Profile
Blog
Photos
Videos
20-01-2011 Helaas is het verhaal van deze 3 dagen verloren gegaan. Dus.... overnieuw getypt!
Vanuit Georgetown hebben we vanochtend de bus genomen naar Batu Ferrengi, een ritje van ca. 30 minuten. Het Hard Rock Cafe heeft hier ook kamers, maar de E200 per dag voor een kamer vinden we veel te veel. We hebben een andere goede kamer gevonden bij de Batu Ferrengi Inn, gunstig gelegen bij de bushalte, strand, internetcafe en supermarkt. We lunchen aan zee bij een libanees restaurant, mousaka zoals in Griekenland. 's Avonds ondergaat de plaats een gedaantewisseling: de smalle stoepen worden omgebouwd tot souvenirshops. De bomen zijn leuk verlicht met blauwe lampjes en voor het eerst in Maleisie ziet het er gezellig uit.
21-1-2011
Vandaag staat de Tropical Spice Garden op het programma. Door een misverstand hadden we gisteren bij de Inn geen ontbijt, dus doen we een nieuwe poging. Helaas blijken ze geen ontbijt te hebben (zeker verkeerd verstaan bij het inchecken? Dus halen we een broodje met een aanmaakkoffie bij de 7-Eleven supermarkt aan de overkant, de bakker is helaas ook nog niet open, maar zonder ontbijt gaan we niet op pad. Na ca. 15 minuten komen we aan bij de Tropical Spice Garden, waar we uitleg krijgen over het park en een plattegrond meekrijgen. Vervolgens wordt ons geadviseerd om met een plantenspuit ons onder de sprayen met citronella. Nounou, dat belooft wat te worden. We beginnen aan de rode wandeling en komen na een kwartier al bij de ingang uit. Finished. Nu de oranje wandeling, langs de specerijen, zijn niet in bloei, dus niet zo spannend. Dan maar naar het museum, dat bestaat uit een ruimte met uitleg over de geschiedenis van de Europese VOC-specerijenroute. Terug nemen we de groene route (jungle!), die het langst duurt, toch wel een half uur. Citroentjesfris stappen we in de bus om verder te gaan naar Teluk Behang, volgens info van R-nie een vissersdorp, vast leuk voor de lunch. Helaas wonen de vissers nu in armoedige flats, maar de busschauffeur vraagt bij het kopen van de kaartjes: National Park? Uh ja, ok, dos por favor. Aan het eind van de weg na de flats is inderdaad de ingang van het National Park. Hebben wij even geluk, het is open. Op een informatiebord staan een aantal wandelingen en wij kiezen de canopywalk. Helaas dat kan vandaag niet, vrijdag is onderhoudsdag (yeah right). Dus kiezen we de wandeling naar het meer. Best wel vreemd als je trappen op moet klimmen om bij een meer te komen, dus besluiten we naar de vuurtoren te lopen. Dit moet wel vlak zijn. Helaas na een stuk gecultiveerd pad, belanden we in boomwortels. Aangezien we geen bergschoenen hebben aangetrokken vanochtend (we gingen alleen lopen in een kruidtuin dachten we) gaan we toch maar weer terug naar de bus. Bij het strand bestellen we nasi en een portie kipsate. Helaas no have chicken. Dus dan maar voor de beef. Eerst komt de nasi, en na 15 minuten ook nog de sate. Het begrip van chinese rijsttafel is hier nog niet helemaal doorgedrongen maar goed met een Tiger erbij smaakt het toch allemaal prima! 's Avonds hebben we bij Mario (inderdaad een italiaans restaurant) een heerlijke pizza/pasta gegeten,
22-01-2011 Gisteren zagen we dat Mario ook ontbijt aanbiedt, zodat we vol goede moed een poging daar gaan wagen. Helaas was het niet zo'n succes: geen croissant, cornflakes smakend naar nat karton en de jam was al even over de houdbaarheidsdatum. Dus werd het een boterham met suiker. We beloten een tweede poging te wagen om de canopywalk in het National Park te gaan doen. En nu hadden we geluk: we konden naar boven!!! Het was niet druk zodat we rustig de tijd hadden om alles te bekijken. Er was een groepje apen die van de ene boom naar de andere sprong en op hun gemak zaten te eten. Onderweg nog een aantal griezelige beesten zien lopen en zwemmen, een soort komodovaranen. Bij de ingang van het park nog een drankje gekocht, want het klimmen maakt dorstig. We nemen vanaf het park de bus die rijdt vanaf hier naar Georgetown, zodat we eerst kaartjes konden kopen voor de ferry naar Langkawi voor de volgende dag. Daarna wilden we nog het nationaal museum bezoeken. Helaas was de vlotte busrit van eerder puur geluk, want deze keer waren we met al het stoppen bij haltes en verkeerslichten, 2 uur later pas in de stad. Kaartjes waren zo gekocht, dus vlug naar Kopitiam voor een lunch en snel door naar het museum. Gelukkig kennen we de weg, zodat we zonder problemen vlot ter plaatse zijn. We komen aan bij het museum om 16.00 uur en vertrokken 's ochtends om ca. 10.00 uur. Helaas hadden we niet voldoende tijd om in het museum alle teksten te lezen over de geschiedenis van het eiland en de bewoners, die allemaal een verschillende achtergrond hebben. Uiteindelijk werden we om 17.00 uur door de suppoost het museum uitgebonjourd onder protest. Dit is zeker een aanrader. De busrit terug ging gelukkig wat vlotter, 's avonds gegeten bij het libanese restaurant, waar we door andere klanten werden getrakteerd op verjaardags(chocolade)taart.
- comments