Profile
Blog
Photos
Videos
16-01-2011
Vandaag nemen we de bus van 08.00 uur naar Georgetown, Penang. We hebben de vorige dag al broodjes en drinken ingeslagen voor de busrit. En ontbijten lijkt ons nog iets te vroeg, dus dat halen we in de bus wel in. Na het afrekenen, lopen we naar de bus. Deze ziet er mooi uit, maar dat is niet onze bus. Die komt er zo aan. Deze ziet er ook niet slecht uit, bagage gaat onderin en we kunnen plaats nemen in comfortabele zetels. Na een fors stuk met bochten, even nog slapen, begint het wat vreemd te ruiken in de bus. De airco staat sinds kort weer aan, dus dat zal het wel zijn. Maar na een poosje wordt het een brandlucht dat is wat minder. Gelukkig stopt de buschauffeur even later en zijn we inmiddels bij een rechte weg niet ver van Ipoh. Iedereen gaat de bus uit en de chauffeur belt, er komt een monteur. Als hij het niet kan oplossen komt er een vervangende bus. Dit gaat dus wel even duren. Het is dan
10.10 uur. Gelukkig is het niet al te zonnig, dus buiten staan uit de stank is wel prettig. Maar ja 3 uur staan is ook geen pretje, dus gaan we maar weer de bus in. Inmiddels ligt de monteur onder de bus. We vragen aan de chauffeur hoe lang het duurt. Het antwoord is 10-15 ............ aarzeling, we zeggen hours, hij lacht en zegt optimistisch minutes. But helaas, de monteur belt en rijdt even later weg. Finished dus. Nu wachten op vervangend vervoer. Er wordt wat gekletst met andere busgenoten. Een fransman heeft alle busmaatschappijen gecheckt voor het boeken en deze kwam het beste uit de bus. Alleen jammer dat hij zijn kaartje kwijt was geraakt en dus nog een tweede kaartje moest kopen en vervolgens blijkt ook bij deze maatschappij wel eens iets mis te gaan. Er komt een ijsboer voorbij en wordt gezwaaid door " bermtoeristen", kortom het wachten is op .......... Om 14.10 uur kwam de vervangende bus, dus tassen overhevelen en gaan. De 4 mensen die naar Ipoh wilden (hadden beter kunnen proberen te liften) werden nu alsnog in een personenauto meegenomen, zodat onze bus rechtstreeks door kon naar Penang. Met de vlam in de pijp reden we inderdaad behoorlijk vlot door. Om 16.00 uur kwamen we aan bij een busstation, niet duidelijk welk en na wat discussie en navragen zijn we er uit gegaan en hebben een taxi genomen naar Chinatown, een adresje geprikt in de LP en hop wegwezen. Helaas bleek dit guesthouse vol te zitten. We hebben nog wat andere adresjes geprobeerd, één was echt een gevangeniscel a la S21, met een uit houten kratten getimmerde tafel, een kast met een gat in de deur en de doucheruimte leek meer een trog. De eigenaar rook dat we nederlanders waren! Nou beter dan die zure chinese lucht die onder zijn oksels vandaan kwam. Uiteindelijk iets gevonden dat helaas naar sigarettenrook rook. Maar je moet iets kiezen, slapen op straat is ook niets.
17-01-2011
Na onze wat eerste sombere indruk van Georgetown, gaan we deze dag vol goede moed op pad. We hebben een wandeling langs oude gebouwen. Maar eerst zijn we naar een ander hotel gegaan, dus hup weer met de rugzak op pad (soms lijkt het of er een baksteen in is gestopt), maar dit hotel is een stuk beter. We parkeren onze spullen in het bagagehok en gaan op pad. We beginnen bij Fort Cornwallis, we gaan niet naar binnen (kost duur!!), viel wel mee maar is verder niet spannend aan de binnenkant en lopen via de klokkentoren richting het Perenakanhuis, vergelijkbaar met het baba- en nyonyahuis van Melaka, maar dan indrukwekkender. We hebben een leuke gids die ons rondleidt en er worden hier nog meer dingen duidelijk over de gebruiken. Je mag hier wel foto's maken, dus trekken we een rolletje op natuurlijk. Hierna hebben we dorst en honger en eten bij Kopi Kopitiam een nasi lemak en een nasi kapitan. De één wat pittiger dan de ander. Daarna via de indiase wijk weer terug richting hotel en een internetstop.
18-01-2011
Na een goede nacht in het Continental Hotel (niet inter..) op de 16e verdieping het vervolg gedaan van de wandeling. Eerst kwamen we uit bij een hele leuke chinese tempel, de Goddess of Mercy temple. Heel veel mensen, heel veel rituelen. Er werden allerlei wierookstokjes verkocht, maar ook heel veel grote rijkgedecoreerde "kaarsen". Ook werd er geld uitgedeeld zodat sommige mensen in staat waren om iets aan te schaffen wat geofferd kon worden. Er werden ook vogeltjes verkocht die dan vervolgens door mensen vrijgelaten konden worden. Allemaal voor het goede doel en het nieuwe jaar. Vervolgens liepen we langs de Hindutempel Mahamariamman en de Kapitan Kelingmoskee. Een hele grote moskee, waar Bert verkleed in een boerka ook naar binnen mocht. Hierna was het tijd voor de lunch bij Edelweiss, waar ze braadworsten hadden, helaas zonder Sauerkraut maar wel met een kleines Bier! Na de lunch naar Khoo Kongsi. Dit is een clanhuis van de familie Khoo. Een huis van een chinese familie met een eigen tempel, eigen theater. In de loop van de tijd heeft zich dit ontwikkeld tot een hele wijk, zoals in Nederland als een hof. De tempel was heel mooi versierd met allerlei ornamenten, beeldjes. Elk detail heeft weer zijn betekenis natuurlijk. 's Avonds hebben we een 5-gangenmenu weggewerkt in het restaurant onder het hotel. Het begon met een zeevruchtensalade, gevolgd door een dagsoep, dan visfillet/lamsvlees, een dessert met ijs, chocoladetaart, vruchten en nog een bak koffie. Jammer dat ze niet zoveel tijd tussen de verschillende gangen lieten.
18-01-2011
Voor de afwisseling wilde we wat natuur of in ieder geval iets anders doen deze dag. Dus besloten we naar Penang Hill te gaan, een hillstation waar je met een soort kabelbaan/treintje naar boven kunt, naar beneden wilden we dan lopen. We hadden op een plattegrond gezien welke bus we moesten hebben en na wat zoeken stonden we bij de juiste bushalte (er worden hier geen busnummers of tijden aangegeven bij de halte). Redelijk snel kwam onze bus al, dus instappen en 2 kaartjes Penang Hill. Nou helaas niet, closed. Why? Renovatie o.i.d. Nee he, waarom toch weer. Dus weer uit de bus over naar plan B, het war museum, leek Bert wel interessant. Om zeker te zijn van de juiste busmogelijkheden zijn we doorgelopen naar de shoppingmall waar alle bussen komen. Eerst werden we door een oma bijna op de verkeerde bus gezet, maar we zijn eigenwijs en houden vol. Bus 302 of 307 moesten we hebben. Het werd de eerste, die ons na een langdurige rit uiteindelijk afzette bij het bord " war museum". Na een klim van 2500 m kwamen we aan bij het fort dat nu als openluchtmuseum was ingericht. We leven dan om 12.30 uur. We waren om ongeveer 10.00 uur bij het hotel vertrokken. Na een fles water en een sanitaire stop op pad. Volg de pijlen en je stapt terug in de geschiedenis. We hebben munitieopslagplaatsen, barakken waar indiase, maleisische en engelse soldaten hebben gezeten, galgen, een medische post, commandokamers, schuilkelders, keukens, vluchtschachten, name it, echt alles, gezien. Echt ook een meisjesattractie. Je kunt er trouwens ook nog paintballen en er is een nachtexcursie. Vet cool gewoon. We waren ook ongeveer de enige bezoekers. Na ca. 2 uur rondlopen kwamen we aan bij de finish, de souvenirsshop. Het bestekje dat op het kaartje stond was, vermoeden wij, de koeling waar ons water uitkwam, dus een reep en dat was het wel. Gelukkig had R-nie een pak kaakjes meegenomen. Voor de terugweg werd ons geadviseerd om bus 307 te nemen, die is met een half uur terug in de stad. Behalve als het vrij lang duurt voordat ie komt. Na een kwartier in een bushalte te hebben zitten wachten (die in een soort bouwput lag) besloten we toen toch maar weer bus 302 te nemen, die nu voor de tweede keer langskwam. Het was weer een slopende rit (elke boem en elke stroek (Rowwen Heze)) en na ca. 2 uur kwamen we eindelijk aan bij de shoppingmall waar we als hongerige en vermoeide leeuwen op de KFC af liepen.
- comments