Om deze foto te kunnen nemen hebben we ca 5 uur in onze huurauto gereden (die volgens goed fiji gebruik 1 uur te laat werd gebracht), zijn we 2x van de weg gehaald door de politie wegens : speeding, en was ik de volgende dag behoorlijk kapot van het lange rijden en ws. verkeerd eten. Maar het was het allemaal waard, wat een geweldige plek. Fiji op zijn mooist. We vonden dit stukje verlaten strand op +/- 2uur rijden van Suva aan de zuidkust. Omringd door palmbomen, prachtig blauw en warm water, en bont gekleurde vissen.

Een terugblik op de afgelopen week:

Maandag 19 Juli

Vandaag vroeg eruit, ik ga lekker shoppen! Op zoek naar schoenen en sjaal (voor 's a vonds). Ik slaag voor beide en neem af en toe ergens een koffie (in de kleine zaakjes is dit een bak oploskoffie met een giga sloot melk) en pik hier en daar een roti mee. Ik vind het erg leuk om gewoon rond te kijken naar hoe de mensen gekleed zijn en hoe ze met elkaar omgaan.

Op het eiland wonen ruwweg 2 soorten mensen, de oorspronkelijke Fiji's en de indiase Fiji's.

Het is erg leuk om het verschil tussen hen te zien.

De echte Fiji's zijn groot, stevig gebouwd, donker en hebben heel fijn kroeshaar. Bijna allmaal hebben ze het zelfde kapsel, kort! Ze hebben kleding aan in de meest vrolijke kleuren en prints. Veel mannen hebben een kleurig shirt aan met een zwarte rok (sulu) tot net over de knie...... Ik heb ze zelfs gezien met een krijtstreepje, geen gezicht!

De indian fiji's zijn klein en tenger, donkerder van huidskleur met pikzwart steil, vaak lang haar. Zij zijn hier in de vorige eeuw door de engelsen naar toe gehaald om te werken op de suikerrietplantages.Na een wurgcontract van 5 jaar zijn velen hier gebleven omdat de situatie on india vaak nog slechter was dan op Fiji. Ik probeer ongemerkt fotos te maken maar deze zijn helaas vaak bewogen of er staat nix op....

's avonds skypen met mij ouders, de verbinding is redelijk goed.

Dinsdag 20 Juli

Ik ga al vroeg met Mart en Dimas per taxi mee naar de universiteit (USP). Wil eens mailen en dit weblog aanmaken. De verbinding is traag, valt vaak uit en steeds blijft er wel weer iets hangen, dus na een uur ben ik pislink en komt er nog net geen stoom uit mijn oren!!!! Ik heb het stukje over hongkong wel 5 keer opnieuw erop moeten zetten..... Ik vraag Mart het op te lossen en ga naar buiten. Hier kom ik weer tot rust met een kop koffie en door het uitzicht. Het gebouw ligt aan de oceaan met overal palmbomen en tropische planten, erg fraai.

Later lukt het gelukkig beter.

Ik ga naar het hotel om te lunchen want elke dag 2x warm zoals Mart hou ik niet lang vol.

's middags ga ik weer naar de USP. Mart is uitgedaagd voor een partijtje squash, door iemand die in het nationale team van Fiji speelt. Hij heeft gister een paar sportschoenen gekocht en heeft geen idee wat hij kan verwachten. De jongen is wel 20 jaar jonger dus in ieder geval een stuk fitter.....

Ik ga met de bus en dat is een uitdaging omdat ik nu de andere kant op moet (ri stad kan ik elke bus pakken). Ik heb geen idee waar ik eruit moet en welke bus ik moet hebben. Het lukt gelukkig en na wat zoeken vind ik Mart zwetend op de squashbaan.

Zijn nieuwe schoenen staan naast zijn spullen en hij speel op zijn ….. De schoenen waren veel te glad en daardoor gleed hij steeds weg en speelde dus niet goed. En ja dat kan natuurlijk niet. Want winnen, daar ga je voor! Dit lukt, ook omdat …. nog last heeft van een blessure (onzin).Dit laatste heeft Mart er net bijgetypt.

Na afloop terug naar het hotel, ff douchen en omkleden en dan uit eten met Dimas het is zijn laatste avond. We gaan met Vincent ( jongen waar Mart veel mee werkt ) en zijn vriendin (die ook aan het promoveren is). Zij zijn van indiase afkomst. Dus nu hoor ik veel over hun gewoonten en gebruiken.

Woensdag 21 Juli

Na 4 dagen donkere wolken eindelijk een beetje zon. Ik hang 's ochtends lekker bij het zwembad en kom bij van gisteravond.

's middags loop ik naar het Fiji museum wat hier vlakbij in een mooi park ligt.

Ik raak aan de praat met een wat ouder stel uit Korea. Ze zeggen al 20 jaar in Australie te wonen maar ze zijn nauwelijks te verstaan. Als ze eindelijk begrijpen dat ik uit Nederland kom beginnen ze opgewonden sokku,sokku, en iddin!,iddin te roepen. Het duurt even voordat ik door heb dat ze het over Hiddink hebben, een god in hun ogen. Geinig.

Daarna door naar de USP. We zijn weer uitgenodigd bij Usaia en fam. Jonah, de chaufeur bij de USP gaat ook weer mee. Hij is de vrolijkste man die ik ooit gezien heb. Als ie met iemand praat ligt ie constant in een deuk en giert ie het uit. Al versta ik er nix, maar door zijn aanstekelijke lach ga je van zelf meelachen. Met zijn eeuwige zonnebril lijkt ie een beetje op Ray Charles.

Voor we gaan worden er eerst nog een paar kokosnoten ergens uit een boom gerost. Die nemen we mee want ik had gezegd dat ik dat nog nooit had gedronken.

Als we bij hem thuis zijn loopt Usa meteen de tuin in en met een stuk ijzer gaat ie de kokosnoot te lijf. De schil moet er eerst af, en dat is even werk.Daarna maakt ie in het stuk wat over is een gat en geeft 'm aan mij. Het zit vol lauwwarm vocht. Het is wel lekker maar smaakt een beetje weeig en totaal niet naar kokos. Als ie leeg is snijdt ie hem door midden en kan ik het zachte vruchtvlees wat aan de binnenkant zit eruit lepelen. Dit kan alleen met de jonge kokosnoten. Als ze ouder zijn ( de bruine harige die wij kennen) is het weinige sap wat erin zit niet lekker meer en is het vruchtvlees hard en dik.

Mart gaat met Jonah en Usa weer aan de kava en maken muziek. Ik zit gezellig met de rest van de familie in de kleine keuken en help mee het eten klaar te maken.

Als Miri naar buiten gaat om de kokos te raspen zeg ik dat ik dat ook wel eens wil proberen. Ik krijg eerst een sulu om gedrapeert dan kan ik beter en kuiser ( ik heb toevallig net vandaag een jurk aan) op het kratje gaan zitten met het mes tussen mijn benen. Hierlangs moet je de binnenkant van de kokosnoot afschrapen. Dit valt nog niet mee. Als ik eenmaal de slag ta pakken heb ben ik er nog wel even mee bezig en ik krijg het er warm van. Iedereen staat ook om me heen te kijken.......

We eten nu wel met alle meiden en Mo. De mannen eten weer na ons. Als ik even buiten ga zitten wordt ik al gauw weer gevolgd door mijn grote vriend en die kletst dan honderduit. Erg leuk maar voor mij net even te veel.......

Donderdag 22 Juli

"s middags heb ik met Miri (oudste dochter van Usa afgesproken om naar de stad te gaan. Ik wilde wel even bij wat typische souveniers gaan kijken maar heb daar al gauw spijt van. We gaan naar de handicraft market en we worden door iedereen de stalletjes ingetrokken en aangesproken. Vreselijk vind ik dit. Ik had verwacht dat het minder zou zijn omdat Miri erbij is maar helaas. Iedereen verkoopt ook het zelfde (net als in Bolivia). Ik dacht dat het hier niet zo erg was omdat het niet zo touristisch is maar er komt af en toe een cruise schip langs en dat verklaard het.

Wel een stuk gezelliger met zijn 2'n winkelen. Mart heeft 's avonds opnieuw squash gespeeld met Pritesh.

Vrijdag 23 juli

Onder de middag ga ik met Mart lunchen bij een vegetarisch restaurant. Heerlijk een schaal vol voor maar 2 euro. Daarna gaan we naar de agriculture market. Deze wordt voor de eerste keer gehouden en is bedoeld om het boerenleven meer onder de aandacht van de stadsmensen te brengen. Er staan zelfs friese koeien!! De markt is leuk maar ik geniet meer van alle mensen. Er zijn veel scholieren in schooluniform en het lijkt wel of iedereen zich mooi aangekleed heeft voor de markt. Er zijn ook stalletjes met eten waar hele families achterzitten, en eten uit grote pannen scheppen.

Ik koop maar eens een ijsje, voor wel 0.30 euro.

Mart heeft 's middags na het werk weer een kava sessie op het lab. Dit keer heeft de professor kava meegenomen. Dit blijkt echter niet Usaia's huismerk te zijn en de mannen vinden het eigenlijk niet lekker. Later vertellen ze dat ze hoopten dat de prof naar huis zou gaan zodat ze de rest weg konden gooien.

Zaterdag 24 juli

We worden om 8:00 opgepikt door Usa in zijn 4x4. We gaan vandaag het binnenland in. Mo zit glunderend op de voorstoel. We pikken nog een collega van de USP op. Hij is van Fiji maar is nog nooit in het binnenland geweest en wilde graag mee als tourist in eigen land, daar moet ie zelf erg om lachen. Super aardig gozer. Hij springt achter in de laadbak. Als even later Jonah er ook bijspringt gieren ze het samen uit. Ze hebben er zin in.

Na een half uurtje stapt Usa uit , rommelt wat bij de voorwielen (om de 4WD te aktiveren) en zegt: " well now the journey begins". De asfalt weg verandert in grint en zand en we hobbelen en schudden lekker achterin. " Fran this is a good road" zegt ie steeds. MMMMM dan wil ik niet weten wat een slechte is. Hij rijdt ook af en toe als een bezetene, hij is het duidelijk gewend om hier te rijden.

Het is een mooi gebied met veel bos en af en toe een dorpje. Ik moet wel lachen op mijn naieve gedachte dat we onderweg wel ergens een bakje koffie kunnen drinken. Naast de dorpjes is er helemaal niets, laat staan een wegrestaurant. Usaia gaat expres de dorpen niet in omdat hij hier bekend is en als we daar heen zouden gaan zitten we meteen vast aan een (uren)lange Kava sessie met de notabelen van het dorp. We rijden eerst richting de bergen om daarna weer terug te rijden richting de kust. Na een tijd rijden krijgen we wel trek in iets te eten. Wij zijn de enige die iets te eten mee hebben dus koek, brood en chips worden gedeeld. Met name Mo glundert omdat zijn vader had gezegd dat ze tijdens de rit niets te eten zouden hebben.

Uiteindelijk zijn we 4 uur later weer terug in het hotel.

's Avonds in het Holiday Inn een auto gereserveerd voor morgen.

Zondag 25 juli

Eindelijk weer een mooie zonnige dag. Zodra de auto er is gaan we op pad richting de Coral Coast. Eerst een tussenstop bij Pacific Harbour. Dit is toch wel een heel toeristisch plaatsje waar de prijzen een stuk hoger liggen dan in Suva.

Daarna verder opzoek naar een mooi stukje strand om een paar uur te relaxen en te snorkelen. Dat valt nog niet mee omdat de meeste kuststroken prive zijn (er staan huizen of resorts). Uiteindelijk vinden we een mooi stukje strand waar we kunnen zonnen en snorkelen. Het rif is hier vrij dicht bij de kust zodat je al snel allerlei verschillende felgekleurde vissen ziet tussen het koraal. Hopelijk zien we dit op de Yasawa eilanden vaker. Daarna doorgereden naar Sigatoka. We proberen nog een kijkje te nemen bij de zandduinen van Sigatoka maar de wandeling daarheen is toch iets te lang (het wordt al bijna donker). We proberen er met de auto iets dichter naar toe te rijden maar dat lukt ook niet helemaal. We gaan in Sigatoka iets eten voor de terugweg van ong. 2,5 uur naar Suva. In het donker zie we plotseling een rood licht dat ons seint om te stoppen. Na een eerste aanhouding op de heenweg worden we weer van de weg gehaald! De agent laat zien dat ik 72 reed. Ik speel de vermoorde onschuld en zeg dat dat toch echt langzamer is dan de limiet van 80. Hij verteld me dan dat we reden in een 60 km zone. Ik probeer hem uit te leggen dat ik het bord heb gemist omdat ik als buitenlander niet gewend ben aan het links rijden en dat het erg donker is en ik goed op de gaten in de weg moet letten... Na een hoop heen en weer gepraat laat hij ons uiteindelijk gaan zonder boete.

Terug in Pacific Harbour nemen nog even een kopje cappucino en zijn dan rond 21:00 uur weer terug in het hotel.