Profile
Blog
Photos
Videos
Ja zoals je kan zien op de foto heb ik een verschrikkelijk zwaar leven hier. Zon chips dakterras. Niet te doen. nou goed voor mij is dit dus echt een goed leven, beginnen met werken om 10 uur en tussen 15 en 16 klaar met werken. Op vrijdag een halve dag tot 13 uur maar wel zondag werken maar is prima voor mij. Ik ben heel blij terug te zijn in het hostel, geen 8 uur verplichte theetijd waar toch niemand is en geen 2 keer per dag dahl bath maar vooral fijn omdat ik hier minder heimwee heb. op de dagopvang waar ik werk zitten normaal 10 kinderen maar een is ziek en de ander weg met der ouders dus het zijn er nu 8. 7 zijn mentaal en fysiek gehandicapt en wonen ook hier. Her meisje dat alleen geestelijk gehandicapt is woont bij haar ouders en heet Puja (puza zeg je) ze is mega hyper en kan je onbewust flink knijpen of in je gezicht meppen als ze in haar enthousiasme de ballon wil afpakken die zich boven jou hoofd bevindt. De andere kinderen zijn: Deepa; die niet kan lopen maar kruipt als de beste en je veel liefde probeert te geven door aanrakingen, Raschida; die veel aandacht probeert te krijgen van nieuwe vrijwilligers maar stiekem wel een van mijn favorieten is ( ik dacht dat het een jongetje was voor 2 dagen maar t is een meisje..), Sabin; die in een rolstoel zit en moeilijk kan praten maar telkens heel lief lacht als je kijkt en graag goedkeuring wil voor alles wat hij doet, Binita; die ook in een rolstoel zit en waarvan ik me ook vergiste in het geslacht (ook een meisje..) Hij kan moeilijk praten dus als hij iets zegt wordt het buuuuuuuuuus ipv bus maar hij kan ook een soort slappe lach krijgen wat je echt vrolijk maakt, Sudarsun; die de eerste 2 dagen weinig zei maar nu wel echt liefde zoekt heb ik het idee en het fijn vind als je hem helpt en aandacht geeft, ze vinden vaak dat hij dingen zelf kan en moet doen maar ik heb het meeste medelijden met hem hij klapt continu dubbel omdat hij niet goed rechtop kan zitten en valt ook constant maar dan zeggen ze ja dat is normaal, ja dat zal wel maar toch heb ik de neiging hem tegen te houden als hij valt, roetsnie; die het beste kan leren van iedereen en ook een paar woordjes nederlands spreekt ze wil je continu kietelen en tenslotte Sunita; die een beetje een muisje is en de hele tijd teacher teacher en dan de naam van de leraar roept. Donderdag was outing day en alle kinderen vinden dat helemaal geweldig: we gingen naar city smity garden en daar wad een grote ronde waterput waar ze eerst omheen gingen rennen terwijl andere bellen aan her blazen waren en sommige op een fluitje bliezen. Daarna gingen ze allemaal bowlen en ze hadden een heel publiek van andere nepalezen kinderen wat t extra leuk maakte. De lunch was een soort picknick en altijd erg bijzonder bittenrice (soort havervlokken) met een soort borrelnoten en zoute papedam zoals fien het noemde borrel en ontbijt in een. Na het werk moeten we altijd invullen hoe de kinderen het deden maar dat gaat niet zoals in nederland hup invullen en naar huis, nee nee eerst gaan ze minstens een half uur chillen, beetje praten en dan komt er misschien wat actie. Ik vind dat heel bijzonder want voor mijn gevoel is het fijner als je gewoon klaar bent met het werk. Zit in de genen he pap? Aan het eind van de dag vragen de kinderen altijd "miss you come back tomorrow? Zo schattig ik vraag dan altijd: yes and you? vandaag moesten we eerst allemaal een liedje zingen maar een van de leraressen wilde niet, ze is al een paar dagen niet zo vrolijk omdat ze is uitgehuwelijkt en er wss niet zo blij mee is. Ze mogen blijkbaar een aantal keer nee zeggen maar daarna is we geen keuze meer. Ik ben blij dat dat bij ons niet zo werkt.. Verder hadden we in de les met een ballon overgegooid en de kinderen werden daar heel enthousiast van en hadden vervolgens natuurlijk geen concentratie meer wat ik wel kan begrijpen. Toen ik tijdens de nabespreking moest niezen zeiden ze dat als je moet niezen iemand je ergens heel erg mist, aangezien ik de laatste twee dagen erg vaak nies zou ik het waarderen als degene die me zo mist het even meld dan kunnen we misschien skypen ipv van deze manier van contact:p ik heb skype op mijn telefoon gezet dus iedereen die zich geroepen voelt; chpistor is mijn skypenaam:) verder maak ik mijn verhaal morgen af want ik ben nu erg moe van een hyperactieve maleis haha. Mijn blog is misschien wat rommelig geschreven maar dat kunnen jullie wel aan toch? Ciao xxxxx
- comments
Joos Hee Chipstor, die naam kunnen we er wel inhouden al je terug bent in het Leidse! Veel plezier nog, XX
Howo 81 Ja Char we hebben volgende week weer internet dus dan doen we een huis Skype date!! :)