Profile
Blog
Photos
Videos
ja halloootjes daar zijn we weer! we zijn inmiddels in java en het is hier totaal anders, maar daar komen we zo wel op.
we waren gebleven in pandangbai de vorige keer en zijn daar na ons laatste verhaal nog een aantal dagen gebleven en hebben vooral geen ene reet gedaan. alleen maar gezwommen, gegeten, gezwommen, gegeten, in de zon gelegen, geslapen, gegeten. dat idee. een mini aardbeving zorgde na een aantal dagen in pandangbai nog voor wat letterlijke opschudding. bizar om een keer mee te maken, we kunnen ons ook amper voorstellen hoe een echte dan wel niet moet voelen. op de weg terug naar kuta zaten we in een lege, dus privebus en moesten we overstappen in ubud. de chauffeur kende ons inmiddels omdat we dus de enige in de bus waren. we hadden in ubud wat tijd over dus vroegen of we even wat te eten konden gaan halen; yes, yes we leave in 20 minutes. je voelt hem al aankomen, bij terugkomst was de bus inclusief onze backpacks vertrokken. oops. toen we wezen op de tijd zei de reisleider dat die klok kapot was en we beter op een andere klok hadden kunnen kijken. we zijn uitiendelijk met een ander busje naar de verderop wachtende grote bus gebracht, met nog steeds dezelfde chauffeur die het niet raar vond dat onze backpacks wel, maar wij niet in de bus zaten toen hij vertrok.
na ongeveer een week daar zijn we weer terug gegaan naar kuta om daar nog even te genieten van alle gemakken die kuta met zich meebrengt. we hebben wat geshopt, ons visum opgehaald, gelezen, genoten van onze 24/7 spaans krijsende buren, ijsjes gegeten en kwamen op de laatste dag carl van de boot nog een keer tegen, dit keer met zijn vrouw en dochter.
ok en toen was het tijd om het geweldige bali te verlaten en ons richting java te begeven. we hebben vanaf denpasar een nachtbus gepakt richting malang, een rit die ongeveer 12 uur zou duren. de bus was best ok, hij had maar 1 gebroken voorruit en airco. die airco tja die heeft ons het leven zuur gemaakt want het was in de nacht een graad of 10 in de bus en wij zaten daar in ons hempie, slippertjes en shirt met korte mouwen. we moesten tijdens de rit ook nog een fijn ferry tochtje maken, in het donker. dit was weer een erg groot succes want cher is lekker ondergebarft door een klein kind, we hebben 3 uur voor de kust van java liggen wachten op een plek om aan te meren terwijl de rit zelf maar 30 minuten duurde en de zee was zo ruig dat zelf tom misselijk werd. uiteindelijk hebben we er iets langer over gedaan en kwamen we tegen de volgende ochtend aan in malang, in een busterminal 1000 km van de stad vandaan. we hebben toen toch nog maar voor een paar uurtjes een hotel genomen om wat slaap in te halen onder de lekkere warme dekens. dit was trouwens de kleinste hotelkamer ooit, het leek meer op een soort bezemkast. java is dus echt totaal anders, we hebben in de nacht zelfs over een tolweg gereden, nooit verwacht. verder sterft het hier weer van de heerlijke moskeeën met blerende speakers.
we zijn een klein weekje in malang gebleven, wat ons best goed beviel. het was opzich een best klein stadje, maar had ook wel drukke kanten. we hebben op de eerste dag in malang meteen een treinkaartje gekocht naar jogjakarta en een vliegticket van jogja naar jakarta. in malang zouden we ook zijn op de 17e, de dag waarop de onafhankelijkheid van indonesie wordt gevierd. nou we waren er helemaal klaar voor hoor; camera's, feestoutfit alles in de aanslag. wat denk je? geen ene kut te beleven. er werd helemaal niets gevierd de 17e. wij vermoeden dat het vooral in jakarta een groot feest zal zijn vanwege alle overheidsinstellingen die daar gevestigd zijn. en tevens heeft onze vriend de ramadan een veel dominatere rol in het leven hier. er was vlakbij ons hotel een klein bakkertje die heerlijke nederlandse broodjes verkocht. sowieso zijn er super veel nederlandse invloeden te zien hier, best vet! ook hadden we een mannetje naast ons hotel die de lekkerste sate ooit verkocht, 10 stokjes voor 70 cent. we hebben ergens deze week wel een record sate eten verbroken.
na een chill weekje in malang hebben we afgelopen maandag de trein gepakt richting jogja. heel gebeuren is dat hier joh dat trein reizen, we werden meteen gevraagd of we in de VIP wachtruimte wilde plaatsnemen, wat we natuurlijk niet gedaan hebben. de trein zelf leek van binnen meer op een vliegtuig, met zelfs van die onwijze overhead compartimenten alles. en natuurlijk weer de altijd fijne, nooit afwezige, totaal overbodige, naar ongewassen sokken ruikende... AIRCOOO! die deze keer op het lekkere temperatuurtje van 5 graden celcius stond ingesteld. tom heeft ongeveer de hele 7 uur durende rit met zn bek onder drie dekentjes geleven, wat dan weer super gezellig was voor cher. de treinrit was verder wel super vet, vanuit het raam zagen we langzaam het mooie javaanse landschap met een snelheid van 15 kilometer per uur aan ons voorbij trekken. rijstvelden, riviertjes, SUPER hoge bruggen, huiskamers waar we half doorheen reden, niets was te gek.
zonu... we zijn inmiddels dus in jogjakarta aka jogja aka yogyakarta aka yogya aka yogjakarta aka yogja. VET! dat is het hier. lekker sfeertje alles. we kwamen rond 10 uur in de avond aan in het kapot drukke jogja ivm de... RAMADAN VAKANTIE JIPPIE! alle hotels vol, alle prijzen verviervoudigd, alle taxi's bezet, schouder aan schouder de straat over enzovoortsenzoverder. dit zorgde ervoor dat we direct vanuit de trein een soort fietstaxi werden ingesleurd. hoe die het gehouden heeft snappen we nog niet echt want met bagage en alles wogen we toch wel een kilo of 150, en de fietstaxi werd aangedreven door een man die in nederland toch al een jaar of 5 de pensioensgerechtigde leeftijd zou hebben bereikt. al met al was het een dik avontuur in het avonduur waarbij de nodige natte scheetjes zijn gelaten.
na letterlijk 15 hotels (ZONDER OVERDRIJVEN DIT KEER) afgegaan te zijn gaan wezen te lopen te zijn kwamen we bij een guesthouse aan die een super vet klein kamertje met stapelbed voor ons had klaarstaan. en een glas lekkere thee. super chill. het gasthuisje werd gerund door de chiilste moslima ooit in de geschiedenis van de mensheid die beter engels sprak dan de koningin van engeland en echt kapot grappig was. ze heeft ons de volgende dag ook super chill geholpen met het vinden van een ander hotel, want helaas had ze maar 1 nachtje onderdak voor ons. uitiendelijk heeft ze via het bedrijf waarvan dat guesthouse is iets kunnen regelen. dit bedrijf staat hier bekend om het super vette en hippe restaurant dat ze hebben en het bleek dat ze daarachter nog een soort huisje hadden staan waar wij wel twee nachtjes in konden. je moet maar op de foto's kijken, want het was echt suuuper vet. met eigen keuken alles. we hebben dan ook beide avonden onze culinaire mouwetjes opgestroopt en de sterren van de hemel gekookt (aardappelpurree). de benodigde boodschappen voor dit gezellig avondje hebben we gedaan bij... de CARREFOUR! hoe dan? we hebben ook een x aantal biertjes geat die avond, waardoor de dag erna als een soort waas aan ons voorbij trok. trouwens mama tom, tegenover (zeg maar 1 meter) ons terras zat een yogastudio met een franse vrouw die in de ochtend heel zen de benen in dr nek legde.
zooo en zitten we in een internetcafe van 50 cent per uur met uizicht op een appeltjesgroene muur en een toetsenbord die - laten we het vriendelijk formuleren - zijn beste tijd heeft gehad. punt. helaas zijn we dus vanmorgen ons geliefde appartement uitgekickt en zitten nu in het lelijkste EN duurste hotel van deze hele reis, met de veel te optimistische naam harmony inn. lang leve allah. vanaf zondag gaan de prijzen hier weer naar normaal omdat de suikerfeestvakantie dan op zn einde loopt. zondag gaan wij met het vliegtuig naar jakarta. goed gepland! in jakarta gaan we nog een nachtje crack slapen in het goedkoopste hotel dat we kunnen vinden en nog een keer een lekker koud douchje meepaken - dat we stiekem toch wel een beetje gaan missen, EN gaan we de allerlaatste nacht slapen in hotel alila. hadden we dat al gezegd in de vorige blog? geen idee, we hebben het in ieder geval geboekt en het schijnt het mooiste hotel van jakarta te zijn. zwembad op het dak alles. moet je maar even opzoeken.
nou lieve mensen de krampjes in de vingers beginnen hier inmiddels aardig op te spelen dus we gaan er het spreekwoordelijke einde aan breien en we vermoeden dat de eigenaar van het cafe begonnen is aan een soort kruistocht om ons weg te jagen want hij gaat steeds harder praten en wij kunnen ons niet meer concentreren ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!
dikke vette kusjes aan jullie allemaal en tot volgende week. ja echt. volgende week alweer hoor. dan staan we opeens weer voor je neus. we missen jullie. toedels.
ps. dat drakenkind van een cher heeft de s***head competitie gewonnen dus tom trakteerd op een balinese massage in jakarta. gezien het feit tom geen cent meer te makken heeft kwakt hij gewoon wat overgebleven ontbijtboter op cher dr rug en gaat vervolgens een kwartiertje op zn dooie paardengemakkie heen en weer lopen. daar zal ze het mee moeten doen. ok dit gaat nergens meer over.
liefde <3
- comments
Esther Ach ja die Cher heeft iets met kinderen :) Ze heeft het ook mooi voor elkaar met die gewonnen massage en Thom daar maak je wel iets moois van denk erom, anders krijg je het met mij aan de stok ha ha ha !
Robert en Esther Leuke foto's weer ! Ik heb wel het idee dat de drank enige rol van betekenis speelt in deze avontuurlijke vakantie ha, ha,ha, :)
Marijke&Hans Hebben weer heerlijk genoten van je verhaal Cher!! Thom zal wel weer geen reet toegevoegd hebben door zijn vingertjes te laten masseren over het toetsenbord..... laat je niet afschepen met je gewonnen massage he! Zet Thom maar op eet-en bierransoen dan heeft hij nog wat geld te makken voor je massage!! Leuke foto's!! Geniet ze nog even he? Knuffel van Marijke&Hans xx
Daddy Hans Hallo, Glaudi senior maakt de lekkerste ajam sateetjes van Nederland! Hoe komt het dat jullie na 7 weken Indonesia nog niet poepie bruin zijn? Gaan jullie nog naar Surabaya, of zijn jouw 24.000.000 rupiah's al op? Geniet maar lekker van het laatste weekje!
Marijke Rectificatie van moeders Marijke.... Thom heeft ditmaal de blog geschreven ;) mea culpa Thom.....
Ro Was niet door heen te lezen dit keer. Jij zeker geschreven tom? hahahahahahah (lacht hardop om zijn eigen grap). weer een top verhaal. Ik zie je morgen op Schiphol. Ik heb mijn lege tas al klaar liggen voor alle soeveniertjes.
de bezorgde Mama's Geloof het of niet , komen onze kinderen eindelijk weer thuis na 2 maanden, hebben ze een bom uit de 2de wereldoorlog gevonden op Schiphol ! Als dat maar goed gaat vandaag, pufff !