Profile
Blog
Photos
Videos
Maandagmorgen worden de studenten van de pabo van Hogeschool Rotterdam en ik om 8 uur bij de Sanata Dharma Universiteit verwacht. Nu begint het dus echt!
De studenten zijn in verschillende groepjes en op eigen gelegenheid naar Yogya gekomen. De eersten zijn al op 5 oktober uit Nederland vertrokken en vanuit Jakarta via Bandung meestal met de trein naar Yogya gekomen. De laatste twee studenten arriveerden op zondagavond laat.
De helft van de studenten stond, zoals de bedoeling was, voor het hoofdgebouw; de andere helft voor de hoofdingang. Zoiets is de eerste keer natuurlijk zoeken. Maar we hebben elkaar redelijk tijdig gevonden.
Wie zijn de studenten die hier hun nek komen uitsteken?
Van de Voltijdopleiding uit Rotterdam:
1. Els van den Bogerd
2. Beate Roeling
3. Mandy de Waardt
4. Marloes Verheul
5. Angela Slob
6. Brit Verhoogt
7. Adelien Stokmans
8. Sabine van den Berg
9. Babette Hoogvelt
10. Rosanne Lansbergen
11. Louise Lodder
12. Sanne van der Touw
Van de Voltijdopleiding uit Dordrecht:
13. Bianca Veldman
14. Sarella Notenboom
Van de Deeltijdopleiding uit Dordrecht:
15. Melanie Bagheloe
De groep wordt vervolmaakt met een vriendin van Melanie, Maaike van Nieuwstad, die onderwijsassistent is; en door de zoon van Els van den Bogerd, Julian, die naar één van de scholen gaat.
Een mooie club dus!
Voor verschillende studenten was het best een heftige ervaring de eerste dagen, vooral ook door de drukte en de armoede in met name Jakarta. De één gaat hier makkelijker mee om dan een ander, maar gelukkig is er ook veel aandacht en steun voor elkaar.
De studenten hebben in september voorlichting gekregen over de mogelijk te bezoeken scholen en hebben allemaal gekozen voor de Tumbuh-scholen, die inclusief en multicultureel onderwijs aanbieden. We hoorden echter, dat - ondanks onze mailwisseling - de scholen vorige week nog van niets wisten…… Ze doen hier rustig aan, maar het komt toch steeds in orde uiteindelijk.
Met alle studenten werden we geleid naar het mooie "pabo"-gebouw, dat er pas twee jaar staat. Wij mogen van een prachtig ingerichte en ruime Montessoriklas gebruiken maken; elke vrijdag is dit lokaal verder ook voor ons gereserveerd. Zoveel zorg aan deze vorm van onderwijs zal Rietje en Joëlle zeker plezier doen!
We worden ontvangen met water en cake door Ari, die de Tumbuhscholen heeft gesticht en nu op SDU werkt, en natuurlijk Maria Ananta, het hoofd van het internationaliseringsbureau van de universiteit. Er wordt een korte inleiding gegeven over de visie en het onderwijs op de drie Tumbuh-scholen.
Er komen dan een tiental Indonesische studenten bij, met wie onze studenten gaan samenwerken (In de praktijk komt dat er op neer, dat ze meestal één dag samen aan de slag zullen zijn). Onze studenten hebben al groepen gemaakt en mogelijke onderwerpen aangegeven, die ze naar aanleiding van de informatie van mij hebben aangegeven. De Indonesische studenten sluiten bij hen aan en er wordt overlegd met elkaar over mogelijkheden van aansluiten bij elkaar; allerlei praktische zaken worden natuurlijk ook uitgewisseld. Op de foto's zijn hier beelden van te zien. Het is meteen al heel geanimeerd!
Met een paar studenten en Indoneische ondersteuning gaan we na afloop naar één van de vele "telefoontentjes" achter de universiteit om een nieuwe simkaart te laten plaatsen, want de kosten van gebruik van internet en telefoon zijn in vergelijking met Nederland hier heel veel lager. Daarna drinken we samen een lekker koud drankje.
Ikzelf huur vandaag een fiets voor de hele periode, een moutainbike, die echt lekker rijdt. Heel vrij voel ik me als ik tussen de honderden scooters en het andere verkeer via Kota Baru naar het centrum rijd. Bij een tweedehands fietswinkel, waar zeer terecht "Antiek" boven staat (want er zijn verschillende vooroorlogse fietsen gestald, en het pand lijkt ook na die tijd niet meer schoongemaakt of opgeknapt te zijn). Een oud mannetje zoekt een slot voor me, want ik wil de fiets wel op slot kunnen zetten. Hij doet er zeker drie kwartier over voor het (maar wel goed) gefikst is. Voor nog geen twee euro ben ik het mannetje.
Later op de avond eet ik bij het Legian Garden Restaurant, van waar uit je op de drukte van de Malioboro kunt kijken. Mooi is het wanneer een tropische bui losbreekt en iedereen snel de straat uit stroomt, de winkels in en onder de afdaken.
- comments