Profile
Blog
Photos
Videos
Salamat!
Vorig blog waren we aangekomen bij het uitkijken naar de boottocht van vier dagen en nachten. Die boottrip zou ons veel laten zien in weinig tijd en dat heeft hij zeker gedaan..
Onze wekker ging vroeg omdat we van Gili Air naar het vertrekpunt op Lombok moesten komen waar de boot in de haven lag. Eenmaal aangekomen daar in een overvolle bus touristen zagen we de boot liggen en wat ons meteen opviel was dat de gehele boot van hout was. Uiteindelijk zijn we met twintig andere touristen, waarvan een Nederlander, de haven uit gevaren met in het vooruitzicht een mooie, vredige, rustige boottocht.
De eerste dag verliep rustig en hebben we alleen maar gevaren en in de nacht lagen we stil zodat we een (kort) slaapje konden doen want de boot, plus ietwat luidruchtige en stinkende motor, ging rond 2 uur in de nacht weer varen.
De verdere volgorde van de dagen op die boot zijn we op dit moment een beetje kwijt maar we hebben in ieder geval vier keer wezen snorkelen op verschillende plekken, heeft Tom een waterval beklommen terwijl Cher toekeek, hebben we een enorm zout meer bezocht op een onbewoond eiland en heeeeel veeeel gevaren dus.
Dan komt de tweede nacht van deze boottrip. Een nacht waar de boot door zou varen zestien uur lang omdat we anders het Komodo eiland niet volgens planning zouden bereiken. Iets waar wij en de rest van de mensen op de boot al niet zo heel erg naar uit keken. En we kunnen jullie verzekeren: deze nacht zullen we nooit meer vergeten.
We lagen alleen een soort van te slapen, in hoeverre dat kon op een matras van misschien 1 cm dik en een kleedje als deken, toen er een aardige storm op kwam zetten op zee. De eerste nacht was ook niet erg rustig geweest dus iedereen bleef kalmpjes liggen. Maar binnen een uur werd het heen en weer bewegen van de boot en het opvangen van golven zo erg dat er iets keihard brak beneden ons. Een aantal mensen schoten meteen overeind; het bleek dat er een raam was gebroken vooraan en dat er veel water de boot binnen was gekomen. De crew gaf verder geen kick, dus probeerden mensen zich vooral nog in evenwicht te houden bovenin de boot.
Maar. Binnen 5 minuten schreeuwde onze reisleider Vic keihard door de boot: "Sorry sorry sorry, PUT YOUR LIFEJACKETS ON, PUT YOUR LIFEJACKETS ON!" en begon als een debiel al die lifejackets uit het net te trekken.
Iedereen was meteen klaarwakker en deels in paniek. De lifejackets vlogen door het slaapgedeelte heen maar we kwamen er al snel achter dat er te weinig jackets aanwezig waren op de boot om maar niet te spreken over hoe de lifejackets er aan toe waren. Er werd een verloren reddingboei naar achter gesmeten voor iemand die nog geen lifejacket had en de rest moest het maar doen met de dingen die ze hadden. Geloof het of niet maar er was dus ook een Japanner aan boord die niet kon zwemmen.
We moesten ons allemaal vasthouden aan houten pilaren om overeind de blijven want de boot leek bijna om te slaan. Je kon bij veel mensen de angst van hun gezicht aflezen. Tom had al Cher haar zakmes uit de tas gepakt om eventueel een weg naar buiten te vinden door het dak van zeil al zouden we om slaan. Overal om ons heen zag je mensen heen en weer gesmeten worden, gillen, voorbereidingen treffen om te overleven en elkaar geruststellen. Cher was vooral bezig om zichzelf overeind te houden en niet onwijs over haar nek te gaan door het bewegen van die boot.
We hebben geen idee hoe lang dit moment heeft geduurd maar nadat Vic ons kwam vertellen dat we richting het vaste land gingen om de boot stil te leggen, leek het snel voorbij te zijn.
Eenmaal aangekomen in de haven en na een praatje van Vic om ons gerust te stellen, hebben we geprobeerd nog wat te slapen (Cher met lifejacket aan).
De rest van de nacht hebben we niet meer gevaren maar in de vroege ochtend moesten we wel verder anders zouden we nooit meer optijd Komodo eiland kunnen komen. We zijn nadat de motor aanging direct naar het dek gegaan en hebben we daar naar buiten zitten staren om niet nog misselijker te worden van de zee die nog niet helemaal rustig was.
Eenmaal op Komodo eiland was iedereen intens blij om voet aan wal te zetten en wilde niemand meer terug die boot op, maar we moesten natuurlijk nog aardig wat dagen. De groep was overigens na deze nacht een stuk hechter geworden en mensen begonnen wat meer met elkaar te praten en gezellig te doen. Hier hebben wij Auke (NL), Mindy en Rich (UK) ontmoet waar we na de boottocht nog een tijdje mee zijn opgetrokken.
Het Komodo eiland was bijzonder omdat hier de Komodo dragons leven die nergens anders op de wereld voorkomen; een letterlijk drakeneiland dus. De dragons zijn een soort enorme hagedis/reptiel/krokodil/dinosaurus achtige beesten die veel groter kunnen worden dan een mens. Ze kruipen over de vloer heen en kunnen stukken sprinten. Ook hebben ze een tong zoals een slang waar ze hun prooi mee ruiken. Ze eten hun eigen kinderen vaak op en de mannen en vrouwen vechten vaak met elkaar waarbij er vaak een van de twee ook daadwerkelijk dood gaat aan de verwondingen. Een apart beest zou je het kunnen noemen dus.
We hebben die dag een hike gedaan met een guide over een aantal bergen heen, bossen en droge gebieden. We hebben de dragons in alle soorten en maten gezien die dag: klein, medium en groot.
De dag erna zijn we naar Rinca gevaren waar deze dragons wat meer in het wild leven en niet een enorm beschermd park hebben zoals op het andere eiland. Hier waren ook genoeg mensen aangevallen door de dragons waarvan een groot deel overleed aan de verwondingen: hier hadden ze ook fijn een lijstje van hangen voordat je het eiland op ging. Wisten we meteen waar we aan toe waren.
Ook hier hebben we zeker wel tien dragons gezien; de ene nog groter dan de ander.
Na Rinca hebben we nog een laatste keer het koraal bekeken met al die mooie gekleurde vissen, waterslangen, sponzen en Nemo's.
Cher heeft het voor elkaar gekregen om elke keer als ze ging snorkelen een verwonding op te lopen omdat het koraal toch aardig scherp was. Een aantal mooie zichtbare herinneringen op haar knieeen en handen.
Hierna waren we binnen 20 min op onze eindbestemming: Flores - Labuan Bajo.
We zijn korter gebleven op Flores dan we van te voren hadden bedacht. Na vier dagen zijn we weer vertrokken; terug naar Bali. We hadden op Flores wel een extreem mooi slaapverblijf met een uitzicht over de haven, de zee en de eilanden die rondom Flores liggen. En natuurlijk een prachtige zonsondergang en opgang. De eerste avond hebben we nog met de groep van de boot wat gegeten, gedronken, mail adressen uitgewisseld, en dansjes gewaagd tijdens een prachtig optreden van het plaatselijke bandje (Die we uiteindelijk vier avonden op rij hebben gezien). In het hotel waar wij sliepen, waren ook Mindy en Rich aanwezig. We zijn een aantal dagen met hen opgetrokken en zijn uiteindelijk met hetzelfde vliegtuig naar Bali terug gevlogen (om maar niet te spreken over de ellende met die creditcard van Tom en gehaast om een vlucht te boeken voor zo snel mogelijk).
Het vliegtuig was nog wel een puntje waar we zenuwachtig voor waren. Het was een propeller vliegtuig van 'Wings Air' met als slogan de bemoediginge en gramaticaal zeer hoogstaande zin: "Fly is cheap". Klinkt goed dachten we. Of niet. Als we maar weg kunnen hier en terug naar Bali zodat we geen enkele boot meer op moeten. De foto van onze angstgezichten staat bij dit verhaal.
Na 1 uur en 20 min billenknijpen waren we veilig op Bali en onderweg naar Kuta. Het voelde echt als thuis komen al was het wel veel drukker geworden in vergelijking met de laatste keer. Het hoogseizoen was duidelijk begonnen. De feestjes gingen door tot diep in de nacht en onze buren voegden daar nog gezellig een aantal uurtjes aan toe op hun kamer.
Wat belangrijker was: visum verlenging. Nadat we het kantoor gevonden, en de formulieren om onze verlenging aan te vragen bemachtigd hadden, bleek dat het kantoor over 10 min dicht zou gaan (twaalf f***ing uur in de middag) wat betreft visum verlenging.
Ook stond er op het formulier dat we iemand uit Indonesie moesten kennen die garant voor ons kon staan en wie in godsnaam zou dat dan moeten zijn?
Lichtelijk geiriteerd zijn we weer vertrokken met het formulier en al om 'thuis' even te bellen met de Nederlandse ambassade over hoe we dit moesten aanpakken. Zij konden ons ook niet helpen maar hadden wel een bureau naast zich zitten waar je je visum kon laten verlengen. Je moest daar wel wat meer geld voor neerleggen maar het bureau deed alles voor je en zouden je bellen zodra het visum klaar was. Dit hebben we dan ook maar gedaan: geen formulier in hoeven vullen, alleen paspoort en een handtekening. TOP. (nu hopen dat ze dus ook echt bellen maandag..)
Verder hebben we in Kuta vrij weinig gedaan: Cher is in een nacht ziek geworden: verhoging en een stuk of ontelbaar keer naar de wc. Dit waren naar ons idee bijverschijnselen van Malarone en Cher is daarom ook gestopt met het slikken van deze pil omdat we nu toch weer op Bali zijn en het niet meer nodig is. Langzaam aan gaat het nu weer stukje beter, de verhoging is weg en de toiletbezoekjes worden per dag minder.
Momenteel zitten we alweer in Padangbai waar het toch ietwat rustiger is dan in Kuta. Kuta gaan we zeker nog een poepie laten ruiken zodra we ons visum op gaan halen; we hebben al een vodka van een euro gedronken waar blijkbaar intens veel gula (suiker) in zit. Het proefde naar meer!
Aankomende 1,5 weken dus nog even Bali bekijken en vooral relaxten, heel veel lezen en lekker eten. Daarna op naar Java voor onze laatste twee weken alweer! Damn, de tijd vliegt.
We zijn trouwens een wedstrijd begonnen in het kaartspel 'Poo Poo Head' wat we geleerd hebben van onze engelse buddy's op de boot. Wie de meeste potjes heeft gewonnen aan het einde van onze reis moet de ander op een massage trakteren (en zichzelf ook). Tussenstand: 7-4 voor Cher.
Ruim een uur verder, zijn we op het einde aangekomen van dit blog. Er zijn een aantal foto's geupload van Gili Air en van de boottrip met de hele groep.
Wij gaan nog even lekker genieten hier en drinken nog een x aantal Bintang vanavond op de traditionele vrijdag matS avond!
Dikke kus
p.s. ja hallo ik zou jullie nog vertellen over die arrestatie, maar bij nader inzien valt dat verhaal een beetje in het niet bij die helse boottrip. wat ik nooit zal vergeten is dat ik tijdens alle commotie uit het 'raam' (een zeiltje vastgemaakt met een paar vliegtouwtjes) keek en letterlijk een scene uit the storm zag. de maan verlichtte intense golven en voor ons lag overdwars op het water de andere boot (er was nog een boot van dezelfde firma die samen met ons dezelfde trip deed) die ook alarmerend hard tekeer ging op de golven. de volgende dag hoorde we van een aantal nederlanders op die boot dat zij voor ons zijn teruggekomen omdat onze bemanning een noodsignaal naar hen had uitgezonden, omdat we dus blijkbaar op het punt van omslaan stonden. klinkt allemaal nog niet zo heel dramatisch, maar er waren dus te weinig 'lifevesten' (aan elkaar genaaide stukjes piepschuim), er was geen radio aan boord en we waren ongeveer een kilometer of drie van de kust. OOI! laten we zeggen dat we er allebei een klein traumaatje bij hebben. goed waar ging dit verhaal ookalweer naar toe? ohja die arrestatie, zal ik die dan toch maar even uitleggen? het zit zo. we besloten om, na twee dagen in padangbai, op de scooter naar een verder gelegen dorpje af te reizen toen het mi[Bepaalde tekst ontbreekt]
- comments
Dex Pffff kut boot! Blij dat het nu beter gaat, tijd gaat wel erg snel ja! Zal wel komen ook omdat het hier vakantie is. Geniet er nog van en tot snel!
Dex Leuke foto's trouwens weer! Die boot lijkt wel Ok op de foto :P
Esther DE FOTO' S ZIEN ER WEER GEWLDIG UIT. ZELFS DIE FOTO'S OP DIE VRESELIJKE BOOT!
Mama Cher Ja, dat krijg je moeders als je snel je eerste reactie wil geven ,vreemde woorden waarin letters ontbreken :( ha ha ha ! Goed verhaal weer jongens met daarin het Boot-Drama waarvan de naaste familie al op de hoogte was. Wij moeders hebben daar al wat traantjes om gelaten maar................. gelukkig is het goed afgelopen. ONZE KINDEREN LEVEN NOG ! Geniet nog op Bali en Java en trek je niets aan van de moeders die aan het aftellen zijn :) xxx
Marijke&Hans Verhaal en foto's zijn weer geweldig!!!! Net wat Dex al zei... zo op de foto lijkt de boot ok! Pfffff ja we hadden het even ZEER zwaar toen wij als leeuwinnen te horen kregen dat onze welpen aan een hachelijk avontuur waren ontsnapt!!! Maar gelukkig veel engeltjes op jullie schouders gehad! Geniet er nog lekker van en wat ik al van veel mensen hoor zeggen... het is SUPER op Java en er zijn heeeel veel mooie dingen te zien.... knuffel van ons XX
tijm Titanic 2.0 doet t mij aan denken. Sick verhaal. En dan ook nog zon vliegtuig. Wie niet waagt die niet wint, wie schijt.die stinkt. Eerste bericht van Smartone.dit:).,cc jongens gaps.
Sascha Jeetje zeg wat een verhaal zeg , ik ben er ook van geschrokken . ik hoop dat nu weer alles goed met jullie gaat en dat jullie er alsnog van kunnen genieten lief xx sas ( gas op die lollie)
Carin en Martin Je wat een avontuur zeg. Geniet ervan is zo'n term die niet echt opgaat in alle gevallen. Hou je taai en geniet van de mooie dingen. groetjes Carin en Martin
ymke Lekkere bruine koppies! Lekker genieten! en kom vrolijk en heel terug! :)
Hanneke&Jan Blom Nou Thomas en Cher, jullie hebben al heel wat meegemaakt zeg, op de boottocht na dan, zijn we wel een beetje jaloers hahaha, geniet nog van de laatste weken en de groetjes van ons!!
Hans brengen jullie wel een draak mee naar huis voor in onze tuin?
Dorien en Tante Thea! Hoi Cher, wij hebben(Dorien en T. Thea) ook jullie verhaal gelezen!! Gelukkig is alles goed afgelopen! Nu alleen nog maar genieten! En...veilig thuiskomen! Goede reis!
Jiska [Bepaalde tekst ontbreekt]
Els en Ruud Gelukkig kunnen jullie alles nog navertellen, wat een avontuur. Dikke kus uit Zandvoort
Laurette Pfffff jemig wat een eng verhaal met die boot..gelukkig niet opgegeten door die komodo draak!;)..ben blij dat het weer een beetje goed met jullie gaat na die spookboot!
Roald Wat een kliffhanger dat verhaal over de arrestatie.
Leonardo Dit verhaal lijkt een beetje op wat ik ooit eens heb meegemaakt!
Tijmen pancakes, het gras is niet groener aan de andere kant van de wereld! Remember!