Een week geleden is Roel vertrokken, en zoals uit mijn vorige berichtje te verwachten viel, heb ik me een paar dagen niet opperbest, en een beetje eenzaam gevoeld.

Ondertussen is er echter een week verstreken, en staan de zaken er heel anders voor. Alleenreizen heeft de sociaalste erik in mij bovengehaald, en de afgelopen dagen heb ik met méér mensen gebabbeld dan in al de weken voordien. Mijn Spaans gaat er ook stevig op vooruit, en ik voel me stilaan zeker genoeg in het "castellano" om de rest van Argentinië aan te snijden, wég uit het behoorlijk engelstalige hostelcircuit in Buenos Aires.

Ik zit nu - in aangenaam gezelschap van Deborah, de eerste Vlaamse toeriste die ik totnogtoe ben tegengekomen - in Bariloche, middenin het Lake District van Argentinië.
Het is hier behoorlijk frisjes, en het landschap en de huizen doen me meer denken aan Zwitserland of Oostenrijk dan aan Argentinië. Ik blijf hier waarschijnlijk nog wel eventjes plakken, om paard te rijden, een trektochtje in het immense natuurpark rónd Bariloche te maken, en om mijn Spaans nog wat aan te scherpen.

Ik kruip nu mijn veel te kleine bedje in, moe na 23 uur in de bus. Één van de dagen zwier ik nog wel wat fotootjes online.

Besos,

erik