Profile
Blog
Photos
Videos
Vanuit Banda Aceh zou het ongeveer 17 uur met de bus zijn naar Gunung Leuser National Park... dus we vertrokken met enige vertraging vanuit Banda Aceh naar Kitambe, een dorpje in de jungle, vastbesloten om er in een ruk naartoe te rijden. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want om een uur of vier 's nachts meldde de chauffeur dat hij helemaal niet zo ver zou rijden. We waren in Blankenjeren, en alles was dicht. Dus brak onze buschauffeur in bij een garage, zette daar de bus neer, en meldde dat we wel in de bus konden slapen. Om een 'uur of zeven' zou 'iemand' ons wel naar de busterminal rijden voor een bus naar Kitambe. Volledig verlaten en enigzins gebroken maakten we om een uur of acht wat mensen wakker en werden we inderdaad naar een busstation gebracht, waar we in een bus werden gezet naar Kitambe. Die vertrekt uiteraard pas als hij goed vol zit, dus reden we net zo lang rondjes door het dorp totdat er genoeg passagiers waren. Dat duurde lang genoeg om lokale celebreties te worden. Na rondje drie begon iedereen al naar ons te zwaaien. Daar zijn de blanken weer! Maar eerlijk is eerlijk, uiteindelijk reden we met een volle bus en wat mensen op het dak door de bergen, en kwamen we inderdaad in Kitambe terecht. Just as well, het is een rit die het verdiend om bij daglicht gereden te worden. Paddy fields, hoge bergen, en dichte jungle.
En Kitambe was een paradijsje - onze blokhut op palen stond vlakbij de rivier, en tussen bananenbomen, wilde bloemen en prachtig groen. Verder geen water of electriciteit, maar met de rivier vlakbij was dat ook prima. De volgende dag zijn we met een gids de jungle ingetrokken. Na een stevige tocht en het oversteken van een prachtig woeste rivier hebben we een kampje opgeslagen. Echte dieren moesten nog even wachten; de meest nieuwsgierige wezens bleken de bloedzuigers, die als vliegen om onze benen afkwamen. Niet iedereen in ons groepje wist ze ongeschonden te ontsnappen, maar het is wel een bonding experience, bloedzuigers van elkaar aftrekken ;-)
De jungle van Sumatra is echt de blauwdruk van alle jungles. Woest, dicht, en vol leven. Alle bekende geluiden van de bewoonde wereld zijn afwezig, maar het is nooit stil; apen, vogels, insecten, het bulderen van de rivier; het geluid is 24 uur per dag oorverdovend. Onze trek in de middag was echt met machete; een zelfgebaand pad over boomstammen, waarbij we onszelf af en toe net apen voelden; de jungle heeft zoveel 'verdiepingen' dat je af en toe zelf niet weet hoe ver je van de grond zit als je van boom naar boom en van heuvel naar heuvel klautert. Maar de hoofdprijs kwam op de tweede dag: een orang utan, hoog in de bomen. We hebben hem eindeloos geobserveerd, terwijl we heel stil op de grond onzichtbaar probeerden te zijn. Het is echt ongelofelijk om die in het wild te zien, terwijl hij gewoon nietsvermoedend bladeren naar binnen zit te werken. Fantastisch!
- comments