Profile
Blog
Photos
Videos
Woensdag 21 april 2010:
Belgische Ambassade en diplomatieke betrekkingen tussen België en de Filippijnen.
Vandaag vertrekken we zoals afgesproken om 6.30 uur richting Cebu-City. In de aircon-car van Jurgen moeten we ongeveer 2 uur rijden eer we er zullen zijn (hangt veel af van de drukte in Cebu).
We bespreken met Jurgen de dagindeling: eerst naar een kantoor waar hij financieel iets moet regelen, daarna naar het Belgische Consulaat, daarna naar de apotheek en de dokter, ondertussen zijn vrouw afzetten om te winkelen, daarna naar Qatar Airways, echtgenote oppikken en naar Moalboal.
De rit naar Cebu-city verloopt vrij vlot, het is kalm op de weg (is nog vroeg!). We (of beter gezegd Jurgen en zijn vrouw) zoeken de Benedicto street.... Dit is een ware kunst! Bijna heel de stad is éénrichtingsverkeer en een doolhof van stegen en straten. Overal toeterende auto's, tricycels, brommers, verkopers, kinderen.... Na een korte zoektocht stoppen we voor een statig huis. De Belgische vlaggen hangen aan de gevel en de poort wordt geopend. We worden verzocht met wagen en al binnen te rijden. De vrouw van Jurgen besluit hier al om ons te verlaten en aan haar shoppingtrip te beginnen. Zij is een Filippijnse en voelde haar blijkbaar op dit moment niet welkom. Op ons aandringen wordt ook Jurgen uitgenodigd om mee te gaan naar de ere-consul. We komen binnen en begeven ons naar de eerste verdieping. Alles straalt "België" uit: de schilderijen, de vlaggen, een bord "Consulaat van België".... het riekt er volgens ons zelfs naar België!!!
Na een korte periode vraagt de secretaresse om even op de consul te wachten in zijn kantoor. We worden binnen gelaten en de foto's van Prins Filip en het Belgische Koningshuis lachen ons tegemoet.... Na een kwartier verschijnt de ere-consul: een statige Filippijnse man met een vriendelijk gezicht. Ouder dan we dachten (ongeveer 65-70 jaar) en met een Japanse look. (volgens Jurgen is hij een Chinese Filippijn). Hij buigt, geeft ons de hand en heet ons welkom en vraagt op een rustige manier "what can I do for you?". We leggen hem de situatie opnieuw uit:
-
We zitten geblokkeerd in de Moalboal met een groep van 33 personen als gevolg van de vulkaanuitbarsting in Ijsland. Onze vlucht van 17 april werd gecancelled en tot op heden hebben wij nog geen terugvlucht van Qatar omdat de luchthavens in Europa gesloten blijven.
-
We gaan de korte-visum periode overschrijden en hebben geen antwoord op de vraag of het 21-dag visum gratis is voor alle gestrande reizigers in de Filippijnen en of ze de "General Pardon" (een vraag vanuit België aan de autoriteiten van de Filippijnen) goedgekeurd hebben.
-
We hebben medicatie nodig voor een aantal mensen van de groep.
-
In onze groep zitten 3 personen met een handicap.
-
Wij hebben een bus geresereveerd Frankfurt - Beringen voor de hele groep en daarom zouden we graag met de hele groep samen blijven.
Hij bekijkt ons en denkt na... Dit duurt enkele minuten.
Wij vragen of er een mogelijkheid bestaat dat hij een telefoontje pleegt naar Qatar. Dit zou de druk op Qatar kunnen vergroten en zou wel eens belangrijk kunnen zijn....
Hij bekijkt ons opnieuw en denkt na... dit duurt opnieuw enkele minuten.
Hij vraagt zijn secretaresse te bellen naar Mvr. White, Belgische Ambassade in Manila. (Zij krijgt 2 minuten om aan het toestel te komen!). Binnen de 2 minuten praat ik dan met Mevr. White, een Belgische dame (uit Houthalen nog wel!) die werkt voor het Consulaat in Manilla. Zij is op de hoogte van onze situatie en zit ook met gestrande Belgen in Manilla. (vooral studenten die van een low-budget trachten te "overleven" op de luchthaven). Zij luister naar het onze vragen en kan me al melden dat de "General Pardon" voor het verlengde Visum goedgekeurd werd! Dit is al goed nieuws!! Binnen de 3 minuten loopt de fax met deze bevestiging binnen op het kantoor van de consul. De eerste maal een meevaller! We moeten niet per persoon 4000 peso ophoesten om het visum te betalen. (ongeveer 35 euro!). Wat de medicatie betreft, ook hier kan zij helpen: hetgeen wij niet vinden in Cebu-city kan eventueel gezocht worden in Manilla. Via de consul kunnen we haar dat melden. De terugvlucht daar kan zij niets aan doen maar het feit dat Jurgen (de reisagent) mee is is een groot voordeel. We moeten volgens haar druk zetten bij Qatar en aandringen op een spoedige terugvlucht. Zij verwittigt ons wel dat de kans bestaat dat de groep gaat gesplitst worden....
Na dit toch wel vruchtbare onderhoud met zowel de ere-consul als mevrouw White, neemt de ere-consul afscheid van ons met de woorden: "Anything we can do for our Belgian Citizens, please let me know!" I wish you all the best and hope to get an update from you today or tomorrow.... (Als er iets is wat wij kunnen doen voor de Belgische inwonders, laat het ons dan aub weten. Ik wens u het allerbeste toe en reken op een update van u vandaag of morgen).
Wij schudden de hand, danken voor zijn gastvrijheid en behulpzaamheid. Wij danken hem voor zijn tijd en dringen aan dat hij een telefoontje doet naar Qatar waar we nu naartoe zullen gaan om een terugvlucht vast te leggen....
Hij wuift ons uit!
Dit deed deugd! Met een visumverlenging op zak, wij naar Qatar. Hopelijk zijn we daar even succesvol! Ondertussen stoppen we nog bij een 3-tal apothekers op zoek naar de juiste medicatie. Een aantal medicamenten worden gevonden (na lang zoeken) en verkocht (zonder voorschrift!) per stuk.... Het medicament voor Frank blijkt iets moeilijker te zijn: al een paar ziekenhuizen gedaan en ze sturen ons van het kasje naar de muur! We houden de moed erin en rijden door Cebu met "Jurgen Shumacher"! We stoppen bij Qatar waar een hele rij wachtenden voor ons zit. Een terugvlucht regelen voor 33 personen lijkt alleen te kunnen via de "groepsboeking" in Doha. Daar zijn ze echter omwille van het uurverschil nog niet wakker... we moeten wachten tot 13.00 plaatselijke tijd in Cebu en dan weten we meer. We "beloven" terug te komen en vragen dat ze ondertussen iets proberen te regelen voor de groep Belgen.
We nemen een snelle hap in KTF (kentucky Fried Chicken - zoiets als Mc Donalds bij ons) en rijden verder door Cebu. Van ziekenhuis naar ziekenhuis, van apotheker naar apotheker. We moeten nog langs Kia (garage) en langs het wisselkantoor. Om 13.30 uur stoppen we weer bij Qatar. Ondanks de volle zaal wachtenden, krijgen we voorrang en zegt Tina, de verantwoordelijke van de groepsboeking bij Qatar, dat zij telefoon ontving van de ere-consul en dat zij haar uiterste best gaat doen om ons samen in een groep thuis te krijgen. Ze stelt voor Milaan voor 7 personen of Berlijn met een kleine groep. Wij weigeren en willen enkel op Frankfurt of Parijs vliegen. Tina belooft van asap ons te contacteren met een beter voorstel. Wij weigeren in eerste instantie te vertrekken en willen een datum. Zij kan nu niets doen en geeft haar erewoord dat we binnen het uur antwoord hebben. Nu naar de ere-consul bellen heeft geen zin en we besluiten af te wachten wat Qatar te melden heeft.
Eric en ikzelf doen nog een paar apothekers voor Frank, maar niets....
We spreken af met Jurgen en zijn echtgenote aan de shoppingmoal om 15.30 uur...
Wij trakteren ons na ongeveer 6 uur stappen op een geweldig lekkere koffie in Bo's coffeeshop.
Op weg naar huis krijgen we dan telefoon van Tina. Ze heeft voor ons een oplossing:
"17 personen kunnen vertrekken op 29 april. De 16 anderen kunnen weg op 1 mei!"
Wat doen we? Hakken we de knoop door?
Yep.... we nemen de deal. We hebben een datum! De groep is wel in 2 gesplitst maar we zijn alsnog een grote groep.
Op weg naar huis nemen we nog een aantal zaken door:
-
we moeten een extra bus regelen voor groep 1 of 2.
-
we moeten de groep informeren dat het nog wel iets langer kan duren
-
de verblijven moeten verlengd worden.
We komen moe en bezweet (en vooral dorstig!) aan bij het ressort. De ganse groep staat te wachten. Om 18.30 briefing. Het nieuws wordt meegedeeld... op dat moment telefoon: groep 1 kan enkel vertrekken als ze vliegen op Parijs. Allé, vooruit.... dat kan er ook nog bij. De meningen zijn in eerste instantie verdeeld maar iedereen ziet vrij snel in dat dit de enigste oplossing is. We hebben een datum en we zijn weg... al is het dan binnen een dikke week.
We laten de groep beslissen wie 29 april en wie 1 mei vertrekt. Wijzelf vinden het logisch dat de gehandicapten en de gezinnen met kinderen eerst vertrekken. De rest vullen we zelf aan en het is bewonderenswaardig hoe de groep zich op de lijst zet zonder de minste opmerkingen! Nogmaals, dit is een clubreis en een groep om in te kaderen....
We sturen ondertussen een mail naar de busmaatschappij en hopen op antwoord. Het thuisfront wordt verwittigd... amai: een clubreiske van 2 weken wordt 4 weken voor sommigen. We lachen gelukkig nog met de situatie... en stellen vast dat we uiteindelijk met Ward en Benny naar huis vliegen!
Het is te laat om nu nog de consul te verwittigen. Doen we morgen.... wie weet verandert er nog wel het een en ander!
We zijn content dat we een vlucht hebben en dat we min of meer in groep terug kunnen.
Ons bezoek aan Cebu-City en de consul is blijkbaar niet voor niets geweest.
Eten, drinken, veel drinken want we lijken wel uitgedroogd......
Een goede nachtrust en morgen zien we wel weer.... "alles komt goed"!
- comments
smolders ludo Vraag: We weten dat het nu voor jullie niet zo eenvoudig is en planningen moeilijk zijn. Kan Theo Smolders eens een telefoontjen bericht, sms of email doen om instructies te geven hoe we hier verder kunnen. mvg ludo smolders
ria Amai, wat een avontuur... Jullie vakantie is ondertussen uitgegroeid tot een full-time job!
An Stockx PFFFF een welgemeende zucht na zo een relaas. Het is allemaal niet simpel precies. Wel fijn te horen dat het consulaat ons Belgskes helpt... Hopelijk is dat met de medicijnen in orde gekomen. Tot binnenkort! xxx
andre gelukkig de datum is gepland om naar huis te keren.het is een zeer lange vakantie geweest,dat word thuis op droog brood met water zitten..de centjes zit nu allemaal in de vakantie.
andre gelukkig de datum is gepland om naar huis te keren.het is een zeer lange vakantie geweest,dat word thuis op droog brood met water zitten..de centjes zit nu allemaal in de vakantie. LET OP JE VERSLAG: DAAR STAAT OP 29 MEI EN 1 MEI wie gaat er op 29 MEI
Veronique Claes Amai wat een aventuur maar wel een verhaal met allerlei fantastisch goed nieuws toch hé, behalve dat jullie niet al de benodigde medicatie hebben gevonden en de groep in twee is gedeeld maar de rest is goed. Voor jullie is de annulatie van de terugreis niet fijn alhoewel jullie toch beetje nog paradijs hebben ginder maar het thuisfront zal enorm blij zijn als jullie eindelijk terug thuis zullen zijn!!! Alvast ne dikke proficiat voor degene die zich zo hebben ingezet om alles in orde te krijgen. Tot vlug hoop ik xxx
Ann Tielen Hoi allemaal, het is inderdaad zo dat ik me vergist heb in de datum: groep 1 vertrekt op 29 april en groep 2 op. De juiste namen geef ik nog door.... Dikke kussen en .... alles komt goed! Ann
Dayana You may be paying 0% apr, but cash anecdavs cost money. They aren't free. Why do you want to take a cash advance? Unless you are in a bind of some sort, don't do this because you think it will boost your credit score. You have to pay a percentage of that cash advance as a fee! LOL