil Marleen douchen na 11 uur. Dan is er volgens het bordje geen heet water meer. Prima, dan maar koud. Marleen wordt op haar delinquente gedrag aangesproken door de schoonmakende vrouw van de eigenaar, een vinnige Koreaanse. "Na elf uur geen heet water! Je kunt nu niet douchen!" Marleen gaat (warm) douchen en als ze klaar is staat de Koreaanse klaar: "you camping people are always trouble!". Dat was niet zo aardig van die mevrouw.
Ik wacht tot ik haar niet meer zie en sluip naar het douchegebouw, maar wordt gespot door haar echtgenoot: "you, no hot water". Vriendelijk zeg ik dat dat voor mij geen enkel probleem is. "You, no hot water, NO HOT WATER!!" Ik blijf vriendelijk en waarschijnlijk heel cultureel insensitief (misschien mag je in Korea het niet direct zeggen als je wilt dat iemand anders iets niet doet) en ga de mannenruimte binnen. Ze zijn aan het slot aan het werken, maar ik trek de deur achter me dicht. De ene douche doet niks, de ander geeft koud water. Ik maak me nat, zet de douche uit, zeep me in en draai de kraan weer open. Geen water. XxxKoreanen! (hij denkt natuurlijk: "xxxkampeerders". ) Dat wordt even improviseren boven een wasbak. Vervelend, maar het kan erger. Echt waar het kan erger: ik kom de deur niet uit. Het slot ligt er half uit, er is niemand in de buurt, maar gelukkig ga ik nooit onder de douche zonder mijn Zwitsers zakmes. Ik piel de deur open en ren zigzaggend naar de tent, voor het geval de campinguitbaters hun jachtgeweer hebben gepakt. We moesten hier maar snel weg. We dumpen onze spullen tijdelijk in de voortent van de twee hele grote (lange) Duitsers, met een hele grote tent (vinden ze zelf) en regelen kaartjes voor de boot en gaan even het stadje in. Aan het eind van de middag en driekwart kilo wortels verder (mag niet mee naar de States en weggooien is zonde) gaan we aan boord van de ms Matanuska, een veerboot zoals het hoort: oud, een beetje stinkend, een dek wat ooit vlak was en een aantal zeer interessante extra`s. Zo staat er een magnetron voor gratis gebruik in de kantine, is er goedkoop heet water, zijn er gratis warme en schone douches op het bovenste dek en kun je op het solarium dek half overdekt (de achterkant is open) en verwarmd slapen op een ligstoel, terwijl je achter je van de sterren en het uitzicht kan genieten.
- comments