Profile
Blog
Photos
Videos
Maandag hebben we het koude, zuurstofarme, maar mooie Shangri-la achter ons gelaten. Dankzij een behulpzame Chinese vrouw, die in lokale taal heeft opgeschreven waar we heen wilden (Qiaotou), stapten wij vol zelfvertrouwen in een bus. De busreis was echter alles behalve rustgevend; het hobbelde zo dat zelfs Tommy op een gegeven moment vurig verlangde naar een sportbeha! Na een bijna-doodervaring (inhalen in een bocht is nooit slim) bereikten we Qiaotou. Direct na het uitstappen lieten we ons tickets voor de Tiger Leaping Gorge in de maag splitsen (was in principe ook de bedoeling), waarna we het gezellige Jane's Guesthouse bereikten. In het dorp was behalve een markt niet veel bijzonders te zien (waar we desalniettemin de Chinese bevolking hebben laten zien hoe je moet biljarten).
Dinsdag zijn we in alle vroegte opgestaan en na een 'fuel-ontbijt'van Jane gingen we op pad. Een tweedaagse queeste [zet nu de Lord of the Rings-soundtrack aan voor optimale beleving van dit blog] door de Tiger Leaping Gorge stond op ons programma. Het was even zoeken (althans, Tommy vertrouwde het niet), maar na een half uur twijfelen bleken we toch goed te zitten. Wij volgen de High Trail in plaats van het Chinese toeristenspoor! Bepakt met aardig wat proviand gingen we op weg naar ons doel voor vandaag: Walnut Garden. En je moet weten, met een temperatuur van 32 graden is zo'n tocht behoorlijk zweten. We drinken liters water maar hoeven niet te plassen. De ene bocht na de andere - voor de 28 bends, het zwaarste deel van de tocht, verkochten ze zelfs marihuana - en telkens worden we verrast door een nog mooiere omgeving (en ezels die de hoek om komen denderen). Wat is het hier prachtig! Na 10 uur lopen, rotsen beklimmen en afdalen (Tommy: 'ik voel me net een berggeit zonder hoeven') bereiken we met knikkende en trillende benen Sean's Guesthouse. Na een welverdiend biertje (zo'n halve liter hakt er flink in) en een goede maaltijd slapen wij goed en diep!
Woensdagochtend lekker uitgeslapen en op weg voor het laatste deel van de tocht. We willen natuurlijk zien waar de tijger volgens de legende de kloof is overgesprongen! Na ruim een uur naar beneden te zijn geklauterd (de knikkende knieen zijn er weer..) komen we aan bij nog een adembenemend natuurverschijnsel, kolkend en wild schuimend water, waar we uren naar kunnen kijken (af en toe verrast door een flinke splash als verkoeling). Uiteraard moesten we ook weer omhoog en we hadden de ladder al gezien. De twijfel was groot; moeten we daar echt omhoog, vertrouwen we die Chinese vakkundigheid?! Uiteindelijk hebben we het er toch maar op gewaagd. Weer met knikkende knieen naar boven (nu met een iets andere reden..) en natuurlijk hebben we het overleefd. In totaal 3,5 uur onderweg geweest vandaag. Weer erg inspannend en warm. Aan het einde van de middag netjes met de bus afgezet bij Jane. Dan met de voetjes omhoog en na een heerlijke douche hebben we nu wel een biertje verdiend. Ganbei!
Gelukkig hebben we de foto's nog...
- comments
Jolijn Wat een avontuur en wat een belevenissen! Dat jullie die ladder op durfden, petje af. Jullie geestelijke binnenband is aardig opgepompt lijkt me.
Hans Wat een adembenemende foto's. We zijn natuurlijk ook heel benieuwd naar de "life" verhalen. pap en mam van Tommy