Profile
Blog
Photos
Videos
Namaste mero satis! (hallo mijn vrienden) zo spreek je het uit teminste. Na mijn terugkomst van pokhara toch weer wat dingen beleefd hier in mijn vertrouwde stadje (die ik deel met mijn leuke honden vriendjes) nadat ik terug gekomen ben al meerdere keren doorgebracht met mijn theedrink vriend promis. Ontmoet hem altijd op het plein durbur square en dan neemt hij me ergens mee naar toe omdat hij niet erg goed stil kan zitten, voor mij ideaal dan zie ik nog wat. we gingen thee drinken op een dakterras wat eigenlijk gesloten was, maar hij regelt dat wel even. Verder de grootste pond gezien die ze nergens voor gebruiken terwijl ze beweren watertekort te hebben beetje maf haha. Ook zijn we een keer door de buitenstad van bhaktapur gelopen waar het veel groener is en een tempel was met het hoofd van shiva waar ze echt voor in de rij stonden. Het lichaam is schijnbaar in india. Toen we terugliepen begon het opeens te regenen en natuurlijk had ik niets meer dus was ik helemaal doorweekt want we moesten echt nog 45 minuten lopen. Op een gegeven moment waren we zo doorweekt dat onze schoenen toch al sopten en we maar door alle modder liepen.. Typisch dat ik in lichtroze broek was maar zie nu meer bruin is van onder.. Verder ditmaal een bruiloft bezocht van een lerares waar ik mee werk, ik werd in een sari gehesen door raje van de receptie en sunita de schoonmaakster (sari is een soort doek die ze dragen als jurk met meestal goud erin verwerkt), daarna gingen we met t personeel en de kinderen op naar de bruiloft. De bruiloft is hier bijna een week lang, je hebt eerst de engagement en dan een feest alleen voor de bruid en dan een feest voor beide en aan nog een huildag. Ze huilen dan verplicht voor 3 of 4 uur, niet traantjes maar echt hysterisch. Ik had natuurlijk tijdens de bruiloft weten te presteren eerst drank en daarna yoghurt over mijn sari te werpen. Ja je hoort het altijd nog even lomp. Ook heb ik in de afgelopen tijd meer mijn draai gevonden met het werken, ik kan nu alles wel vinden en de kinderen ook beter helpen. Ook doe ik de evaluatie nu meer zoals ik het logisch vind en kopieer ik niet meer de stijl van de andere leraressen. Ik denk dat sommige dingen wel beter kunnen in de manier van evalueren en soms schrijven ze volgens mij gewoon zonder dat ze het hebben gezien. Ik heb ook nog een festival meegemaakt, shivaratri waar ad normaal rijstbier drinken, marihuana roken en rond een kampvuur zingen. Ik was echter met ze kinderen mee dus dat ging iets anders, ze deden een show helaas in het nepalees.. En er was een kampvuur en wat rijstbier maar we waren rond 8 uur weer terug en anderen gaan de hele nacht door. Mijn nieuwe hobby is trouwens om achter de receptie te kletsen met degene van de receptie, vooral met kiran, naresh en raje is het erg gezellig. Kiran is er heilig van overtuigd dat ik actrice moet worden na het zien van al mijn verkleedfotos, hij denkt ook dat ik super goed kan zingen. De grapjas. Het meest recente wat ik heb meegemaakt is dat we bij suvadra thuis gingen eten, zij had een vrij modern huis dus dat was anders dan gedacht maar nog steeds leuk. Ze namen ons eerst nog mee naar een klooster voor monniken en daarna langs haar zus. Wat ik erg raar vond want diegene haar man was 7 dagen daarvoor overleden. Maargoed we gingen mee, deze vrouw woonde in een typisch newari huis, meerdere verdiepingen en de keuken helemaal bovenin, daaronder de soort van zitkamer aka gewoon vloer en een slaapkamer en daaronder de ouders slaapkamer en op de begane grond niets. Toen we binnenkwamen waar de familie zat moesten ze doen alsof ze huilden, anders zou het ongeluk brengen voor ons. Ook moet je verplicht wat eten of drinken als je in het huis van de overledene komt. Dit alles geld voor 12 dagen, die tijd draagt de vrouw ook één wit kledingstuk, meestal één sjaal. En offeren ze elke dag eten voor de voordeur van het huis, geen vlees alleen. Ze mogen die tijd namelijk ook geen vlees eten. Na 12 dagen is alles weer normaal alleen moet de vrouw eerst het huis van haar eigen vader bezoeken en nog één jaar lang wit dragen. De man draagt alleen wit bij het overlijden van zijn ouders. De vrouw alleen bij het overlijden van haar man. Al dat gedwongen huilen hier lijkt me vrij lastig, ik kan erg goed huilen om niets maar 4 uur lang huilen op je bruiloft.. Jeetje. De mensen van deze familie zijn trouwens erg arm nu en hebbsn amper geld voor eten, maar wel één mobiele telefoon waarvan ik dan wel denk als je honger hebt verkoop je die ook. De man was kostwinnaar en de vrouw is ongeschoold en ze hebben één onhandelbare zoon dus ze gaan één moeilijke tijd tegemoet. Heb wel aangeboden ook misschien wat te kunnen helpen door eten te kopen ofzo. Na dit bezoek gingen we bij suvadra dal bath eten en ik dacht eerst nee niet weer! Maar dit was echt lekker jeetje! Het linzenpapje was goed en basmati rijst van eigen veld en speciaal voor ons niet scherpe groente (zij vondwn t smakeloos) aardappel met komijn en champignons en daarna curd die ook heel lekker was. Ik zei tegen ze dat ik elke dag zou komen eten. Daarna proefde ik nog zelfgemaakte roxy, eerst de milde versie en daarna natuurlijk ook de sterke. Ze noemen het trouwens wijn maar het jan definitief door voor sterke drank. nou gelukkig voor jullie was ik vandaag erg lui en heb ik weinig beleefd dus vandaag is nu ten einde en deze blog ook! Toedeloe.
- comments
Jacobien Leuk om weer te lezen! Schaf je ook nog een sari aan om mee naar huis te nemen? ;) dan kunnen we samen in onze sari's verkleed gaan haha! Bijzonder dat je een bruiloft hebt meegemaakt, dan leer je echt nog veel meer de cultuur kennen lijkt me, heel gaaf! :) xxxx