Profile
Blog
Photos
Videos
Mijn oren suizen van de stilte.
Dag 2. Masseria Cesarina, onze Bed & Breakfast tussen de Olijfbomen vlakbij Castellana Grotte, Puglia. We delen ons verblijf met een stel Duitsers, verder is er niemand, het is stil rond deze tijd, goddelijk! De eigenaren zijn zeer vriendelijke en gastvrije Engelsen, Julie en haar broer Alex. Op de boerderij wonen ook 2 honden en 4 katten. Allemaal door Italiaanse dierenhaters in plastic zakken aan de poort van de B&B achtergelaten. Alleen al daarom mag ik dierenvriend Julie graag. Vanmorgen tijdens het ontbijt uitgebreid kennisgemaakt, gehoord hoe ze hier zijn beland en tips gekregen over wat te zien in de omgeving.
Gisteravond kwamen we in het donker aan, onze vlucht had twee uur vertraging. We hebben weer een fiatje 500, voegt toch echt iets toe aan de Italiaanse beleving. Maar veel van de omgeving hadden we dus nog niet kunnen zien. Vandaag bleek dat hier vooral olijfbomen staan, voor zover je kan zien. We horen hier niks anders dan wat hondengeblaf, vogeltjes en heel in de verte de weg. Het zwembad (wat helaas al wel dicht is) is voor ons alleen. De temperatuur is heerlijk, zo'n 25 graden en in de volle zon liggen we aardig te zweten op onze ligbedjes. s'Avonds en s'nachts is het koud en de zon gaat om 18.00 al onder, maar het is dan ook al bijna half oktober. We hebben erg veel geluk met het weer volgens Julie want vorige week heeft het alleen maar geregend. Het vooruitzicht voor deze week is enkel zon, zon, zon, heerlijk.
Gisteravond bij een restaurant in de buurt ons eerste Italiaanse maal genuttigd met een heerlijk biertje erbij. Eerst antipasti en vervolgens ik pasta en Bas een pizza, heerlijk! In zo'n restaurant waar de tv keihard aanstaat en je veel te lang moet wachten tot iemand je komt bedienen, maar waar het eten fantastisch is en ook nog eens belachelijk goedkoop. Een pizza kost 3,50....We kunnen er wel aan wennen ;-)
Maar dan ons droomhuis! Gisteren terwijl we zaten te wachten bij de gate kwam het verlossende telefoontje van de makelaar en vertelde hij ons dat de verkopers akkoord gingen met de prijs en de opleverdatum van 15 december. Wij vieren kerst en oud en nieuw dit jaar op onze eigen woonboot! We zijn in alle staten en werkelijk dolgelukkig. Toen we vorige week de woonboot bezichtigden waren we allebei op slag verliefd. Iets wat we juist niet hadden verwacht, want het was toch wel een stukje buiten Amsterdam. Onze geliefde stad waar we juist misschien wel iets dichter in het centrum wilden wonen. Maar zet ons tussen de weilanden en schaapjes en blijkbaar zorgden de stilte, de vrijheid en het uitzicht voor liefde op het eerste gezicht. Meteen die zaterdag deden we een bod en toen begon het vreselijke wachten. Maandag zakten de verkopers meteen aanzienlijk en stelde de makelaar voor gelijk het verschil te delen. Al hadden we de vraagprijs moeten bieden, de ark zou van ons worden. De verkopers zaten alleen met de opleverdatum van 15 december in hun maag. Ze wilden eerst onderzoeken of dit voor hen haalbaar zou zijn. Weer wachten, het was bijna niet te doen. Het idee dat dit aan onze neus voorbij zou gaan of dat we twee keer zouden moeten verhuizen en tijdelijk onderdak zouden moeten vinden werd mij in ieder geval bijna teveel. Ik was zo moe dat op Schiphol gisteren bij de verlossende ja van de makelaar ik letterlijk van alles van mij af voelde vallen. Tranen van geluk, in een volle gate, wachtend op een defect vliegtuig, met verbaasde medereizigers om ons heen. Een memorabel moment.
Nu kunnen we in alle rust en stilte ons nieuwe huis 20x in gedachten inrichten en dromen over het uitzicht. Vannacht heb ik voor het eerst niet liggen malen en draaien maar zowat met een glimlach liggen dromen over ons aanstaande droomhuis. Vanmorgen toch even achter de computer om een taxateur en een notaris te regelen, een paar telefoontjes gepleegd en toen konden we echt ontspannen. Lastig als de spanning zich al een paar weken heeft opgebouwd, maar op deze mooie plek zal het vast niet lang duren.
Vanmorgen zijn we even naar Castellano Grotte geweest, maar daar was weinig interessants te zien. Er schijnen daar prachtige grotten te zijn, zoals de naam al doet vermoeden. Die gaan we nog bezoeken. Heerlijke foccachias, wat kaas en speck gehaald en geluncht op een ligbedje aan het zwembad. Nu is het tijd voor niets. Een beetje liggen, een beetje lezen, een beetje luieren en niet veel meer. En er dus achter komen dat mijn oren suizen, van de drukte in mijn hoofd, hier is het stil genoeg om het te horen. Ik ben benieuwd wanneer het echt stil wordt.....
- comments
Guus It's a wonderful world!!!!!!!!!