Profile
Blog
Photos
Videos
Zondag heeft Frits Blessing, ex-lector logistiek van Hogeschool Rotterdam, en vaak werkzaam bij allerlei projecten in Indonesië en andere landen er omheen, mij gebeld. Hij komt de volgende dag en wil wat afspreken met mij en ene Yanzen Marpaung. Na wat heen en weer mailen, blijkt, dat dit allen tussen de middag kan. Frits moet de volgende ochtend vroeg weer door naar Solo.
Maandag 12 november ben ik bijtijds op, want om acht uur word ik al op Tumbuh 3 verwacht voor de "heldenviering" op de dag van de nationale helden. Het is een nogal nationalistisch en heel serieus gebeuren, zeker als je bedenkt, dat de meeste kinderen hier nog 5 of 6 jaar zijn.
Het is verrassend stil, en ieder neemt zijn rol serieus. De vlag wordt "gehesen"; het volkslied en andere liederen gezongen; de pancasila (de basis voor de grondwet in Indonesië) wordt voorgelezen en nageschreeuwd; er wordt gesalueerd en na afloop gemarcheerd.
De bedoeling is om hierna nog een les van Els te volgen, maar het programma is helemaal omgezet, dus dat komt een andere keer weer wel.
Hierna fiets ik even naar huis en hoor daar, dat ik niet vlakbij, op de Jalan Affandi wordt verwacht, maar in het complex een heel eind naar het noorden. Dus snel weer met de fiets die kant op, in noordelijke richting en dan een eind over de brede ringweg. Een paar keer word ik verkeerd gestuurd, maar uiteindelijk ben ik er nog voor elf uur. Frits en Yanzen zitten op me te wachten.
Yanzen Marpaung is een eigenlijk gepensioneerde lector aan de Sanatha Dharma universiteit en gespecialiseerd in rekenen. Hij combineert realistisch rekenen met psychologie en is een enthousiaste bevlogen man. Jaap Griffioen heeft contact gehad en vorig jaar zijn er studenten uit Rotterdam naar een Kanisisusschool geweest. Daar is hij niet tevreden over (kan ik me voorstellen; ze hebben niet veel gedaan). Hij wil graag dat het project voortgezet en goed begeleid wordt. Liefst onze studenten naar weer andere scholen om daar ook realistisch rekenen te introduceren.
Ook vraagt hij naar mogelijkheden om Indonesische studenten op enigerlei wijze te ondersteunen om naar Nederland te komen.
Het wordt een geanimeerd gesprek, natuurlijk ook door de bijdragen van Frits, die Yanzen en alles en iedereen hier goed kent. Ook praten we nog even over Sokola en wat we met die instelling zouden kunnen doen.
De vragen ga ik meenemen naar Fred. Als het volgend jaar verder doorgaat, kan ik er best een aantal rekenaars bij hebben!
Frits en ik eten en praten nog een uurtje in een klein restaurantje vlakbij; daarna neemt Frits de taxi en ik de fiets terug. Onderweg koop ik alvast een goede rugzak voor mijn Bali-reis.
Dinsdag 13 november had ik ook naar een school willen gaan, maar het is nationale bomendag. Ze hebben hier echt veel feestdagen en festiviteiten tussendoor! Tumbuh 3 gaat in elk geval op excursie. Ik kijk nog wat werk na, en geef de beoordelingen voor de eerste helft van de praktijk aan studenten en pabo door.
Tussen de middag onderbreek ik even om wat te gaan eten. De broodjes die ik had zijn vergeven van de kleine miertjes. Bij de Italiaan neem ik lekkere paddenstoelensoep en een heerlijke panini met kip, pesto, kaas enz.
Ik ga 's avonds eten in een klein eenvoudig restaurantje weer vlakbij. Het kost bijna niks (nog geen 2 euro), maar is heerlijk: Sinaasappelsap; nasi en hele lekkere hete kip.
Woensdag 14 november is er meer werk aan de winkel. Om half tien moet ik naar Tumbuh 1, waar Rosanne, Babette en Sabine les geven. Ze hebben echt wat leuks bedacht voor de regels van de klas. De regels heeft de lerares ze gegeven; zij hebben het vertaald in het Engels en er iets positiefs van gemaakt. De kinderen mogen eerst kiezen wat ze zelf het belangrijkste vinden. Zo krijgen ze weer hun eigen verantwoordelijkheid hiervoor. Later komen de regels in wolken tegen een prachtige regenboog te hangen. Het spreekt de kinderen (en mij) bijzonder aan. De sfeer in de klas is rustig en heel positief. De leraar die er is heeft er ook plezier in en vertaalt waar nodig in het Bahasa.
Later in de middag haal ik de paspoorten op, waarvan het visum verlengd zou worden, bij de universiteit. Ze moeten wel weer eerst gezocht worden, maar gelukkig vinden ze het sleuteltje van de lade waar ze in moeten liggen. Ook krijgen de studenten (een beetje laat, maar ja) hun studentenkaart van sanata Dharma. Ze zijn er nog blij mee ook, want vinden het een mooie herinnering.
Daarna hebben we de presentaties op de universiteit, op verzoek van de studenten in plaats van de vrijdag erop. Donderdag is het nl. Islamitisch Nieuwjaar en dan is het ook een vrije dag op de scholen. Zo kunnen ze weer een dag of vier weg (en ik eerder naar Bali).
We zouden volgens Elga terecht kunnen in het montessorilokaal, maar daar zit ze nu zelf…. Ik vind echter een ander lokaal vlakbij.
We moeten ook nog even op een paar studenten wachten, die in het drukke verkeer verstrikt zijn geraakt. Verder is Marloes ziek, en Brit wil bij haar blijven.
Als we kunnen beginnen, is Tumbuh 1 eerst aan de beurt. De groep van Sabine, Rosanne en Babette hebben een korte film gemaakt met de evaluatie van de vorige twee weken en de plannen voor de komende weken. Dat ziet er gelikt uit (Sabine is de belangrijkste vormgever hiervan): Meteen ook weer een andere vorm van presenteren. Inhoudelijk ook goed. Hoofdzaak nu is het centraal stellen van de klassenregels met de regenboog, wat ik al beschreven heb na het bezoek. Verder gaan ze ook door met de activerende rekenlessen.
Bianca en Sarella zijn de volgende presentatoren. Zij gaan verder aan de slag met het "zonnetje van de week", waarbij ze heel enthousiaste ervaringen kunnen overleggen, en een beloningssysteeen. Ook zij werken verder aan activerende rekenlessen.
Allebei de groepen bereiden voor de laatste dagen een dag met Hollandse spelletjes voor. Ook op de andere scholen doen studenten iets in die trant. Dat gaan we op 30 november verder communiceren.
De Tumbuh 2-groep is zoals al beschreven bezig geweest met de gangregels. Ook is hier het stoplicht, en met succes , geïntroduceerd. Verder zijn de studenten op allerlei manieren in en buiten d eles bezig met het opbouwen van een goede band met de kinderen. Zo is er er erg enthousiast gereageerd, toen de meiden mee gingen voetballen. Verder zijn ze ook mee naar de zwemles geweest en hebben een paar dames meegezwommen.
Nieuwe punten zijn het opzetten van een beloningssysteem en de vieringen voor de Midyearfeesten.
Tumbuh 3 is als altijd weer erg ambitieus, al dachten ze zelf even van niet….
Er is al flink succes geboekt: De sfeer is al ontzettend veel rustiger, dat bewijzen ook beelden van de eerste dag en van nu, die Els laat zien.
Ook zijn er beelden van een probleemkind, dat door aandacht en speciale aanpak ook vooruit is gevlogen en nu veel beter in zijn vel zit.
Een ander punt was het luisteren naar elkaar als er iemand praat. Een lerares van de school heeft daar prachtige afbeeldingen bij getekend.
Verder gewerkt wordt aan didactische en activerend e werkvormen, met name ook in de eigen lessen als voorbeeld, en verder het helpen van weer andere special-need-kinderen.
Els, Melanie en Maaike hebben besloten om niet echt meer andere nieuwe dingen aan te pakken, maar datgene waar ze nu mee bezig zijn af te maken en te perfectioneren. Dat lijkt iedereen heel verstandig.
Na afloop zijn de meeste studenten mee gegaan om samen wat te eten bij een Thais restaurant verderop. Dat was weer heel gezellig, zij het dat Bianca het wel heel benauwd kreeg, toen ze dacht op een worteltje te kauwen, terwijl dat een erg heet pepertje was………
- comments
peter stok gd avond met belangstelling verhaal gelezen. Wij zijn net terug van 5 maanden werken in een weeshuis op Sulawesi. Heel graag willen we meer weten over de mogelijkheid om ind. studenten tussen 16 en 18 jaar naar Nederland te halen om ze te laten studeren. Kunt u ons helpen/informeren? Bijvoorbaat dank.