Profile
Blog
Photos
Videos
ja even terug in de tijd, 6 dagen terug wel te verstaan. Toen ik opstond om 5 uur snachts om met de toeristenbus naar Pokhara te vertrekken samen met Monique en Suvadra (die hier in het guesthouse werkt). De bus doet er 8 tot 9 uur over om 200 km verder te komen, gelukkig is dat ook onze eindbestemming. Het hobbelt lekker over de weg en de wc stop is niet meer dan een golfplaten gebouwtje met een geul in de grond. Ik zal nooit meer zeuren over een wcstop in europa na deze trip. Overigens hou ik sowieso erg van ochtenden en had ik dus helemaal geen ochtendhumeur. Ik trok mij terug in mijn ipodje (wat een godsgeschenk dat die het weer doet, ik hou van mijn ipod). eenmaal aangekomen in Pokhara is het hier veel warmer en toeristischer, beetje vakantieachtig. Nee jongens geen strand en hippe clubs en knappe beachboys.. Maar wel cosy restaurantjes en bijna net zoveel toeristen als plaatselijke bevolking. zoals je een vakantie hoort in te luiden begon ik maar met een biertje, alcohol is wat prijziger, bijna net zo duur als een hoofdgerecht haha. Tijdens het diner vertelde suvadra over haar vriend, ze heeft hem niet zelf gekozen maar hij ouders hebben hem aan haar voorgesteld maar ze vind m nu wel oke. lijkt me nog steeds niets maar denk dat dit wel wat wordt, aan de manier waarop ze telefoneerde en over hem sprak leek er toch wel een vonkje zijn overgesprongen. Overigens vind ze u ook goed omdat hij tourguide is en haar ticket uit bhaktapur.. Nou daar heb ik geen man voor nodig, zonder vriend kan je veel beter losbreken van je huidige situatie. De volgende ochtend stonden we 4 uur op. (ja dit werd nog een goed weekend voor mijn humeur..) Nee maar dit keer viel het best mee. We moesten nog ongeveer een uur trappen oplopen en konden dan vanaf de top van de berg de zonsopgang en de himalaya zien. De zonsopgang was door de bewolking niet erg goes te zien maar de himalaya gelukkig wel! Monique vond t omhoog lopen echt te gek voor woorden, haha, ze heeft problemen door haar medicijnen dus voor haar een tegenvaller. we hadden ook een gids mee die zich meteen spontaan voorstelde, not. Pas 2 uur later ofzo bij t ontbijt stelde hij zich voor . Later kon ik t overigens wel goed met hem vinden. Daarna wandelden we voor 3 uur naar beneden, Monique en suvadra hielden telkens elkaars hand vast omdat de trappetjes niet erg recht waren. Een beetje losse stenen bij elkaar. Ik en de gids liepen voorop en moesten telkens wachten maar vond ik niet erg. De gids zei nog steeds niets maar keek mij telkens lang en indringend aan. Wat niet echt een probleem was want hij had mooie ogen met lange wimpers . Pas later hadden we een gesprek en besloot maar meteen zijn leeftijd te vragen en of hij getrouwd was, 28 en ongetrouwd en had een eigen kamer maar woonde toch meestal bij zijn ouders. Daarna hadden we even lunchtijd maar we waren nog niet klaar en de taxi stond alweer voor de deur met gids en hotelwigenaar. Met zijn vieren op de achterbank, geen probleem. De gids was in de hoek gepropt en de hoteleigenaar herhaalde nog wens zijn favo zin: " in nepal this is possible!" Toen gingen we op naar het Mountain Museum waar de eigenaar zo 3 uur kon doorbrengen, goddank ging hij niet mee. 3 uur had ik daar nooit van mijn leven volgehouden.. Eerst zagen we een filmpje over bergen in een zaaltje, ik en de gids hadden 4 stoelen voor onszelf maar namen er maar 1,5 in omdat hij besloot praktisch op mij te komen zitten (blijkbaar te vaak opgepropt in de taxi gezeten..) Naja de rest van t museum is niet echt het vertellen waard. overigens wist ik mezelf dit weekend ook meerdere keren voor schut te zetten, door onder andere midden op straat te vallen, uit te glijden over de traptreden (minstens 3 keer) en snachts vol tegen de badkamer deur aan te lopen. Ik ben heel handig echt waar. de dag daarna naar de david falls, waterval die niets voorstelt, was alleen leuk dat er een hele groep Nepalezen met ons op de foto wilde. Blijkbaar bekend omdat een vrouw davis daar ooit van de rotsen af viel. Daarna door naar de grotten, natuurlijk stond in deze grot een tempeltje en een standbeeld van een heilige koe. Want ja je gaat natuurlijk dagelijks bidden in de grot. Of zou t voor de medewerkers zijn? E kon nog een waterval zien vanuit de grot, t was geen levenservaring. Uiteindelijk op naar de peace stupa die heel erg mooi was, op het topje van een berg met ook hier uitzicht op de himalaya. Daarna terug naar beneden wandelen en met een bootje terug naar de overkant. Ook nog een boeddhistisch klooster gezien, de monniken zijn soms hipper dan gedacht met een gave zonnebril op en dergelijke. Ziet er wel heel erg mooi uit het klooster, heel kleurrijk in combi met veel goud. Na de lunch had ik ook de gids als nieuwe facebookvriend omdat hij me graag wilde toevoegen, wel leuk al die nieuwe vrienden. Volgende ochtend weer vroeg terug naar bhaktapur in de bus. Was ook weer leuk om terug te komen, de kinderen waren heel blij me te zien en ook de mensen die hier werken zijn zo lief. Als je even weg bent sturen ze telkens fb berichten hoe het met je gaat. Het verhaal van de afgelopen dagen komt later! Dit was wel genoeg voor nu. Bollipetula! (tot morgen)
- comments
Tamara Kan echt niet wachten alle verhalen en foto's te horen en te zien als je terug bent <3 ! xx Tam
Anoniempje x dus je bent meteen maar met de tourguide getrouwd omdat hij mooie ogen heeft en een eigen kamer? :O hahaha Verder vind ik alles heel leuk om te lezen!! :) Xx
Oma pistor Hallo lotje, leuk al die verhalen. Zoen oma