Profile
Blog
Photos
Videos
Maandag 12 juli, New York - door Jeroen
De oranje prullaria winkel op schiphol had al het nodige in de uitverkoop gedaan en de mensen die nog in oranje rondliepen op Schiphol, kwamen van elders. De verslagenheid was groot. Het liefst waren we in Nederland gebleven om onze jongens een hart onder de riem te steken, maar dat zou toch een beetje on-economisch zijn. We hebben onze jongens toch gesteund door voor te dringen bij spanjaarden die voor de douane wachten en zakjes parfumloos waspoeder ongemerkt in hun bagage te verstoppen. Dat zal ze leren! Om onze ingewanden en smaakpappillen op te warmen voor de geneugten van de amerikaanse haute cuisine hebben we nog een maaltijd weggetikt bij de McDonalds en na een voorspoedig vlucht landden we op Newark international airport.
In de bus naar grand central zagen we de stad al liggen en waren niet echt onder de indruk. We begonnen meteen te vergelijken met Hong Kong, Sao Paulo, Buenos Aires en voelden ons een beetje blase. Vanuit de bus lijkt de stad ook echt niet groot, zeker op de kopse kant van het eiland is het zo smalletjes dat we bijna niet kunnen geloven dat dat New York is. En dat groenige ding in het water? Yep, het vrijheidsbeeld.
Het was sowieso een rare dag; alsof we tussen het reizen door een jaartje in Nederland waren geweest om te werken en studeren en nu gewoon weer doorgaan met reizen. Gelukkig is alles nog goed gekomen met New York hoor: superstad, mooi groot en gezellig!
Met de subway gaan we naar de upper east side, waar we op straat al snel horen dat we nu echt in New York zijn; twee mannen lopen ons tegemoet en het eerste wat we kunnen verstaan is: " so I said to him: Forget about it". Ons hostel is een kippenhok met airco (dat laatste is veel belangrijker dan de grote van de kamer, het is hier echt snoeiheet). Bij onze buurt Palestijn komen we tot de fantastische ontdekking dat Ben & Jerry`s in de VS nog geen klap van de molen hebben gekregen en nog steeds Cherry Garcia ijs verkoopt. We zien mogelijkheden voor export, maar kopen eerst maar eens een halve liter voor onszelf.
Dinsdag 13 juli, New York
Marleens American Dream komt uit: we ontbijten met Starbucks capuchino en Cherry Garcia! Lekker! Daarna gaan we maar eens op stap. We wandelen door de upper east side naar Central Park en kopen een karige hotdog. Central Park is echt zo leuk en mooi als je denkt en we lachen hard om jonge moeders die gecoached door een dame op een electrische step met hun buggy`s rondjes rennen rond een vijver. Dan slaat de regen toe en rennen we naar de Neue Gallerie, voor werken van Klimt en Schiele, maar die is dicht. Dan maar lunchen. Na Belgisch brood en salade gaan we naar the Metropolitan Museum of art en kijken ons de ogen uit. De Griekse en Romeinse kunst is al erg goed, maar de verdieping met werken van van Gogh, Vermeer, Matisse etc, is helemaal te gek. Veel moois gezien, het museum is echt supergroot en mooi en we zitten helemaal "vol" als we naar buiten gaan. We dineren op ons stapelbed met een pizza slice (ook typisch New Yorks). Misschien heb ik morgen wat minder last van mijn jet lag. Marleen is, zoals altijd, zo fris als een hoentje.
Woensdag 14 juli, New York
We komen langzaam op gang en besluiten de dag te beginnen met een rondvaart door de grachten van Nieuw Amsterdam (de East River gracht en de Hudson gracht)Het is nog altijd drukkend warm in de stad, maar ook bewolkt. Op weg naar de boot breekt de hemel open en lopen de straten in rasend tempo onder. Alles is groter hier, de buien, maar ook de grachten en er varen ook best grote boten rond hier. Het uitzicht vanaf de boot is fantastisch en de sympathieke tourguide maakt er een mooi verhaal van. Overal in deze stad worden we geconfronteerd met het Nederlandse verleden van NY. Hadden we het nou echt moeten ruilen voor Suriname?
Na de boottocht lopen we via een thrift store (kringloopwinkel) van de Salvation Army naar Times Square, volgens mij een van de meest verschrikkelijke plekken op aarde, maar duizenden andere toeristen worden niet zo overprikkeld als ik door alle megagrote schermen die allemaal reclame door je netvlies drukken. Marleen vindt het allemaal leuk en dat moet je gezien hebben, maar ik ben blij als we onze kaartjes met korting voor een broadwayshow te pakken hebben. We kletsen in de rij nog wat met onze achterburen, een stel uit Canada op huwelijksreis.
We lopen door naar de MoMa (museum of modern art) en op verdieping vijf worden we helemaal gek. Het is alsof iemand plaatjes heeft lopen knippen uit een kunstgeschiedenisboek en die vervolgens uitvergroot heeft en aan de muur heeft gehangen; van Gogh, Picasso, Mathisse, Miro, Brancussi, Giacometti, Mondriaan en ga zo maar door. Marleen raakt hier serieus overprikkeld, maar we gaan door, wat een cool museum! We blijven tot sluitingstijd en doen ons daarna tegoed aan Marokaanse linzensoep voor het avondeten. Zouden de linzen toeslaan tijdens de musical, of mogen we elders in NY onschuldige burgers deelgenoot mogen maken van ons verstoorde spijsverteringsproces?
Dat was natuurlijk een retorische vraag, dat moge duidelijk zijn, we zijn beschaafde mensen. We gaan vanavond naar de moeder aller musicals: " the West Side Story"! Marleen heeft enige moeite moeten doen om me hier mee naar toe te slepen, maar het is best aardig om naar te kijken. De leider van de Jets zingt echt slecht, maar wordt gelukkig neergestoken, dat scheelt. Het is leuk om te zien, iedereen zingt en danst mooi, de decors en kostuums zijn mooi, maar het is het net niet. Het is goed, maar niet heel erg goed. We zijn in ieder geval wel naar een musical op broadway geweest. Check.
We besluiten de dag af te sluiten met nog een kaartje uit ons kortingsboek. We gaan naar de Empire State Building, voor een blik op de stad bij nacht, maar de portier is erg eerlijk; het is te bewolkt om iets te zien. Onverichter zake keren we terug naar onze kamer.
Donderdag 15 juli, New York
Nou dus, daar wordt je moe van, torens die dicht zijn. We ontbijten en lunchen thuis en gaan dan op stap. We nemen de subway naar de Brooklyn Bridge, die we half op lopen. Het is snoeiheet en zonnig, dus we besluiten dat het zo wel weer mooi geweest is. We lopen door naar the Financial District, naar ground zero, Wallstreet en dergelijke. Je blijft je toch altijd afvragen welke van de mannen in strakke pakken die je voorbij ziet lopen hun ziel aan de duivel verkocht hebben.
Marleen moet nog shoppen, dus gaan we met de subway naar de Lower East Side, daar zit een winkeltje helemaal vol met Skunk Funk, een erg mooi en creatief kledingmerk. De buurt blijkt heel relaxed te zijn en het winkeltje is ook best leuk. We hebben de zaak voor ons zelf en Marleen heeft enige tijd nodig, maar dan lopen we toch naar buiten met een erg leuk jurkje, met flinke korting (wisten we niet, was nauwlijks aangeven, maar het ietwat afwezige winkelmeisje kwam er na een half uur mee). We vinden de buurt, met veel lage gebouwen, leuke winkeltje en jonge mensen erg leuk en gaan wat eten bij Epsteins. Naast de Nederlanders hebben de joden ook een flinke stempel op deze stad gedrukt. We zien veel mensen op straat met keppeltjes. Marleen wil het wel, maar ze durft niet te vragen hoe ze die dingen op hun hoofd houden. Bij een paar mannen zie ik haarknipjes, maar soms lijken ze echt vastgeplakt op hun hoofd te zitten. De hele stad is sowieso een enorme mengelmoes van culturen. Er zijn hier zoveel spaanstaligen, dat veel borden naast het Engels, ook in het Spaans zijn bedrukt. Je leest er wel eens over, maar als je het zo ziet en op straat hoort, ben je je pas bewust van de enorm grote hoeveelheid latino`s in de states. In een bus zien we in meer dan tien talen met een niet romaans alfabet een oproep om mee te doen met de volkstelling van dit jaar. Je begint langzaam een beetje te begrijpen wat ze met de melting pot bedoelen, hoewel niet iedereen helemaal omsmelt tot 100% amerikaan.
We blijven een beetje hangen in de Lower East Side en drinken nog ergens een biertje. Leuke buurt zeg. Dit is nou typisch NY, je duikt de subway in en als je op een andere plek naar boven komt, lijkt het een heel andere stad. Leuk! We wagen het nog een keer op de Empire State Building en het zicht is goed. We mogen ruim een uur in verschillende rijen staan, maar dan mogen we echt naar boven. Het uitzicht is fantastisch en onze audio guide die bij ons kortingsboekje inbegrepen zat, geeft veel interessante achtergrondinformatie. Naar beneden komen duurt ook nog een dikke drie kwartier, het wordt best een latertje, maar NY voelt erg veilig aan. Ook om 1 uur s`nachts is het prima te doen op straat.
Vrijdag 16 juli, New York
Vroeg op vandaag, David, die we vorig jaar hebben ontmoet in Kyrgyzstan, komt langs. Hij is om half zes vertrokken om hier om acht uur te kunnen zijn. Als ik om acht uur met een boek en een fles cola in de hand naar beneden loop om op de stoep op Dave te wachten, staat hij net voor de deur. Stipt op tijd en dan is ie ook nog komen lopen vanaf Grand Central! Het is heel raar en heel gewoon om Dave weer te zien en al gauw kletsen we weer een eind weg. Dave is erg blij met de gouda en hagelslag, die we nog even laten liggen, voordat alles buiten smelt. We ontbijten met bagels en creamcheese, precies zoals het hoort. We kletsen flink bij over reizen, werk en de VS. We moeten natuurlijk ook wat gaan doen; we gaan een van onze laatste bonnen gebruiken voor de Top of the Rock. Het uitzicht vanaf de Rockefeller Centre is geweldig. Nu hebben we NY zowel bij dag als nacht van bovenaf kunnen bewonderen. We lopen hongerig door de hete straten naar de Carnegie Deli. De muur hangt vol met beroemdheden die hier gegeten hebben. We moeten van Dave pastrami broodjes eten, wat neerkomt op een klein excuusbroodje en een enorme hoop plakken vlees, met zuurkool en gesmolten kaas er over. Het gaat helemaal nergens over en de twee bestelde broodjes (voor drie personen) gaan dan ook niet op. We hebben nog wel wat ruimte voor de New York cheesecake en die is massief. Je kan er wolkenkrabbers op funderen. We delen er eentje met zijn drieen en waggelen de hete straten weer op. Nou ben ik nooit zo`n fan geweest van extreme hitte en ben best blij als Dave een taxi stopt en we in de aircokoelte vaststaan in het verkeer. We stappen uit bij het Flat Iron Building (schijnt bekend te zijn) en lopen door de Village en de Meatpacking District. De New Yorkers hebben daar onlangs een oude spoorlijn op hoogte omgebouwd tot een heel tof park, waar vandaag lekkere briesjes vanaf het water over waaien. Ik trek het steeds slechter en als we de kans krijgen om beroemd te worden omdat ergens in de buurt gefilmd wordt voor Gossip Girl, moet ik uit lijfsbehoud helaas mijn veto uitspreken.
Het onbetwiste hoogtepunt van de dag volgt enige minuten later; Marleen poseert op het stoepje van Carries huis! (Perrystreet 66) Iedere zichzelfrespecterende fan van Sex & the City moet dit ten minste eenmaal in haar (soms zijn) leven gedaan hebben. Ik blijf op een veilige afstand staan. Uiteraard zegt dit meer over mijn culturele voorkeuren dan mijn zelfbeeld, laat dat duidelijk zijn. Marleen is helemaal blij en we wandelen lekker door. De voordeur van Carry staat in een hele leuke (en stinkend dure) wijk, dus dat is niet vervelend.
We gaan ergens ijs eten en Marleen en Dave drinken alchohol vrij bier met ijs en lijken daar echt tevreden mee te zijn. Ik ben ook best blij met mijn cola en vooral met de airco!
We lopen nog wat en zitten nog een poosje in Washington Park dan nemen we uiteindelijk de subway naar huis.
Het is zo ontzettend heet, dat niemand van ons honger heeft. We halen de kaas en hagelslag voor Dave op en besluiten ergens wat te gaan drinken. Uiteindelijk krijgen we toch een beetje honger en eten wat. Voordat Dave in een taxi stapt en de New Yorkse nacht in zoeft, worden we weer even met de neus op de feiten gedrukt; bij reizen hoort afscheid nemen en dat doet soms wel een beetje pijn. Het was een erg fijne dag met Dave en we hopen hem spoedig eens een keer in Nederland te verwelkomen.
- comments