Zaterdag 3 Juli 2010

Vandaag is het dan eindelijk zover. Na 3 maanden onzekerheid over vergunning en vervoer GCMS, gaan we richting Fiji.Uitgezwaaid door de buren worden we door Taxi Jongsma naar schiphol gereden.

Daar staan San Chris en de kids al te wachten.

We hebben al online ingecheckt dus na de bagage te hebben afgegeven zijn we zo klaar.

Gezellig nog even met zijn allen wat eten en drinken en dan door de douane.

Bij de gate komen zoveel mensen aan dat ik me afvraag hoe die er allemaal in kunnen. Het vliegtuig zit echt afgeladen vol. Luxe met een eigen schermpje en een stoel die je naar beneden en voren kan schuiven, maar het blijft toch zitten. Na de "lunch' om 1600 kijk ik even tv en neem dan een slaappil. Maar helaas na 2 uur ben ik nog klaar wakker en kan ik mijn draai absoluut niet vinden. Nog maar een halve dan want ik wil toch wel wat slapen. Maar dat is helaas van korte duur, om 2300 komt het "ontbijt" al weer....

Het vliegveld is enorm. Als we de bagage hebben kopen we een kaartje voor de airport expres en kijken onze ogen uit. Wat een gebouwen, zo hoog en zoveel, enorm!

In Kowloon kunnen we zo de shuttlebus instapppen ri ons hotel. Dit loopt allemaal erg gesmeerd. Als we uit de bus stappen schrikken we wel even van de warmte en de vochtigheid, ongelooflijk en het is pas 0900 uur.

Bij het hotel volgt echter een teleurstelling. We kunnen wel inchecken maar pas om 1300 de kamer in. Als ik vraag of we dan ergens kunnen zitten wijst hij vriendelijk naar de Lobby, waar 3 stoelen en een bank staan..... Mijn humeur zakt even naar het nul punt, s***! Dat wordt een lange zit....... en ik wil zo graag even slapen......

Dan eerst maar eens op zoek naar koffie. Het is zondag en er is veel dicht. We ploffen zeer tegen mijn principes neer bij McD omdat we geen fut hebben om verder te zoeken.

Maar dit is uit nood en de laatste keer besluit ik. Vanaf nu geen ketens meer maar alleen nog maar plaatselijk obscure tentjes. We zijn geen duizenden milen gevlogen om bij McDonalds te gaan zitten.

MMM Zucht het is nu 1100, nog maar 2 uur te gaan. Mart is de stad aan het verkennen en ik hang hier in een fauteil te hangen, met een fleecevest aan en marts vest op mijn hoofd want het is hier ijskoud onder de airco. Dit worden nog 2 hele lange uren.............

OH gelukkig!! Net nadat ik de laptop heb opgeborgen komt er iemand aan met de sleutel van een kamer die al schoon is! THANK GOD!!!! Met de rugzakken ga ik naar boven, en plof meteen op het bed. Dit is echter wel een doffe plof, het bed ziet er heerlijk uit maar is echt kneiter hard.... Ik schiet in de lach, het kan me niet eens schelen! Alles beter dan een stoeltje in een ijskoude lobby.

We blijven liggen tot een uur of ½ 4 en gaan dan de stad in op zoek naar een broodje. Heb geen idee wanneer ik voor het laatst iets gegeten heb.

We lopen dan naar de haven met uitzicht op HongKong island. Geweldig!! Wat een gebouwen, het een nog hoger dan het ander. Door de wind en de bewolking is het hier wel uit te houden. Helemaal bezweet lopen we het hotel weer in en krjgen zowet een hartverzakking van de kou, niet normaal hoe laag de airco staat. Op onze kamer stond ie op 15 graden!!???

Ons hotel ligt in een straat tussen 2 grote drukke straten en staat vol met restaurantjes, bars en clubs. We eten iets chinees en gaan om 2000 uur snel naar de haven voor de Symphony of lights maar komen net te laat.

Het is ondertussen pikdonker en een totaal andere stad als 2 uur geleden. Overal brandt licht. Erg indrukwekkend.

We gaan maar gewoon om 2200 uur naar bed en we slapen allebei redelijk.

Maandag 5 juli

Na ontbijt in het hotel, waar ik echt moest zoeken naar 1 klein schaaltje brood ( tussen alle warme happen), zak ik in. Mart gaat eerst even alleen op stap.

Dan gaan we met de boot naar Cheung Chau Island. Dat de dingen soms heel anders kunnen verlopen dan je van te voren had bedacht blijkt vandaag.

• Lekker relaxt in de wind op een bootje, blijkt een dichte boot, en op de volle zee erg wild te schommelen. Ondanks mijn reispil ben ik na 10 minuten al kots beroerd. ( ik ben gelukkig niet de enige...). Gelukkig hebben we in onze haast de "snelle" boot genomen en duurt de tocht maar 30 ipv 60 min.

• Het eiland blijkt geen moei groen 'onbewoond' eiland met een klooster volgens de reisgids , maar is een soort vakantie oord met stranden en een haven a la volendam.... Het meest opvallende is dat het hier vol staat met allemaal fietsen...

• Omdat het zo onzettend warm is huren we een tuktuk zonder chauffeur. We krijgen een nieuwe mee omdat die als enige op de goede hoogte kan afgesteld, en worden volgens mij flink afgezet maar dat kan de pret niet drukken. Mart fietsen en ik achterop. Heerlijk! zo hou ik het wel even uit! Het sturen valt echter niet mee en we belanden een aantal keer midden tussen de tafeltjes....Na een tijdje houdt op eens de weg op en kunnen we alleen maar omhoog, een klein stukje denken we eerst nog maar nee het is de weg naar een ' Lookout' point, blijkt later. Helemaal kapot komen we uiteindelijk boven. Mart duwend en ik helemaal in een deuk van het lachten. Gelukkig worden we verrast met een schitterend uitzicht.

• Maar we hebben nog geen klooster gezien dus nemen we de weg die staat aangegeven op het bordje. Maar......dit ging niet met de fiets want halverwege stuiten we op allerlei trappen, en geen chinees die ons onderweg even had gewaarschuwd ofzo!!! Dus uiteindelijk weer rechtsomkeer terugduwend de berg op en via dezelfde heenweg maar weer naar beneden. Beneden nog lekker even afgekoeld en gezwommen in de Zuid Chineze Zee.

• Als we een foto willen nemen met de zelfonspanner van ons samen op de Tuk Tuk word ik aangereden door twee Chinese jongens van een jaar of 14. Onze nieuwe Tuk Tuk zit opeens onder de krassen en deuken... dus moeten ze mee naar de verhuurder voor als die mogelijk schadevergoeding wil hebben. Ze praatte beide geen engels maar durfden toch niet weg te rijden. Uiteindelijk met hulp van chinezen die wel engels praatte zijn ze meegegaan. We vonden het wel een beetje zielig voor ze dus toen de verhuurder niet naar de fiets ging kijken hebben we gezegd dat ze gauw weg moesten gaan. En wij wisten niet hoe snel we bij de boot moesten komen.

• Door de haast geen tijd omnog iets te kopen, dus dorstig en hongerig zitten we op de ijskoude boot.

• Ondertussen ben ik aardig gesloopt en moeten we de nog naar de overkant. Dit keer ook maar de ferry ook al ben ik nog beroerd van de vorige. De andere optie is met de metro maar dat is een heel eind lopen hebben we op de heenreis gemerkt. Echt genieten van de korte tocht kan ik allang niet meer.

• En eenmaal op onze kamer heb ik geen fut meer om uit eten gegaan en zitten we om 2200 aan een bak kleffe noedels uit de supermarkt.

Dinsdag 6 Juli

Mart maakt me om 1100 uur wakker. Ik ben helemaal verrast dat ik heb geslapen.

We gaan met de metro een stukje noordelijk de stad in. Weer opzoek naar een tempel. We moeten er toch op zijn minst wel 1 gezien hebben.

De metro is een wereld op zich. De stations hebben minimaal een in/uitgang of 10 en zijn enorm groot. Waar je ook naar binnen gaat kun je instappen. De perrons zijn erg lang en helemaal afgeschermd met een glazen want met allerlei deuren. De mensen gaan allemaal netjes aan de zijkant van een deur staan wachten, zodat iedereen de ruimte heeft om uit te stappen.

We vinden een tempel maar zijn mede door de enorme hitte niet echt onder de indruk. Na nog wat geslenter gaan we de metro weer in, terug naar het hotel en ik kom er voor 1700 uur niet meer uit besluit ik. Veel te heet!

Mart gaat nog wel ff shoppen. Om 1730 zijn we op HongKong island en er hangt een hele dreigende donkere lucht boven ons. Wel of niet naar de Peak die ws nu in de wolken ligt. Ach we gaan gewoon zeg ik, dus we gaan opzoek naar de Peaktram. Dit is een hele oude tram die in een hoek van 45 graden de berg (de Peak) op wordt getrokken. Van hieruit moet je een heel mooi uitzicht hebben over de stad en de haven.

Erg indrukwekkend, je wordt helemaal in je bank gedrukt. Als we boven aan de tramline zijn moeten we nog ik weet niet hoeveel roltrappen omhoog naar het hoogste punt. Het is een aaneenschekeling van winkels en restaurants. Veel te touristisch, mmar het uitzicht maakt dit weer goed. Echt Schitterend. We kijken nu over alle wolkenkrabbers heen. We lopen allebei in het orange en worden hier zelfs nog op aangesproken, geinig. Het wordt langzaam aan donker dus overal gaan de lichten aan, erg fraai.

Als we om 20.00 uur naar beneden willen staat er een enorme rij. Het duurt uiteindelijk 2 uur voor we weer in het hotel zijn. Dat wordt dus weer noedels en voor mij een broodje kaas.

Omdat ik de vorige nacht tot een uurtje of 3 heb wakker gelegen neem ik nu een slaappil. Ik wil wel een beetje geslapen hebben voor 5.30 want we gaan om 600 uur richting het vliegveld.

Mart zet de wekker om 2.30 om de ¼ finale te kijken.

Woensdag 7 Juli

We gaan weer met de shuttlebus terug naar het treinstation. Het blijkt dat hier zelfs een incheckbalie voor onze bagage is. En dat terwijl we nog op zo;n 25 min treinen van het vliegveld zitten. Geinig.

De luchthaven van HongKong is enorm. Ik heb nog nooit zo'n groot (en mooi) gebouw gezien. We verkijken ons weer in de tijd om naar de gate gaan en zijn net op tijd.

Om ? Uur landen we in Sydney, en zijn weer in een andere tijdzone, weer 2 uur later. We gaan met de taxi naar ons hotel. Dit was volgens de inlichtingen bijna net zo duur als de trein en veel sneller. We zijn echter niet de enige. Er staat een elle lange rij te wachten. Uiteindelijk is het nog een half uur rijden.