Profile
Blog
Photos
Videos
Opgegeten door een krokodil
Je zou maar een reisje hebben gepland naar het meest tropische eiland waar je ooit bent geweest (ik zeg weg met de Malediven, de Andaman Islands RULE!!) en je zwemt in het prachtige blauwe heldere water en je wordt verslonden door een krokodil van vier meter. Hij hapt een stuk van je hoofd en maag eruit, en sleept je dan mee naar zijn nest, 30 kilometerverder, in de mangroves waar hij leeft. DRAMA! Voor die Amerikaanse die is opgegeten, of eigenlijk voor haar lover en ouders. Het zure is dat ze al een dochter hebben verloren die (in India) van een berg is gestort. En dan de tweede wordt opgegeten door een krokodil. Het is bijna niet te geloven. Het hele eiland stond op zijn kop, niemand mocht meer in zee. Het is voor het eerst dat een krokodil vanuit het meer naar de open zee kwam en een mens heeft aangevallen en opgegeten. Na twee dagen zoeken vond de politie een arm in het water. Toen ze die uit het water haalde, kwam de krokodil als een maniac achter de boot aan. "Je steelt mijn lekkere hapje!" (ik denk dat-ie zoiets zei). Ze hadden ook haar camera gevonden waar ze de krokodil filmt (!!!) als-ie op haar af komt. Ben ik nou gek of maak je dat je wegkomt als je een krokodil ziet?????
Anyway, de Andaman Eilanden, zo NIET India, en daarom zo ontzettend relaxed! Daar waren we echt even aan toe. De tocht om er te komen was de zwaarste reis die we ooit hebben gehad. Misschien had het er ook mee te maken dat ik weer eens een Delhi beloly had, en de nacht ervoor nauwelijks had geslapen en aan de antibiotica zat (kill them all!). DERTIG uur hebben we erover gedaan, zonder slapen, zonder koffie, zonder eten (biscuit en water). Van de taxi (5 uur, met een chauffeur die voortdurend scheten liet) in het vliegtuig, een nacht wachten op het vliegveld van Chennai, weer een andere vlucht, de rikshaw in, 's ochtends om zes uur aankomen in Port Blair en daar zes uur op de boot wachten en vechten om een bootkaartje. Echt letterlijk vechten. Die Indiers, ik kan er echt helemaal niets mee, wat een stelletje gestreste opgewonden rare wezens zijn dat. Zelfs een bootkaartje kopen is dus een heel ingewikkelde zaak en duurt uren. Je moet dan eerst weer een aanvraag indienen voordat je een kaartje kunt kopen. En die gasten dus wegduwen om bij het loket te komen. En dan opeens is iedereen weer weg en is het stil, muisstil. De boottocht duurde een uur of vijf… Maar hé, je hebt dan wel wat, hoor, als je aankomt. Wat een paradijs, niet te geloven! Echt, zo mooi! En nog lekker primitief, geen resorts of zo. Er is niks. Behalve wit zand, palmbomen, jungle, vers gevangen vis (MIES ATVIS, een red snapper!!!!), kampvuren, hangmatten en een prachtig gekleurde zee met dito vissen. De eerste dagen deed het gewoon zeer aan onze ogen. Het enige minpunt is dat ik na tien weken niet roken, geen trekje, niks, nakkes, nada (en nauwelijks drinken) op Koninginnedag weer hebt gerookt!!!! Ik wilde het eigenlijk voor mijn vriendin Chant bewaren dat ik dus echt was gestopt, maar sorry Chant, niet gelukt!!! Chillen, chillen, chillen, hutje aan het strand, motor gehuurd, en heel veel leuke mensen ontmoet. Over Koninginnedag: dat hebben we uitgebreid gevierd met 4 liter versgeperste mangojuice en twee liter rum. Iedereen moest iets in oranje dragen (ik had een oranje touw omgeknoopt als ketting), Mies droeg het hoesje van de klamboe als hoedje).Samen met Roni Seize (ze heet eigenlijk Ronnie, ze komt van Haiti maar woont in Canada) en Dominic, een Duitse rasta die in het circus werkt. De eerste vijf dagen noemden we hem Toni, omdat we dachten dat-ie zo heette. Hij luisterde er ook naar, heel bizar. Pokeravonden georganiseerd en zo.
Nu zit ik op Chennai airport, 7 uur te wachten op onze vlucht naar Delhi… Het weerzien met het "echte" India was vooral weer heel smerig. Ratten, open riool, die stank, die eeuwige stank. Voor mij is India dan ook onlosmakelijk verbonden met… STANK en VIEZIGHEID!
Verder wil ik even mijn lieve nicht en Chant bedanken voor de e-mails!!!!!! Super en ze zijn zo lang dat ik zelfs kan scrollen. Ze maken mijn dag weer goed (want ik vind het soms best een beetje zwaar, dat gereis). Het klinkt misschien gek voor mensen die niet reizen, maar het is vermoeiendDaarom zagen we de twee wekenAndaman als een vakantie van het reizen. Er even tussenuit, zeg maar. Wilde er niet meer weg! De komende maand ons nog maar even overgeven aan de Indian vibe, dat zorgt zeker weer voor allerlei avonturen en verrassingen. Dat dan weer wel.
Fir Melengue (see you later in Hindi). xx
- comments
Hanna en Nico Hallo daar, we zitten in een internetcafe in Oost-Duitsland, het regent de gehele dag maar het weer wordt weer beter. ' mooi verhaal, jullie maken veel mee maar dat van de krokodil is bizzar. Pas goed op elkaar en geniet. Niet naar Thailand , daar is het zo'n beetje oorlog. Heel veel liefs van ons 2tjes.