Ik leef nog!!!

na een dodelijke reis van 18 uur en een stressvolle overstap van 1 uur, ben ik in Santiago.

afgelopen nacht om 12 uur geland en om 2 uur bij mijn familie aangekomen.

hele lieve mensen! 3 november gaat zoonlief trouwen en ik ben uitgenodigd, hihihi mijn eerste bruiloft (die ik bewust meemaak)

ik ben snotverkouden door de airconditioning in het vliegtuig en ben compleet gesloopt. foto's volgen nog als ik de moed heb verzameld om mijn cameratas op te pakken in de wetenschap dat daar net een enorme spin onder is gekropen....eerste paniek aanval, geen idee hoe ik zo in slaap ga komen.

Alles in Santiago verteld je dat mensen zich onveilig voelen: alle huizen hebben een muur of hek eromheen en auto's vergrendelen de deuren op het moment dat je de motor start.

het is hier in huis ontzettend koud, ze hebben geen cv en doen alles met straalkacheltjes. vanochtend was ik als eerste op en heb ik een tijdje in de kou gezeten op de bank. Wist ik veel!

De mensen praten snel en ik heb moeite om alles te begrijpen. Vaak krijg ik ook niet helemaal mee dat ze het tegen mij hebben, maar dat komt nog wel (hoop ik)

that's it for today.

Fryke