Profile
Blog
Photos
Videos
Het verhaal van het theehuis annex hoerenhuis en de trekking
"Ach joh, zeik niet," zei Mies toen ik de taxi niet wilde instappen. "Dan beleef je nog eens iets." Dus stopte ik na veel gemopper en blikken die konden doden toch maar de taxi in bij een alcolist. Ook wel bekend als de eigenaar van het guesthouse waar we logeerde in Pokhara. Hij was nogal gecharmeerd van Mies, mannen zijn hier sowieso nogal gecharmeerd van mannen. Lopen innig hand en hand, en het is hier ook heel normaal als je het als man met een man doet. In Nederland uiteraard ook, maar dan ben je homo of bi. Hier hoort erbij (teminste, dat legde Henk vier jaar geleden toen ik in Nepal was uit, en deze man vertelde hetzelfde). Anyway, hij nodigde Mies uit om wat te gaan eten in een restaurant van en vriend. Het was wel een stukje richting Pokhara stad. Mies vond het een goed idee, zei: "Kijk, en hij is nog nuchter." Hij rook waarschijnlijk niet dat die man een uur in de wind stonk naar alcohol omdat hij zij ook niet helemaal nuchter was. Maar even to the point... We gingen de taxi uit en die man zwalkte over straat. Wij erachteraan. "Mies,"zei ik, " geloof je nou echt dat we naar een restaurant gaan om vier uur 's middags? Die man is ladder ladder ladderzat!" We werden wat steegjes ingeduwd et voila! "Kijk er staan gewoon tafels," zei Mies. "Zie je wel, het is echt een restaurant!" (Duh, met alleen rood sfeerlicht zeker). Allebei riepen we "Namaste" naar de man die met een meisje in een klein kamertje aan zo'n vieze plastic tafel zat. Zijn hand in haar broekje. Aan de muren vieze posters van zogenaamde geile Hindi vrouwen. Het stonk er een uur in de wind. In het volgende kamertje viel het kwartje bij Mies gelukkig. Kamer van 2 bij 6, heel veel meisjes, allemaal onder de 18, sommigen een jaar of 12. Die vent ging zitten, wilde eerst dat Mies tegen hem aan kwam zitten, maar die kwam heel snel naast mij zitten. Die vent greep zo'n klein meisje, en daar zat ik dus tegenover. We staarden elkaar aan terwijl die man wild in haar tieten green enzo. Ik heb alleen maar heel nare dingen naar Mies gesist, dat ik hier niet wilde zitten. Dat ik ook een vrouw ben en... nou ja, het was echt heel erg triest, hoor. Die jonge meisjes. Die blikken in die ogen. Ze staarden me maar aan, ik zie het nog voor me. Die man schreeuwde wat, dat ie ook wilde eten. En we kregen drank. Daarna smeet ie duizend rupee op tafel en zei hij dat ze geen eten hadden. "O," zei Mies. "Het is een misverstand, hij wil echt naar een restaurant." Weer de straat op en vijf minuten later zat ik in een volgend hoerenhuis. Zo vies, een paar van die matrasjes op de grond. "En nu is het genoeg! Ik ga!" En ik ben weggegaan en Mies is meegegaan. Hij wilde uiteindelijk nog met die man mee, omdat hij nog altijd geloofde dat het een leuke vent was en het beledigend was om zo'n uitnodiging af te slaan.NOT. 's Avonds begonnen de problemen in het guesthouse. Die vent schreeuwde naar iederen, de buurt erbij, het schijnt elke dag te gebeuren. Hij maakte gebaren naar Mies toen hij hem zag. En later hoorden we hem keihard janken. Yep, alle kenmerken van een zware gestoorde alcoholist. De volgende dag zijn we uitgecheckt.
En dan nu: de trekking! Dat is echt helemaal te gek geweest. Vijf dagen wandelen door de bergen tussen de besneeuwde toppen van de Annapurna. De eerste twee dagen waren superheftig, alleen maar omhoog! 2000 meter gestegen. Maar die beloning die je krijgt, echt te gek gewoon. Het mooiste uitzicht ever, zie de foto's meer. Of course ijskoud, wij met onze zomerkleren. Door de bergdorpen was het alsof je terug ging in de tijd. Ezeltjes brengen eten omhoog, die kom je onderweg tegen. Verder heeeeeeel veel rododendrons in bloei, jungle, sneeuw, alles eigenlijk. Ik zei al tegen Mies: "volgende keer doen we de Mont Blanc." Het is nogal een overwinning geweest want ik heb hoogtevrees. Maar het ging goed. Ik wet niet zo goed wat ik erover moet zeggen, het was vooral heel bijzonder. En die mensen... Van de veertig landen waar ik ben geweest (ja we verveelden ons dus hebben we ze maar geteld), vind ik de Nepalezen (en Cubanen) de aardigste mensen. Colombianen schijnen ook super te zijn maar daar ben ik helaas nog niet geweest. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Chitwan, olifantjes wassen en neushoorns spotten, voor mij weer een tweede keer, maar dat maakt niet uit. Daarna gaan we op de boerderij werken en een tuin aanleggen voor een Nepalese vrouw, van wie ik ook een talenboek heb gehad. Kan al aardig wat Nepali/Hindi hoor! Simpele taal, als je 'm doorziet, is het echt een makkie!
Nou, ik ben nu bezig die foto's aan het uploaden, maar de computer vliegt er weer uit dus ik zet dit maar even op mijn blog!
Namaste!
Shanti
- comments
Maartje Haaaai! Wauw, wat een heftig verhaal! Gelukkig alles weer goed afgelopen, behalve voor die meisjes dan. Dank voor je mooie verhalen. Hier alles goed, het is eindelijk een beetje lente! X Maart
Wetass Holy moly!!!
Emiel Hey beide, Heftig verhaal zeker met de gebeurtenissen van je eerdere bezoek in Nepal in het achterhoofd. Gelukkig heb je van je af kunnen schudden in de prachtige natuur van de Annapurna. Begrijpen jullie nu waarom ik zou graag in de natuur en de bergen ben. Hier gaat alles lekker ben net teug van een kano trip op Corsica ,was heerlijk. X